คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
เฮ้อ~น่าเบื่อจริงนึกว่าเปิดเทอมใหม่จะมีอะไรน่าตื่นเต้นแต่กลับเหมือนเดิมทุกอย่าง คือเดินไปเรียนหนังสือตามปกติ แล้วก็เลือกชมรมและนี่แหละคือสิ่งที่น่าตื่นเต้นที่สุด เอ๊ะ นี่มันชมรมใหม่เหรอแต่ว่ามันก็คงจะคล้ายกับชมรมดนตรีล่ะมั้ง ก็ชมรมนี้เป็นชมรมดนตรีประเภทเครื่องสายที่มีกีตาร์ เบส อูคูเลเล่แค่สามประเภทนี้ แต่เอาชมรมนี้ละกันจะได้ไม่เครียดมากแล้วก็ผ่อนคลายด้วย
“ เธอจะเข้าชมรมอะไรเหรอ สโนว์ ”
“ ก็ชมรมนี้ไง ” ว่าเสร็จฉันก็เขียนตัวหนังสือลงไปที่กระดาษสมัครเข้าชมรมซึ่งชื่อที่ฉันเขียนไปก็คือชมรมดนตรีประเภทเครื่องสาย ส่วนคนที่พูดเมื่อกี้ก็ไม่ใช่ใครเพื่อนฉันเอง มิส
“ สมแล้วที่เธอเลือกชมรมนี้ เพราะเธอชอบอะไรที่ง่ายๆ ” มิสพูดพร้อมกับยิ้มอย่างมั่นใจเหมือนกำลังจะบอกว่าเธอกะไว้แล้วว่าฉันจะเลือกชมรมนี้ “ ฉันก็เข้าชมรมนี้เหมือนกัน เพราะฉันกะไว้แล้วว่าเธอต้องเข้าชมรมนี้ ^^ ”
กะไว้แล้วว่ายัยนี่รู้อยู่แล้ว สมแล้วที่เป็นเพื่อนกันก็ดีเหมือนกันจะได้มีคนช่วยสอนเพราะว่ายัยนี่เล่นเครื่องดนตรีเครื่องสายได้ปานกลางถึงขั้นเก่งในเครื่องดนตรีบางเครื่องกันเลยทีเดียวและฉันซึ่งไม่เคยแตะเครื่องดนตรีเลยสักครั้งจะได้มีตัวช่วย
เลิกเรียน...
“ เลิกเรียนสักที \(^_^)/ ” พูดเสร็จฉันก็เหยียดแขนขาจนสุดเพื่อเป็นการบิดขี้เกียจ
“ คงน่าเบื่อมากเลยนะ เลิกแล้วกลับบ้านกันเถอะ ”
“ โอเค กลับกัน ”
ฉันและมิสเดินกลับบ้านของเราระหว่างทางเราก็คุยกันเรื่อยเปื่อยจนมาถึงบ้าน และไม่ต้องสงสัยว่าทำไมเราทั้งสองคนอยู่บ้านหลังเดียวกัน เพราะฉันกำลังจะอธิบายเดี๋ยวนี้ พ่อแม่ของเราทั้งสองคนซึ่งเป็นเพื่อนสนิทกันไปทำงานที่ต่างประเทศ เราจึงขอพ่อแม่ซื้อบ้านหลังเล็กๆไว้อยู่กันสามคนกับน้องของฉันอีกหนึ่งคน เพราะเราไม่อยากอยู่บ้านของตนที่ไม่มีคนอยู่นอกจากตัวเองและนี้ก็คือเหตุผลที่เราต้องอยู่ด้วยกัน
“ เธอรู้รึเปล่าว่ามีคนมาอยู่ข้างบ้านเรา แถมเป็นผู้ชายอายุเท่าเราซะด้วย -.,- ”
“ ฉันไม่สน ตอนนี้ฉันหิวข้าวแล้ววันนี้เป็นเวรของเธอที่ต้องทำกับข้าว ”
“ ก็ได้เดี๋ยวไปทำเดี๋ยวนี้เลย ” พูดเสร็จเราก็เข้าไปในบ้านและมิสก็เริ่มทำอาหารตามที่พูดไว้ ส่วนฉันก็ขึ้นไปอาบน้ำในเวลาอันรวดเร็วเหมือนวิ่งผ่านน้ำ ก่อนจะลงมาเล่นเกมกับเมาส์น้องชายของฉันจนมิสเรียกเราไปกินข้าว
“ โอ้โห ข้าวผัดน่ากินจังเลยฮะ ”
“ นั่นสิ หอมน่ากินมากๆเลย ”
พูดได้แค่นั้นไม่ทันไรเราทั้งสามคนก็กินข้าวจนหมดโดยไม่เลยข้าวในจานแม้แต่เม็ดเดียว แล้วมิสก็ลุกขึ้นหยิบจานของเราทั้งสามคนเก็บไปล้าง
ความคิดเห็น