ตามหาฝันในกะลา - นิยาย ตามหาฝันในกะลา : Dek-D.com - Writer
×

    ตามหาฝันในกะลา

    เราเที่ยวตามหาฝันไปในหนทางแสนไกล โดยไม่เคยถามใจตัวเองเลยสักครั้งว่าจริงๆ แล้วชอบอะไร

    ผู้เข้าชมรวม

    138

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    1

    ผู้เข้าชมรวม


    138

    ความคิดเห็น


    0

    คนติดตาม


    0
    หมวด :  รักอื่น ๆ
    จำนวนตอน :  0 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  22 ก.ย. 55 / 00:00 น.
    loading
    กำลังโหลด...
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

    1
    มีคนเคยบอกไว้ว่า การเดินทางไกลจะทำให้เราสามารถค้นหาตัวเองเจอ
    ฉันไม่รู้หรอกว่าจริงหรือไม่ เพราะในชีวิตของฉันไม่ได้เดินทางบ่อยนัก
    แต่...ฉันก็เชื่อว่า หลายคนค้นหาตัวเองเจอโดยการออกเดินทางไปสู่โลกกว้าง
    แต่...ฉันก็เชื่ออีกว่า มีคนอีกไม่น้อยที่เดินทางจนจะทั่วโลกแล้ว ก็ยังหาตัวเองไม่เจอ
    แต่...สำหรับฉันแล้ว
    ไม่จะเป็นต้องป่ายปีนไปให้ถึงยอดเขา
    ไม่จะเป็นต้องไปให้ไกลจนสุดปลายขอบฟ้า
    และไม่จำเป็นต้องดำดิ่งลงลึกถึงก้นมหาสมุทร
    ฉันเพียงแต่อยู่กับตัวเองเงียบๆ สักพัก
    ตัดความอยากได้ อยากมี อยากเป็นออกไปจากความคิดชั่วขณะ
    แล้วเปิดรูหูทั้งสองข้าง ฟังเสียงหัวใจกระซิบเบาๆ ผ่านม่านมายาต่างๆ ที่ทำให้มนุษย์หลงมัวเมาเพลิดเพลินไปกับกิเลศและตัณหา
    ฉันเงี่ยหูฟังก็แล้ว ตะแคงหูฟังก็แล้ว ก็ยังไม่ได้ยินเสียงใดๆ
    สัยว่าหัวใจดวงอ้วนๆ ของฉันกำลังเจ็บคอ จึงกระซิบเบาเสียจนฉันไม่ได้ยิน
    เอ้า เอาใหม่แล้วกัน ลองอีกสักตั้ง 
    คราวนี้ฉันนั่งเงียบๆ โดยที่ไม่ต้องคอยเงี่ยหูฟังเสียงใดๆ ฉันนั่งไปเรื่อยๆ ไม่พะวักพะวงถึงเสียงกระซิบเบาๆ อีกต่อไป
    เวลาผ่านไปประมาณห้านาที ฉันก็รับรู้และสัมผัสได้ถึงบางสิ่งบางอย่างที่ยังคงเหมือนเดิม
    นั่นคือ ความเงียบ
    เงียบกริบ  วังเวงราวกับอยู่ในป่าช้า ฉันไม่ได้ยินเสียงใดๆ ทั้งสิ้น นอกจากเสียงหัวใจตัวเอง  
    พอนั่งต่อไปสักพัก ฉันกับรู้สึกเบา สบาย
    และภาพบางภาพก็ปรากฎขึ้น 
    ใช่ ฉันเห็น ฉันเห็นทั้งๆ ที่นั่งหลับตาอยู่
    ฉันเห็นเด็กผู้หญิงตัวอ้วนกลม กำลังนอนคว่ำอยู่บนพื้นไม้กระดาน ตรงหน้าเธอมีสมุดเล่มบางวางอยู่ ในมืออ้วนป้อมมีดินสออยู่หนึ่งแท่ง เธอเขียนอะไรบางอย่างลงไปในนั้น ซึ่งฉันเองก็ไม่รู้เหมือนกัน เพราะมองไม่เห็น พอเธอเขียนเสร็จ รอยยิ้มก็ปรากฎขึ้นบนใบหน้ากลมแป้น มันเป็นรอยยิ้มที่แสนธรรมดา ยิ่งอยู่บนใบหน้าของเด็กที่หน้าตาธรรมดายิ่งไม่มีอะไรพิเศษเข้าไปอีก
    แต่ฉันกลับพบบางอย่างในรอยยิ้มที่แสนธรรมดานี้
    มันคือรอยยิ้มแห่งความสุข ความสุขที่มาจากความบริสุทธฺิ์
    ฉันมองใบหน้าอ้วนกลมที่แสนคุ้นเคย ลำตัวตันๆ ที่ดูคุ้นตา
    ฉันรู้สึกคุ้นเคยกับมันมาก และในจังหวะนั้นสมองน้อยๆ ของฉันก็นึกออก
    ใช่แล้ว เด็กอ้วนกลมคนนั้นคื่อ ฉันนั่นเอง
    ฉันในวัยเด็ก ฉันในวันนัั้นที่ยังไม่ได้ถูกหล่อหลอมโดยภาพความสวยงามของสังคมที่หลอกตา
     ฉันเปิดเปลือกตาขึ้น
    ฉันยิ้มให้กับทุกๆ อย่างที่อยู่รอบตัว
    ฉันเจอแล้ว ฉันหาเจอแล้ว
    กว่าสามสิบปีที่ฉันค้นหา
    วันนี้ฉันเห็นมันแล้ว ฉันรู้แล้วว่าคืออะไร

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น