คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
“ผมอโทษนะเย์ แุ่ถูไล่ออแล้ว” ายแ่อ้วนท้วมเอ่ย ร่านั้นอ้วนนสื้อเิ้ที่เาสวมใส่นั้นแทบะปริออเพราะเนื้อที่พอเ่อเา
“ทำไมหรอรับ” ายหนุ่มร่าสูบา ผมสีอัลมอน์ที่ยาวประมาบ่าอเาถูรวบไว้้าหลัอย่าเรียบร้อย ไม่เหมือนลับน้ำเสียที่เอ่ยออไป้วยวามุน
ายแ่หันมามอหน้าเย์้วยสีหน้าริั ้อศอทั้สอท้าวไว้ับโ๊ะที่มีปายิว่าผู้อำนวยาร มือทั้สอนั้นประสานันรหน้ามันเอะ่อนะเอ่ยออมา้วยน้ำเสียไม่สบอารม์
“เพราะว่าุไม่เหมาะสมับที่นี่ยัไหละ และ็เิุออไปไลๆาที่นี้ไ้แล้ว”
นัยน์าน้ำเินาเ้มุห้วสมุทรอเย์ส่อประายุ่นเือ แ่อย่าไรเล่าเา็ทำไ้เพียเินออมาอย่าสำรวม ในใอเานึสาปแ่ไอ้หมูอนแ่ใล้าย แ่ในใ็นึอบุที่โนไล่ออเพราะะไ้หมเวรหมรรมับานอันเหนื่อยหน่าย และเินไมุ่้ม่าแรเสียที
“เสียใ้วยนะเย์” เสียหวานใสล่าวอย่าเสียใ เย์หันไปมอยัน้นเสีย็พบเพเนโลพี เพื่อนร่วมานที่นิสัยีอเา
“ไม่หรอรับ” ผมสายหน้า
“ถ้ามีอะไรให้่วยโทรมาไ้นะ”
เธอบบ่าผมอย่าให้ำลัใ่อนะเินาไปเพื่อไปสอน่อ
ผมไ้แ่โยอเ้าล่ออย่าเร่รีบ และอยเท้าออไปาโรเรียนเฮวย้วยวามรวเร็ว
่อนะเลยเประูโรเรียน ไอเียเ๋แ๋ว็ผุึ้นมาในหัว เาเป็นนประเภทอบสำรวนู้นนี้ ทุอทุมุม็รู้นหม ห้อเปลี่ยนเสื้อายเป็นสถานที่ที่เาสามารถเาไปไ้โยไร้ร่อรอยเพราะไม่มีล้อวรปิ
เย์เินลัเลาะหลบล้อเพื่อเ้าไปยัห้อเปลี่ยนเสื้อ นัยน์านั้นน้ำเินเรือวาบ้วยประายระยิบระยับ มือหนาเอื้อมไปหยิบธูปหอมไ้มาเป็นอำร่วยาานวันแ่าิ อนแรเา็ไม่เห็นประโยน์อมัน ทว่าอนนี้มันลับมีประโยน์มาเสียแล้ว เปลวไฟาไฟแ็ถูลนไปที่ปลายธูป ไม่้าเินรอวัน็เริ่มโยึ้น มือหนาที่อบุมธูปเอื้อมไปยัสัาเือนวัน
ริ้
เสียสัาเือนภัยัระม รอยยิ้มร้ายผุพรายึ้นบนใบหน้า วามโลาหลเริ่มแผ่ระาไปทั่วโรเรียน นัเรียนวิ่ออมาอย่าื่นใ เสียะโร้อัทั่ว ทุอย่าวุ่นวายไปหมมีแ่เย์ที่เินออมา้วยสีหน้าเบิบาน ่อนะพึมพัมับัวเอว่า “ลา่อนไอ้โรเรียนเส็เร็”
ความคิดเห็น