คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : การแสดง
‘ ...อุ๊บ OxO ’
‘ ฝันดีนะครับคุณผู้หญิง ^^ ’
‘ อือ ราตรีสวัสดิ์นะ ( _///_) ’
‘ เจอกันใหม่พรุ่งนี้นะ ’
ก๊อก ก๊อก
“ ไปถ่ายมิวสิกวีดีโอกันได้แล้ว ” มันมาแล้วฉันวิ่งไปหลบหลังโซฟา ส่วนยัยมิสที่ท่าทางจะงงนิดหน่อยที่มีผู้ชายเข้ามาในบ้าน ยัยเนี่ยยืนอยู่หน้าฉันเธอก็มองมาที่ฉันนิดหน่อยแต่ฉันก็แค่กระซิบเบาให้มิสอ่านปากเอา มิสพยักหน้านิดหน่อย
“ มาทำอะไรกันเหรอคะ ^^; ”
“ มาเอาตัวนางเอกที่อยู่ไหนก็ไม่รู้ไปทำงานครับ ”
“ อ๋อ งั้นเชิญเลยค่ะ ถ้าหมายถึงสโนว์อยู่นี้ค่ะ ” ยัยเพื่อนบ้าบอกพวกนั้นทำไมฉันหลบอยู่นะ มิสดันชี้บอกที่อยู่ของฉันให้คนที่หารับรู้ถึงที่ซ่อนของฉัน และแล้วอีตาโซโล่ก็เดินมาด้านหลังและแสะยิ้มอย่างมีเลศนัย
“ เอ่อ ^^; ” ซวยแล้ว ซวยแล้วจริงๆถึงจะคิดไว้แล้วว่าจะต้องเจอแต่มันเจอง่ายเกินไปรึเปล่านี่
“ เจอแล้ว มาซะดีๆเถอะ^^ ” โซโล่ยื่นมือมาให้ฉันจับ
“ โอเค ฉันยอมแล้วไปก็ไป ฉันลุกเองได้ไม่เป็นไรหรอก ” ฉันดันตัวขึ้นให้ตัวเองลุกแต่ก็เซนิดหน่อยนายโซโล่จึงยืนมือมาให้ฉันก็จับมือนายนั่นไว้เพื่อให้มีสมดุลเหมือนเดิม
“ ขอบใจ ” ฉันขอบใจโซโล่แล้วนายโซโล่ก็กำมือฉันแล้วเดินนำฉันไปจนถึงรถ ส่วนคนที่เหลือเห็นแบบนั้นแล้วทุกคนก็ตามมาขึ้นรถ ตอนนี้ทุ่มครึ่งแล้วเนียออกรถทันที
“ นึกว่าจะยอมออกมาง่ายซะอีก ”
“ ก็...ฉันตื่นเต้นจนไม่กล้าที่จะออกไปเลยไปหลบ ”
“ ฉันว่ามันคงไม่ใช่แค่นั้นแล้วมั้ง เธอน่าแดงซะขนาดนี้คงน่าจะเรียกว่าเขินมากกว่า ” เนียที่หันมาทางฉันและเหมือนเขาจะรู้ว่าฉันโกหกฉันก็ต้องหลบหน้าทันที แค่สบตาฉันยังอายเลยถ้าโดนแตะเนื้อต้องตัวฉันจะเป็นขนาดไหนเนี่ย
ณ สตูดิโอที่ถ่ายทำ
“ มากันครบแล้วงั้นเราจะอธิบายเนื้อหาการถ่ายทำคราวๆนะครับ ” ผู้กำกับเรียกสตาฟฟ์และนักแสดงทุกคนให้มารวมตัวกันพร้อมกับอธิบายเรื่องการถ่ายทำต่างๆนาๆมาครบและฉันคิดว่าเขาพูดครบทุกเนื้อหาไม่ขาดไม่เกินเหมือนท่องมาไม่มีผิดเพี้ยน
“ งั้นเริ่มได้ ” ผู้กำกับสั่งให้เริ่มต้นการแสดงฉากนี้เปโตรต้องกอดฉันจากด้านหลังก่อนหน้านั้นฉันกับเปโตรต้องขอโทษกันไว้ก่อนเพราะมันมีฉากที่แตะเนื้อต้องตัวกันเยอะมาก แล้วฉากนี้ก็เป็นฉากในอดีตแต่ในความเป็นจริงเราเลิกกันแล้วเพราะเราคิดว่าเราเข้ากันไม่ได้แต่สุดท้ายเราก็รู้ว่าเรายังรักกันอยู่ถึงแม้จะเลิกกันแล้ว
พอเริ่มเข้าฉากทุกอย่างก็เป็นแอย่างราบรื่นทุกคนที่ดูอยู่ก็คอยลุ้นแต่พอฉันเหลือบไปที่คนที่เหลือฉันไม่เห็นเนีย เขาหายไปได้ไงมันเป็นงานอย่างหนึ่งที่สำคัญนะถึงเขาจะไม่ได้แสดงก็เถอะแต่ก็น่าจะดูเพื่อนในวงตัวเองหน่อยนะ ฉันกลับมาสวมบทบาทที่ได้รับมอบหมายเข้าสู่โหมดคนที่มีความสุขในความรักถึงความเป็นจริงฉันจะยังไม่เคยมีมันแต่ก็ต้องทำเพื่อให้บทบาทเหมือนจริงและไม่ต้องถ่ายซ้ำอีกเพราะฉันสงสารเปโตรและตัวฉันเองมากเลยที่ต้องมาเล่นบทคนรักกันแบบนี้
“ คัท ” จบคำนั้นฉันกับเปโตรถอยออกห่างจากกันทันทีหลังจากเล่นฉากแรกจบแล้วฉากที่เรารักกันซึ่งฉันกับเปโตรเกือบจะอ้วกใส่กันอยู่แล้วเพราะความหวานในการแสดงที่ต้องเหมือนแฟนกัน
“ เนียหายไปไหน ”
“ เนียบอกว่าจะออกไปที่ระเบียง ” ฉันถามโซโล่ที่กำลังดูฉากที่พึ่งถ่ายเสร็จซ้ำอีกทีแล้วฉันก็พบเนียที่ยืนอยู่ที่ระเบียงและเหมือนกำลังฮัมเพลงอยู่
“ มาทำอะไรอยู่ตรงนี้ ”
“ มาสูดอากาศ ”
“ มันจะนานไปมั้ยเนีย ”
“ อืม อ๊ะO0O! ”
“ ตกใจอะไรเหรอ^^? ”
“ เปล่า ” เขาส่ายหน้าแล้วกลับเข้าสู่โหมดปกติ
“ ดูก็รู้ว่านายโกหกว่านายออกมาสูดอากาศ ”
“ นั่นสินะ งั้นเธอชอบเปโตรรึเปล่า เห็นเธอเล่นคู่กับเขาแล้วเหมือนเป็นคู่รักกันจริงๆเลย ”
“ ขอบใจนะที่บอกว่ามันเหมือนแต่มันเป็นแค่การแสดงความจริงเราจะอ้วกใส่กันอยู่แล้วเพราะการเล่นให้เหมือนแบบนั้น ”
“ งั้นเธอก็ไม่ได้รู้สึกอะไรกับเปโตรสินะ ”
“ นายอย่าคิดมากสิเราทุกคนก็แค่เป็นเพื่อนกันไม่มีอะไรมากหรอก ”
“ งั้นฉันล่ะเป็นแค่เพื่อนเหรอ ”
“ นั่นสินะคง... ” ฉันบอกไม่ได้หรอกขนาดฉันที่พึ่งเจอนายได้สักพักแต่ก็ไม่นานฉันก็ยังบอกไม่ได้เลย ฉันสับสนกับการกระทำของนายที่บางทีก็ทำตัวเหมือนเด็ก บางทีนายก็เหมือนบางอย่างที่ฉันบอกไม่ถูกว่านายเหมือนอะไร
อยู่ๆเนียก็จับปลายคางฉัน เขาจะทำอะไร นี่คือความคิดของฉันแต่ฉันก็ไม่คิดจะปัดมือเขาหรือผลักเขาแต่อย่างใด อยู่ๆหัวใจฉันก็เต้นแรงรู้สึกว่าร้อนไปหมดทั้งตัว เขาเลื่อนหน้าเข้ามาใกล้ขึ้นเรื่อยๆเหมือนเขาจะหยุดและยิ้มก่อนจะเลื่อนหน้าเข้ามาอีกพร้อมกับหลับตาลง ฉันหลับตาลงด้วยใบหน้านิ่งที่สุดเท่าที่จะทำได้เพื่อให้สมองหยุดการกระทำบ้าๆของร่างกายนี้ซะทีแต่ฉันก็ระงับมันไม่ได้
“ ไปทำงานกันต่อไปแล้ว ” พอได้สติจากคำพูดที่ใครไม่รู้พูดขึ้นมาฉันก็ผลักเนียออกทันทีโดยอัตโนมัติ และเนียก็เซนิดหน่อยก่อนยืนให้นิ่งเหมือนเดิม เขาเหมือนจะทำหน้าไม่พอใจนิดๆ ฉันก็ไม่รู้ว่าทำไมหรอกนะที่เขาทำท่าทางอย่างงั้นแต่ฉันเกือบเผลอให้เขาทำอะไรฉันอีกแล้ว
ความคิดเห็น