รามเกียนติ์ ตอน นารายณ์ปราบนนทก

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

รามเกียนติ์ ตอน นารายณ์ปราบนนทกแบบย่อ

เนื้อเรื่อง

http://www.st.ac.th/bhatips/tip49/ram_nontok_m249.html

มาจะกล่าวบทไป  ถึงนนทกน้ำใจกล้าหาญ
ตั้งแต่พระสยมภูวญาณ ประทานให้ล้างเท้าเทวา
อยู่บันไดไกรลาสเป็นนิจ  สุราฤทธิ์ตบหัวแล้วลูบหน้า
บ้างให้ตักน้ำลางบาทาบ้างถอนเส้นเกศาวุ่นไป
จนผมโกร๋นโล้นเกลี้ยงถึงเพียงหูดูเงาในน้ำแล้วร้องไห้

ฮึดฮัดขัดแค้นแน่นใจ ตาแดงดั่งแสงไฟฟ้า
เป็นชายดูดู๋มาหมิ่นชาย มิตายจะได้มาเห็นหน้า
คิดแล้วก็รีบเดินมาเฝ้าพระอิศราธิบดี ฯ
 ฯ ๘ คำ ฯ เสมอ
ครั้นถึงจี่งประณตบทบงสุ์ ทูลองค์พระอิศวรเรืองศรี
ว่าพระองค์เป็นหลักธาตรี ย่อมเมตตาปรานีทั่วพักตร์
ผู้ใดทำชอบต่อเบื้องบาท ก็ประสาททั้งพรแลยศศักดิ์
ตัวข้านี้มีชอบนัก
ล้างเท้าสุรารักษ์ถึงโกฏิปี
พระองค์ผู้ทรงศักดาเดช ไม่โปรดเกศแก่ข้าบทศรี
กรรมเวรสิ่งใดดั่งนี้ ทูลพลางโกศีรำพัน ฯ  
 ฯ ๖ คำ ฯ โอด
เมื่อนั้นพระอิศวรบรมรังสรรค์
เห็นนนทกโศกาจาบัลย์ พระทรงธรรม์ให้คิดเมตตา
จึ่งมีเทวราชบรรหาร เอ็งต้องการสิ่งไรจงเร่งว่า
ตัวกูจะให้ดั่งจินดาอย่าแสนโศกาอาลัย ฯ
 ฯ ๔ คำ ฯ
บัดนั้น นนทกผู้มีอัชณาสัย
น้อมเศียรบังคมแล้วทูลไป จะขอพรเจ้าไตรโลกา
ให้นิ้วข้าเป็นเพชรฤทธีจะชี้ใครจงม้วยสังขาร์
จะได้รองเบื้องบาทา ไปกว่าจะสิ้นชีวี ฯ
 ฯ ๔ คำฯ





เมื่อนั้น พระสยมภูวญาณเรืองศรี
ได้ฟังนนทกพาที ภูมีนิ่งนึกตรึกไป
ไอ้นี่มีชอบมาช้านอน จำจะประทานพรให้
คิดแล้วก็ประสิทธิ์พรชัย จงได้สำเร็จมโนรถ ฯ
 ฯ ๔ คำ ฯ
บัดนั้นนนทกผู้ใจสาหส
รับพรพระศุลีมียศ บังคมลาแล้วบทจรไป ฯ
 ฯ ๒ คำ ฯ เสมอ  
ครั้นถึงบันไดไกรลาส  ขัดสมาธินั่งยิ้มริมอ่างใหญ่
คอยหมู่เทวาสุราลัยด้วยใจกำเริบอหังการ์ ฯ
 ฯ ๒ คำ ฯ
เมื่อนั้น เทวาสุราฤทธิ์ทุกทิศา
สุบรรณคนธรรพ์วิทยา ต่างมาเฝ้าองค์พระศุลี ฯ
 ฯ ๒ คำ ฯ เหาะ
ครั้นถึงซึ่งเซิงไกรลาส คนธรรพ์เทวาราชฤาษี
ก็ชวนกันย่างเยื้องจรลี เข้าไปยังที่อัฒจันทร์ ฯ
 ฯ ๒ คำ ฯ
นนทกก็ล้างเท้าให้เมื่อจะไปก็จับหัวสั่น
สัพยอกหยอกเล่นเหมือนทุกวัน สรวลสันต์เยาะเย้ยเฮฮา ฯ
 ฯ ๒ คำ ฯ เจรจา
บัดนั้น  นนทกน้ำใจแกล้วกล้า
กริ้วโกรธร้องประกาศตวาดมา อนิจจาข่มเหงเล่นทุกวัน
จนหัวไม่มีผมติดขบฟันแล้วชี้นิ้วไป ฯ
 ฯ ๔ คำ ฯ

ต้องสุบรรณเทวานาคีดั่งพิษอสุนีไม่ทนได้
ลัมฟาดกลาดเกลื่อนลงทันใด บรรลัยไม่ทันพริบตา ฯ
 ฯ ๒คำ ฯ โอด
เมื่อนั้น หัสนัยน์เจ้าตรัยตรึงศา
เห็นนนทกนั้นทำฤทธา ชี้หมู่เทวาวายปราณ
ตกใจตะลึกรำพึงคิด ใครประสิทธิ์ให้มันมาสังหาร
คิดแล้วเข้าเฝ้าพระทรงญาณ ยังพิมานทิพรัตน์รูจี ฯ
 ฯ ๔ คำ ฯ เสมอ
ครั้นถึงจึ่งประณตบทบงสุ์ ทูลองค์พระอิศวรเรืองศรี
ว่านนทกมันทำฤทธีชี้หมู่เทวานั้นบรรลัย
อันซึ้งนิ้วเพชรของมัน พระทรงธรรม์ประสิทธิ์หรือไฉน
จึ่งทำอาจองทะนงใจ ไม่เกรงใต้เบื้องบาทา ฯ
 ฯ ๔ คำ ฯ





เมื่อนั้น พระอิศวรบรมนาถา
ได้ฟังองค์อมรินทรา จึ่งมีบัญชาตอบไป
ไอ้นี่ทำชอบมาช้านาน เราจี่งประทานพรให้
มันกลับทรยศกบฏใจ ทำการหยาบใหญ่ถึงเพียงนี้ ฯ
 ฯ ๔ คำ ฯ
ตรัสแล้วจึ่งมีบัญชา ดูราพระนารายณ์เรืองศรี
ตัวเจ้าผู้มีฤทธี เป็นที่พึ่งแก่หมู่เทวัญ
จงช่วยระงับดับเข็ญ ให้เย็นทั่วพิภพสรวงสวรรรค์
เชิญไปสังหารอ้ายอาธรรม์ ให้มันสิ้นชีพชีวา ฯ
 ฯ ๔ คำ ฯ
เมื่อนั้นองค์นารายณ์นาถา
รับสั่งถวายบังคมลา ออกมาแปลงกายด้วยฤทธี ฯ
 ฯ ๒ คำ ฯ ตระ
เป็นโฉมนางเทพอัปสร
อ้อนแอ้นอรชรเฉลิมศรี
กรายกรย่างเยื่องจรลี ไปสู่ที่นนทกจะเดินมา ฯ
 ฯ ๒ คำ ฯ เชิด เพลง
บัดนั้น นนทกผู้ใจแกล้วกล้า
สิ้นเวลาเฝ้าเจ้าโลกา สำราญกายาแล้วเดินมา ฯ
 ฯ ๒ คำ ฯ เชิด  
เหลือบเห็นสตรีวิไลลักษณ์ ์พิศพักตร์ผ่องเพียงแขไข
งามโอษฐ์งามแก้มงามจุไรงามนัยน์เนตรงามกร
งามถันงามกรรณงามขนง  งามองค์ยิ่งเทพอัปสร
งามจริตกิริยางามงอน งามเอวงามอ่อนทั้งกายา
ถึงโฉมองค์อัครลักษมีพระสุรัสวดีเสน่หา
สิ้นทั้งไตรภพจบโลกา จะเอามาเปรียบไม่เทียบทัน
ดูไหนก็เพลินจำเริญรัก ในองค์เยาวลักษณ์สาวสวรรค
ยิ่งพิศยิ่งคิดผูกพันก็เดินกระชั้นเข้าไป ฯ
 ฯ ๘ คำ ฯ เข้าม่าน
โฉมเอยโฉมเฉลาเสาวภาค์แน่งน้อยพิสมัย
เจ้ามาแต่สวรรค์ชั้นใด นามกรชื่อไรนะเทวี
ประสงค์สิ่งอันใดจะใคร่รู้ ทำไมมาอยู่ที่นี่
ข้าเห็นเป็นน่ปรานีมารศรีจงแจ้งกิจจา ฯ
 ฯ ๔ คำ ฯ
เมื่อนั้น นางนารายณ์เยาวลักษณ์เสน่หา
ได้ฟังยิ่งทำมารยา ชำเลืองนัยนาแล้วตอบไป
ทำไมมาล่วงไถ่ถามลวนลามบุกรุกเข้ามาใกล้
ท่านนี้ไม่มีความเกรงใจ เราเป็นข้าใช้เจ้าโลกา
พนักงานฟ้อนรำระบำบัน ชื่อสุวรรณอัปสรเสน่หา
มีทุกข์จึ่งเที่ยวลงมาหวังว่าจะให้คลายร้อน ฯ
 ฯ ๖ คำ ฯ
สุดเอยสุดสวาท โฉมประหลาดล้ำเทพอัปสร
ทั้งวาจาจริตก็งามงอน ควรเป็นนางฟ้อนวิไลลักษณ์
อันซึ่งธุระของเจ้าหนักเบาจงแจ้งให้ประจักษ์
ถ้าวาสนาเราเคยบำรุงรัก ก็จะเป็นภักดิ์ผลสืบไป
ตัวพี่มิได้ลวนลาม จะถือความสิ่งนี้นี่ไม่ได้
สาวสรรค์ขวัญฟ้ายาใจพี่ไร้คู่จะพึ่งแต่ไมตรี ฯ
 ฯ ๖ คำ ฯ
เมื่อนั้น นางเทพนิมิตโฉมศรี
ค้อนแล้วจึ่งตอบวาที ว่านี้ไพเราะเป็นพ้นไป
อันซึ่งฝากไมตรีข้า ข้อนั้นไพเราะเป็นพ้นไป
อันซึ่งจะฝากไมตรีข้า ข้อนั้นอย่าว่าหารู้ไม่
เราเป็นนางรำระบำใน จะมีมิตรที่ใจผูกพัน
ในการนักเลงเพลงฟ้อนจึ่งจะผ่อนด้วยความเกษมสันต์  
รำได้ก็มารำตามกัน นั่นแหละจะสมดั่งจินดา ฯ
 ฯ ๖ คำ ฯ
บัดนั้น นนทกผู้ใจแกล้วกล้า
ไม่รู้ว่านารายณ์แปลงมาก็โสมนัสสาพันทวี
ยิ้มแล้วจึ่งกล่าวว่าสุนทร ดูก่อนนางฟ้าเฉลิมศรี
เจ้าจักปรารมภ์ไปไยมี  พี่เป็นคนเก่าพอเข้าใจ
เชิญเจ้ารำเถิดนะนางฟ้าให้สิ้นท่าที่นางจำได้
ตัวพี่จะรำตามไป  มิให้ผิดเพลงนางเทวี ฯ
 ฯ ๖ คำ ฯ
เมื่อนั้น พระนารายณ์ทรงสวัสดิ์รัศมี
เห็นนนทกหลงกลก็ยินดีทำทีเยื้องกรายให้ยวนยิน ฯ
 ฯ ๒ คำ ฯ เจรจา
เทพนมปฐมพรหมสี่หน้าสอดสร้อยมาลาเฉิดฉิน
ทั้งกวางเดินหงส์บิน กินรินเลียบถ้ำอำไพ
อีกช้านางนอนภมรเคล้า ทั้งแขกเต้าผาลาเพียงไหล่  
เมขลาโยนแก้วแววไว มยุเรศฟ้อนในอัมพร
ลมพัดยอดตองพรหมนิมิต ทั้งพิสมัยเรียงหมอน
ย้ายท่ามัจฉาชมสาคร  พระสี่กรขว้างจักรฤทธิรงค์
ฝ่ายนนทกก็รำตามด้วยความพิสมัยใหลหลง
ถึงท่านาคาม้วนหางวง ชี้ตรงถูกเพลาทันใด ฯ
 ฯ ๘ คำ ฯเพลง

ด้วยเดชนิ้วเพชรสิทธิศักดิ์ ขาหักล้มลงไม่ทนได้
นางกลายเป็นองค์นารายณ์ไป เหยียบไว้จะสังหารราญรอน ฯ
 ฯ ๒ คำ ฯ เชิด
บัดนั้น นนทกแกล้วหาญชาญสมร
เห็นพระองค์ทรงสังข์คทาธรเป็นสี่กรก็รู้ประจักษ์ใจ
ว่าพระหริวงศ์ทรงฤทธิ์ ลวงล้างชีวิตก็เป็นได้
จึ่งมีวาจาถามไป โทษข้าเป็นไฉนให้ว่ามา ฯ
 ฯ ๔ คำ ฯ
เมื่อนั้น พระนารายณ์บรมนาถา
ได้ฟังจึ่งมีบัญชา โทษามึงใหญ่หลวงนัก
ด้วยทำโอหังบังเหตุ ไม่เกรงเดชพระอิศวรทรงจักร
เอ็งฆ่าเทวาสุรารักษ์โทษหนักถึงที่บรรลัย
ตัวกูก็คิดเมตตา แต่จะไว้ชีวามึงไม่ได้
ตรัสแล้วแกว่งตรีเกรียงไกร แสงกระจายพรายไปดั่งไฟกาล ฯ
 ฯ ๖ คำ ฯ
บัดนั้น  นนทกผู้ใจแกล้วหาญ
ได้ฟังจึ่งตอบพจมาน ซึ่งพระองค์จะผลาญชีวี
เหตุใดมิทำซึ่งหน้า มารยาเป็นหญิงไม่บัดสี
หรือว่ากลัวนิ้วเพชรนี้จะชี้พระองค์ให้บรรลัย  
ตัวข้ามีมือแต่สองมือ หรือจะสู้ทั้งสี่กรได้
แม้นสี่มือเหมือนพระองค์ทรงชัย  ที่ไหนจะทำได้ดั่งนี้ ฯ
 ฯ ๖ คำ ฯ
เมื่อนั้น พระนารายณ์ทรงสวัสดิ์รัศมี
ได้ฟังจึ่งตอบวาทีกูนี้แปลงเป็นสตรีมา
เพราะมึงจะถึงแก่ความตาย ฉิบหายด้วยหลงเสน่หา
ใช่ว่ากลัวฤทธา ศักดานิ้วเพชรนั้นเมื่อไร
ชาตินี้มึงมีแต่สองหัตถ์จงไปอุบัติเอาชาติใหม่
ให้สิบเศียรสิบพักตร์เกรียงไกร เหาะเหินเดินได้ในอัมพร
มีมือยี่สิบซ้ายขวา ถือคทาอาวุธธนูศร
กูจะเป็นมนุษย์แต่สองกรตามไปราญรอนชีวี
ให้สิ้นวงศ์มึงอันศักดา ประจักษ์แก่เทวาทุกราศี
ว่าแล้วกวัดแกว่งพระแสงตรี ภูมีตัดเศียรกระเด็นไป ฯ
 ฯ ๑๐ คำ ฯ เชิด โอด  
ครั้นล้างนนทกมรณา พระจักราผู้มีอัชณาสัย
เหาะระเห็จเตร็จฟ้าด้วยว่องไวไปยังเกษียรวารี ฯ
 ฯ ๒ คำ ฯ เชิด
เมื่อนั้น ฝ่ายนางรัชดามเหสี
องค์ท้าวลัสเตียนธิบดี เทวีมีราชบุตรา
คือว่านนทกมากำเนิด เกิดเป็นพระโอรสา
ชื่อทศกัณฐ์กุมารา สิบเศียรสิบหน้ายี่สิบกร
อันน้องซึ่งถัดมานั้นชื่อกุมภรรณชาญสมร
องค์พระบิตุเรศมารดร มิให้อนาทรสักนาที

 

 
 
เรื่องย่อ
   นนทกมีหน้าที่ล้างเท้าให้แก่เหล่าบรรดาเทวดาที่ขึ้นเข้าเฝ้าพระอิศวรเป็นเวลาถึง โกฏิปีนนทกถูกเทวดาเขกศีรษะและดึงผมเล่นจนหัวของนนทกหัวล้านทำให้นนทกโกรธและเคียดแค้นพวกเหล่าเทวดานนทกจึงไปขอพรจากพระอิศวรให้ตนมีนิ้วเพชรชี้ใครให้ตายได้ตามใจเมื่อสมหวังนนทกจึงไล่ชี้เทวดาจนเดือดร้อนทั้งสรรค์พระอินทร์จึงกราบทูลให้พระอิศวรทราบ พระอิศวรมีบัญชาให้พระนารายณ์ปราบนนทกพระนารายณ์จึงแปลงพระองค์เป็นสตรีมายั่วยวนนนทกแล้วชวนร่ายรำท่าต่างๆ  จนถึงท่าชี้เข่าตนเองด้วยเดชของนิ้วเพชรทำให้นนทก
ลมลงพระนารายณ์จึงแปลงกลับเป็นพระนารายณ์เอาเท้าเหยียบที่อกนนทก นนทกจึงกล่าวว่า พระนารายณ์มีสี่กรตนเองมีเพียงสองมือจึงสู่ไม่ได้ พระนารายณ์ท้าให้ นนทกไปเกิดใหม่มีสิบหน้ายี่สิบมือส่วนพระองค์จะลงไปเกิดเป็นมนุษย์ธรรมดา  แล้วจะตามไปปราบนนทกนนทกจึงลงมาเกิดเป็นทศกัณฐ์ ส่วนพระนารายณ์อวตารมาเกิดเป็นพระราม