So Lover ปิ๊งรักยัยตัวแสบ

ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ

            



"เย้ๆๆๆๆๆๆๆ"เสียงหญิงสาววัย 19 ร้องดังขึ้นทั่วทางเดินในกลุงโซล เธอคนนี้มีผมยาวสลวยสวยงาม ปากนิดจมูกหน่อย มีนามว่า'คริสตัล'เธอเดินมากับเพื่อนอีกสองคนนั่นคือ'ฮายอง'และ'ซึลกิ'
"ย๊า เบาๆหน่อย ฉันอายคนอื่นเขานะ ดูสิคนมองใหญ่แล้ว!!"ฮายอง สาวห้าวประจำกลุ่มทักขึ้น
"แหม!!!!ก็เรียนจบทั้งที ไม่ว่าใครก็ต้องเป็นแบบฉันทั้งนั้นแหละ วู้ววววววววววววววววววว " แทนที่เธอจะฟังคำของเพื่อน แต่เธอดันเพิ่มเสียงร้องดังขึ้นอีก"แล้ววันนี้จะไปฉลองที่ไหนกันดีอ่ะ"หลังจากที่ร้องโวยวายดังลั่นทั่วทางเดิน ฉันก็หันกลับมาถามพวกเพื่อนๆสองคนที่เหลือทันที
"เอิ่ม......"


ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด
ก่อนที่ซึลกิจะนัดที่ฉลองเรียนจบ เสียงโทรศัพท์ของฉันก็ดังขึ้น


"แป๊ปนึงนะ......ฮัลโหลคะ....คะ......คะ.....คะ สวัสดีคะ"
"มีอะไรหรือเปล่า ทำไมทำหน้าแบบนั้นหนะ" ซึลกิเอ่ยถามฉันทันทีที่วางปลายสายไป
"พ่อฉันโทรมา บอกว่า..."ฉันทำหน้าเสียมากกว่าเดิมเมื่อพูดถึงคุณพ่อ "เขาบอกว่า.....ให้พาพวกเธอสองคนและครอบครัวไปฉลองกันที่โรงแรมพ่อฉัย เย้ๆๆๆๆๆ"ทั้งฉันซึลกิและฮายองกระโดดโลดเต้นทันที
"ตกอกตกใจหมด ยัยบ้านี่!!!!"ฮายองผลักหัวฉันเบาๆ
"ถ้าอย่างนั้น ไปแต่งตัวกันเถอะ"
  

  โรงแรม ศิริวรกุล

"คุณหนูทั้งสามมาแล้วหรอคะ คุณท่านกำลังรออยู่ข้างในคะ"พนักงานในโรงแรมออกมาต้อนรับพวกฉัน วันนี้พวกเราทุกคนสวมใส่กระโปรงสีชมพูหวานแหววและดูเป็นผู้ใหญ่มาก(ทั้งที่ไม่เคยเป็นมาก่อน -_-)
        ขอแนะนำตัวอย่างเป็นทางการนะคะฉัน คริสตัล ศิริวรกุล เพิ่งเรียนจบมัธยมปลาย พ่อของฉันเป็นเจ้าของโรงแรมศิริวรกุลนี้ หลังเลิกเรียน ฉัน ฮายองและซึลกิจะแวะมาหาคุณพ่อของฉันที่ค่อนข้างบ่อย ดังนั้น ไม่ต้องสงสัยว่าทำไมพนักงานที่นี่ถึงรู้จักพวกเราสามคนเป็นอย่างดี
       ที่เห็นนามสกุลของเราเป็นแบบไทยทั้งที่อยู่เกาหลีแท้ๆ ก็เพราะคุณพ่อฉันเป็นคนไทย แต่มาแต่งงานใหม่ที่เกาหลี ตอนนั้นฉันอายุได้ประมาณสิบขวบ หลังจากเลิกกับแม่(เก่า)พ่อฉันก็พาฉันมาอยู่ด้วยที่นี่ แม่(ใหม่)ของฉันก็เป็นคนดีเอามากๆ คอยดูแลเอาใจใส่ฉัน เหมือนฉันเป็นลูกแท้ๆ ชีวิตฉันจึงมีความสุขมาก ไม่เหมือนกับนางเอกในละครบางเรื่อง
"สวัสดีคะ คุณพ่อ คุณแม่"ทันทีที่พวกเราทั้งสามคนมาถึงโต๊ะที่คุณพ่อและคุณแม่นั่งรออยู่แล้ว พวกเราทั้งสามก็โค้งตัวทำความเคารพตามมารยาทของเกาหลี 
"วันนี้คิดยังไงคะ ถึงได้เรียกพวกเราทั้งสามมาฉลองพร้อมกัน  ร้อยวันพันปีไม่เห็นเคยทำแบบนี้เลย"ทันทีที่พวกรานั่งลงบนเก้าอี้ ฉันก็หันไปถามคุณพ่ออย่างสัย

"ก็เพราะพ่อมีเรื่องสำคัญจะคุยกับเราหนะสิ เลยอยากให้เพื่อนลูกรู้ด้วย จะได้ไม่ต้องมาถามหาเราให้พ่อปวดหัว"
"ถามหา?หมายความว่ายังไงค่ะคุณพ่อ"
"ก็พ่อจะส่งเราไปเรียนต่อมหาลัยที่ประเทศไทยหนะสิลูก"
"ห๊า!!!!ไปประเทศไทย"ทั้งฉัน ซึลกิและฮายอง ต่างก็อุทานพร้อมกัน
"หะ หะ ให้หนูไปประเทศเนี่ยนะคะ ถ้าหนูไปหนูจะไปอยู่กับใครหละคะ อยู่ที่ไหน กินอะไร ถ้าคุณพ่อส่งหนูไปที่นั่น หนูคงต้องทนหนาว ทนแดด ทนฝน หาเงินจากไหน หนูคงต้องนอนริมถนน โดนฉุดไปข่มขีน คุณพ่อจะใจร้ายกับหนูขนาดนั้นเลยหรอคะ"ฉันทำสายตาอ้อนวอน ใสๆน่ารักสมวัย(แหวะ -_-)สายตาแบบนีี้ ไม่ว่าผู้ชายหน้าไหนก็ต้องทนต้านทานไม่ไหวทั้งนั้น

"ย๊า!!! พ่อไม่ได้ส่งเราไปดูคนเดียวซักหน่อย พ่อจะส่งเราไปอยู่กับเพื่อนพ่อต่างหาก"คุณพ่อพูดห้ามฉัน ก่อนที่ฉันจะจินตนาการไปมากกว่านี้
"แล้วถ้าวันดีคืนดี เพื่อนคุณพ่อบุกมาปลำ้หนูหละคะ"
"จะบ้าหรอลูก คุณอาศิลาเขาเป็นเพื่อนที่สนิทที่สุดของพ่อ อีกอย่าง เขาเห็นเรามาตั้งแต่เล็กๆ แล้วเราก็ไม่ได้ไปอยู่ด้วยกันสองต่อสองซะหน่อย ยังมีน้าระวี ภรรยาของอาศิลาอยู่ด้วยทั้งคน"คุณพ่ออธิบายให้ฉันฟังจนหมด จนฉันไม่มีอะไรแก้ตัว
"แต่.........."
"ไปเถอะลูก ไปเปิดหูเปิดตาโลกภายนอกบ้าง อีกอย่างที่นู้นเป็นที่ที่หนูเกิด ไม่ดีหรอคะลูกที่ได้กลับไปเยี่ยมแผ่นดินที่เราเกิด"คุณแม่(เลี้ยง)ที่นั่งอยู่ข้างๆฉันเอื้อมมือมาลูบหัวฉัน พรางอธิบายเหตุผล(ที่ไม่ใช่เหตุผลซักเท่าไหร่)ไปด้วย
     ฉันหันไปมองหน้าคุณพ่อ คุณแม่ ซึลกิ ฮายอง พร้อมกัน(มองยังไง????)สายตาของทุกคนต่างบอกว่า'ไปเถอะไป  ไปซะไป  ไปให้ไกลๆ'(ทำร้ายกันมาก T T)


"ก็ได้คะ ไปก็ได้ แต่คุณพ่อกับคุณแม่ต้องให้หนูกลับมาตอนปิดเทอมด้วยนะคะ"
"แน่นอนสิลูก แม่ต้องให้ลูกสุดที่รักของแม่กลับมาอยู่แล้วหละคะ"
"แล้ว หนูจะได้ไปเมื่อไหร่คะคุณพ่อ"
"อาทิตย์หนาลูก"