คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : เวลาที่ล่วงเลย
ตอนที่ 3
344 days later
(19 December)
;;Fan Talk;;
ณ.ห้างสรรพสินค้า Z
“พัดลม พัดลมค่ะ พัดลม?”เสียงใสเล็กๆพร้อมแรงกระตุกเบาๆจากผู้หญิงที่ขึ้นชื่อว่าเป็นแฟนของผมตอนนี้
“ อะไรหรอนินิว?”ผมหยุดเหม่อแล้วหันมาสนใจนินิวแทน
“พัดลมเป็นอะไรหรือเปล่าค่ะ?”นินิวถามพร้อมสีหน้าที่แสดงความเป็นห่วงเป็นใย
“อ่อ คิดอะไรเพลินไปหน่อย ว่าแต่ของห่อเสร็จหมดแล้วหรอ”ผมถามนินิวที่ถือถุงที่มีกล่องของขวัญสองกล่องอยู่ในนั้น(ของผมและของนินิว)ที่จะเอาไปจับของขวัญในวันคริสต์มาสของโรงเรียน
“เสร็จแล้วค่ะ”นินิวพูด
“นินิวหิวหรือยัง?”ผมพูดหลังจากมองนาฬิกาที่บอกเวลาว่านี่มันปาเข้าไปเที่ยงครึ่งแล้ว
“นิดหน่อยค่ะ พัดลมหิวแล้วหรอ”นินิวหันมาถามผมอีก
“หิวแล้วล่ะ งั้นเราไปหาอะไรรองท้องก่อนแล้วค่อยกลับบ้านแล้วกันนะ”ผมพูดพร้อมยื่นแขนไปรับถุงใส่ของขวัญที่มือนินิวมาถือ และเดินไปร้านอาหาร
ผมคบกับนินิวมาได้หนึ่งปีแล้ว(จำได้เพราะพึ่งได้ของขวัญครบรอบหนึ่งปี) และผมเลิกกับผู้หญิงคนนั้นมาได้ 2 ปีกับอีก 1 เดือน ผู้หญิงที่ผมไม่ลืม ผู้หญิงที่เขาเบื่อผม ผู้หญิงที่ผมยังรักเขาอยู่ และผู้หญิงที่จากผมไปแสนไกล สายพิณ
ต่อให้เวลาจะผ่านไปนานเท่าไหร่ผมก็ไม่เคยลืมเลือนเธอได้เลย ผู้หญิงที่อาจเป็นรักสุดท้ายของผม ผมเลือกที่จะบอกเลิกสายพิณเพราะตอนนั้นเธอดูเหมือนจะแอบชอบใครบางคนอยู่ที่ไม่ใช่ผม เธอเริ่มจะหาเหตุผลมาทะเลาะกับผมมากมาย มาจนถึงเรื่องแสนนาน ที่ผมไม่ได้คิดอะไรด้วยทั้งที่เธอน่าจะรู้ว่าผมรักเธอมากแค่ไหนแต่เธอกับชวนทะเลาะในทุกๆเรื่อง จนผมเริ่มคิดว่าเธอคงหมดรักผมแล้วจริงๆ และรู้ว่าถึงเธออาจจะรักผมอยู่แต่เรื่องที่เธอคิดว่าผมชอบแสนนาน ในตอนจบผมรู้ว่าเธอรักเพื่อน เธอไม่มีทางเลือกที่จะรักษาความสัมพันธ์ของเราไว้แน่ เธอคงจะเลือกเพื่อนสนิทอย่างแสนนาน และในตอนสุดท้ายผมก็คงต้องเศร้ายิ่งกว่าตอนนี้ หนึ่งปีหลังจากเราเลิกกัน วันหนึ่งนินิวก็มาบอกชอบผม และเราก็เป็นคู่หมั้นกันมาตั้งแต่เด็กๆผมซึ่งรู้สึกตัวว่าผมควรจะคบคนอื่นเพื่อลืมสายพิณถึงแม้มันอาจจะดูชั่วร้ายเกินไปที่จะใช้คนอื่นมาเป็นเครื่องมือ แต่ผมก็ไม่อยากเลือกที่จะเจ็บปวดที่จะต้องเห็นสายพิณคบกับคนอื่น หลังจากผมกับนินิวคบกันได้ไม่นาน ผมก็เลือกที่จะมองสายพิณอย่างเฉยชาเพื่อให้นินิวสบายใจและเพื่อผมจะได้ลืมเธอ แต่มันไม่ง่ายเลยเมื่อต่อมาไม่นานผลสอบชิงทุนไปอเมริกาออกมาว่าเธอสอบได้ หัวใจของผมมันเหมือนถูกบดด้วยเครื่องบดขยะ ในวันที่สายพิณต้องขึ้นเครื่องผมโดดเรียนเพื่อไปพบเธอครั้งสุดท้ายและบอกว่าชอบเธอเพื่อเธอจะไม่ไปจากผม แต่รถติดทำให้ผมไม่สามารถไปได้ทันเวลา ผมจึงเลือกที่จะพยายามตัดใจและคบกับนินิวอย่างจริงจังกว่าเมื่อก่อน
“พัดลม พัดลมจะทานอะไรค่ะ?”นินิวเรียกผมเมื่อเห็นผมเหม่อและไม่ยอมสั่งอาหารกับบริกรที่ยืนฉีกยิ้มรอคอยมาได้สักพัก
“เอ่อ ผมเอาเป็นสเต๊กปลาย่างกับน้ำเปล่าครับ”ผมพูด
“ทวนรายการนะค่ะ คุณผู้หญิงรับเป็นซุปข้าวโพดกับน้ำส้มคั้น ส่วนคุณผู้ชายรับเป็นสเต๊กปลาย่างกับน้ำเปล่านะค่ะ รอสักครู่ค่ะ”บริกรหญิงกล่าวพร้อมเดินจากไป
“วันนี้พัดลมเหม่อบ่อยจังเลยนะค่ะ เป็นอะไรหรือเปล่า?”นินิวถาม
“อ่อ ก็คิดเรื่องไร้สาระน่ะไม่มีอะไรหรอก”ผมตอบ
“จะว่าไปแสนนานดูเหงาๆนะ ตั้งแต่สายพิณไม่อยู่”อยู่ๆนินิวก็พูดขึ้นมาแบบไม่มีปี่มีขลุ่ย
“หรอคงงั้นน่ะ พวกนั้นสนิทกันมากนิ”ผมตอบแบบไม่ใส่ใจ
“อือ แต่นี่ก็จะครบ 1ปีแล้วนะ อีกไม่นานสายพิณก็คงกลับมาแล้วล่ะ อ๊ะ อาหารมาพอดีเลย”นินิวพูด นั้นสินะอีกไม่นานเธอคงจะกลับมาแล้ว คงจะมีแฟนใหม่แล้วมั้ง คงจะลืมผมไปสนิทเลยล่ะ แล้วผมจะน้อยใจทำไมผมกับเธอไม่มีได้เป็นอะไรกันแล้วนิ ว่าแล้วก็โซ้ยสเต๊กปลาย่างที่น่าอร่อยดีกว่า หลังจากทานอาหารกันเสร็จแล้วผมก็ขับปอร์เช่คันงามที่ท่านแม่ยอมถอยมาให้เพื่อขับไปรับไปส่งว่าที่ลูกสะใภ้อย่างนินิวที่เป็นลูกของเพื่อนสนิทและคู่หมั้นคู่หมายตั้งแต่เล็กๆของผม พอส่งนินิวเสร็จผมก็ตรงกลับบ้านทันที
“ว่าไงเจ้าลูกชายตัวแสบของฉันไปเดทกับหนูนินิวมาสนุกไหมลูก”พอข้ามเข้าประตูบ้านก็เจอคำถามของท่านแม่ที่รอจะถามอย่างเต็มที่ ตั้งแต่เมื่อได้ยินก่อนผมออกจากบ้านว่าผมจะไปซื้อของกับนินิว
“ไปซื้อของจับของขวัญ ไม่ใช่เดท”ผมตอบอย่างขอไปที เพราะเหนื่อยจากรถติด
“เอ๊ะ ลูกคนนี้นิ อย่าเดินหนีนะ”แม่พูด ขณะที่ผมตั้งหน้าตั้งตาเดินขึ้นบันไดอย่างเอาเป็นเอาตายเพื่อไปพักผ่อนที่ห้องนอนแสนสบาย
“บอกให้ รอก่อนไง ลูก...... ปึง”แม่ยังพูดไม่จบผมก็ปิดประตูอย่างหนา เพื่อกลบเสียงบ่นมฤตยูของแม่ ผมทิ้งตัวลงนอนเพื่อหาความสบายบนเตียงขนาดควีนไซส์แสนงามที่แม่ไปช้อปปิ้งกับคุณน้าริณณาหรือแม่ของนินิวที่ฝรั่งเศส ความคิดแรกที่ผมเห็นเตียงนี้แทนเตียงเก่าในห้องของผม คือ “แบกกันมาได้= =^” เพราะเตียงนี้นอกจากจะใหญ่มากแล้วยังหนักยิ่งกว่ารถปอร์เช่ของผม 5 คันรวมกันซะอีก(มันใช่เตียงนอนแน่หรอ= =^^) หยุดเรื่องเตียงซะก่อนดีกว่าก่อนที่ผมจะกลายเป็นเซลแมนขายเตียงนอนตามบ้านยายแก่ๆ= =^ สายพิณตอนนี้เธอจะเป็นยังไงแล้ว จะลืมผมไปหมดแล้วหรือยังนะ เธอจะคิดถึงผมสักเสี้ยวหนึ่งของใจผมที่คิดถึงเธอได้ไหม เธอจะยัง....ZZZzzz…
;;Fan talk end;;
ความคิดเห็น