คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : น้ำตา
ตอนที่2 น้ำตา
“อาการ์เมื่อไหร่นายจะเลิกกับยัยแอเรียลนั่นแล้วมาคบกับฉันอย่างเปิดเผยซะที ฉันอยู่แบบนี้อึดอัดนะ”
“เธอก็อย่าใจร้อนนักสิราเชล เธอก็รู้ว่าฉันยังต้องใช้ประโยชน์จากยัยนั่นอยู่นะ”
“ อาการ์ก็อ้างเหตุผลนี้ทุกทีเลย ราเชลถึงต้องคอยหลบๆซ่อนๆอย่างนี้”
“ทนหน่อยนะราเชลถือว่าเพื่ออนาคตของเรา”
“ค่ะเพื่ออนาคตของเรา”
สองคนนั้นกำลังกอดกันแฟนฉันกอดกับผู้หญิงอื่น ไหนจะจูบนั่นอีกมันจะมากไปแล้วนะ!!!!ทนไม่ไหวแล้วๆ
“อาการ์!!!”
“แอเรียล! เธอมาที่นี่ได้ยังไง”
“หึ ถ้าฉันไม่บังเอิญอยากมาหานายฉันก็ฉันก็คงเป็นยัยโง่ที่โดนนายหลอกใช้ต่อไปสินะ ทำไมๆ นายถึงทำกับฉันแบบนี้อาการ์”
“ไม่ใช่นะแอเรียลเธอกำลังเข้าใจฉันผิด ฉันไม่ได้หลอกใช้อะไรเธอเลยนะ”
“นี่นายยังกล้าโกหกฉันอีกหรออาการ์”
“เราเลิกกันเถอะอาการ์ฉันไม่อยากเป็นยัยโง่ให้นายหลอกอีกแล้ว”ฉันรีบเดินออกมาทันที
“เดี๋ยวสิแอเรียลฟังฉันอธิบายก่อน”
“ฉันไม่อยากฟังเรื่องโกหกของนายอีกแล้ว”ฉันรีบเดินให้เร็วขึ้นอีก
“เดี๋ยวสิอาการ์ จะตามยัยนั่นไปทำไมกันไหนๆยัยนั่นก็รู้แล้วก็ปล่อยไปเถอะ”
จากที่ฉันเดินก็เริ่มวิ่งน้ำตาหลั่งไหลออกมาอย่างบ้าคลั่งทำไมกัน ทำไมอาการ์ถึงทำกับฉันแบบนี้ได้ละเราคบกันมาตั้งหนึ่งปีแล้วนะ ทั้งหมดที่ผ่านมาเค้าหลอกฉันหมดเลยหรอฮึก ฮือ ฮือ ทำไมละทำไมมันถึงเป็นแบบนี้ความรักที่ฉันต้องการความรักที่ฉันฝันถึงมันไม่ใช่แบบนี้ซะหน่อยไม่เอาแล้วความเจ็บปวดแบบนี้ไม่ไหวแล้วฮือ ฮือฉันเดินไปร้องไห้ไปอย่างกับคนบ้าไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตัวเองเดินมาถึงไหนแล้ว แล้วต้องการจะไปที่ไหน แต่สิ่งที่ฉันรู้ตอนนี้ก็คือฉันไม่อาจทนรับความเจ็บปวดแบบนี้คนเดียวได้อีกต่อไปแล้วแล้วสติของฉันที่เลือนรางก็ดับวูบลง
-ไทน์-
หึยัยเบ๊อะร้องไห้จนตาบวมหมดแล้วผมมองร่างเล็กที่อยู่บนเตียง ตั้งแต่ยัยนั่นลุกอออกมาผมก็ปลีกตัวออกมาจากโรงอาหารแล้วแอบตามเธอมาเงียบผมเห็นทุกอย่างที่เกิดทั้งหมดที่ห้องไอ้อาการ์แต่ก็ไม่ได้ทำให้ผมตกใจหรอก
นะที่แฟนเก่าตัวเองแอบคบกับไอ้อาการ์นะเพราะผมรู้เรื่องนี้มาตั้งแต่ก่อนที่จะเลิกกับราเชลแล้วนั่นแหละคือเหตุผลที่ทำให้เราต้องเลิกกัน ผมรู้เรื่องนี้เลยเตือนเธอแต่ไม่คิดว่าเธอจะได้มาเห็นกับตาตัวเองไวขนาดนี้ ผมไม่อยากเข้าไปยุ่งเลยอยู่เงียบๆให้เธอร้องไห้ให้พอจนเธอล้มลงไปผมเลยรีบเข้าไปดูร้องไห้หนักขนาดเป็นลมไปเลยนะผมเลยพาเธอมาที่ห้อวงพยาบาล ผมว่าผมควรจะกลับไปเรียนดีกว่านะเธออยู่ห้องพยาบาลคงไม่เป็นไรหรอก
“อาการ์ทำไมนายถึงทำกับฉันแบบนี้ทำไมล่ะอาการ์ฮือ ฮือ”
เธอคว้ามือผมไว้แล้วละเมอร้องไห้ออกมาอย่างหนักไม่รู้ทำไมแต่ร่างกายผมกับสั่งให้ดึงเธอเข้ามากอดไว้และค่อยๆปลอบเธอสักพักเสียงสะอื้นก็ค่อยๆเบาลงและหลับไป เธอคงจะรักไอ้อาการ์มากสินะถึงเสียใจขนาดนี้แต่ไอ้
อาการ์มันกลับไม่เห็นคุณค่าสิ่งที่มีอยู่ เธอคงยังไม่รู้จักความรักดีพอแอเรียล ผมว่าผมคงต้องอยู่เป็นเพื่อนเธอแล้วผมก็ค่อยๆหลับตาลง
“อืม…”ผมค่อยๆลืมตาขึ้นมาและกระพริบตาถี่ๆเพื่อปรับสภาพตาให้เข้ากับแสง ตอนนี้เธอนอนซุกหน้าอยู่ที่อกของผมนอนคุดคู้อย่างกับเด็กๆเลยมองไปมองมาเธอก็น่ารักเหมือนกันนะร่างกายเธอดูบอบบางมากน่าถะนุถนอมอย่างบอกไม่ถูกผมเผลอยิ้มออกมา ผมค่อยๆจัดการยกหัวเธอออกจากอกผมและค่อยวางลงกลัวว่าเธอจะตื่น ผมเดินไปล้างหน้าที่ห้องน้ำ
“อือ…อือปวดหัวจังเลย”
“ตื่นแล้วหรอ”
“เอ๋ไทน์นายทำไมอยู่ที่นี่ แล้วนี่ฉันอยู่ที่ไหนเนี่ย”
“ห้องพยาบาล ฉันไปเจอเธอเป็นลมอยู่เลยพามาห้องพยาบาล”
“เอ่อ….ขอบคุณนะ”
“ไม่ต้องขอบคุณหรอกฉันแค่เห็นว่าเธอนอนเกะกะขวางทางคนอื่นเขาก็เลยพามาห้องพยาบาล”
“หน็อย!!!นาย(\*0*/)คนเขาอุตส่าขอบคุณนะพูดให้มันดีๆกว่านี้ไม่ได้รึไงห๊ะ”
“ก็ฉันพูดความจริง”
“นายนี่มันฮึ้ย!!!”
“เห็นตอนแรกบ่นปวดหัวตอนนี้หายแล้วรึไงถึงได้พูดไม่หยุดขนาดนี้”
“ก็เพราะนายนั่นแหละ”
“เอ้านี่ยา กินซะแล้วจะได้กลับบ้านเพราะนี่ใกล้จะเลิกเรียนแล้ว”
“นี่ว่าแต่ตอนที่นายเจอฉันน่าจะเป็นตอนพักนี่แล้วนี่จะเลิกเรียนแล้วนะ นายอยู่ที่นี่ตลอดเลยหรอ”
“ใช่แต่ไม่ใช่เพราะฉันอยากจะอยู่เฝ้าเธอหรอกนะแต่แค่วันนี้ฉันไม่อยากเข้าเรียนเลยถือโอกาสโดดก็เท่านั้น”
“ปกติพวกนายก็ไม่ได้เข้าเรียนอยู่แล้ว ไม่เห็นจะต้องโดดเลย”
//กริ้งงงงงงงง//
“เอาเป็นว่าฉันมีเหตุผลของฉันก็แล้วกัน รีบกลับบ้านเถอะเลิกเรียนแล้ว”
“อือไปกันเถอะ”
“แล้วเธอกลับบ้านยังไง”
“เดี๊ยวรถที่บ้านก็มารับแล้ว แล้วนายละ”
“ฉันขับรถมาโรงเรียนเอง เดี๋ยวฉันรอรถที่บ้านเป็นเพื่อนเธอแล้วกัน”
“นั่นไงมาแล้วๆนายไปเถอะ”
“อืมไปก่อนนะ”
แล้วเธอก็ขึ้นรถไปผมเองก็ไปที่ลานจอดรถเพื่อไปเอารถและกลับบ้านเธอดูดีขึ้นนิดหน่อยนะแต่ไม่รู้ว่ากลับบ้านไปจะคิดเรื่องนั้นอีกรึเปล่า
-end ไทน์-
ความคิดเห็น