คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : กินข้าว
-ไทน์-
ผมจัดการเลี้ยวรถเขาไปที่ร้านอาหารแห่งหนึ่งจอดแล้วเดินเข้ามาในร้านแอเรียลเลือกที่นั่งริมๆที่สามารถมองเห็นวิวที่สวยของสะพานที่มีไฟประดับประดาสวยงาม
“รับอะไรดีคะ”
“เธอจะกินอะไรล่ะ”
“แล้วแต่นายแล้วกัน”
“งั้นเอาสเต๊กปลาสองที่ครับ”
“รับเครื่องดื่มอะไรดีคะ”
“น้ำเปล่าครับ”
“ค่ะขออนุญาตทวนออเดอร์นะคะ เสต๊กปลาสองที่พร้อมน้ำเปล่านะคะ”
“คับ”
“รอสักครู่นะคะ
ผมหันไปก็เห็นเธอกำลังนั่งมองวิวข้างนอกด้วยสายตาที่เหม่อลอยเละหม่นแสงที่มักจะฉายแววสนุกสนานอยู่เสมอตอนนี้ก็คงคิดเรื่องไอ้อาการ์อยู่สินะผมไม่ชอบใจเอาซะเลยเวลาที่เธอคิดถึงมัน
“อาหารมาแล้วค่ะ”
“นี่เธออาหารมาแล้ว”
“เอ่อ อ้อ หรอๆน่ากินจังนะงั้นกินล่ะน้า”
เหมือนร่าเริงแต่แววตาเธอมันปิดไม่มิดเอาซะเลยนะดูท่ากินเข้าสิอย่างกับหิวมาจากไหนอย่างนั้นแหละเลอะปากอย่างกับเด็กๆท่าทางจะคิดว่ากินๆแล้วจะลืมเรื่องนั้นอย่างนั้นแหละ
“เอานี่กินเป็นเด็กๆไปได้เลอะหมดแล้ว”
เธอเงยหน้าขึ้นมาแล้วมองหน้าผมอย่างสงสัยนิดๆเหมือนว่าสิ่งที่ผมพูดไปเมื่อกี้ไม่ได้เข้าสู่ความคิดของเธอผมเห็นอย่างนั้นเลยไม่อยากอธิบายอะไรมากเลยหยิบทิชชูขึ้นมาเช็ดปากให้เธอ เธอมองหน้าผมตาปริบๆ
“เอ้ามองหน้าฉันอยู่นั่นแหละกินต่อสิ”
“เอ่ออื้อแล้วนายไม่กินหรือไง”
“ก็กินอยู่นี่ไงเล่า”
“อ๋ออื้อ”
-30นาที-
“อิ่มแล้วหล่ะ”
“เช็คบิลด้วยครับ”
“ทั้งหมด500บาทค่ะ”
“นี่ครับ”
“รับมา1000บาท คอยเงินทอนสักครู่นะคะ”
“นี่ค่ะเงินทอน500บาทค่ะ ขอบคุณที่ใช้บริการนะคะ”
“ครับ ไปกันเถอะ”
“โอกาสหน้าเชิญใหม่ค่ะ”
“ขอบคุณนะสำหรับอาหารมื้อนี้น่ะ”
“ไม่เป็นไรหรอกน่า”
“เดี๊ยวแวะร้านสะดวกซื้อแปปนึงนะเธอจะเข้าไปด้วยกันรึเปล่า”
“ไม่ล่ะฉันรอข้างนอกนี่ดีกว่า”
“งั้นเดี๊ยวฉันมานะ”
-5นาที-
“อะนี่”
“อะไรหรอ”
“ยาแก้ไข้กับน้ำน่ะกินซะสิมันเป็นยาหลังอาหาร”
“อื้อ”
“งั้นกลับกันเถอะนี่ก็ดึกแล้ว”
“งั้นก็ไปเถอะฉันก็ง่วงนอนแล้วเหมือนกัน” ออกรถมาได้ไม่นานผมหันไปหาเธอก็พบว่าเธอหลับไปแล้วถ้าทางจะเพลียมากจริงๆผมจอดรถข้างทางแล้วถอดเสื้อนอกของผมไปห่มให้เธอเพราะกลัวว่าเธอจะไข้ขึ้นอีกยิ่งดูใกล้ยิ่งเห็นชัดว่าเธอสวยขนาดไหนผิวขาวอมชมพูอย่างคนสุขภาพดีปากสีแดงระเรื่อแก้มมีเลือดฝาดนิดหน่อยทำให้พวงแก้มเธอดูเป็นธรรมชาติโดยไม่ต้องพึ่งเครื่องสำอางเหมือนผู้หญิงคนอื่นๆเธอมีบางอย่างที่แตกต่างจากผู้หญิงคนอื่น อะไรทำให้ผมมองและห่วงเธอได้ขนาดนี้นะหรือว่าผมจะหลวมตัวชอบเธอเข้าให้แล้วเฮ้ยผมคิดอะไรเนี่ย เมื่อผมเริ่มจะรู้ตัวว่าตัวเองทำอะไรอยู่ก็รีบออกรถเพื่อพาเธอไปส่งบ้านซะทีไม่นานนักรถของผมก็จอดอยู่หน้าคฤหาสน์หลังใหญ่ที่ตกแต่งสวยงามผมหันไปทางเธอเพื่อปลุก
“นี่แอรียลถึงบ้านแล้วนะตื่นเถอะ”
“อื้อ..หือถึงบ้านแล้วงั้นหรอ”
“ใช่เข้าบ้านได้แล้วล่ะ”
“อือ อ๊ะ!!นี่เสื้อนายหรอ”
“อือ พอดีฉันกลัวว่าเธอจะไข้ขึ้นน่ะ”
“เอ่อ ขอบคุณนะ(// ‘ ‘)”
“ไม่เป็นไรหรอกน่ารีบเข้าบ้านเถอะ”
“เข้าไปดื่มน้ำข้างในก่อนไหมวันนี้ฉันรบกวนนายเยอะเลย
“ไม่เป็นไรน่าที่ฉันทำก็เพราะอยากทำบุญเฉยๆน่ะ”
“เมื่อกี้นายว่าไงนะแค่อยากทำบุญหรอหน๋อยนายนี่มัน -*-ไม่ต้องกงต้องกินมันแล้วน้ำเนี่ยกลับไปเลยไป้“
“กลับน่ะมันกลับอยู่แล้วแต่เธอเข้าบ้านไปเถอะน่า
“ย่ะเข้าแล้วๆ อ้อ งั้นกลับบ้านดีๆนะ” แล้วเธอก็เดินเข้าบ้านไปเมื่อผมเห็นเธอเข้าบ้านเรียบร้อยแล้วก็จัดการกลับบ้านตัวเองบ้าง
-endไทน์-
ความคิดเห็น