คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : File 02 Xiumin
Xiumin
“ทั้งฝั่งเอ็มและเค ต่างยืนมองหน้ากันอย่างเงียบๆ”
… และหลังจากนั้น พวกเราก็แยกย้ายกันไปคนละฝั่ง…
ผมหันหลังกลับมามองฝั่งเค ทุกคนดูไม่ค่อยสบายใจเลยครับ ซึ่งผมก็เป็นอีกคนที่รู้สึกอย่างนั้นเหมือนกัน…
ทำไมพวกเราต้องแยกกันด้วย ?
ทำไมเหตุการณ์แบบนี้ต้องเกิดขึ้นกับพวกเราด้วยล่ะ ?
แล้วมันเกิดขึ้นได้อย่างไรกัน ?
ทันใดนั้นผมก็ฉุดคิดขึ้นมาได้ว่า… แล้วใครกันที่ฆ่าคนขับเรือ ?
“ฮยอง มัวคิดอะไรอยู่ฮ่ะ ?” เสียงเทาที่นั่งอยู่ข้างๆผมเอ่ยขึ้น
มีแค่ผมสองคนเท่านั้นที่นั่งอยู่ใต้ต้นไม้ ส่วนคนอื่นๆ ก็ออกไปหาอาหารและฟืนกิ่งไม้ต่างๆ ที่จะใช้ก่อไฟสำหรับตอนกลางคืน
“อ่อ เปล่าหรอก แค่กำลังคิดถึงเรื่อง….” ยังไม่ทันจะได้พูดจบ ผมก็เงยหน้าขึ้นไป เห็นลีดเดอร์ฝั่งเคกับดีโอที่ทำแผลเสร็จแล้วยืนอยู่ตรงหน้าของผม…
“เดี๋ยวฉันช่วยทำแผลให้น่ะ พอดีว่าฉันไปเจอกล่องยา คลื่นมันซัดมาที่ชายฝั่งน่ะ”
“เอ่อ….ม…ไม่เป็นไร” ผมตอบด้วยน้ำเสียงที่สั่นนิดๆ เพราะตกใจนิดหน่อยที่คนตรงหน้าโผล่มา อย่างไม่ให้ซุ่มให้เสียง แต่เพิ่งจะแยกกันไปหนิ พวกเขาจะมาแถวนี้ทำไมกัน?
“ไม่ต้องเกรงใจหรอกน่า…” ซูโฮพูดอีกครั้ง พร้อมยิ้มอย่างเต็มใจ
“เอ่อ… งั้นก็ได้” ผมพูดพลางค่อยๆยื่นขาออกไปข้างหน้า เพื่อให้เขาดูบาดแผล
“นั่นนายจะทำอะไรน่ะ !!” เสียงของใครบางคนที่เราคุ้ยเคยกันอยู่ก็ดังขึ้น
ทุกคนมองหาต้นเสียงนั้น… นั่นมันเสียงคริสหนิ !
ร่างสูงเดินเข้ามาอย่างรวดเร็ว…
ตุ๊บ !! เสียงร่างของลีดเค ถูกผลักจนลงไปกองอยู่กับพื้น
ผมและเทาก็ได้แต่มัวนั่งอ้ำอึ้งอ้าปากค้าง ทำอะไรไม่ถูกอยู่อย่างนั้น จนลืมไปว่าผมควรจะไปช่วยพยุงคนที่นอนกองอยู่กับพื้นทราย
“นายมาที่นี่ทำไม !? ออกไปเดี๋ยวนี้เลยน่ะ” คริสตะคอกเสียงดัง ด้วยอารมณ์โกรธ
“ฉันก็แค่ อยากจะช่วย ก็นายไม่ใส่ใจสมาชิกเลย แผลเหวอะขนาดนั้น ยังมาลากมาถูลู่ถูกังอีก”
“อยากจะช่วยงั้นหรอ ?”
ซูโฮไม่พูด เพียงแต่พยักหน้า…
“ฝั่งเคก็ฝั่งเค ไม่ต้องมายุ่งกับฝุ่งเอ็ม” พอคริสพูดจบประโยค ซูโฮก็ไม่ได้พูดอะไรต่อจากนั้น ดีโอพยุงซูโฮลุกขึ้น พร้อมกับต่อว่าคริสนิดหน่อย แล้วจึงพาซูโฮกลับไป
….ตอนนี้ก็เริ่มมืดแล้ว ผมได้แต่ยืนมองพระอาทิตย์ ที่กำลังจะลับขอบฟ้าไป แต่ในหัวสมองของผม ก็ยังคงคิดถึงแต่เรื่องที่เกิดขึ้นว่าทำไมคริสถึงต้องเกลียดซูโฮขนาดนั้นด้วย ? ซูโฮไปทำอะไรให้คริสเกลียดหรอ ? แล้วสองคนนั้นเคยทะเลาะกันเรื่องอะไรน่ะ ? ยิ่งคิดก็ยิ่งปวดหัว…
“เฮ้ออออ…….” ผมถอนหายใจออกมาเบาๆ ก่อนจะหันไปมองเมมเบอร์คนอื่นๆ ที่นั่งกันอยู่รอบกองไฟ
“มินซอก ฮยองมานั่งด้วยกันสิ” เทาตะโกนเรียก พลางโบกไม้โบกมือ
“อ่า เดี๋ยวฉันขออยู่ตรงนี้อีกสักหน่อยละกัน…” ผมตอบ
แล้วผมก็เหลือบไปเห็นเงาของใครบางคน หลบอยู่หลังต้นไม้ ผมไม่แน่ใจเหมือนกัน ว่าผมตาฝาดไปหรือเปล่า…
“นายจะไปไหนน่ะ ?” คริสถามผม
“เอ่อ…ฉันว่าจะไปเดินเล่นน่ะ” ผมคิดสักครู่ ก่อนจะตอบไปอย่างนั้น เพื่อให้ทุกคนสบายใจ
“ระวังตัวด้วยล่ะ แถวนี้มันอันตราย” คริสพูดอย่างเป็นห่วง
ที่จริงผมก็ระแวงอยู่เหมือนกัน…
ผมค่อยๆเดินเข้าไปใกล้ต้นไม้ เพื่อตามหาที่มาของเงาปริศนานั่น
แต่ผมก็รู้สึกเหมือนกับว่า มีใครบางคนตามหลังผมมา…
ผมจึงหันหลังกลับไปมอง แต่ก็ไม่พบอะไรผิดปกติ..
ผมคงระแวงมากเกินไปสิน่ะ …
ผมจึงเดินต่อไปเรื่อยๆ..
แต่ผมต้องหยุดชะงัก เมื่อมีมือของใครบางคนแตะที่ไหล่ของผม…
ผมจึงค่อยๆหันหลังกลับไป…
.
.
.
“อ่า เซฮุนนี่เอง”
“ฮยอง เห็นซูโฮฮยองไหมฮ่ะ ?”
“อืม….ไม่เห็นน่ะ” พอพูดถึงซูโฮ ก็ทำให้ผมนึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้นขึ้นมาทันที..
“ฮยองเค้าหายไปไหนกันน่ะ ฝั่งเคกำลังตามหากันให้วุ่น !” เซฮุนพูดพร้อมถอนหายใจ
“พี่ก็เป็นห่วงเค้าเหมือนกัน โดนคริสไล่ไปซะขนาดนั้นน่ะ…” แย่ล่ะ.. ผมเผลอหลุดปากพูดออกไปทำไมกันเนี้ย!
“เกิดไรขึ้นหรอครับฮยอง ?”
“อ่อๆ เปล่าๆน่ะ ไม่มีไรหรอก” ผมไม่คิดจะเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นให้เมมเบอร์คนอื่นๆฟัง เพราะมันจะทำให้พวกเขาคิดมากกันไปใหญ่…
“งั้นผมไปก่อนน่ะ”
“เดินดีๆล่ะ ระวังหลงทางน่ะ” ผมบอกเซฮุนไปอย่างนั้น
หลังจากนั้น เซฮุนก็เดินจากผมไป นัยน์ตาของเค้าแฝงไปด้วยอะไรหลายๆอย่าง
ผมมองเซฮุนไปเรื่อยๆ จนเซฮุนหายไปลับตา แปลก ..
ทำไมเซฮุนยังมาเดินตามหาซูโฮอีกล่ะ ? ซูโฮกลับไปกับดีโอแล้วไม่ใช่หรอ ?
ผมได้แต่เก็บความสงสัยไว้ แล้วหมุนตัวกลับไปเพื่อไปหาเพื่อนๆ
ปึก !
มีดแหลมจี้อยู่ที่คอหอยผมพอดี ยกมือจุ๊ที่ปากเป็นสัญญาณให้ผมเงียบ ผมตัวสั่นด้วยความกลัว เขา
ค .. คนร้ายเป็นเขาหรอ !?
เขาเอามืออุดปากผมไว้ ส่งรอยยิ้มที่ดูยังไงก็น่ากลัวให้ ก่อนที่จะค่อยๆใช้มีดกดเข้ามาในลำคอของผม ผมหลับตานิ่ง น้ำตาไหลด้วยความกลัวและผิดหวัง
.
.
.
ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเป็นเค้า เสียแรงที่ผมอุตส่าห์ไว้ใจ…
ความคิดเห็น