รักเศร้าๆ ของเราคนเดียว

ลำดับตอนที่ #2 : ชายในฝัน

กรี้งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
เห่ยยยยยยยย   เห่ยยยยยยยยยยยยยย  เห่ยยยยยยยยยยยยยยย
เฮ้ย!! นี่โนเนะ แกจะถอนหายใจอีกนานไหมเนี่ย ไรอีกอะ น้อย ก็แกอะเดินถอนหายใจตั้งแต่หน้าตึกจนจะถึงโรงยิมอยู่แล้วเนี่ย แกเป็นอารายเนี่ยหะ ไอ้เนะ อ้าวไอ้น้อยก็แกไม่ต้องมาทำความสะอาดโรงยิมอย่างฉันนี่หว่า แกก็พูดได้ดิ เออๆ ฉันยอมแกก็ได้วะ เนะ เดี๋ยวฉันจะไปนั่งให้กำลังใจแกที่โรงยิมนะ นี่ไอ้น้อย ฉันว่าแกอะนะมานั่งตอกย้ำฉันมากกว่าให้กำลังใจนะเนี่ย อิอิ น้อยขำอย่างมีเลสนัย (ขำยังไงฟะ ขำอย่างมีเลสนัยเนี่ย)                                         
ตุ๊บ ตุ๊บ ตุ๊บ ตุ๊บ........
อ๊ากกกกกกกกกกก  ไอ้น้อยมีคนเล่นบาสอยู่ด้วยอะ ไหน ไหน (คงไม่ต้องบอกนะว่าใครพุดอะก็มีกันอยู่แค่สองคน) ดูสิดูสิ อ๊ากกกกกกกกก ใช่จึงๆด้วย ช่ายอะไรหรอน้อย โห่เนะเอ๋ยเนะ แกดูนั่นดิ นั่นอะ พี่คิม เชียวนะ แกไม่รู้จักหรอ เนะ ว้าววววววววว
(ตอนนี้โนเนะตากำลังเยิ้มเลยละ ขอบอก) ชายในฝันของฉันเลยละ ขอบอกๆ ใจ เห้ย ค่อยยังชั่ว ให้ได้อย่างงี้ทุกวันนะ จะได้มีกำลังใจทำงาน อิอิ นี่ๆ ไอ้เนะ ตื่นจากฝันกลางวันได้แล้ว
หนูจ๊ะ หนูจ๊ะ
คะ คุณป้า มาทำความสะอาดใช่ไหมคะ ป้ารู้ได้ไงอะคะ ก็ครูของหนู เค้ามาบอกป้าว่า เดี๋ยวจะมีเด็กมาทำความสะอาดโรงยิมแทนป้านะจ๊ะ อึ๋ยๆ แหะๆ ค่ะ เดี๋ยวหนุจะเริ่มงานเดี๋ยวนี้แหละคะ

----------------------------------------------------------------------------------------

1ชั่วโมงผ่านไป
การทำงานของโนเนะจังทำความสะอาดโรงยิมอย่างรวดเร็ว เพื่อที่จะได้มานั่งดูพี่คิมเล่นบาส
โอ้ยยยยยยยยยย!!!!!!!!!!
ขอโทษครับ เป็นไรรึเปล่ารึเปล่าครับ เสียงอันน่ารักได้เข้ามาถามฉันแล้วพยุงฉันขึ้น อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกก (ดีใจจังเลยในที่สุดลูกบาสก็มาทำให้ชายในฝันได้คุยกับเจ้าหญิงอย่างฉันแล้ว ดีใจจังเลย หึหึ) เอ่อ ไม่เป็นไรค่ะ ครับ คือเพื่อนพี่เค้าไม่ได้ตั้งใจที่จะให้ลูกบาสโดนหัวน้องเลยนะ (ไม่เป็นไรง่ายๆหรอกไม่ต้องเป็นห่วงมากขนาดนี้ก็ได้เดี๋ยวได้ใจกันพอดี) ค่ะ ไม่เป็นไรค่ะ เหอๆ แล้วเจ้าชายของฉันก็วิ่งออกไป ในขณะที่น้อยก็นั่งตาลุกเป็นไฟอยู่ข้างสนามบาส
30 นาทีผ่านไป
แฮ่กกกกกกกกกกกกกก
เย้!!!!!!!!!!! 
ในที่สุดฉันก็ทำเสร็จจนได้ ซุบซิบ โชะเชะ โอะเอะ
อ้าว !!!!!  นี่ฉันทำช้าไปใช่ไหมเนี่ย  เมื่อฉันมองไปยังสนามบาส พี่คิมกับพวกเพื่อนๆของพี่เค้าก็เลิกเล่นกันพอดี (เห่ย ชีวิตฉันมันทำด้วยไรเนี่ย ถึงโชคร้ายแบบนี้เนี่ย หือๆ) ว่าไงละยะ แหมยัยน้อย นั่งดูพี่คิมเล่นบาสซะเพลินจนไม่อยากกลับบ้านเลยนะ
55555 รู้ได้ไงเนี่ย โห่แกนี่เป็นเพื่อนที่ใช้ได้เลยนะเนี่ย อิอิ ปะกลับบ้านกันเถอะ น้อยชวนฉันกลับบ้านอย่างหน้าระรื่น

----------------------------------------------------------------------------------------

จบแล้วค่า โปรดติดตามตอนต่อไปนะคะ ถ้าผิดพลาดยังไง หรือว่าเรื่องราวมันเป็นยังไง ก็เม้นท์กันเข้ามาบ้างนะคะ ขอบคุณค่ะ ที่คอยติดตามผลงาน