คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : คนทรยศ
ตอนที่1 คนทรยศ
อ้อที่แท้ก็พวกเจ้าชายนี่เอง แหม่ยังดึงดูดพวกสาวๆได้เสมอต้นเสมอปลายจริงเลย พวกเราพากันเดินไปหาที่นั่งคนที่และหนึ่งในกลุ่มเจ้าชายนาย วอสก้าจอมกะล่อนก็ทักเมื่อเห็นพวกเรา
“ไง เจ้าหญิงวันนี้นึกยังไงถึงมาเข้าเรียนกันละ”
“พวกเราก็แค่อยากเปลี่ยนบรรยากาศ พวกฉันต้องถามพวกนายมากกว่ามั้งปกติเห็นเก็บตัวกันอยู่แต่ในห้องPrince”
“พวกฉันก็เหมือนกันอยากเปลี่ยนบรรยากาศบ้างอยู่แต่ที่เดิมๆก็เบื่อแย่”
“ว้าว!!! แต่พอมาเรียนก็ได้มาเข้าเรียนพร้อมเจ้าหญิงทั้งสามเลยน่าดีใจจริงๆเลย”นายคิงเจ้าของฉายาเพลย์บอยก็หันมายิ้มกริ่มให้พวกเรา ไอ้รอยยิ้มที่ทำให้พวกสาวๆละลายนั่นนะพวกเราไม่ล่องลอยตามไปหรอก
“ฉันว่าเราหาที่นั่งกันเถอะ ฉันเมื่อยแล้ว” จัสมินบอกสีหน้าเนือยๆ
“นี่ๆแอเรียลมานั่งนี่สิ”วอสก้าบอกพลางชี้มาที่นั่งข้างๆไทน์หนึ่งในเจ้าชายที่นั่งอ่านแมกกาซีนเงียบๆมาตลอดหมอนั่นเพียงปรายสายตามามองฉันแล้วก็หันกับไปสนใจแมกกาซีนเหมือนเดิม หน๋อยๆนายนี่ทำมาเป็นเมินฉันหรอชิ!! ฉันก็ไม่ได้อยากนั่งด้วยเท่าไหร่หรอกแต่รู้สึกว่าอาจารย์จะมาแล้วเลยไม่อยากหาที่นั่งใหม่เลยยอมนั่งลงข้างๆหมอนั่นตอนนี้เลยกลายเป็นว่าแถวหลังห้องสุดเรียงจากด้านขวาก็เป็นคิง วอสก้า นายไทน์ ฉัน จัสมิน และก็ยัยเทียน่าแหม๋แล้วยังจะโต๊ะที่ติดกันเป็นแถบๆทำให้พวกนักเรียนคนอื่นๆให้ความสนใจเป็นอย่างมาก ก็จะไม่ให้สนใจได้ยังไงหล่ะเจ้าชายและเจ้าหญิงของโรงเรียนนั่งเรียนซะเรียงกันเลยนะสิ
“เธอหน่ะ เขยิบไปให้ห่างๆจากฉันหน่อยได้มั๊ยยัยเบ๊อะ ฉันไม่ชินกับการอยู่ใกล้ผู้หญิงหรอกนะ”
“หน๋อยๆ ถ้าฉันไม่เขยิบแล้วจะทำไมย๊ะ แล้วที่เรียกฉันว่ายัยเบ๊อะหมายความว่ายังไง “
“หนวกหูจริงเลยเธอเนี่ย”ดูๆหมอนี่พูดเข้า ฉันได้แต่นั่งสะกดกั้นอารมณ์เพราะว่าอาจารย์ได้เดินเข้ามาในห้องเรียนแล้ว หน๋อย!!!!ฝากไว้ก่อนเถอะนายไทน์ฮึ่มๆ!!!!!!!
อ้อสงสัยกันละสิว่าทำไมมีทั้งเจ้าหญิงและเจ้าชายโรงเรียนของเราท่านผอ.ให้ใช้การปกครองและดูแลทั้งหมดในโรงเรียนทั้งหมดอยู่ในความดูแลของพวกเราเจ้าหญิงและเจ้าชายเราก็ทำหน้าที่คล้ายๆพวกประธานนักเรียนนั่นแหละแต่ว่าพวกประธานนักเรียนจะคอยดูแลนักเรียนและรับคำสั่งจากพวกเราส่วนพวกเราก็ใช่ว่าจะว่างงานหรอกนะงานต่างๆเช่นรูปแบบการจัดงานโรงเรียน การกระชับมิตรต่อโรงเรียนอื่นๆจะเป็นหน้าที่ของพวกเราติดต่อดำเนินงานระหว่างโรงเรียนออกกฎของโรงเรียนและอื่นๆอีกเยอะแยะไปหมดดังนั้นเราจึงได้สิทธิพิเศษหลายๆเช่นห้องPrinceและห้องPrincessไว้ใช้สำหรับพักผ่อนและใช่ในการทำงานและเราจะประชุมด้วยกันเดือนละสองครั้ง นอกนั้นเราก็จะทำงานอยู่ห้องของพวกเราเราจึงไม่ต้องเข้าเรียนครบทุกๆคาบแต่เราก็ยังตองเข้าเรียนอยู่นะแต่แค่20%เท่านั้นแหละส่วนอีก80%เราต้องทำคะแนนสอบให้ได้แต่ละวิชาอย่างต่ำคือ80คะแนน
อ้อ แต่ก่อนฉันก็ไม่ได้เหม็นขี้หน้าอีตาไทน์นี่หรอกนะแต่เพราะเมื่อหลายเดือนก่อนมีการให้เจ้าหญิง เจ้าชาย และประธานนักเรียนได้ทำกิจกรรมร่วมกันนั่นคือการสร้างห้องศิลปะให้กับโรงเรียนชนบทโรงเรียนหนึ่ง พวกฉันรับหน้าที่ทาสีกำลังจะทาสีที่เลือกกันก็คือสีชมพูแต่อีตาไทน์ก็เข้ามาขวาง
//”เธอกำลังจะทำอะไรหน่ะ//
//”ก็กำลังจะทาสีนี่ไง”//
//”ฉันหมายถึงว่าเธอคิดได้ยังไงที่จะทาสีชมพู”//
//”ก็ฉันชอบนี่”//
//”แต่ฉันว่าสีมันหวานไป เอาสีเขียวหรือสีฟ้าที่ดูสบายตาเหมาะกับการเป็นห้องศิลปะจะดีกว่า”//
//”แต่ฉันชอบสีชมพูนี่มากกว่าอีกอย่างสีชมพูก็สบายตาเหมือนกันนั่นแหละ พวกฉันเป็นคนทาสีดังนั้นต้องตามใจพวกฉัน”//
//”สีเขียว ฟ้า”//
//”สีชมพู”//
//”สีเขียว ฟ้า”//
//”สีชมพู”//
//”สีเขียว ฟ้า”//
//”สีชมพู”//
//”เขียว ฟ้า”//
//”ชมพู”//
//”เขียว ฟ้า”//
//”ฮึ่มๆสีชมพูเซ่!!!!!!!!”//
//”หยู้ดดดดดดดด พวกแกเลิกเถียงกันได้แล้วเอาเป็นว่าทาทั้งสามสีนี่แหละ”//
สุดท้ายก็เป็นไปตามอย่างที่ยัยเทียน่าว่าจริงๆห้องศิลปะของน้องๆก็มีสีทั้งสีมันก็สวยไปอีกแบบหน่ะนะแต่ยังไงฉันก็อยากให้ทาสีชมพูอยู่ดีถ้านายนั่นไม่มายืนเถียงกับฉันป่านนี้คงได้ห้องศิลปะสีชมพูน่ารักๆไปนานแล้ว
“กรี๊งงงงงงงงงงง” หมดคาบซะทีพวกฉันเก็บของแล้ว แล้วเตรียมที่จะเดินออกจากห้อง เสียงนายวอสก้าก็ดังขึ้นมาซะก่อน
“เดี๋ยวก่อนแอเรียล เทียน่า จัสมินไปกินข้าวเที่ยงกับพวกเรานะ”
“โอเคจ้า”
“เดี๋ยวสิเทียน่าฉันยังไม่ได้บอกเลยนะว่าตกลงจะไปนะ”
“เอาหน่าๆ นานๆทีจะได้ไปกินข้าวด้วยกันนะ”
“ใช่แล้วๆ นานๆทีเจ้าหญิงและเจ้าชายอย่างเราจะได้ไปกินข้าวด้วยกันเนอะๆเทียน่า”นายวอสก้าหันไป
พยักเพยิบกับยัยเทียน่า
“น๊ะ น้า แอเรียล จัสมิน ไปกินข้าวด้วยกันนะ” ฉันกับจัสมินมองหน้ากันจัสมินก็พยักหน้าเบาเป็นเชิงว่าไปเถอะหิวข้าวแล้วเพราะถ้าไม่ยอมไปคงไม่ได้กินข้าวกันพอดี
“งั้นก็ตกลง แต่พวกฉันขอเอาของไปเก็บก่อนนะ”
“งั้นเจอกันที่โรงอาหารนะ”นายวอสก้ายืนยิ้มแฉ่งให้พวกเราจะเอาของไปเก็บที่ห้องPrincess
ตอนนี้พวกเรามารวมตัวกันอยู่ที่โต๊ะมุมๆที่ไม่ค่อยมีคนพลุกพล่านเท่าไหร่เพราะมันค่อนข้างจะวุ่นวายแค่พวกเรามารวมตัวกันและมากินข้าวที่โรงอาหารก็เป็นจุดเด่นมากพอแล้วล่ะเดินไปไหนก็คอยมีเสียงซุบซิบว่าทำไมวันนี้เจ้าชายกับเจ้าหญิงถึงมากกินข้าวด้วยกันได้ก็นะมันก็จริงอย่างที่เค้าว่านั่นแหละ
“ฉันไปซื้อข้าวมากินก่อนนะ”
“เดี๋ยวสิจัสมิน รอพวกฉันด้วยไปกันเถอะแอเรียล”
“พวกนายก็ไปซื้อข้าวกันเถอะ”พูดจบเทียน่าก็ลากฉันตามจัสมินไป
ง่ำๆๆ(^)O(^)อร่อยจังไม่ค่อยได้ลงมาทานข้าวที่โรงอาหารซะนานไม่คิดว่าฝีมือแม่ครัวจะเปลี่ยนไปขนาดนี้ ปกติพวกเราจะสั่งอาหารจากร้านข้างนอกแล้วให้เอาไปส่งที่ห้องกันนะไม่มากินที่โรงอาหารเพราะตอนนั้นพวกฉันคิดว่าอาหารที่โรงอาหารไม่ได้เรื่องเอาซะเลยแต่ดูเหมือนตอนนี้จะพัฒนาขึ้นเยอะนะเปลี่ยนจากแม่ครัวธรรมดาๆมาเป็นเชฟที่คล่องแคล่วแล้วท่าทางฝีมือก็ดีด้วย อาหารก็มีแบบหลายเชื้อชาติให้เลือก ทั้งอาหารไทย อาหารจีน อาหารอิตาเลียนแล้วยังอื่นๆอีก แต่เห็นฉันดูเป็นคุณหนูและชื่อลูกครึ่งยังไงฉันก็รักอาหารไทยเสมอน้า\(^0^)/
ตอนนี้ดูเหมือนทุกคนกำลังตั้งหน้าตั้งตาจัดการกับอาหารตรงหน้าตัวเองแทบจะไม่สนใจอะไรกันเลย
//รับโทรศัพท์ด้วยครับ---รับโทรศัพท์ด้วยครับ--//
หือ ใครโทรมานะฉันหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูพอเห็นว่าเป็นเบอร์ใครฉันก็คลี่ยิ้มออกมาทันที แล้วก็รีบกดรับทันที
“อาการ์มีอะไรหรอ”
(“พอดีฉันจะถามเธอว่าเย็นนี้เธอว่างรึป่าวแอเรียล”)
“อ้อว่างสิ ว่างทำไมหรอ”
(“พอดีฉันจะเธอไปที่ ที่นึงนะ เอาเป็นว่าหลังเลิกเรียนเธอรอฉันยู่ที่หน้าโรงเรียนนะเดี๋ยวฉันไปรับ”)
“โอเคจ้า(^^)”
(“แล้วเจอกันนะ”)
“จ๊ะแล้วเจอกัน”
“ยิ้มแป้นเชียวนะ ถ้าไม่โทรมาพวกฉันคงลืมไปแล้วแหละว่าแกมีแฟนนะ แฟนกันอะไรหน้าก็แทบไม่ได้เจอ โทรหากันก็นานๆทีครั้ง พวกแกเป็นคู่ที่แปลกมาก-.-“ ดูยัยเทียน่าพูดเข้าอาการ์เขาก็ไม่ได้เลวร้ายนาดนั้นซักหน่อย(มั้ง) ก็แค่โทรหาอาทิตย์ละครั้งแชทกันบ้างเจอกันเดือนๆนึงก็4-5ครั้งได้มั้งฉันก็เข้าใจนะว่าบางทีเค้าอาจจะยุ่งๆเลยไม่มีเวลาแต่ถ้ามีเวาเคาก็ดูแลฉันดีนะ>///<
“ดูอารมณ์ดีขึ้นมาเชียวนะ”ไทน์ที่นั่งอยู่ตรงข้ามกับฉันพูดขึ้นด้วยสีหน้านิ่งๆ
“ก็ใช่นะสิแฟนอุตส่าโทรมาทั้งคน””ฉันจงใจพูดเน้นคำว่าแฟนเพราะว่าฉันได้ยินข่าคราวมาแว่วๆว่าจอมเย็นชายไทน์แห่งกลุ่มเจ้าชายเพิ่งโดนหักอกมาฮ่าๆฟังดูไม่น่าเชื่อว่าคนอย่างหมอนี่จะโดนหักอกแต่ก็คงจะจริงเพราะนี่เป็นข่าววงในที่พวกแฟนคลับหมอนั่นเชียวนะมันเป็นเรื่องธรรมดาที่พวกเจ้าหญิงฉันจะรู้
“หึ ปกติคงไม่ได้คุยกันสินะ เพราะแค่โทรมาก็ดีใจขนาดนี้แล้ว ระวังหมอนั่นนอกใจละ”
“นี่นาย!!!!!!มันจะมากไปแล้วนะอาการ์เค้าไม่มีทางนอกใจฉันแน่นอน”ฉันพูดอย่างมั่นใจ ตานี่มาสิทธิ์อะไรมากล่าวหาว่าอาการ์นอกใจฉันฮึ่มๆมันน่าโมโหจริง
“แล้วตลอดเวลาที่เค้าไม่ได้อยู่กับเธอ เธอตอบได้ไหมล่ะว่าเค้าอยู่ที่ไหน”
“เค้าก็อยู่ที่สนามแข่งนะสิ”
“คนอะไรจะอยู่ที่สนามแข่งได้ทุกเวลาขนาดนั้น แล้วยิ่งมีแฟนก็ต้องมีเวลาให้มากกว่านี้สิ”
“นี่นาย!!!!หยุดกล่าวหาอาการ์เขาซะทีจะได้ไหม ขาเคยไปทำอะไรให้นายนักหนาหรอนายถึงต้องใส่ร้ายเข้าขนาดนี้นะ”ฉันพูดด้วยความโรธจัดจากนั้นก็ลุกอออกมาและเร่งฝีเท้าให้ไปถึงห้องPrincessให้เร็วที่สุด หมอนี่มันอะไรนักหนาอยากให้ฉันเชื่อให้ได้เลยใช่ไหมว่าอาการ์นอกใจฉันนะ แล้วฉันก็เปลี่ยนใจที่จะเดินไปทางห้องเรียนของอาการ์แทนเพราะตอนนี้ฉันยากอยู่กับเขามากที่สุดเลย แต่พอเดินใกล้จะถึงห้องของอาการ์ฉันก็ได้ยินเสียงคนคุยกันจากในห้องด้วยแล้วรู้สึกว่าจะเป็นเสียงของอาการ์ฉันจำเสีบยงของเขาได้ดีแต่เขาคุยอยู่กับใครละเสียงผู้หญิงนี่ฉันเลยยืนแอบดูอยู่ข้างๆประตูภาพที่ฉันเห็นทำให้ฉันถึงกับจะล้มทั้งยืนเพราะมันคือภาพที่อาการ์และราเชลกำลังยืนแลกจูบกัน!!!!!!!!!!
ความคิดเห็น