My Friend My Love รักล้นใจให้คุณเพื่อน

ลำดับตอนที่ #1 : ฤดูนี้ความรักไม่ร่วงโรย

ก๊าบ~ก๊าบ~ก๊าบ~เป็ดอาบน้ำในคลองตาก็จ้องแลมองเพราะในคลองมีหอยปูปลา~

เสียงเพลงที่ฟังยังไงมันก็ไม่น่าจะใช่เสียงเพลงที่ดังมาจากโรงเรียนชื่อดังอย่างโรงเรียนBule Devil School

ที่รวมชื่อเสียงในด้านต่างๆมาอยู่ใต้ชื่อโรงเรียน ไม่ว่าจะเป็น การเรียน กีฬา กิจกรรม และรวมถึงเรื่องเสื่อม

เสียชื่อเสียงไม่ว่าจะเป็น การทะเลาะวิวาทที่มีได้ทุกวัน การข่มขู่ รังแก รีดไถ ที่มีได้ทุกชั่วโมง แก๊งอันธพาล

ที่ละลานโรงเรียนอื่นได้ทุกนาที สิ่งเสพติดและอบายมุขต่างๆที่มีได้ทุกที่และทุกวินาทีในโรงเรียน และร้าย

แรงถึงการฆ่าได้ทุกเสี้ยววินาที และทำไมนะทุกครั้งที่พวกเราคิดถึงเรื่องพวกนี้ของโรงเรียนมันทำให้พวกเรา

อยากรู้ว่า โรงเรียนนี้มีความรักกันบ้างหรือเปล่านะ??

Part 1

"นาคิคุง หยุดก่อน แฮก แฮก"เสียงใสๆที่ตะโกนออกมาจากปากอวบอิ่มสีชมพูธรรมชาติของ

นาโอะ คาสึมิ หรือ คาสึจัง ที่ทุกคนเรียก ยกเว้นผม "อะไรอีกล่ะยัยเตี้ย เธอทำฉันสายนะรู้ไหม"ผมพูดแต่ดูท่าจะเป็น

การตะคอกมากว่า"อะโทษนะ นาคิคุง พอดีคุณแม่ของนาคิคุงบอกว่าเย็นนี้ให้นาคิคุงไปกินข้าวบ้านฉันเพราะว่าที่บ้าน

ของนาคิไม่มีใครอยู่"อธิบายยืดเพราะกลัวผมตะคอกใส่เธออีก"อ๋อ ฉันรู้ตั้งแต่เช้าแล้วยัยเตี้ยซื่อบื้อ ฉันไปก่อนแล้ว

กัน แล้วก็ไม่ต้องเตรียมอาหารเผื่อ ฉันหากินของฉันเองได้เธอไม่ต้องยุ่ง"ผมพูดรู้สึกมันดูโหดร้ายไปไหมนะแต่ช่าง

เหอะผมไม่ได้ขอให้ยัยนี่มายุ่งกับผมนี่นา เหอะ "แต่ว่าคุณแม่ของนาคิคุงบอกไว้นะT^T"ยัยนี่เริ่มน้ำตาเอ่อ"ถึงแม่ฉัน

สั่งฉันก็ไม่ไป บอกแล้วไงฉันหาของฉันกินเองได้"ที่บ้านน่าจะมีอะไรเหลือสักอย่างแหละที่กินได้"แต่ว่าแต่ว่าT^T"ยัย

นี่เริ่มคิดคำพูดไม่ออก"โอเค ตกลงแล้วนะ ฉันไปก่อนล่ะ บาย"ผมพูดพร้อมกับเตรียมตัวจะเดินหนี"อย่าพึ่งไปสินาคิ

นายกลัวคาสึจังรึไงถึงไม่กล้าไปบ้านเขา"เสียงนี้คงจะเป็นเสียงของยัยมฤตยูยูโกะที่เป็นเพื่อนสนิทของยัยเตี้ยคา

สึอย่างแน่นอนขนาดไม่ต้องหันหลังไปดูผมก็จำได้คำพูดแบบนี้ เหอะ กล้ามากที่บอกฉันกลัวยัยเตี้ยนี่"หึ เธอคิดว่า

ฉันกลัวยัยเตี้ยนี่หรือไง ผิดถนัดเลย โอเคฉันจะไป จบยัง"ผมพูดก็ทำไงได้ผมไม่ชอบการถูกดูถูกนี่นา เหอะ "ดี คาสึ

เตรียมอาหารไว้ด้วยล่ะตารถถังแฟนเธอยอมไปแล้ว"ยัยมฤตยูพูดกะยัยเตี้ยคาสึ"อ่า ดีจัง ขอบคุณนะยูจังที่ช่วยพูด

ให้ แต่ว่าฉันไม่ได้เป็นอะไรกะนาคิคุงนะ>///<"ยัยเตี้ยคาสึพูด แต่ผมไม่สนใจจะพูดยังไงก็พูดไปเหอะ ผมแพ้แล้วนี่ ชิ
"อ่ะจร้าเชื่อจร้าไม่ได่เป็นก็ไม่ได้เป็น ฉันไปก่อนนะ เดี๋ยวไปเรียนพิเศษสาย บาย"ยัยมฤตยูยูโกะพูดก่อนจะวิ่งหนี

หายจากไป"อ่ะจร้าบายจร้าตั้งใจเรียนล่ะ"ยัยนี่โบกมือลาผูเป็นเพื่อนที่วิ่งหายไปไม่เหลือไว้แม้กลิ่นหอมๆของดอกเด

หลีในช่วงเช้า