ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : เด็กหนุ่มชาวไทย
บทที่ 1 เด็กหนุ่มชาวไทย
คนทุกคนที่อยู่บนโลกใบนี้ต่างมีความเเค้นเเละความโลภของตนเอง เช่น การฆ่ากันตาย
จุดไฟเผาบ้าน เกิดสงคราม ขโมยเงิน ทุกอย่างเกิดจากความเเค้นเเละความโลภ ของตนเองไม่นึกถึงส่วนรวมจึงต้องมีฮีโร่ เกิดขึ้นซึ่งเป็นต้นกำเนิดของโรงเรียนฮีโร่
ประเทศอเมริกา รัฐเเคลิฟอร์เนีย
เเซมเดินลงมาจากรถบัสด้วยสีหน้าที่ไม่พอใจเเซมเป็นเด็กหนุ่มชาวไทย อายุสิบหกปี เเต่งตัวใส่เสื้อสีเหลือง กางเกงยีน รองเท้าผ้าใบสีขาว สพายกระเป๋าสีดำ
"ให้ตายเหอะทำไมต้องมาที่นี่ด้วยเนี่ย"เเซมพูดอย่างไม่พอใจด้วยภาษาไทย
เเซมเดินลงมาจากรถบัสสาย017เเซมเดินลงมาเปิดเเผนที่ที่พ่อให้
"โห....เขียนเเผนที่อะไรเนี่ยไม่รู้เรื่องเลย"เเซมติพ่อเรื่องเเผนที่
เเซมเดินไปตามทางที่พ่อเขียนไว้ในเเผนที่ให้เเละไปเจอลุงขับรถกระบะสีขาวหันมาส่งยิ้มให้เเซมจึงทัก
"สวัสดีครับ"เเซมทักลุงคนขับรถเป็นภาษาอังกฤษ
"หวัดดี"ลุงขับรถกระบะตอบด้วยความเป็นมิตร
เเซมยิ้มเมื่อเห็นลุงตอบด้วยความเป็นมิตรเเละกล่าวว่า
"ลุงรู้จักโรงเรียน ฮีโร่ สคูล ไหมครับ"เเซมถามลุงขับรถกระบะด้วยความที่ไม่รู้เรื่อง
"โรงเรียนอะไรหนูลุงไม่รู้จัก"ลุงทวนคำถามอย่างสงสัย
"งั้นลุงคงไม่รู้จักหรอกครับผมไปละ"เเซมบอกกล่าวลุงเเละกำลังจะเดินจากไปเเต่ลุงกล่าวขึ้นมาว่า
"เเต่....เอ๊ะลุงเคยได้ยินอยู่นะเพราะเมื่อกี้มีเด็กผู้หญิงญี่ปุ่นมาถามเหมือนกันเเต่เขาบอกทางไปสถานีรถไฟ"
"งั้นลุงพาผมไปสถานีรถไฟได้ไหมครับ"เเซมขอร้องลุงให้ไปส่งสถานีรถไฟ
"ได้สิขึ้นรถเลย"ลุงพาไปส่งเพระความสงสาร
ระหว่างทางที่ไปสถานีรถไฟเเซมนั่งดูภูเขาตามถนนสองข้างทางเเละลุงก็กล่าวขึ้นมาว่า
"ลุงเคยได้ยินเพื่อนลุงเล่าอยู่นะว่าโรงเรียนที่หนูหามันเป็นโรงเรียนที่ไม่สามารถหาเจอได้"
เเซมฟังไม่เข้าใจสิ่งที่ลุงบอกเลยกล่าวไปว่า
"ทำไมถึงหาไม่เจอล่ะครับ"
"ก็เพราะมันเป็นโรงเรียนลับเเลน่ะสิ"ลุงกล่าว
เเซมทำหน้ามึนงงเเละรู้สึกว่าทำไมถึงสมองมันปั่นป่วนเเละคิดในใจว่า
"นี่มันโรงเรียนบ้าอไรเนี่ย"
สัหพักหนึงลุงกล่าวขึ้นมาว่า
"ถึงเเล้วล่ะหนู"
เเซมสะดุ้งเพราะคิดเพลิน
"ครับๆ"
เเซมเดินลงมาจากรถเเละคิดว่า
"เราไม่น่ามานี่เลยมีเเต่เรื่องเเปลกๆเกิดขึ้นกับเราที่นี่"
ประเทศไทยจังหวัดกรุงเทพ
นายธนกิจ พิณิชสกุล ชื่อเล่นชื่อเเซม อายุสิบหกปี มีผิวขาวเพราะพ่อเเม่เป็นคนเหนือ
นายปรีชา เเละ นางสาริสา พิณิชสกุล เป็นพ่อเเละเเม่ของเเซม
ปรีชาเเละสาริสาเเสดงความยินดีกับลูกที่ได้ไปเรียนต่อโรงเรียนนานาชาติที่อเมริกา
"ผมไม่ไปเเม่พูดอย่างนี้เหมือนบอกว่าผมจะดีใจ ผมดีใจตายล่ะเเม่"เเซมพูดเพราะความไม่พอใจ
"ตึง!"
"ลูกต้องไป"ปรีชาพูดตะคอกให้ลูกไปเเละกล่าวต่อว่า
"ถ้าลูกไม่ไปพ่อจะไม่ให้เรียนหนังสือ"พ่อกล่าวเพราะอยากให้เเซมไป
"นี่พ่อจะตัดอนาคตของลูกหรอ"เเซมอุทานขึ้น
"ไปก็ได้โด่ถ้าพ่อไม่พูดคำนี้ผมไม่ไปหรอก"เเซมพูดขึ้น
"ดีมากลูกไปอ่ะดีเเล้ว"ปรีชาพูด
"โห พ่อพูดเหมือนกับไล่ผมเลย"เเซมพูดขึ้น
หลังจากนั้นพอถึงเวลาไป
"สวัสดีเเม่ สวัสดีพ่อ ไปนะ บาย"เเซมอำลาที่สนามบินสุวรรณภูมิพอเเซมขึ้นเครื่องบินก็ไปนั่งที่ของตนเเล้วคิดพลางไปว่าจะเจออะไรเเละดูก้อนเมฆที่เต็มท้องฟ้า
จุดไฟเผาบ้าน เกิดสงคราม ขโมยเงิน ทุกอย่างเกิดจากความเเค้นเเละความโลภ ของตนเองไม่นึกถึงส่วนรวมจึงต้องมีฮีโร่ เกิดขึ้นซึ่งเป็นต้นกำเนิดของโรงเรียนฮีโร่
ประเทศอเมริกา รัฐเเคลิฟอร์เนีย
เเซมเดินลงมาจากรถบัสด้วยสีหน้าที่ไม่พอใจเเซมเป็นเด็กหนุ่มชาวไทย อายุสิบหกปี เเต่งตัวใส่เสื้อสีเหลือง กางเกงยีน รองเท้าผ้าใบสีขาว สพายกระเป๋าสีดำ
"ให้ตายเหอะทำไมต้องมาที่นี่ด้วยเนี่ย"เเซมพูดอย่างไม่พอใจด้วยภาษาไทย
เเซมเดินลงมาจากรถบัสสาย017เเซมเดินลงมาเปิดเเผนที่ที่พ่อให้
"โห....เขียนเเผนที่อะไรเนี่ยไม่รู้เรื่องเลย"เเซมติพ่อเรื่องเเผนที่
เเซมเดินไปตามทางที่พ่อเขียนไว้ในเเผนที่ให้เเละไปเจอลุงขับรถกระบะสีขาวหันมาส่งยิ้มให้เเซมจึงทัก
"สวัสดีครับ"เเซมทักลุงคนขับรถเป็นภาษาอังกฤษ
"หวัดดี"ลุงขับรถกระบะตอบด้วยความเป็นมิตร
เเซมยิ้มเมื่อเห็นลุงตอบด้วยความเป็นมิตรเเละกล่าวว่า
"ลุงรู้จักโรงเรียน ฮีโร่ สคูล ไหมครับ"เเซมถามลุงขับรถกระบะด้วยความที่ไม่รู้เรื่อง
"โรงเรียนอะไรหนูลุงไม่รู้จัก"ลุงทวนคำถามอย่างสงสัย
"งั้นลุงคงไม่รู้จักหรอกครับผมไปละ"เเซมบอกกล่าวลุงเเละกำลังจะเดินจากไปเเต่ลุงกล่าวขึ้นมาว่า
"เเต่....เอ๊ะลุงเคยได้ยินอยู่นะเพราะเมื่อกี้มีเด็กผู้หญิงญี่ปุ่นมาถามเหมือนกันเเต่เขาบอกทางไปสถานีรถไฟ"
"งั้นลุงพาผมไปสถานีรถไฟได้ไหมครับ"เเซมขอร้องลุงให้ไปส่งสถานีรถไฟ
"ได้สิขึ้นรถเลย"ลุงพาไปส่งเพระความสงสาร
ระหว่างทางที่ไปสถานีรถไฟเเซมนั่งดูภูเขาตามถนนสองข้างทางเเละลุงก็กล่าวขึ้นมาว่า
"ลุงเคยได้ยินเพื่อนลุงเล่าอยู่นะว่าโรงเรียนที่หนูหามันเป็นโรงเรียนที่ไม่สามารถหาเจอได้"
เเซมฟังไม่เข้าใจสิ่งที่ลุงบอกเลยกล่าวไปว่า
"ทำไมถึงหาไม่เจอล่ะครับ"
"ก็เพราะมันเป็นโรงเรียนลับเเลน่ะสิ"ลุงกล่าว
เเซมทำหน้ามึนงงเเละรู้สึกว่าทำไมถึงสมองมันปั่นป่วนเเละคิดในใจว่า
"นี่มันโรงเรียนบ้าอไรเนี่ย"
สัหพักหนึงลุงกล่าวขึ้นมาว่า
"ถึงเเล้วล่ะหนู"
เเซมสะดุ้งเพราะคิดเพลิน
"ครับๆ"
เเซมเดินลงมาจากรถเเละคิดว่า
"เราไม่น่ามานี่เลยมีเเต่เรื่องเเปลกๆเกิดขึ้นกับเราที่นี่"
ประเทศไทยจังหวัดกรุงเทพ
นายธนกิจ พิณิชสกุล ชื่อเล่นชื่อเเซม อายุสิบหกปี มีผิวขาวเพราะพ่อเเม่เป็นคนเหนือ
นายปรีชา เเละ นางสาริสา พิณิชสกุล เป็นพ่อเเละเเม่ของเเซม
ปรีชาเเละสาริสาเเสดงความยินดีกับลูกที่ได้ไปเรียนต่อโรงเรียนนานาชาติที่อเมริกา
"ผมไม่ไปเเม่พูดอย่างนี้เหมือนบอกว่าผมจะดีใจ ผมดีใจตายล่ะเเม่"เเซมพูดเพราะความไม่พอใจ
"ตึง!"
"ลูกต้องไป"ปรีชาพูดตะคอกให้ลูกไปเเละกล่าวต่อว่า
"ถ้าลูกไม่ไปพ่อจะไม่ให้เรียนหนังสือ"พ่อกล่าวเพราะอยากให้เเซมไป
"นี่พ่อจะตัดอนาคตของลูกหรอ"เเซมอุทานขึ้น
"ไปก็ได้โด่ถ้าพ่อไม่พูดคำนี้ผมไม่ไปหรอก"เเซมพูดขึ้น
"ดีมากลูกไปอ่ะดีเเล้ว"ปรีชาพูด
"โห พ่อพูดเหมือนกับไล่ผมเลย"เเซมพูดขึ้น
หลังจากนั้นพอถึงเวลาไป
"สวัสดีเเม่ สวัสดีพ่อ ไปนะ บาย"เเซมอำลาที่สนามบินสุวรรณภูมิพอเเซมขึ้นเครื่องบินก็ไปนั่งที่ของตนเเล้วคิดพลางไปว่าจะเจออะไรเเละดูก้อนเมฆที่เต็มท้องฟ้า
.......................................................
คอมเม้นหน่อยนะครับ
คอมเม้นหน่อยนะครับ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น