คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : Special I Please Love...
Special I
คำจำกัดความของคำว่า “ ฮันนีมูน ”
การดื่มน้ำผึ้งพระจันทร์ การไปท่องเที่ยวหาความสุขด้วยกันหลังจากแต่งงานใหม่ๆ การดื่มน้ำผึ้งพระจันทร์เป็นระยะที่คู่บ่าวสาวเดินทางไปพักผ่อน
เป็นสิ่งที่คู่ใหม่ปลามันทั้งหลายทำ เป็นสิ่งที่…
เอาล่ะ แล้วผมพล่ามทำไมนะเหรอครับ?
เรื่องมันก็ต้องย้อนกลับไปเมื่ออาทิตย์ที่แล้ว…
…
..
.
“เดย์ เราไปฮันนีมูนกันไหม”
พรวด!!
“แค่กๆ อะ อะไรนะ” ว่าไงนะ!!
“ใจเย็นๆสิเดย์” ผมเบิกตากว้าง ตาจ้องหน้าพี่เยียร์ที่ลูบหน้าลูบหลังให้อย่างเป็นห่วง “ไปทำไม” ผมถาม
พี่เยียร์สามีหมาดๆ(??)ของผมถอนหายใจอย่างปลงตกยกมืออุ่นๆลูบหัวผมไปมาเบาๆทำเอาผมเคลิ้มพี่เขามองยิ้มๆ ส่วนผมน่ะเหรอ ก็บอกแล้วไงว่าเคลิ้ม ก็ถูหน้าถูตากับมือพี่เขาน่ะแหละ!! อุ่นอ่ะ
“ก็เราแต่งงานกันนานแล้วนะ พี่เลยอยากพาเราไปเที่ยวน่ะครับ ไปไหม หืม” ถามเสียงนุ่มส่งสายตาหวานเชื่อม ผมเขิน เอ่อ อยากที่ว่า เราแต่งกันแล้วนะ >///< ถึงจะเป็นการแต่งแบบลับที่มีแค่เพื่อนฝูงกับพ่อวิกส์แล้วก็พ่อเซนก็เหอะนะครับ (เรียกพ่อเซนอย่างเปิดเผยเพราะคู่นั้นก็แต่งพร้อมๆกับพวกเราครับ)
แล้วต้องไปฮันนีมูนกันด้วยเหรอ ผมกับพี่เขาก็เป็นผู้ชายด้วยกันทั้งคู่นะ
พอผมถามออกไปพี่เยียร์ก็เอาแต่หัวเราะ ชิ ผมงอนแล้วนะ
“ฮ่า ฮ่า ครับๆ พี่เข้าใจแล้ว ไปอาทิตย์หน้าละกันเนอะ พวกพ่อของเดย์ก็จะไปด้วย”
ไหนว่าเข้าใจแล้วไง!!
…
..
.
และมันก็เอวังด้วยประการฉะนี้แล
ตอนนี้ทั้งผมทั้งพี่เยียร์พ่อวิกส์และคุณพ่อเซนแถมท้ายด้วยเหล่าเพื่อนซี้ที่ควงคู่มากับเหล่าแฟนๆของตัวเองก็ได้มาโผล่ที่กอลมาร์ (ประเทศฝรั่งเศส เมือง Colmar) สถานที่บอกรักยอดนิยมของโลกด้วยเครื่องบินส่วนตัวของครอบครัวซานาท
อุ๊ย ลืม ผมก็กลายเป็นหนึ่งในครอบครัวซานทาแล้วนี่นา ฮิฮิ (???)
เรามากันที่ตลอดในร่มครับ ชื่ออะไรนะ อ้อ ลืมแล้ว แฮะๆ อย่าถือโทษโกรธเคืองย้องเดย์ผู้หล่อเหลานะครับ วันนี้คนเยอะมากครับ ถึงแม้ว่าความจริงมันจะเยอะกันทุกวันก็ตาม
หลังจากเช็คอินในโรงแรมเรียบร้อยพวกเราทั้งหลายก็เลือกเดินกันไปเป็นคู่ ยกเว้นนุ้งปิ่นไว้คนหนึ่งครับ ขานั้นเขามีแฟนสองคนแถมเป็นฝาแฝดดังนั้นเลยไม่ได้ไปเป็นคู่แต่ไปเป็นคี่แทน(??)
ผมที่เจอคนเบียดเสียดเยอะแยะถึงอากาศจะหนาวแต่มันก็หนาวแบบอึดอัด เข้าใจไหมครับ หนาวแบบหายใจไม่ออกน่ะ ถ้าไม่เข้าใจก็ไม่เป็นไร เพราะผมก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน
ผมเริ่มหน้ามืด พี่เยียร์เห็นท่าไม่ดีเลยยึดตัวผมเข้ากอดแล้วเดินฝ่าฝรั่งมังค่าออกไปข้างถนนอย่างรวดเร็ว ขอบอกเลยนะว่า ถึงพี่เยียร์จะสูงเกินมาตรฐานชายไทย แต่ก็เตี้ยไปสำหรับชาวต่างชาติครับ หน้าหล่อแบบผู้ดีแถมยังแอบหวานนิดหน่อยด้วย ผมชะแวบเห็นฝรั่งหน้าหล่อโคตรคนหนึ่งลูกบั้นท้ายพี่เยียร์ด้วย เล่นเอาพี่เยียร์สะดุ้งเฮือก เหงื่อไหลพรากราวก๊อกแตกเลยครับ
เหมือนจะหึงที่ซะมีโดนลวนลาม แต่ไหงตูถึงรู้สึกอิ่มเอิบวะ ฮ่า ฮ่า
อยากเห็นพี่ขากับผู้ชายคนนั้นกิ๊กกันแฮะ ล้อเล่นครับล้อเล่น พี่เยียร์ไม่ปัดแต่หันไปทำตาดุใส่แล้วลากผมแบบไม่เกรงใจคนอื่นเลยครับ ได้ยินเสียงด่ารัวด้วย แหมๆ เขินเหรอครับ น่ารักเนอะ >///<
“ไอ้บ้านั่น อย่าให้เจออีกนะ” ขนาดเดินมาแล้วร่วมสิบนาที โอ๊ย พี่เยียร์ก็มีมุมน่ารักแบบนี้ด้วยสินะ น่าร๊ากกกก
“พี่เยียร์ ซื้อไอ้นี้ก่อน”
“ ครับ “
เหนื่อย!!
บอกได้แค่คำเดียวครับ เหนื่อยจริงๆ
ไม่อยากจะเชื่อว่าแค่เดินซื้อของชั่วโมงกว่าในมือผมมีแค่ของสองสามอย่าง(นอกนั้นพี่เยียร์ถือ)เอง นับถือผู้หญิงทั้งหลายจริงๆไม่ว่าคนจะเยอะแค่ไหนของหนักแค่ไหน พวกเธอยังสามารถซื้อของแถมถือของได้แทบทั้งวัน และอย่าลืม คนเขียนเรื่องนี้เป็นผู้หญิงครับ อุวะฮะฮ่า
พวกเราสองคนมานั่งพักจิบน้ำชาชมบรรยากาศอันแสนแออัดของสถานที่กันจนอิ่มหนำสำราญกันเรียบร้อยก็ย้ายตูดกลับไปที่โรงแรมและปรากฎว่าพวกเพื่อนซี้กับคุณพ่อวิกส์ที่รักยังไม่กลับมาครับ
ไปกันนานจริงๆ หรือว่าเปิดโรงงแรมข้างทางกันไปแล้วก็ไม่รู้ ฮ่าๆ
ผมกับพี่เยียร์เลยตัดสินใจสั่งอาหารไปกินกันบนห้องแต่คิดไปคิดมากินข้างล่างนี่แหละครับ
“พี่เยียร์ เดย์อยากกินอันนั้น” ได้ทีสั่งใหญ่ครับ อาหารแต่ละอย่างน้องเดย์ผู้หล่อเหลาคนนี้เห็นแล้วน้ำลายสอครับ
“ครับๆๆ พี่ตามใจเดย์หมดนั่นแหละ” ยิ้มหล่อให้ผมอีกที แล้วหันไปรัวภาษาฝรั่งเศสใส่พนักงานตรงหน้า
พอสั่งอาหารเสร็จพี่เยียร์ก็หันมาลูบหัวผมเล่น ฮ่วย คนนะไม่ใช่หมา
พอนั่งไปสักพัก รู้สึกว่าผมจะเริ่มรู้สึกถึงรางร้าย(ของพี่เยียร์)ซะแล้วสิครับ
ทำไมน่ะเหรอ
ก็หนุ่มหล่อที่ลูบก้นพี่เยียร์เมื่อตอนกลางวันกำลังส่งสายตาเชื่อมมาให้พี่เขาจากด้านหลังน่ะสิครับ
รู้สึกเหมือนอยากดูอะไรบางอย่างที่มันมันส์(????)
ความคิดนี้ถ้าพี่เยียร์เขารู้เข้าต้องงอนผมแหงดังนั้น ท่านผู้อ่านที่น่ารัก อย่าไปบอกพี่เขานะ ใบ้ก็ไม่ได้เขียนบอกก็ไม่ได้ เอาเป็นว่าอย่าบอกพี่เขาเป็นดีที่สุดครับ
“เดย์ อาหารมาแล้วครับมาทานเร็ว” แต่แล้วแผนการของผมก็ล่มกลางคันอาหารชุดใหญ่ลอยมาอยู่ตรงหน้าแล้วครับ
อืม
เอาเป็นว่าพับเก็บใส่กระเป๋าไว้ก่อนละกันครับ
Year Part
เดย์น่ารัก ผมโชคดีจริงๆครับที่มีแฟนน่ารักแบบนี้
ผมนั่งมองน้องเดย์สวาปาม(?)อาหารบนโต๊ะอย่างเหม่อลอย เดย์น่ารักจริงๆ
แต่จู่ๆเหมือนน้องจะทำหน้าแปลกๆเลิกกินแล้วมองหน้าผมสลับกับอาหารตรงหน้าไปมา
“อา พี่เยียร์ คือ…” ร่างเล็กดูอ้ำอึง
“ครับ?”
เดย์ถอนหายใจเฮือกแล้วลุกพรวดบอกผมรัวๆ
“ผมไปเข้าห้องน้ำนะ!!”
แล้วก็เดินออกไป
ผมได้แต่มองตามตาปริบๆแล้วนั่งเพ้อต่อ เดย์น่ารักจริงๆ!?!
หลายนาทีผ่านไปเดย์ยังไม่กลับโต๊ะ
อืม ท้องเสียมั้ง
สิบสิบนาทีกับอีกสามสิบวิ เดย์ก็ยังไม่กลับมา
เอ่อ สงสัยคง…
สิบห้านาที…
เดย์จะเป็นอะไรรึเปล่านะ
ผมเห็นท่าไม่ดีนั่งรอมานานแบบนี้เดย์ก็ยังมาเห็นจะกลับมาเลย หรือว่าโดนใครลวนลามเข้านะ รีบลุกออกจากที่นั่งแต่ทว่าดันมีมือดีมาคว้าแขนผมจากด้านหลัง
“เดี๋ยวก่อนครับ” เสียงทุ้มนุ่มกล่าวออกมาเป็นภาษาอังกฤษสำเนียงผู้ดี
ผมหันกลับไป บ๋อยรึไงนะ
“ผมเดวิลนะ คุณชื่ออะไรครับ” อะ …
“ยินดีที่รู้จักนะ ผมชอบคุณจัง”
ไอ้ฝรั่งลามกจกเปรต!!!!!
____________________________
เร
กำลังจะบอกว่า...
"เรชอบเมะกดเมะ!!"
ความคิดเห็น