ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    I LIKE MUSIC! ( เจอะรัก นักดนตรี )

    ลำดับตอนที่ #9 : จำไม่ได้

    • อัปเดตล่าสุด 2 พ.ค. 55


     จำไม่ได้
    “ ตื่นได้แล้วเจ็ดโมงครึ่งแล้วนะ ” เสียงของคนข้างเตียงที่กำลังพยายามปลุกฉันให้ตื่น ได้ทำให้ฉันลืมตาขึ้นมาพร้อมกับความงัวเงีย

    “ หือ อะไรเหรอ แล้วตอนนี้กี่โมงแล้ว ”

    “ ลุกเหอะ ”

    “ รู้แล้วๆ -0-

    เมื่อคืนฉันเข้าบ้านได้ทันพอดีเลยรอดไป ส่วนเรื่องเมื่อวานฉันจำไม่ได้เลย จำได้แต่ไปที่บ้านเลยแล้วก็ตื่นขึ้นมาเลยเพราะเสียงของมิส พอลืมตาขึ้นมาก็เห็นมิสที่แต่งตัวใส่ชุดนักเรียนมาปลุกฉันนี่แหละ

                    ฉันลุกจากเตียงตามที่มิสสั่งและบอกให้มิสออกไปรอข้างนอกห้องเพื่อให้ฉันได้ความเป็นส่วนตัวในการทำสิ่งต่างๆ ฉันใช้เวลาไม่นานนักในการอาบน้ำแปรงฟันและแต่งตัว และฉันก็เดินลงไปข้างล่างกินขนมปังเมลอนกับนมกล่องเป็นมือเช้าแทนที่จะเป็นของเหลือจากเมื่อวานเพราะมัยสายแล้วเลยต้องมาเดินไปกินไปแบบนี้ วันนี้ฉันยังไม่เห็นเนียเลยแต่ดูนาฬิกามันก็ถือว่าเกือบจะสายแล้วฉันเลยคิดว่าเขาคงไปโรงเรียนก่อนแล้ว

    ตอนนี้ก็เรียนคาบสุดท้าของคาบเช้าอยู่แต่อยู่ดีๆประตูก็เปิดขึ้นพร้อมกับคนที่ฉันยังไม่ได้เจอเลยวันนี้ เขาเดินตรงมาหาฉันส่วนคนอื่นในห้องก็มองตามเนียเป็นตาเดียวกัน จู่ๆเขาก็ยื่นมือมา ฉันก็ให้มือเขาไปอย่างงงๆ แล้วเขาก็ยิ้มแล้วดึงฉันให้ลุกออกจากที่นั่ง

    “ ผมขอพาตัวสโนว์ไปก่อนนะครับ ” คุณครูงงนิดๆแต่ก็พยักหน้าตอบแทนการอนุญาตอย่างง่ายดาย ส่วนฉันที่มีลางสังหรณ์ว่าที่เขาพาฉันไปมันต้องเกี่ยวกับงานของวงไลค์แน่ๆเลย

    “ นายจะพาฉันไปไหน ”

    “ ไปที่ต้นสังกัด ไปให้ท่านประธานเห็นสมาชิกใหม่ตัวเป็นๆ แล้วก็ไปอัดเสียงเพลงที่ให้เธอไปนั่นแหละแล้วก็ต้องรอฉันถ่ายปกอัลบั้มด้วย ” ฉันเป็นคนเรียกเป็นตัวได้ไงต้องเรียกว่าคนต่างหาก

    “ อ่าฮะ แล้วเสร็จกี่โมง ”

    “ อาจจะต้องตกลงเรื่องพระเอกและนางเอกด้วย ”

    “ ต้องตกลงเรื่องมิวสิกวีดีโอด้วยเหรอเนี่ย ”

    “ ก็ตามที่บอกส่วนเวลาเลิกฉันไม่รู้หรอก ”

    ฉันก็พอจะรู้อยู่หรอกว่าพวกนักร้องต้องทำอะไรอย่างนี้แต่เขาบอกว่ามันดึกมากเลยไม่ใช่เหรอและที่สำคัญฉันจะเข้าบ้านได้ไงในเมื่อฉันไม่ได้ขอกุญแจสำรองมาอย่างนี้ฉันก็เข้าบ้านไม่ได้นะสิกลับไปฉันคงต้องขอกุญแจสำรองทุกวันแล้วล่ะ

    ณ ต้นสังกัดxxx

    “ นี่ครับท่านประธานสมาชิกใหม่ ” เนียกระตุกฉันเบาๆฉันเลยดินไปหาท่านประธานแล้วก้มลงเล็กน้อย

    “ หน้าตาดีเหมือนกันนะเนี่ย แฟนนายเหรอ ”

    “ ไม่ใช่หรอกครับแค่เพื่อนร่วมห้อง ^^ ” แล้วนายจะยิ้มแบบนั้นทำไมไม่ทราบยะมันเหมือนเขาพูดในสิ่งที่ไม่จริงเลยนะ

    “ งั้นก็เริ่มทำงานได้เลย ”

    ประธานเดินนำเราไปที่ห้องอัดเสียงที่มีทุกคนรออยู่แล้วทุกคนก็กำลังฝึกเพื่ออัดทำนองอยู่เหลือก็แต่เสียงร้องเท่านั้น ฉันกับเนียที่พึ่งเข้ามาก็แยกกันไปคนละมุมฉันไปนั่งข้างเปโตรและถามเรื่องทำนองและการร้องเปโตรแนะนำให้อย่างดีจนฉันเข้าใจเลยล่ะ ส่วนเนียนั่งซ้อมทำนองไปเมื่อทุกคนพร้อมก็เริ่มอัดทำนองกันไปเวลาผ่านไปอย่างเชื่องช้าจนฉันเกือบหลับไปเลยทีเดียวแต่สติร่างและวิญญาณก็รวมตัวกันและฉันก็กลับมาเป็นเหมือนเดิมและเข้าไปอัดเสียง อยากจะบอกว่ามันตื่นเต้นมากเพราะฉันไม่เคยทำอะไรอย่างนี้มาก่อนในชีวิตและแล้วการอัดเสียงก็จบลงแต่งานของฉันยังไม่จบมันยังมีการตกลงนัดสถานที่การถ่ายทำมิวสิกวีดีโอรวมถึงตัวเอกในเอ็มวีด้วย

    “ เราจะให้ใครเป็นนางเอกเอ็มวีดีล่ะ ”

    “ ก็คนที่มาใหม่นี่แหละเพลงเราจะดังแล้วก็ถือเป็นการเปิดตัวไปเลยเป็นไง ”

    “ งั้นก็ได้เธอคงไม่มีปัญหาใช่มั้ยสโนว์ ”

    “ อะ...เอ่อ ก็คงจะไม่มีปัญหาหรอก ”

    “ งั้นพระเอกเอ็มวีล่ะ ”

    “ ฉันขอเสนอเปโตร ใครสนใจบ้าง ”

    “ ฉัน (-_-)/ ” ทุกคนเห็นด้วยกับนายโซโล่โดยไม่มีใครขัดข้องแต่อย่างใดจึงสรุปได้ว่าฉันได้เป็นนางเอกมิวสิกวีดีโอส่วนเปโตรก็ไดัเป็นพระเอกมิวสิกวีดีโอไปถึงแม้เจ้าตัวดูจะไม่ค่อยพอใจซักเท่าไหร่แต่ก็ต้องยอมล่ะนะ ฉันแอบเห็นเนียแสดงสีหน้าไม่พอใจเล็กน้อยแต่เขาก็ไม่พูดอะไร ฉันก็เลยไม่ค่อยใส่ใจ

                    ทางทีมงานที่จะถ่ายเอ็มวีให้บอกให้ไปพักอยู่ที่บ้านก่อนแล้วค่อยมาใหม่ตอนสองทุ่มทุกคนจึงกลับไปที่บ้านพักของพวกเขาซึ่งทุกคนก็ขึ้นรถของเนียมากันหมดสามคนที่เหลือคุยกันอย่างสนุกสนาน เนียก็ตั้งใจขับรถแต่ก็คุยไปด้วยระหว่างทาง

    “ นี่เนียคราวก่อนที่ไปส่งสโนว์ที่บ้านเป็นไงบ้าง ”

    “ หือ เมื่อวานอะไรเหรอฉันจำอะไรไม่ได้เลย ” ฉันที่พึ่งตื่นจากการที่หัวกระแทกกระจกอย่างแรงขณะงีบอยู่ก็ได้ยินคำถามของโซโล่เข้าพอดีแต่ฉันจำอะไรไม่ได้ก็เลยพูดแบบนั้นไป ฉันส่ายหัวไปมาเผื่อความมึนจากการกระแทกกระจกจะหายไปและสายตาของฉันก็ไปพบกับริมฝีปากของเนียโดยบังเอิญฉันก็รู้สึกแปลกขึ้นมาที่อยู่หัวใจก็เต้นแรงและพอหันหน้าไปทางกระจกก็พบว่าตัวเองหน้าแดงขึ้นมาเฉยๆ เมื่อคืนเกิดอะไรขึ้นกับฉันเนี่ย

    “ ก็ไม่มีอะไรนี่ก็แค่บอกราตรีสวัสดิ์ ใช่มั้ยสโนว์ ”

    สายตาฉันไปพบเจอกับริมฝีปากของเนียอีกครั้งพอประโยคนั้นหลุดออกมาจากปากของเขาฉันก็จำได้ว่าเขาพูด   ราตรีสวัสดิ์จริงๆ แต่ในหัวของฉันมันเหมือนมันยังมีอะไรก่อนหน้านั้นมันคืออะไรกันเหตุการณ์ก่อนหน้านั้นแค่นิดหน่อย

    “ อะ...อือ ”

    “ แต่ฉันว่าต้องมีอะไรมากกว่านั้น ”

    “ ก็นิดหน่อย^^

    “ คงไม่นิดหน่อยหรอกอย่างนายเป็นถึงจอมฉวยโอกาสคนเก่งเลยนะ ” นายโซโล่พูดเหมือนรู้ทันอะไรทำนองนั้นแต่ฉันก็พอเข้าใจอยู่ว่ามันเป็นแบบนั้นจริงๆเพราะเมื่อฉันเผลอหรือมีช่องว่างเขาก็คว้าโอกาสนั้นและทำอะไรซักอย่างกับหน้าฉันอย่างหอมแก้มเป็นต้น เขาทำแบบนั้นฉันก็หน้าแดงทุกทีแต่ฉันว่ามันเป็นอาการปกติของผู้หญิงอยู่แล้วล่ะ

    “ ไม่นิดหน่อยก็ได้ ฉันทำแบบนี้ไง หันหน้ามาซิสโนว์ ” ฉันหันไปและตอนนี้เราต้องรอไฟแดงอีกสองนาทีจึงไม่ต้องกลัวว่าจะเป็นอะไรถ้าเขาจะหันไปคุยกับคนอื่น  เขาโน้มหน้าลงมาและ จุ๊บ ที่ริมฝีปากฉัน ริมฝีปากของเราแตะกัน ฉันหน้าแดงโดยอัตโนมัติอีกครั้ง

    “ ทำต่อหน้าเพื่อนเลยเรอะ o0O ” นายโซโล่พูดด้วยใบหน้าที่ตกใจอย่างเห็นได้ชัด

    O_o ” เปโตรและโซนี่ที่ไม่ได้พูดอะไรตลอดทางก็ตกใจไม่แพ้โซโล่เลยซักนิด

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×