So Lover ปิ๊งรักยัยตัวแสบ

ลำดับตอนที่ #2 : บทที่ 1 การเจอกันครั้งแรก

อาทิตย์ต่อมา


"หนูไปนะคะคุณพ่อคุณแม่"ฉันพูดพรางกอดคุณพ่อคุณแม่พร้อมๆกัน
"รีบเรียน รีบปิดเทอม แล้วรีบกลับมานะ" ซึลิและฮายองพูดพร้อมกัน
"คริสตัลไปก่อนนะคะทุกคน บายยยยยยยย"(ไม่ใช่นางงามใช่ไหม -_-)


ณ ประเทศไทย

"เฮ้ออออ ถึงซะที" หลังจากที่เดินออกมาจากสนามบิน ฉันก็ไม่รู้ว่าจะไปที่ไหน นอกจากยืนบ่นๆๆๆๆแล้วก็บ่น คุณพ่อก็ไม่ได้บอกว่าคคุณน้ากับคุณอาจะมารับด้วยสิ
"หนูคริสตัล!!! หนูคริสตัลใช่ไหมลูก ทางนี้ลูก"เสียงผู้หญิงวัยสี่สิบกว่าๆตะะโกนเรียกชื่อ'คริสตัล'ดังลั่นอยู่หน้าสนามบิน ฉันหันไปมองซ้าย มองขวา มองหน้า มองหลัง เพื่อให้แน่ใจว่าไม่ใช่ฉัน  เพราะคนสมัยนี้ ชื่อเพราะๆอย่างฉันก็มีเยอะแยะไป 
       แต่ทว่า คนที่หญิงสาววัยสี่สิบกว่านั้นเรียก มันกลับกลาบมาเป็นฉันหนะสิ แถมยืนคู่กับชายหนุ่มวัยห้าสิบกว่าๆอีกด้วย แถมยังจะเดินมาทางฉันอีก ตายหละ เห็นฉันสวยเลยจะพาไปขายหรือเปล่าเนี่ย(มโนตลอดเว)
"แหม ไม่ได้เจอกันตั้งนาน โตเป็นสาวขึ้นเยอะเลยนะลูก"หญิงสาววัยสี่สิบกว่าๆพูดพร้อมกับหมุนตัวฉันไปมา
"คะ ขอบคุณคะ แล้วคุณคือ......"
"น้าเองจะ น้ารวี และนี่ อาศิลาจะลูก"หญิงสาววัยสี่สิบกว่าๆพร้อมพร้อมผายมือชี้ไปทางผู้เป็นสามีของตนและแนะนำให้ฉันรู้จัก
"อ่อ สวัสดีคะ คุณน้าคุณอา"ฉันทำความเคารพท่านด้วยนำ้เสียงแผ่วๆ
        ไม่ต้องสงสัย ว่าทำไมฉันถึงได้พูดภาษาไทยคล่องขนาดนี้แม้จะอยู่เกาหลีก็ตามเถอะ อย่างที่ฉันบอกว่า คุณพ่อฉันเป็นคนไทยถึงท่านจะมาอยู่เกาหลี ก็ไม่เคยลืมวัฒนธรรมไทย ท่านยังคงสอนภาษาไทยให้ฉันรู้จักอยู่
"ไป เราไปบ้านของเรากัน"พูดจบ คุณน้ารวีก็พาฉันขึ้นรถ มุ่งหน้าเดินทางกลับบ้านทันที
  

  ณ  ตะกูล 'มนตรา'


"ไปลูก  เข้าไปข้างในบ้านกัน ป่านนี้พี่ๆเค้าบ่นถึงหนูกันแย่แล้วหละ"หลังจากที่เรานั่งรถกลับมาถึงบ้าน คุณน้าและคุณอาก็พาฉันเข้ามาในบ้าน พร้อมกับเด็กรับใช้ที่วิ่งออกมายกกระเป๋าขึ้นไปบนห้องทันที  แต่เมื่อกี้คุณน้าพูดว่าพี่ๆบ่นถึงเราหรอ ไม่ยักจะจำได้ว่าฉันกับลูกของพวกท่านจะร้จักกันด้วย
"ไอเสือน้องมาถึงแล้วลูก"คุณอาตะโกนเรียกลูกเขาอย่างเสียงดัง
"คร้าบบบ มาแล้วคร้าบบบบ"ลูก(ชาย)ของเขาร้องขานตอบเสียงดัง พร้อมวิ่งกรูลงมาจากบนห้องของเขา
0.0โห  ทำไมหล่ออย่างนี้เนี่ย(เฮ้ย ท่องไว้ กุลสตรีๆๆๆๆๆ)
"โห!!!คริสตัล โตเป็นสาวขึ้นเยอะจนพี่จำไม่ได้เลยนะเนี่ย"ชายร่างสูงเป็นฝ่ายเดินนำมาทักทายฉันเป็คนแรก  เขามีรูปร่างสูงทรงผมสีนำ้ตาลเข้ม แถมเขายังใส่แว่นสไตล์หนุ่มเกาหลีมาอีกต่างหาก หืม จะมาต้อนรับซักทีมาแบบไม่ให้ใจเต้นแรงหน่อยไม่ได้หรือไงเนี่ย
"ค่ะ"ฉันตอบเขาไปสั้นๆแล้วรีบก้มหน้าก้มตาหลบสายตาอันเปล่งประกายของเขาทันที เพราะถ้าให้ฉันจ้องเขานานกว่านี้ฉันคงเป็นลมคาห้องโถงนี่แน่ๆ
"ไม่ได้กันตั้งหลายปี น้องคงจำเราสองคนไม่ไได้หรอกลูก งั้นเดี๋ยวแม่ปล่อยให้คุยกันดีกว่า แม่ไปเรือนหลังใหญ่สำหรับงานเลี้ยงต้อนรับสาวคนนี้ดีกว่า"คุณน้าระวีพูดพรางจับแขนฉันเบาๆก่อนจะเดินออกไป
"ถึงคริสตัลจะจำพวกพี่สองคนไม่ได้แต่ พวกเราสองคนจำคริสตัลได้นะ แถมจำได้แม่นเลยด้วย งั้นพี่แนะนำตัวเองเลยนะครับ"หลังจากที่คุณน้าและคุณอาเดินออกไป หนุ่มแว่น(ของฉัน)ก็เถิบเข้ามาใกล้ฉันอีกจนตอนนี้เราสองคนแทบจะสิงกันอยู่แล้ว><
"พี่ชื่อ'พายุ'นะเป็นตัว เอ้ย!!!คนสร้างสีสรรค์ให้กับบ้านหลังนี้ ส่วนไอที่ยืนมืดอยู่ตรงนั้้นชื่อไอ'วายุ'น้องชายแท้ๆของพี่เอง"
   หนุ่มอแว่นชี้ไปทางด้านหลังฉัน พอฉันหันหลังไป ก็พบว่าหนุ่มดำ เอ้ย!!!หนุ่มหล่อมายืนอนยู่ข้างหลังฉันแล้ว" เออ เรื่องมาเรียนต่อที่นี่หนะ ไม่ต้องห่วงนะ คุณแม่พี่จัดการให้ทุกอย่างแล้ว อาทิตย์หน้าเปิดเทอมพอดี งั้นเราไปเรียนพรอมกันเลยนะ"หลังจากที่'วายุ'ยืนดำ เอ้ย!!!ยืนเงียบอยู่นานเขาก็โพลงพูดขึ้นอย่างทันที
"พวกเราสองคนหนะ เป็นตัวฮอตของมหาลัยเลยนะ แต่ส่วนมากพี่จะฮอตกว่าไอวายุนะ เพราะอะไรรู้มั้ย ก็เพราะว่าพี่ขาวกว่ามันไงหละ555+"
"-_-" หน้าวายุ
"-_-" หน้าฉัน (เอิ่ม...ฉันเชื่อแล้วหละ ว่าเขาเป็นตัว เอ้ย!!เป็นคนสร้างสีสรรค์ให้กับคนที่นี่จริงๆ)

"ขออนุญาติคะคุณหนู  คุณท่านให้เอาชุดมาให้คุณคริสตัลคะ"
   หลังจากที่เราสามคนยืนคุยกันอยู่ แม่บ้านคนนึงก็เดินเข้ามาพร้อมกับชุดเดรสชุดหนึ่ง โห!!นี่ถ้าไปเดินข้างนอกนี่ไม่เชื่อน่ะเนี่ยว่าเป็นแม่บ้าน สวยอย่างกับนางเอกซีรี่ย์แหนะ แต่เดี๋ยวนะ....เมื่อกี้บอกว่า'ให้เอาชุดมาให้คุณคริสตัล'ก็หมายถึงฉันหนะสิ
"อืม  ขอบใจ แล้วก็ออกไปได้แล้ว"วายุที่ยืนเงียบอยู่นานเดินออกมากระชากชุดออกมาจากแม่บ้านคนนั้น จนเกือบทำให้เธอล้มหน้าควํ่า(ทำอะไรรุนแรงจัง???) 
"อะนี่ ชุดคริสตัล.........ไม่ต้องงง นี่เป็นชุดที่คุณแม่พี่เลือกไว้ให้ คริสตัลจะได้มีชุดใส่ปาร์ตี้คืนนี้ไง ท่านบอกว่าเราจะได้ไม่ต้องเสียเวลาเตรียมชุดด้วย^^"หลังจากที่แม่บ้านหน้าสวยคนนั้นเดินออกไป วายุก็หันขวับมาหาฉันด้วยสีหน้าที่สดใส ที่ต่างจากที่คุยกับแม่บ้านคนเมื่อกี้มากกกกกกกกก

"หึ ไปเราไปแต่งหน้าแต่ตัวได้แล้ว อีกไม่กี่ชั่วโมงแขกก็จะมากันแล้ว พวกพี่สองคนก็จะไปแล้วเหมือนกัน"พายุยื่นมือหนามาลูบผมฉันเบาๆราวกับว่า ฉันเป็นอายุขวบสองขวบยังไงอย่างงั้น
"คะ.."
    ฉันรีบคว้าชุดออกมาจากมือของวายุก่อนจะเดินขึ้นบันไดไป แต่ระหว่างที่ฉันกำลังเดินขึ้นบันไดอยู่ วายุกับพายุก็เดินตามฉันขึ้นมาด้วย (จะมารุมข่มขืนฉันรึไงเนี่ย><)
"จะเดินขึ้นมาทำไมหรอคะ^^"
"อ้าว!!!คริสตัลคะ ก็ห้องพวกพี่สองคนอยู่ข้างบน ถ้าไม่ให้พวกพี่สองคนขึ้นข้างบน  แล้วจะให้พวกพี่สองคนไปแต่งตัวที่ไหนหละคะ???"พายุพูดปนขำกับน้องชายของเขาอยู่สองคน
"ห๊ะ!!!!!!!!!!"อะไรนะ คุณน้ากับคุณอาจะให้ฉันมาอยู่เรือนหลังเล็กกับลูกชาย(สุดหล่อ)ของเขาสองคนหรอ  แล้วถ้าวันนึงฉันเกิดละเมอไปปลํ้าเขาขึ้นมาจะทำไงหล่ะ
"แต่งตัวให้สวยๆนะครับคนดี^^"
    วายุเดินขึ้นมาลูบหัวฉันเบาๆเหมือนที่พี่ชายเขาทำ แถมส่งยิ้มหวานมาให้ฉันอีก อันที่ว่าใครเห็นต้องสยบ (ฉันก็เป็นหนึ่งในนัน...)ก่อนที่เขาทั้งสองพี่น้องจะต่างคนต่างเดินเข้าห้องของตัวเอง ปล่อยให้ฉันยืนเอ๋ออยู่คนเดียว