คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : เวลาไป(สั้นไปนิดขอโทษทีนะค่ะTT)
ตอนที่2
“พิณ เก็บของเสร็จหรือยังลูก เดี๋ยวตกเครื่องนะ”เสียงแม่ดังมาจากนอกบ้านเพื่อเตือนให้ฉันไม่ลืมวันเวลาที่ฉันต้องจากเมืองไทย จากเพื่อน จากโรงเรียน จากครอบครัวและจากเขาคนนั้น หึ ฉันดูน่าสมเพชชะมัดที่คิดถึงคนที่ไม่คิดถึงขนาดวันสุดท้ายของการไปเรียนของฉันขณะที่หลายๆคนต่างเข้ามากอดและบอกลาฉัน แต่นายพัดลมกลับเอาแต่หันหน้าหนีหลบสายตา และเอาแต่สนใจยัยวัวแคระนั่น นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน อย่างน้อยก็บอกลาในฐานะแฟนเก่าก็ได้แท้ๆ แต่ทำไมล่ะ ทำไม
“เอ๊ะ ลูกคนนี้นิ ไม่ได้ยินที่แม่พูดหรือไง เครื่องจะออกวันนี้นะจร๊ะลูกไม่ใช่พรุ่งนี้”เสียงบ่นของแม่ดังมาพร้อมกับรูปร่างสูงเหมือนลูกสาว”มัวแต่เหม่ออยู่นั่น ไหนยืนสิ ให้แม่ดูลูกให้เต็มตาหน่อย”แม่พูดและดึงตัวฉันขึ้นเบาๆ
“เผลอแป๊ปเดียวลูกก็โตขนาดนี้แล้ว แล้วนี่ก็ต้องห่างบ้านไปไกลอีก โธ่ ลูกน้อยๆของฉัน”แม่พูดพร้อมกับน้ำตาที่คลอเบ้า
“แม่หนูไปแค่ปีเดียวเองเดี๋ยวก็กลับแล้ว”ฉันบ่นที่เห็นแม่ของตัวเองแลจะเป็นห่วงเว่อร์เกินไป
“เอ๊ะ ยัยลูกคนนี้นิ ไม่ใช่แค่ปีเดียว ตั้งปีต่างหาก”แม่พูดพร้อมทำหน้างอนๆเหมือนวัยรุ่น= =^
“โอเคค่ะ ตั้งปีนึงแน่ะ แม่คะ ก่อนไปหนูขอถามอะไรแม่ก่อนได้ไหม”ฉันถาม
“ตอนนี้เลยหรอ โอเค จะถามเรื่องอะไรหรอ”
“แม่กับพ่อเจอกันยังไงค่ะ”
“แม่จำได้ว่าครั้งสุดท้ายที่ลูกถามคำถามนี้คือตอนที่ลูกอยู่ป.1เพื่อจะเอาไปเล่าให้เพื่อนฟังใช่ไหม”แม่พูดพร้อมกับอมยิ้ม ฉันพอจำได้ว่าแม่หลอกว่าแม่ไปเห็นพ่อขายส้มตำอยู่แล้วพอสั่งมาทานก็เกิดติดใจตกหลุมรักกันตั้งแต่นั้น= =^”ตอนที่เจอกันครั้งแรกไม่สิต้องพูดว่าตอนที่เราพูดด้วยกันครั้งแรกต่างหากเพราะว่าเราเจอกันตั้งหลายครั้งหลายหนแต่ก็ไม่เคยคุยกันสักที จนวันหนึ่งเพื่อนสนิทของแม่ เขาเกิดดันไปมีเรื่องกับเพื่อนสนิทพ่อเข้าแม่กับพ่อเลยได้รู้จักกันและคอยห้ามทัพเพื่อนของเราทั้งสองคนจนมาสนิทกันน่ะ”แม่เล่าพร้อมกับอมยิ้มเล็กไปด้วยอย่างมีความสุข
“ก๊อกๆ สองคนแม่ลูกคุยอะไรกันเนี่ย ใกล้เวลาเครื่องบินออกแล้วนะ แล้วเตรียมของพร้อมหมดหรือยัง”พ่อที่เดินเข้ามาเตือนเมื่อเห็นว่าใกล้เวลาเครื่องบินออกถลาลมแล้วจริงๆ
“เตรียมเสร็จแล้วจร๊ะพ่อ”แม่ตอบ
“เอางั้นไปขึ้นรถกันเถอะไป เดี๋ยวตกเครื่อง”พ่อพูดก่อนเดินไปหยิบกระเป๋าสัมภาระของฉันแล้วไปขึ้นรถ ฉันหยิบกระเป๋าสะพายข้างคู่ใจเดินไปขึ้นรถพร้อมกับแม่
ณ.สนามบิน
บรรยากาศรอบกายที่มีความชุลมุนวุ่นวายเล็กน้อยถึงปานกลาง ผู้คนที่เดินผ่านไปผ่านมา และเสียงการสนทนามากมาย
“ไปดีมาดีนะลูกรักของแม่”แม่พูดพร้อมสวมกอดอบอุ่นกับฉัน
“ว่างก็ติดต่อมาบ้างนะ พิณ”พ่อพูดพร้อมเดินเข้ามาสวมกอดหลวมๆแม่กับฉันที่กอดกันอยู่
“ค่ะ พ่อแม่ก็ดูแลตัวเองด้วยนะค่ะ”ฉันพูดเสียงที่ค่อนข้างอู้อี้นิดๆเพราะอ้อมกอดของคนทั้งสอง ซึ่งพอกอดกันได้สักพักเราก็ต้องบอกลากันเพราะใกล้ถึงเวลาที่เครื่องจะออกแล้ว ไว้เจอกันใหม่นะค่ะ คุณพ่อคุณแม่ ไว้เจอกันอีกครั้งนะเพื่อนๆ ไว้เจอกันอีกนะพัดลม
ความคิดเห็น