ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Let's Date!
อุกรี๊!! หลังจากดองมาหลายวัน...
ก็ได้เวลามาต่อซะที...
ขอบคุณทุกคนที่ให้การสนับสนุนนะคะ แอร๊ยยยย
ถ้าตอนนี้มันจืดๆไปบ้างก็ขอโทษนะคะ (. .;;)
แต่ออกมาครบสามคู่แล้วนะเออ ฮ่าๆๆๆ [สามคู่แน่เรอะ?]
ปล. เรื่องนี้ลงในบ้านบีซือทือไทยแลนด์ด้วยนะคะ ^ ^
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------+++
"นั่นมันฉันนี่นา? หมายความว่ายังไงยงจุนฮยอง..." พูดยังไม่ทันจบประโยค ก็ต้องหยุดพูด เพราะคุณเจ้าของชื่อมันยื่นหน้ามาจากข้างหลัง ในระยะรัศมีที่ถ้าหันหน้าไปหามันจะต้องหอมแก้มมันแน่นอน...
....ใกล้จนน่ากลัว...
"ฮาร่าว่าไงมั่ง?"
....เอ่อ... ถอยออกไปแล้วค่อยถามไม่ได้เรอะ? ทำไมต้องเอาหน้ามาวางไว้ตรงไหล่แล้วถามกันด้วยล่ะเฮ้ย!? คิดว่าทำแล้วเท่เหรอ? [เกี่ยว?]
"ก็... วางสายไปแล้ว" ตอบเสียงเบา ก้มหน้า แทบจะมุดลงไปใต้พื้นได้อยู่แล้ว...
จะขยับหน้ามาไกลทำไมล่ะเนี่ย ห๊ะ
"อืมมม งั้นก็เดี๋ยวค่อยคุยละกัน" พูดด้วยน้ำเสียงเรื่อยเปื่อย ไม่มีความเดือดเนื้อร้อนใจที่แฟนสาวสุดสวยทำท่าจะงอนเลยซักนิด... นี่สินะ ยงจุนฮยอง...
"เดี๋ยว... อย่าเพิ่ง สรุปว่าเดทกับฉัน คือ?" ถาม... โดยที่เผลอหันหน้าไปทางจุนฮยอง... ริมฝีปากบางห่างจากแก้มคนข้างๆไม่ถึงหนึ่งเซน
"โอ๊ะ... อยากหอมแก้มฉันก็ไม่บอก..." แหย่ด้วยน้ำเสียงกวนๆ แล้วยิ้มมุมปาก... ใบหน้าติดหวานแดงขึ้นทันที
แล้วกลับไปนั่งก้มหน้าเหมือนเดิม พร้อมสาปแช่งคนพูดในใจ...
...ไอ้คนหลงตัวเอง... ไอ้โจ๊กเกอร์อินดี้!!
"แล้วสรุปว่าไปเดทกับฉันคืออะไร?" ถามงึมงำกับตัวเอง แต่ไอ้คนหูดีที่ยื่นหน้ามาก็ได้ยินจนได้
"อ้าว... ไม่ใช่ว่านายชวนฉันออกไปซื้อของขวัญวันเกิดให้ไอ้ดูจุนหรอกเหรอ?" ถามกลับ แต่หน้ากวนๆก็ยังไม่ละจากตำแหน่งเดิม... บนไหล่บางๆของคนสวย
"แล้วมันคือการเดทที่ตรงไหนกันล่ะยงจุนฮยอง?"
เกรียน... เกรียนมาก... อิโจ๊กเกอร์นี่เกรียนมาก... แต่เงยหน้าไปด่ามันไม่ได้ ทรมาณชะมัดเลย...
"แล้วการเดทสำหรับนายคืออะไร..." ตอบกลับด้วยคำถาม ที่ทำให้คนสวยต้องมุ่นหัวคิ้วเป็นเชิงไม่เข้าใจ... มันจะถามกลับทำไมเนี่ย
"ก็... ไปกินข้าว ดูหนัง ร้องคาราโอเกะ เดินจับมือกันละมั้ง"
"โอเค งั้นเราไปซื้อของ แล้วก็กินข้าว ดูหนัง ร้องคาราโอเกะ แล้วก็เดินจับมือกันเถอะ...!!!!"
ว่าแล้ว... คุณยงจุนฮยอง ก็ลากคุณจางฮยอนซึงออกจากหอไป...
...เฮ้ย คุณจางฮยอนซึงยังอยู่ในเสื้อฮู้ทกางเกงวอร์มซึ่งเป็นชุดนอนอยู่เลยนะนั่น...
ทางด้านยุนดูจุน ผู้รักจอนยิ่งชีพ(?) ลุกออกมาจากเตียงด้วยสีหน้างัวเงีย งุนงง ทำไมใครๆก็หายไปกันหมดเหลือแต่สองมักเน่ของวงที่ยังนอนอยู่....
ได้ยินเสียงก็อกแก็กดังจากในห้องครัว...
เดินตามเสียงไป...
เจอกระต่ายชุบซุปข้าวโพด... ตัวเดิมกับที่จุนฮยองเจอ
"อ้าว ลุง... เพิ่งตื่นเหรอ..." ถามพร้อมกับเศษข้าวโพดติดเต็มหน้า...
ดูจุนไม่อยากจะบอกเลยว่า... น่ารักมว้ากอะ ยังโยอะ...
คนตัวสูงเก็กหน้าขรึม แล้วเดินไปหยิบทิชชูมาเช็ดเศษต่างๆบนหน้าออกให้
"กินยังไงของนาย?" ถามด้วยน้ำเสียงมึนๆ คนถูกถามเอียงคอมอง เหมือนว่าคำถามนี้เป็นคำถามที่ประหลาดมาก ไม่เห็นจะน่าถามตรงไหนเลย... ก่อนที่จะเบิกตากว้างเมื่อนึกอะไรขึ้นมาได้
"ลุง... ลุงรู้ตัวคนที่เอาที่เปิดกระป๋องขึ้นไปวางไว้บนชั้นนั่นไหมอะ?" ถามพร้อมกับชี้ไปที่ที่อยู่เก่าของที่เปิดกระป๋อง ก่อนที่ฮยอนซึงจะหยิบลงมาให้
ดูจุนสะดุ้ง... ตูเองนี่หว่า...
...คือตอนทำน่ะไม่คิด... คิดแต่ว่าอยากแกล้งเฉยๆ แต่... พอคนตัวเล็กนี่เจอเข้าจริงๆ... กลับไปไหนต่อไม่ถูก
"ไม่... ไม่รู้สิ"
ยังโยน้อยฟังแล้วก็พยักหน้า แล้วพึมพำออกมาเบาๆ พอให้ได้ยินกันสองคน...
"ขอให้คนที่แกล้งโยจอนหายไป หน้าแก่ขึ้น ลูกวงไม่เคารพ ผิวสีเข้มขึ้นอย่างกระทันหัน... แล้วก็...อ๊ะ" ดูจุนเอามือไปปิดปากโยซอบที่กำลังพูดด้วยสีหน้าสะใจ
...นี่... ไม่รู้ตัวคนทำจริงๆใช่ไหม? ไม่ได้แกล้งไม่รู้แน่นะ?? ทำไมคำแช่งมันดูบ่งชี้จังเลยล่ะเนี่ย?
"โอเค... ฉันทำเอง หยุดแช่งได้แล้ว" ว่าแล้วก็เอามือลูบจอนตัวเองสองสามที... กลัวมันจะหายไปอย่างที่เมนวอยซ์แช่งเอาไว้...
ใครว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องเล่นๆ? สำหรับยุนดูจุนแล้ว คำแช่งไหนก็ไม่น่ากลัวเท่าคำแช่งว่าขอให้จอนหายไปหรอกนะ!!!
"ลุงจริงๆด้วย ลุงใจร้ายอะ ทำร้ายโยได้ลงคอ!" พูดน้ำเสียงที่ฟังดูน่าสงสาร... แต่หน้านี่แสดงออกชัดเลยว่า ต้องการการไถ่โทษ ไม่ก็ขอให้ได้แก้แค้นหน่อยเถอะ...
ยังโยซอบแค้นฝังลึกนะจะบอกให้!!!!
"ครับๆ แล้วจะให้ทำอะไรเป็นการไถ่โทษดี?"
ใครว่าลุงเผด็จการกัน... คนนี้ตะหากที่กุมอำนาจทุกอย่างในวงเอาไว้จริงๆ
คนตัวเล็กทำท่าคิด... ก่อนจะตอบออกมา
"แปะไว้ก่อนแล้วกัน ยังไคิดไม่ออก แต่ถ้าโยต้องการเมื่อไหร่ต้องทำให้โยได้ทันทีนะ!!" พูดพลางชี้นิ้วไปที่ดูจุนที่หยักหน้าหงึกๆ ยอมแต่โดยดี... ลองไม่ยอมดูสิ วันทั้งวันคงไม่ได้มีชีวิตอย่างมีความสุขแน่... ถ้าอยากรู้ว่าทำไม... ลองทำให้ยังโยซอบโกรธดูสิ...
"ดีมาก! ว่าแต่... ลุงคงไม่ได้ปล่อยกวางกับดงอุนไว้ในห้องกันสองคนใช่ไหม?"
"ห่ะ? ทำไมเรอะ?" ถามกลับอย่างไม่เข้าใจ...
สองคนนั้นอยู่ด้วยกันแล้วทำไม?
"โอ๊ยยย ตายๆๆ ป่านนี้กวางจะเป็นตายร้ายดียังไงบ้างเนี่ย... ดงอุนมันจะชอบจูบคนข้างๆตอนเช้าน่ะสิ!! แล้วตอนนี้เหลือกวางอยู่ข้างๆคนเดียว... ผลมันก็ออกมาชัดเจนเลยน่ะสิ!!!!!"
---------------------------------------------------------------------------------------------+++
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ตอนนี้มันสั้นมาก รู้สึกผิดนิดๆ ขอบคุณทุกท่านที่อ่านและเมนท์ฮ๊าฟฟฟ XD!!
ก็ได้เวลามาต่อซะที...
ขอบคุณทุกคนที่ให้การสนับสนุนนะคะ แอร๊ยยยย
ถ้าตอนนี้มันจืดๆไปบ้างก็ขอโทษนะคะ (. .;;)
แต่ออกมาครบสามคู่แล้วนะเออ ฮ่าๆๆๆ [สามคู่แน่เรอะ?]
ปล. เรื่องนี้ลงในบ้านบีซือทือไทยแลนด์ด้วยนะคะ ^ ^
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------+++
"นั่นมันฉันนี่นา? หมายความว่ายังไงยงจุนฮยอง..." พูดยังไม่ทันจบประโยค ก็ต้องหยุดพูด เพราะคุณเจ้าของชื่อมันยื่นหน้ามาจากข้างหลัง ในระยะรัศมีที่ถ้าหันหน้าไปหามันจะต้องหอมแก้มมันแน่นอน...
....ใกล้จนน่ากลัว...
"ฮาร่าว่าไงมั่ง?"
....เอ่อ... ถอยออกไปแล้วค่อยถามไม่ได้เรอะ? ทำไมต้องเอาหน้ามาวางไว้ตรงไหล่แล้วถามกันด้วยล่ะเฮ้ย!? คิดว่าทำแล้วเท่เหรอ? [เกี่ยว?]
"ก็... วางสายไปแล้ว" ตอบเสียงเบา ก้มหน้า แทบจะมุดลงไปใต้พื้นได้อยู่แล้ว...
จะขยับหน้ามาไกลทำไมล่ะเนี่ย ห๊ะ
"อืมมม งั้นก็เดี๋ยวค่อยคุยละกัน" พูดด้วยน้ำเสียงเรื่อยเปื่อย ไม่มีความเดือดเนื้อร้อนใจที่แฟนสาวสุดสวยทำท่าจะงอนเลยซักนิด... นี่สินะ ยงจุนฮยอง...
"เดี๋ยว... อย่าเพิ่ง สรุปว่าเดทกับฉัน คือ?" ถาม... โดยที่เผลอหันหน้าไปทางจุนฮยอง... ริมฝีปากบางห่างจากแก้มคนข้างๆไม่ถึงหนึ่งเซน
"โอ๊ะ... อยากหอมแก้มฉันก็ไม่บอก..." แหย่ด้วยน้ำเสียงกวนๆ แล้วยิ้มมุมปาก... ใบหน้าติดหวานแดงขึ้นทันที
แล้วกลับไปนั่งก้มหน้าเหมือนเดิม พร้อมสาปแช่งคนพูดในใจ...
...ไอ้คนหลงตัวเอง... ไอ้โจ๊กเกอร์อินดี้!!
"แล้วสรุปว่าไปเดทกับฉันคืออะไร?" ถามงึมงำกับตัวเอง แต่ไอ้คนหูดีที่ยื่นหน้ามาก็ได้ยินจนได้
"อ้าว... ไม่ใช่ว่านายชวนฉันออกไปซื้อของขวัญวันเกิดให้ไอ้ดูจุนหรอกเหรอ?" ถามกลับ แต่หน้ากวนๆก็ยังไม่ละจากตำแหน่งเดิม... บนไหล่บางๆของคนสวย
"แล้วมันคือการเดทที่ตรงไหนกันล่ะยงจุนฮยอง?"
เกรียน... เกรียนมาก... อิโจ๊กเกอร์นี่เกรียนมาก... แต่เงยหน้าไปด่ามันไม่ได้ ทรมาณชะมัดเลย...
"แล้วการเดทสำหรับนายคืออะไร..." ตอบกลับด้วยคำถาม ที่ทำให้คนสวยต้องมุ่นหัวคิ้วเป็นเชิงไม่เข้าใจ... มันจะถามกลับทำไมเนี่ย
"ก็... ไปกินข้าว ดูหนัง ร้องคาราโอเกะ เดินจับมือกันละมั้ง"
"โอเค งั้นเราไปซื้อของ แล้วก็กินข้าว ดูหนัง ร้องคาราโอเกะ แล้วก็เดินจับมือกันเถอะ...!!!!"
ว่าแล้ว... คุณยงจุนฮยอง ก็ลากคุณจางฮยอนซึงออกจากหอไป...
...เฮ้ย คุณจางฮยอนซึงยังอยู่ในเสื้อฮู้ทกางเกงวอร์มซึ่งเป็นชุดนอนอยู่เลยนะนั่น...
ทางด้านยุนดูจุน ผู้รักจอนยิ่งชีพ(?) ลุกออกมาจากเตียงด้วยสีหน้างัวเงีย งุนงง ทำไมใครๆก็หายไปกันหมดเหลือแต่สองมักเน่ของวงที่ยังนอนอยู่....
ได้ยินเสียงก็อกแก็กดังจากในห้องครัว...
เดินตามเสียงไป...
เจอกระต่ายชุบซุปข้าวโพด... ตัวเดิมกับที่จุนฮยองเจอ
"อ้าว ลุง... เพิ่งตื่นเหรอ..." ถามพร้อมกับเศษข้าวโพดติดเต็มหน้า...
ดูจุนไม่อยากจะบอกเลยว่า... น่ารักมว้ากอะ ยังโยอะ...
คนตัวสูงเก็กหน้าขรึม แล้วเดินไปหยิบทิชชูมาเช็ดเศษต่างๆบนหน้าออกให้
"กินยังไงของนาย?" ถามด้วยน้ำเสียงมึนๆ คนถูกถามเอียงคอมอง เหมือนว่าคำถามนี้เป็นคำถามที่ประหลาดมาก ไม่เห็นจะน่าถามตรงไหนเลย... ก่อนที่จะเบิกตากว้างเมื่อนึกอะไรขึ้นมาได้
"ลุง... ลุงรู้ตัวคนที่เอาที่เปิดกระป๋องขึ้นไปวางไว้บนชั้นนั่นไหมอะ?" ถามพร้อมกับชี้ไปที่ที่อยู่เก่าของที่เปิดกระป๋อง ก่อนที่ฮยอนซึงจะหยิบลงมาให้
ดูจุนสะดุ้ง... ตูเองนี่หว่า...
...คือตอนทำน่ะไม่คิด... คิดแต่ว่าอยากแกล้งเฉยๆ แต่... พอคนตัวเล็กนี่เจอเข้าจริงๆ... กลับไปไหนต่อไม่ถูก
"ไม่... ไม่รู้สิ"
ยังโยน้อยฟังแล้วก็พยักหน้า แล้วพึมพำออกมาเบาๆ พอให้ได้ยินกันสองคน...
"ขอให้คนที่แกล้งโยจอนหายไป หน้าแก่ขึ้น ลูกวงไม่เคารพ ผิวสีเข้มขึ้นอย่างกระทันหัน... แล้วก็...อ๊ะ" ดูจุนเอามือไปปิดปากโยซอบที่กำลังพูดด้วยสีหน้าสะใจ
...นี่... ไม่รู้ตัวคนทำจริงๆใช่ไหม? ไม่ได้แกล้งไม่รู้แน่นะ?? ทำไมคำแช่งมันดูบ่งชี้จังเลยล่ะเนี่ย?
"โอเค... ฉันทำเอง หยุดแช่งได้แล้ว" ว่าแล้วก็เอามือลูบจอนตัวเองสองสามที... กลัวมันจะหายไปอย่างที่เมนวอยซ์แช่งเอาไว้...
ใครว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องเล่นๆ? สำหรับยุนดูจุนแล้ว คำแช่งไหนก็ไม่น่ากลัวเท่าคำแช่งว่าขอให้จอนหายไปหรอกนะ!!!
"ลุงจริงๆด้วย ลุงใจร้ายอะ ทำร้ายโยได้ลงคอ!" พูดน้ำเสียงที่ฟังดูน่าสงสาร... แต่หน้านี่แสดงออกชัดเลยว่า ต้องการการไถ่โทษ ไม่ก็ขอให้ได้แก้แค้นหน่อยเถอะ...
ยังโยซอบแค้นฝังลึกนะจะบอกให้!!!!
"ครับๆ แล้วจะให้ทำอะไรเป็นการไถ่โทษดี?"
ใครว่าลุงเผด็จการกัน... คนนี้ตะหากที่กุมอำนาจทุกอย่างในวงเอาไว้จริงๆ
คนตัวเล็กทำท่าคิด... ก่อนจะตอบออกมา
"แปะไว้ก่อนแล้วกัน ยังไคิดไม่ออก แต่ถ้าโยต้องการเมื่อไหร่ต้องทำให้โยได้ทันทีนะ!!" พูดพลางชี้นิ้วไปที่ดูจุนที่หยักหน้าหงึกๆ ยอมแต่โดยดี... ลองไม่ยอมดูสิ วันทั้งวันคงไม่ได้มีชีวิตอย่างมีความสุขแน่... ถ้าอยากรู้ว่าทำไม... ลองทำให้ยังโยซอบโกรธดูสิ...
"ดีมาก! ว่าแต่... ลุงคงไม่ได้ปล่อยกวางกับดงอุนไว้ในห้องกันสองคนใช่ไหม?"
"ห่ะ? ทำไมเรอะ?" ถามกลับอย่างไม่เข้าใจ...
สองคนนั้นอยู่ด้วยกันแล้วทำไม?
"โอ๊ยยย ตายๆๆ ป่านนี้กวางจะเป็นตายร้ายดียังไงบ้างเนี่ย... ดงอุนมันจะชอบจูบคนข้างๆตอนเช้าน่ะสิ!! แล้วตอนนี้เหลือกวางอยู่ข้างๆคนเดียว... ผลมันก็ออกมาชัดเจนเลยน่ะสิ!!!!!"
---------------------------------------------------------------------------------------------+++
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ตอนนี้มันสั้นมาก รู้สึกผิดนิดๆ ขอบคุณทุกท่านที่อ่านและเมนท์ฮ๊าฟฟฟ XD!!
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น