ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Intro ;; Fiction... in Fiction...?
ณ หอพักบีสต์ ในห้องนอน พิกัดที่สองพันร้อยสี่(?)
เตียงสามเตียง.....
ที่ยังแออัดยัดเยียดผ้าปูที่นอนไม่ซักเหมือนทุกวันที่ผ่านๆมา....
จางฮยอนซึงลืมตาขึ้นมา....
หันมองข้างๆ....
ยงจุนฮยองหายไปไหน?
และแล้วร่างบางก็ได้ยินเสียงก็อกแก็กๆอยู่ในห้องครัว... อืม... สงสัยคงหิวแล้วตื่นไปหาอะไรกิน...
ว่าแล้วก็ลุกขึ้นเดินไปห้องครัว....
ปรากฏว่าไม่ใช่ยงจุนฮยอง...
แต่กลับเป็นยังโยซอบกำลังงัดกระป๋องซุปข้าวโพดอยู่...
เอ่อ.... ที่เปิดก็มีไม่ใช่เหรอ... ทำไมถึงใช้เล็บจิกฝากระป๋องล่ะ???
"โยซอบ... ทำอะไรน่ะ?" ถามด้วยน้ำเสียงงงๆ งัวเงียๆ แต่ก็ไม่เข้าใจจริงๆว่าคนเตี้ยๆ เอ้ย ตัวเล็กคนนี้อะกำลังทำอะไรอยู่ โยซอบหันมาอย่างตกใจหลังจากได้ยินเสียง เบิกตากว้าง ก่อนจะถอนหายใจอย่างโล่งอกเมื่อเห็นว่าเป็นใคร
"ซึงนี่เอง ตกใจหมด..." ว่าแล้วก็เอาเล็บไปแงะๆแคะๆกระป๋องนั่นต่อ
"...สรุป ว่านายกำลังทำอะไรน่ะ??" ถามซ้ำอีกครั้ง เพราะเจ้าตัวเล็กข้างหน้ายังสติลทำอะไรสักอย่างอยู่... ขอโทษเถอะนะ... ใครๆมาว่าเขาน่ะสี่มิติ แต่เขาว่า... ทั้งวงเขาเนี่ยแหละ!! ทะลุมิติ!!!!!!
"อ่อ... อยากกินซุปข้าวโพดน่ะ... แต่ว่า..." เมนวอยซ์บีสต์ลากเสียงยาว ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองข้างบน...
อ่อ...
เข้าใจละ...
เพราะที่เปิดกระป๋องมันอยู่บนชั้นสูงนี่เอง...
มิน่าล่ะ... ถึงได้เอาเล็บแงะอยู่อย่างนี้... น่าสงสารชะมัด...
"ฮยอนซึง... หยิบให้หน่อยสิ..." ว่าแล้วก็หันมาทำตาปริบๆใส่เขา...
เอิ่ม... ลองดูก็ได้... ไม่รับประกันว่าจะหยิบถึงนะ!
ร่าง บางเขย่ง พร้อมกับเอื้อมสุดแขน เพื่อที่จะหยิบที่เปิดกระป๋องให้ลูก เอ้ยย เพื่อนร่วมวงตัวเล็กซึ่งใครก็ไม่รู้เอาไปวางซะสูง... รู้ทั้งรู้ว่าคนตัวเล็กนี่ชอบกินซุกกระป๋อง ยังจะเอาไปวางไว้ที่สูงๆอีก คิดว่ายังโยซอบจะหยิบถึงรึไง
และก็หยิบมาได้สำเร็จ...
"เย้~ รักซึงที่สุดเลยยยย" โยซอบกระโดดเข้ามากอดคอฮยอนซึงพร้อมกับร้องอย่างดีใจ...
แค่ซุปข้างโพดเองโยน้อย....
และแล้วจางฮยอนซึงก็เพิ่งนึกได้ว่าลุกจากเตียงมาทำอะไร...
ภารกิจตามหายงจุนฮยอง!!!!!!!!
"โยซอบ... เห็นจุนฮยองไหม?" คนตัวเล็กเงยหน้าขึ้นมาจากชามซุปข้าวโพด แล้วตอบทั้งๆที่ยังมีเศษข้าวโพดติดที่เหนือคิ้ว...
...ยังโยซอบ... นายกินยังไงของนาย??
"ไม่รู้เหมือนกัีน... อยู่ในห้องนั่งเล่นมั้ง..." ว่าแล้วก็มุดลงไปที่ชามต่อ...
ถ้าตอนเย็นเห็นโยซอบหายไป... ไม่ต้องไปตามหาเลย...
อยู่ในดินแดนซุปข้าวโพดชัวร์ๆ!!!
จางฮยอนซึงเดินไปทางห้องนั่งเล่นซึ่งปิดไฟมืดอยู่...
มันจะมีผีห้องนั่งเล่น(?)โผล่ออกมาไหมเนี่ย??
ว่าแล้วคนสวยแห่งบีสต์ก็เหลือบเห็นแสงสลัวๆอยู่บนโซฟา... เอิ่ม... ตัวอะไรอยู่ตรงนั้นเนี่ย
"จุนฮยอง?" ถามออกไปด้วยความไม่แน่ใจ....
"หือ??" เสียงนี้... ใช่แน่!! ยงจุนฮยองแห่งบีสต์เป็นแน่แท้!!! ไม่ใช่ผีสางที่ไหน
"ทำไมอยู่มืดๆ?" ว่าแล้วก็เดินเข้าไปหา... ไอ้แสงสลัวๆนี่คือไอแพดเครื่องโปรดหรอกเรอะ? ทำไมปรับแสงเครื่องซะต่ำอย่างงั้นล่ะ เดี๋ยวก็สายตาเสียหรอก ไอ้แรพเปอร์นี่
"มันมืดดี..." ตอบแค่นั้น ไม่ขยายความอะไรต่อ...
และแน่นอน... คนสวยเข้าใจ...
....เข้าใจกันได้ยังไงเนี่ย...
"ทำอะไรอยู่เนี่ย? เล่นทวิตอีกแล้วเหรอ?" ถามพลางหยิบไอโฟนของตัวเองขึ้นมากดๆจิ้มๆ
อย่าหาว่าพวกเขาติดทวิตนะ...
ก็แค่ต้องทวิตตลอดเวลาที่เปลี่ยนกิจกรรมเท่านั้นแหละ! ไม่ติดสักหน่อย เนอะ!
แต่กดๆเลื่อนๆดูไทม์ไลน์ก็ไม่เห็นมีทวิตของ Joker891219 พร้อมกับที่เจ้าตัวตอบ
"เปล่า... อ่านฟิค..."
อ่านฟิค? คำตอบที่ทำให้คนสวยเอียงคออย่างงงๆ...
มันคืออะไร?... อ่านฟิค?
"หืมมม?" เมื่อสงสัย ก็ต้องหาคำตอบ ร่างบางชะโงกหน้าเข้าไปจะดูไอแพดสองสุดหรูเริ่ดอลังการของไอ้คนที่โน้ตบุคหายก็ยังไม่แคร์(?) แต่เจ้าของกลับดึงมันออกจากรัศมีสายตาของคนสวยทันที
"อย่าดูเลย..." ว่าแล้วก็ทำหน้าเจ้าเล่ห์
อะไรของเอ็งห๊ะ...ฮยอนซึงขมวดคิ้ว พลางเขยิบตัวตามไปดู
"อะไรที่ฉันดูไม่ได้น่ะ? มันต้องมีอะไรแน่ๆ"
แต่ยิ่งพยายามเข้าใกล้ จุนฮยองก็ยิ่งถอยไปไกล... แต่ยิ่งทำแบบนี้มันยิ่งน่าสงสัย!!!!!!!
จนเมื่อฮยอนซึงทนไม่ไหว เอ่ยประโยคฆาตกรรม(?)แรพเปอร์อินดี้ประจำวง
"ถ้าไม่เอามาให้ดูโค้กสามขวดในตู้เย็นฉันจะโยนทิ้งออกหน้าต่าง..." เอ่ยด้วยสีหน้าจริงจัง...
และแน่นอน... โค้กแมนอย่างจุนฮยองมีเหรอจะยอม... ของรักของหวงเชียวนะ!!!!!!!!
"...จะอ่านก็อ่านไป... อย่ามาว่าฉันทีหลังนะ... หึหึหึ" ว่าแล้วเจ้าตัวก็ลุกขึ้นไปหาโค้กกินทำร้ายกระเพาะยามเช้าซักหน่อย พร้อมกับโยนไอแพดสองไว้ที่โซฟา จางฮยอนซึงเอื้อมมือไปคว้า ก่อนจะกดดูโปรแกรมที่เพิ่งเรียกใช้...
Safari
....มาดูกันว่าจุนฮยองมันทำอะไรเมื่อกี้!!!!
+++
ขอตอนแรกแค่นี้ก่อนนะคะ เวลาเน็ตจะหมด อะคึๆๆ
เอ้อ อิไรเตอร์เมนสวยแต่เบนไปทางโจ๊กนะคะ ฮ่าๆๆ
ขอบอกก่อนว่าอย่าคาดหวังอะไรกับการอัพของอินี่มาก T O T
เค้าขอโต๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
เตียงสามเตียง.....
ที่ยังแออัดยัดเยียดผ้าปูที่นอนไม่ซักเหมือนทุกวันที่ผ่านๆมา....
จางฮยอนซึงลืมตาขึ้นมา....
หันมองข้างๆ....
ยงจุนฮยองหายไปไหน?
และแล้วร่างบางก็ได้ยินเสียงก็อกแก็กๆอยู่ในห้องครัว... อืม... สงสัยคงหิวแล้วตื่นไปหาอะไรกิน...
ว่าแล้วก็ลุกขึ้นเดินไปห้องครัว....
ปรากฏว่าไม่ใช่ยงจุนฮยอง...
แต่กลับเป็นยังโยซอบกำลังงัดกระป๋องซุปข้าวโพดอยู่...
เอ่อ.... ที่เปิดก็มีไม่ใช่เหรอ... ทำไมถึงใช้เล็บจิกฝากระป๋องล่ะ???
"โยซอบ... ทำอะไรน่ะ?" ถามด้วยน้ำเสียงงงๆ งัวเงียๆ แต่ก็ไม่เข้าใจจริงๆว่าคนเตี้ยๆ เอ้ย ตัวเล็กคนนี้อะกำลังทำอะไรอยู่ โยซอบหันมาอย่างตกใจหลังจากได้ยินเสียง เบิกตากว้าง ก่อนจะถอนหายใจอย่างโล่งอกเมื่อเห็นว่าเป็นใคร
"ซึงนี่เอง ตกใจหมด..." ว่าแล้วก็เอาเล็บไปแงะๆแคะๆกระป๋องนั่นต่อ
"...สรุป ว่านายกำลังทำอะไรน่ะ??" ถามซ้ำอีกครั้ง เพราะเจ้าตัวเล็กข้างหน้ายังสติลทำอะไรสักอย่างอยู่... ขอโทษเถอะนะ... ใครๆมาว่าเขาน่ะสี่มิติ แต่เขาว่า... ทั้งวงเขาเนี่ยแหละ!! ทะลุมิติ!!!!!!
"อ่อ... อยากกินซุปข้าวโพดน่ะ... แต่ว่า..." เมนวอยซ์บีสต์ลากเสียงยาว ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองข้างบน...
อ่อ...
เข้าใจละ...
เพราะที่เปิดกระป๋องมันอยู่บนชั้นสูงนี่เอง...
มิน่าล่ะ... ถึงได้เอาเล็บแงะอยู่อย่างนี้... น่าสงสารชะมัด...
"ฮยอนซึง... หยิบให้หน่อยสิ..." ว่าแล้วก็หันมาทำตาปริบๆใส่เขา...
เอิ่ม... ลองดูก็ได้... ไม่รับประกันว่าจะหยิบถึงนะ!
ร่าง บางเขย่ง พร้อมกับเอื้อมสุดแขน เพื่อที่จะหยิบที่เปิดกระป๋องให้ลูก เอ้ยย เพื่อนร่วมวงตัวเล็กซึ่งใครก็ไม่รู้เอาไปวางซะสูง... รู้ทั้งรู้ว่าคนตัวเล็กนี่ชอบกินซุกกระป๋อง ยังจะเอาไปวางไว้ที่สูงๆอีก คิดว่ายังโยซอบจะหยิบถึงรึไง
และก็หยิบมาได้สำเร็จ...
"เย้~ รักซึงที่สุดเลยยยย" โยซอบกระโดดเข้ามากอดคอฮยอนซึงพร้อมกับร้องอย่างดีใจ...
แค่ซุปข้างโพดเองโยน้อย....
และแล้วจางฮยอนซึงก็เพิ่งนึกได้ว่าลุกจากเตียงมาทำอะไร...
ภารกิจตามหายงจุนฮยอง!!!!!!!!
"โยซอบ... เห็นจุนฮยองไหม?" คนตัวเล็กเงยหน้าขึ้นมาจากชามซุปข้าวโพด แล้วตอบทั้งๆที่ยังมีเศษข้าวโพดติดที่เหนือคิ้ว...
...ยังโยซอบ... นายกินยังไงของนาย??
"ไม่รู้เหมือนกัีน... อยู่ในห้องนั่งเล่นมั้ง..." ว่าแล้วก็มุดลงไปที่ชามต่อ...
ถ้าตอนเย็นเห็นโยซอบหายไป... ไม่ต้องไปตามหาเลย...
อยู่ในดินแดนซุปข้าวโพดชัวร์ๆ!!!
จางฮยอนซึงเดินไปทางห้องนั่งเล่นซึ่งปิดไฟมืดอยู่...
มันจะมีผีห้องนั่งเล่น(?)โผล่ออกมาไหมเนี่ย??
ว่าแล้วคนสวยแห่งบีสต์ก็เหลือบเห็นแสงสลัวๆอยู่บนโซฟา... เอิ่ม... ตัวอะไรอยู่ตรงนั้นเนี่ย
"จุนฮยอง?" ถามออกไปด้วยความไม่แน่ใจ....
"หือ??" เสียงนี้... ใช่แน่!! ยงจุนฮยองแห่งบีสต์เป็นแน่แท้!!! ไม่ใช่ผีสางที่ไหน
"ทำไมอยู่มืดๆ?" ว่าแล้วก็เดินเข้าไปหา... ไอ้แสงสลัวๆนี่คือไอแพดเครื่องโปรดหรอกเรอะ? ทำไมปรับแสงเครื่องซะต่ำอย่างงั้นล่ะ เดี๋ยวก็สายตาเสียหรอก ไอ้แรพเปอร์นี่
"มันมืดดี..." ตอบแค่นั้น ไม่ขยายความอะไรต่อ...
และแน่นอน... คนสวยเข้าใจ...
....เข้าใจกันได้ยังไงเนี่ย...
"ทำอะไรอยู่เนี่ย? เล่นทวิตอีกแล้วเหรอ?" ถามพลางหยิบไอโฟนของตัวเองขึ้นมากดๆจิ้มๆ
อย่าหาว่าพวกเขาติดทวิตนะ...
ก็แค่ต้องทวิตตลอดเวลาที่เปลี่ยนกิจกรรมเท่านั้นแหละ! ไม่ติดสักหน่อย เนอะ!
แต่กดๆเลื่อนๆดูไทม์ไลน์ก็ไม่เห็นมีทวิตของ Joker891219 พร้อมกับที่เจ้าตัวตอบ
"เปล่า... อ่านฟิค..."
อ่านฟิค? คำตอบที่ทำให้คนสวยเอียงคออย่างงงๆ...
มันคืออะไร?... อ่านฟิค?
"หืมมม?" เมื่อสงสัย ก็ต้องหาคำตอบ ร่างบางชะโงกหน้าเข้าไปจะดูไอแพดสองสุดหรูเริ่ดอลังการของไอ้คนที่โน้ตบุคหายก็ยังไม่แคร์(?) แต่เจ้าของกลับดึงมันออกจากรัศมีสายตาของคนสวยทันที
"อย่าดูเลย..." ว่าแล้วก็ทำหน้าเจ้าเล่ห์
อะไรของเอ็งห๊ะ...ฮยอนซึงขมวดคิ้ว พลางเขยิบตัวตามไปดู
"อะไรที่ฉันดูไม่ได้น่ะ? มันต้องมีอะไรแน่ๆ"
แต่ยิ่งพยายามเข้าใกล้ จุนฮยองก็ยิ่งถอยไปไกล... แต่ยิ่งทำแบบนี้มันยิ่งน่าสงสัย!!!!!!!
จนเมื่อฮยอนซึงทนไม่ไหว เอ่ยประโยคฆาตกรรม(?)แรพเปอร์อินดี้ประจำวง
"ถ้าไม่เอามาให้ดูโค้กสามขวดในตู้เย็นฉันจะโยนทิ้งออกหน้าต่าง..." เอ่ยด้วยสีหน้าจริงจัง...
และแน่นอน... โค้กแมนอย่างจุนฮยองมีเหรอจะยอม... ของรักของหวงเชียวนะ!!!!!!!!
"...จะอ่านก็อ่านไป... อย่ามาว่าฉันทีหลังนะ... หึหึหึ" ว่าแล้วเจ้าตัวก็ลุกขึ้นไปหาโค้กกินทำร้ายกระเพาะยามเช้าซักหน่อย พร้อมกับโยนไอแพดสองไว้ที่โซฟา จางฮยอนซึงเอื้อมมือไปคว้า ก่อนจะกดดูโปรแกรมที่เพิ่งเรียกใช้...
Safari
....มาดูกันว่าจุนฮยองมันทำอะไรเมื่อกี้!!!!
+++
ขอตอนแรกแค่นี้ก่อนนะคะ เวลาเน็ตจะหมด อะคึๆๆ
เอ้อ อิไรเตอร์เมนสวยแต่เบนไปทางโจ๊กนะคะ ฮ่าๆๆ
ขอบอกก่อนว่าอย่าคาดหวังอะไรกับการอัพของอินี่มาก T O T
เค้าขอโต๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น