คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : We Are : 1
“ เหี้ยนัท เด็กมึงมาๆ ” เจ้าของชื่อนัทลืมตาขึ้นช้าๆอย่างอารมณ์เสียหลังจากถูกรบกวนการนอนหลับในช่วงพักของพวกเขา
ชายหนุ่มปรับตัวให้อยู่ในท่านั่งเหมือนกับคนปกติพลางนึกเสียดายความฝัน เค้ากำลังฝันถึงป่า เป็นป่าที่ประหลาดสีของใบไม้ดอกไม้ดูผิดปกติอย่างมาก ก้อนเมฆ ภูเขา แม่น้ำ ไม่มีอะไรชัดเจนหรือว่าปกติสักอย่างแต่ก็ยังสามารถมองออกว่าเป็นป่า เป็นป่าที่สวยงามแล้วก็ยังเป็นป่าเดียวกับที่เค้าเห็นในภาพของงานแสดงศิลปะเมื่ออาทิตย์ก่อน ชอบจัง.. นัทคิดเบาๆ
“ นัท ! ”
“ หื้อ? อะไรมึงว่ะเม่น ใครเด็กกู? ” เมื่อสติกลับมานัทก็เอ่ยถามเพื่อนสนิท อย่างอารมณ์เสีย
“ เมียเองพี่นัท ” ผู้หญิงผมยาวสีน้ำตาลอ่อนๆเอ่ยขึ้นพร้อมโปรยยิ้มให้รุ่นพี่สุดหล่ออย่างเคลิ้บเคลิ้ม
เม่น เพื่อนสนิทของนายโชติวุฒิ ยืนขำหน้าเพื่อนรักที่แอบสะอึกกับสรรพนามของรุ่นน้องดาวคณะสถาปัตย์จนตัวโก่ง เธอสวยจนหลายๆคนไม่กล้าที่จะหัวเราะเพราะกลัวว่าคนสวยจะเสียความรู้สึก แต่ไอ่หลักการเกรียนๆแบบนี้ไม่เคยมีผลกับเพื่อนสนิทชายโชแม้แต่ครั้งเดียว
“ เอ่อ พี่ว่าน้องเรียกตัวเองว่ามะเมียดีกว่าป่ะครับ ? ” เมื่อพบต้นเสียงนัทก็เอ่ยบอกรุ่นน้องด้วยความสุภาพ แม้ชื่อเต็มคนสวยจะไม่ได้ดูดีไปกว่าชื่อย่อเท่าไหร่แต่นัทก็คงจะรู้สึกสบายใจมากกว่าถ้าเด็กคนนี้จะเรียกชื่อเล่นตัวเองเต็มๆ
“ แฮ่ๆ ลืมตัวอะคะ เจอหน้าพี่นัทแล้วอยากจะเรียกชื่อตัวเองสั้นๆทุกที ” คนสวยแกล้งบิดไปบิดมาอย่างพยายามจะแสดงท่าทางเขินอายอย่างที่สุด
“ ไม่อายจริงก็ไม่ต้องบิดดีกว่ามั้งครับน้อง นัท กูไปหาไรกินก่อนนะ ” เม่นที่ยืนมองเหตุการณ์ออกปากแขวะรุ่นน้องแบบไม่ค่อยใส่ใจก่อนบอกลาเพื่อนรัก
มะเมียที่ช็อคกับคำพูดของผู้ชายหน้าหล่อแต่ปากหมาถึงกับทำอะไรไม่ถูกยิ่งพี่นัทที่เธอหมายปองนักหนาไม่ออกปากปลอบเธอสักคำ คนสวยเลยเริ่มหน้าซีด
ผู้หญิงเข้ามาในชีวิตนัทมากมายจนทำให้นัทเหนื่อยที่จะปลอบทุกๆคนหลังๆนัทก็เลยปล่อยเลยตามเลย เพราะจริงๆแล้วไอ่คำว่า ‘เด็กของนัท’ ที่เม่นพูดก็เป็นเพียงการล้อเล่นกัน นัทเลือกจะโสดเพื่อใช้ชีวิตเกรียนๆของตัวเองให้เต็มที่ แต่พอสาวสวยเข้ามานัทก็เลยคุยๆดู ของฟรีใครเค้าอยากจะปฎิเสธกันล่ะ
และไอ่การปล่อยเลยตามเลยของนัทก็ทำให้มีผู้หญิงมากมายเคยเป็นแฟนนัท ทั้งที่เจ้าตัวไม่เคยได้ออกปากว่าคบกับใครสักคนตั้งแต่เค้าเข้าเรียนมหาลัยแห่งนี้มา
“ คือ คือหนูอยากมาชวนพี่นัทไปกินข้าวอะคะ ” นางสาวมะเมียตัดสินใจเปลี่ยนสรรพนามตัวเอง เนื่องจากกลัวว่าจะโดนอีกดอกจากคนตรงหน้า
“ พี่กินแล้ว ”
“ แต่ว่าที่โรงอาหารสถาปัตย์ มีร้านเปิดใหม่ด้วยไปนะพี่นัท ” เมื่อคนสวยเอ่ยชื่อคณะที่ตัวเองเรียนออกมาชายโชก็เริ่มตาเป็นประกายอย่างรวดเร็ว
“ น้อง รู้จักซินมั้ย ? ”
“ พี่ซินปีสอง รู้จักสิคะ? ทำไมเอ่ย พี่นัทติดใจภาพวาดพี่ซินละสิ วันก่อนที่เราไปดูงานแสดงภาพกันก็ถามหนูอยู่นั่นแหละ ” คนสวยเบ้ปากราวกับหึงรูปภาพ แต่ทำได้เพียงไม่นานก็ต้องรีบปรับหน้าจนปกติเมื่อ ไอ่คุณพี่เม่นกลับมาแล้ว
“ เหยดดเข้ ! นัทมึงไปหลงซินมาใช่มั้ยกูบอกแล้วววว ไอ่คนไร้ความรู้สึกต่อเพศตรงข้ามอย่างมึงเหมาะกับซิน ไอดอลกู ”
เม่นไม่ใส่ใจเด็กรุ่นน้องแล้วหันไปพูดกับเพื่อนรัก ตั้งแต่เม่นได้เจอซินอย่างบังเอิญเมื่อตอนปีหนึ่ง เม่นก็แทบอยากจะเข้าไปทำความรู้จัก ไม่ใช่ว่าเม่นหลงใหลอะไรแบบนั้น แต่สมองที่ผลิตแต่ความคิดพิลึกพิลั่นของเขามันบอกตัวเองว่า กูอยากเป็นแบบนี้มากกกก เวลาปากว่างขึ้นมาเมื่อไหร่เม่นก็เลยเอาแต่เพ้อเจ้อให้เพื่อนนัทฟังอย่างสม่ำเสมอทั้งที่นัทเองไม่เคยรู้จักผู้ชายประหลาดคนนั้นหรอก หรือบางทีผู้ชายคนนั้นมันอาจจะประหลาดเพราะออกมาจากปากคนอย่างเม่นก็ได้
“ ตีนกูป่ะ ? กูเป็นผู้ชายกูชอบรูปที่ไอดอลมึงวาดแค่นั้นเอง ”
“ อ่าวหรอ เออแต่ถ้าอยากเจอมึงไม่ต้องพึ่งเด็กนี่หรอกกูพาไปเอง ”
เม่นพูดจะลากนัทเดินตามมาอย่างรวดเร็วจนนัทบอกลารุ่นน้องไม่ทัน รุ่นน้องเองก็ช็อคไปอีกรอบ จากการกระทำของรุ่นพี่ปากดี
“ นั่นไงงง ” เม่นกระโดดไปมาอย่างร่าเริงพร้อมชี้ไปทางซินเซียร์เพื่อนร่วมมหาลัยที่ตอนนี้กำลังปั่นงานอยู่ในคลาส
“ ซินเซียร์ ” นัทเอ่ยเบาๆพร้อมรอยยิ้มที่ผุดขึ้นอย่างไม่ตั้งใจภาพป่าที่เค้าหลงรักหายไปจากความคิดนัทจนหมด ‘คนวาดแม่ง สวยกว่ารูปอีก’
“ ฮัทชิ่วววว ”
คนถูกนินทาทั้งดังๆและเบาๆ จามจนน้ำตาเล็ดทำเอาสองหนุ่มสะดุ้งเฮือก เพราะการจามทำให้เธอต้องเงยหน้าขึ้นจากกองงานขึ้นมาจนมองเห็นสองหนุ่มที่ยืนเกรียนอยู่หน้าห้อง
เม่นส่งยิ้มชื่นชมอย่าสุดซึ้งให้บุคคลตัวอย่างของเขาอยู่คนเดียว เนื่องจากมาเฟียข้างกายเค้าหายไปแล้ว เขาไม่ได้หายไปแบบธรรดามาเฟียถึงกับวิ่งหายไปต่อหน้าต่อตาซินเซียร์เนื่องจากเขา ‘ทำอะไรไม่ถูก’
____________________________________
ตอนที่สองมาล๊าาา คือช่วงนี้ไรท์คึกมากจริงๆ
เลยอยากอัพแล้วอัพอีก หวังว่าจะแอนจอยยนะ
พี่นัทพี่เม่นหาเกรียนกว่านี้ไม่มีอีกละ ฮ่าๆๆๆๆ
ความคิดเห็น