รักเศร้าๆ ของเราคนเดียว

ลำดับตอนที่ #4 : ความสุขชั้วขณะในห้องพยาบาล

โอ๊ยยยยยยยยย
นี่ฉันอยู่ที่ไหนเนี่ย หนูตอบ อ๋อ คือว่า เมื่อเช้านี้ตอนที่แกกำลังเดินมา พอดีแกโดนลูกบาสมันร่วงตุ๊บใส่หัว แล้วแกก็สลบไป พวกฉันก็เลยพาแกมาส่งที่ห้องพยาบาลเนี่ยแหละ หรอ แล้วแกรู้รึป่าวว่าใครทำฉันอะ เอ่อ........ นี่สรุปว่าพวกแกจะบอกไหมเนี่ยหะ  เห้ยพวกแกเนี่ยอย่างไงกันวะ จะบอกไหมเนี่ย ถ้าฉันรู้นะว่าใครเดี๋ยวแม่งจับฆ่ายัดหมกส้วมซะเลยเนี่ย เออออออ ฉันบอกก็ได้ คนที่ทำให้แกเป็นแบบนี้ก็คือ พี่คิม เหอๆๆๆๆๆๆๆ จิงดิ ฉันเสียงเริ่มสั่นเครือ เพราะว่ากลัวพี่ เค้าจะมาได้ยินในสิ่งที่ฉันพูดไปเมื่อกี้นี้ (เหอๆๆๆๆ สมๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ พูดไม่คิด) อ๋อย เหอๆ งั้นฉันไม่ฆ่าพี่เค้าหมกส้วมแระ เหอๆๆๆๆๆ แกนะแก เห็นคนหล่อเป็นไม่ได้ เลย เพื่อนตู 

แหม!!!!!!!!!  มันก็ต้องมีมั่งดิ ถ้าเป็นแกละไอ้น้อย แกจะกล้าทำพี่เค้าหรอ หะ  อิอิ ถ้าเป็นฉันอะนะ ก็ไม่ทำหรอก ก็คงจะดีแต่ปากอย่างแกเนี่ยแหละ 555+ อ้าว ไหงมาหรอกด่ากันอย่างงี้อะ ไอ้เพื่อนเวรเอ๋ย                                                                        

หะแห้ม ๆๆๆๆๆๆๆ  สายตาของเพื่อนฉันทุกคู่ต่างหันไปมองเสียงนั้นทันที แต่ดูเหมือนว่าจะมีฉันกับไอ้น้อย 2 คน ที่ดูจะแพรวพราวมากที่สุด เพราะว่า คนที่เดินเข้ามาคือ พี่คิม สุดหล่อของฉันนี่เอง ใครบอกละของฉันต่างหาก ของฉันต่างหากละ ขณะนี้เพื่อนของฉันกำลังแย่งที่จะจับจองพี่คิมกันยกใหญ่ แต่ว่าถึงตอนนั้นแล้ว ฉันไม่สนใจสิ่งอื่นใด นอกจากพี่คิมคนเดียว เพราะว่าตอนนี้พี่คิมกำลังเดินมาหาฉันที่เตียงนอนในห้องพยาบาล แล้วพี่คิมก็พูดขึ้นว่า

เอ่อ พี่ขอโทษนะคับน้อง... เอ่อออออออ 

อ๋อออออออออ หนูชื่อ โนเนะจังค่ะ ครับพี่ขอโทษนะครับน้องโนเนะจัง อิอิ (ฉันหัวเราะอย่างร่าเริง) เอ่อ พี่คิมคะ คือว่า เรียกหนูว่า โนะเนะ เฉยๆๆๆๆๆก็ได้นะคะ ครับ เอาเป็นว่า พี่เรียกน้องว่าน้องละกันนะ ค่ะ ได้ค่ะ (เห็นว่าหล่อนะเนี่ยเลยยอมให้เรียกอะ อิอิ)  เอ่อ น้องครับถ้าน้องไม่เป็นไรแล้ว พี่ขอตัวไปเรียนก่อนนะครับ อ๋อค่ะตามสะบายค่ะ ครับ

เหอๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ นี่เพื่อนๆรู้ป่าวตอนนี้ฉันได้คุยกับช่ายในฝันของฉันแล้ว ฉันรู้สวึกว่า เขินๆ เหมือนกันนะ แต่พอฉันหันไปทางเพื่อนๆของฉัน ก็ต้องตกใจ เพราะว่า ตอนนี้ฉันเหมือนอยู่ในโรงฆ่าสัตว์เลยอะ แล้วเพื่อนๆของฉันก็เป็น นักฆ่าสัตว์ที่ยืนตาเขียวใส่ฉันอย่างน่ากลัว

----------------------------------------------------------------------------------------
หืออออๆๆๆๆๆๆๆ
ท่านผู้อ่าน จะต้องช่วยกันเป็นกำลังใจให้โนเนะจังด้วยนะ ว่าจะผ่านพวกเพื่อนที่ใจร้ายอำมหิตพวกนี้ได้รึป่าว
โปรดให้คำชี้แนะด้วยนะจ๊ะ เม้นท์กันมาเยอะๆนะ จะได้มีกำลังใจเขียนต่อ บางท่านอาจจะยังไม่รู้ว่ามันจะเศร้ารึป่าว รับรองว่าเศร้าแน่ อยากให้อ่านกันเยอะๆนะคะ ขอขอบคุณทุกคอมเม้นท์ และการโหวตคะแนนให้นะคะ และที่ขาดไม่ได้เลยคือ ท่านผู้ที่คอยติดตามอ่านทุกๆตอนค่ะ ขอบคุณค่ะ