รักเศร้าๆ ของเราคนเดียว

ลำดับตอนที่ #7 : เพื่อน...รัก

เอ่อออออออออ (-_-") มันมีเสียงประหลาดหลุดลอดมา

เห้ยนี่มันเสียงไรวะเนี่ย

อิอิ ไอ้น้อยยกมือขึ้นพร้อมตอบว่า เสียงของฉันเองอ่ะ

แล้วมันคือเสียงไรวะ

เอ่อ คือว่า คือ

คืออะไรละวะ แกก็บอกมาซักทีเหอะว่ามันเสียงอะไรอ่ะ

คือมันเป็นเรื่องธรรมชาติของคนใช่ปะละ

นี่ แกๆ ไอ้น้อยไม่ต้องแพ่มให้มากมายเลย ไม่ต้องไปตีโค้งให้ไกลขนาดนั้นด้วย

บอกมาเลยว่ามันคือเสียงอะไร

เออๆ บอกก็ได้ มันคือเสียง เรอของฉันเองอ่ะ

โห่ ไอ้น้อยเอ๋ย ทำไมแกเป็นคนแบบนี้เนี่ย

พวกเราต่างพากันหัวเราะแล้วก็พูดคุยกันอย่างสนุกสนานตลอดพักกลางวัน

กรี้งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง

เย้ๆๆๆๆๆๆๆ เสียงของเด็กนักเรียนต่างพากันกรีดร้องด้วยความดีใจจะได้กลับบ้าน

หรือว่าไปเที่ยวต่อก็ไม่รู้ แต่ที่รุ้ๆ ฉันคนนึงเนี่ยแหละที่ดีใจว่า ไม่ต้องเรียนอีกแล้ว

ฮ่าฮ่าฮ่า  ดีใจจริง กลับไปนอนตีพุงเล่นที่บ้านดีกว่า อิอิ

เห้ เนะ แกเลิกเรียนแล้วไปไหนต่ออ่ะ

กลับบ้านสิยะ กลับไปนอนดีกว่า สะบายใจกว่ากันเยอะเลย

จริงดิ โห่วันนี้พวกฉันนัดกันไว้ว่าจะไปซื้อหนังสืออ่ะ แกจะไปด้วยกันรึป่าว

เอ่อ (นัดกันตอนไหนวะ ตูไม่เห็นจะรู้เรื่องเลย) ไม่ดีกว่านะ

อ้าว !! ทำไมอ่ะ เนะถ้าแกไม่ไปพวกเราก็ไม่เป็น No Name อ่ะดิ

โอ้ยยยยยยยย น่ารำคาญกันจริงๆเลย ไปก็ไปสิ อย่าชักช้า

เย้ !!!! ฉันรักแกที่สุดเลยวะ โนเนะจัง

แหม ทีอย่างนี้ละทำมาเป็นพูดดี เชอะ !!!!!

ต่อไปจะไปไหนบอกให้ฉันรู้ตัวซะมั่งสิ จะได้เตรียมตัวเตรียมใจถูก เข้าใจป่าว

อ้าวฉันก็บอกแกแล้วนิ แกไม่ได้ยินหรอ

หะ !!! บอกตอนไหนฟะ

ก็บอกแกแล้วในความฝันเมื่อคืนนี้ อิอิ

หน๋อยแกนะแก พวกแกนี่มันจริงๆเลย ฉันไม่น่าหลวมตัวมาคบกับพวกแกเลยนะเนี่ย

อิอิ อะอะ ล้อเล่นน่า ขอโทษละกันต่อไปจะไม่ลืมนะ

โห่ นี่ลืมเพื่อนหรอเนี่ย หะ

นี่ๆ พวกแกอ่ะ เลิกเถียงกันได้แล้ว คนอื่นเค้ารำคาญโว้ย

หนวกหู น่ารำคาญที่สุด นี่คือเสียงของเพื่อนๆของฉันก็ไม่ค่อยมีบทบาทซักเท่าไหร่