คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : We Are : 4
ผ่านมาเกือบจะสองอาทิตย์แล้วหลังจากเกิดเหตุการณ์วันนั้นซินได้แต่นึกโกรธอยู่คนเดียว ถึงแม้ใครๆจะบอกว่าซินร้องเพลงเพราะแต่เค้าก็ไม่ได้เจอคนที่เล่นตรีได้ลงตัวกับเสียงร้องของเค้าขนาดนี้บ่อยๆ
ซินเดินไปเดินมาภายในบ้านของตัวเองอย่างไม่รู้จะทำอะไรดี จะได้ไม่คิดถึงเรื่องผู้ชายหยาบๆคนนั้น ในที่สุดซินก็ตัดสินใจหยิบสมุดในลิ้นชักห้องทำงานแล้วโทรนัดเฮียแตมป์ออกไปข้างนอก
.
.
.
“ โอเคป่ะ ”
“ มันแบบว่า ไม่โดนว่ะเฮีย ” ซินที่เอาเพลงที่ตัวเองแต่งเล่นๆมาให้เฮียแตมป์ใส่ดนตรีให้ที่คอนโดบ่นเบาๆ
“ มึงก็แบบนี้อ่ะซิน กี่รอบแล้ววะที่เอาเพลงมาให้กูใส่ดนตรีกูก็บอกแล้วว่าเรามันคนละแนว ” แสตมป์วางกีต้าลงข้างตัวก่อนจะลุกไปหาน้ำมาดื่ม
“ เฮียไม่คิดเปลี่ยนบ้างอ่อ ”
“ เปลี่ยนเหี้ยไรครับซิน มึงยังไม่คิดจะเปลี่ยนมาแนวกูเลยกูจะไปเปลี่ยนเพื่อมึงทำไมครับ ”
“ เออเนอะ งั้นลองแบบเมื่อกี้อีกทีได้ป่ะเฮีย ”
“ ไม่ กูหิว ”
“ ซินไม่หิวอ่ะ ”
“ กูก็ไม่ได้ชวนมึง ถ้ามึงอยากเปลี่ยนมึงก็ลองแก้เนื้อมึงไปก่อนเดี๋ยวกูกลับมา ”
แสตมป์ไม่ปล่อยให้ซินคิดนาน เขาเดินออกมาจากคอนโดของตัวเองเฉยๆโดยไม่ลืมกดโทรศัพท์บอกคนมาอยู่เป็นเพื่อนซินเซียร์
“ กินไวไปปะเนี่ย ซินรู้สึกไม่อยากเปลี่ยนเนื้อเลยอะเฮีย ” ซินที่นั่งก้มหน้าก้มตาขีดๆเขียนๆพูดเมื่อได้ยินเสียงเปิดประตู
“ ก็ไม่ต้องเปลี่ยน ” เสียงนุ่มฟังยังไงก็ไม่ใช่สแตมป์ทำเอาซินเลือดขึ้นหน้า
ไอ่เหี้ยนัทแน่ๆ ซินคิดก่อนหันไปมองผู้ชายที่เดินเข้ามายกยิ้มแปลกแบบตัดสินใจไม่ถูกว่าทำหน้ายังไงดี
“ มึงยังกล้าโผล่หัวมาให้กูเจออีกเหรอ ”
“ ซินยังไม่หายโกรธนัทอีกเหรอ นัทขอโทษ ”
“ ง่ายไปหรือเปล่า ? กูไม่ใช่ผู้หญิงโง่ๆที่เห็นหน้าหล่อๆของมึงตีเศร้าก็ยอมไปหมดนะ ”
นัทมองหน้าคนสวยหลังจากไม่ได้เจอมานานก็อดที่จะอมยิ้มไม่ได้ นัทยังคงรู้สึกผิดเสมอแต่เค้าก็ยังอยากจะยิ้ม มันเป็นความรู้สึกที่นัทเข้าใจตัวเองดี แต่มันอธิบายไม่ได้
“ ยิ้มเหี้ยไรมึง ออกไป ”
นัทแอบสะอึกอยากจะขอโทษอีกสักล้านรอบแต่คนตรงหน้าก็คงจะไม่ฟัง นัทเลยตัดสินใจเดินไปนั่งข้างซินแล้วหยิบกีต้าขึ้นมาเล่นพร้อมดูเนื้อแล้วก็เดาๆเอาว่าจะเล่นยังไงดี พลางร้องคลอไปด้วย
ราวกับใครสักคนสร้างเค้ามาเพื่อคู่กัน แม้เสียงกีต้าจะติดขัดเป็นช่วงๆแต่ซินก็คิดว่ามันลงตัวเหลือเกิน
“ เสียงอย่างกับเป็ดหิวข้าว นี่มึงมั่นใจว่ามึงร้องเพลงเหรอ ” ซินเซียร์ที่ปกติไม่เคยดูถูกใครด่านัทอย่างชัดเจน คนเสื่อมๆไม่เหมาะที่จะได้รับการกระทำที่ดีด้วยหรอก
“ ซินก็มาร้องสิ นัทขอโทษให้โอกาสนัทนะเหมือนเพลงนี้ที่ซินเป็นคนแต่งไง ” นัทยิ้มกริ่มพร้อมยกสมุดเพลงขึ้นโชว์
“ second chance ”
“ เปิดใจ.. อีกสักครั้ง ” นัทอ่านเนื้อเพลงพร้อมทำตาปริบๆ สำหรับคนที่แต่งเพลงแบบนี้ขึ้นมาได้ถ้าไม่ยอมรับสิ่งที่ตัวเองเป็นคนเขียนขึ้นมามันก็คงจะเป็นเรื่องที่ไม่พึงทำ
“ มึงไม่ต้องมาทำหน้าแรด ถ้าเสล่อเข้าใกล้กูเมื่อไหร่อย่าหวังว่าจะมีครั้งที่สาม ”
“ ครับบบบบ ” นัทยิ้มกว้างก่อนจะก่อนเริ่มเล่นใหม่ตั้งแต่ต้นโดยคราวนี้มีเสียงใหม่ที่เพราะกว่าเดิมล้านเท่าร้องไปกับเค้าด้วย
____________
แจ้งงงงง ไรต์เปิดเทอมแล้ววว แล้วไรต์ก็อยู่หอ คงจะอัพช้าาาา ขอโทษด้วยนะคะ อย่าทิ้งกันไปไหนๆๆ
ความคิดเห็น