คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : ::Secret 5::
5
กริ๊งง กริ๊งง
เสียงข้อความจากโทรศัพท์ของคยองซูดังขึ้น เขาหยิบมันขึ้นมาแล้วเปิดอ่าน
คยองซู เดี๋ยวพี่จะกลับเกาหลีแล้วนะ อีกสองวัน มารอรับพี่ได้มั้ย ตอนหกโมงเย็น (คริส)
คยองซูตอบตกลงทันที แต่ในใจเขาก็แปลกใจอยู่ ก็ปกติคริสมักจะไม่ค่อยใช้การส่งข้อความแบบนี้สักเท่าไหร่นี่นา ถ้าส่งก็ส่งในไลน์ แต่นี่ส่งของระบบมือถือ มันแปลกๆแฮะ
คยองซูคิดอยู่นานจนในที่สุดก็ล้มเลิกข้อสงสัยนี้ไป ตอนนี้คยองซูอยู่ที่ร้านชานมไข่มุกแห่งหนึ่ง พร้อมกับเซฮุน ช่วงนี้เขามักจะโดนเซฮุนลากมาซื้อบ่อยๆ เพราะว่าพวกเมมเบอร์ไปเที่ยวกัน ซึ่งผมก็ไม่ค่อยชอบไปเที่ยวอยู่แล้ว แต่ที่แปลกคือเซฮุนเนี่ยสิ ปกติเห็นไปเที่ยวบ่อยจะตาย เดี๋ยวนี้อยู่แต่หอ
“กรี๊ดด! แกนั้นมัน ดีโอ กับเซฮุนนี่” หญิงสาววัยรุ่นกลุ่มหนึ่งที่เข้ามาถึงกับกรี๊ด เมื่อเห็นสองหนุ่มนั่งอยู่อีกมุมด้านหนึ่ง ตอนแรกๆพวงนางก็ไม่รู้ว่าเป็นใครเนื่องจากวันนี้คยองซูใส่แว่น จึงไม่ค่อยสะดุดตาสักเท่าไหร่
“เซฮุน ชานมมาแล้ว นายไปเอาสิ” คยองซูสะกิดเซฮุนที่กำลังนั่งเล่นโทรศัพท์ ให้ไปรับน้ำ แล้วก็รีบเดินออกจากร้านฝ่ากลุ่มสาวๆที่มามุงอยู่หน้าร้าน บางทีชีวิตไอดอล ก็เป็นอะไรที่เหนื่อยเหมือนกัน พวกเขาต้องรู้จักจัดการกับปัญหาต่างๆที่เกิดขึ้นรอบตัวอยู่เสมอ ระหว่างการเดินทางกลับหอคยองซูกดโทรศัพท์แล้วโทรหาเมเนเจอร์
“พี่ครับ อีกสองวันข้างหน้า ผมมีงานอะไรมั้ย”
(ไม่มีนะ นายจะไปไหนหรือเปล่า)
“ผมจะไปสนามบินอินชอนหน่อยน่ะครับ พอดีผมมีธุระสำคัญ”
(โอเค ปลอมตัวให้มันเนียนๆหน่อยล่ะ อย่าให้ใครจะได้เข้าใจมั้ย)
“ครับๆ”
และคยองซูก็ตัดสายไป รู้สึกได้ถึงความเสียวสันหลัง เหมือนมีคนเดินตามมา คยองซูไม่แปลกใจหรอก เพราะปกติก็มีพวกแฟนคลับตามเขาเป็นประจำ แต่คือตอนนี้
คยองซูได้ยินเสียงเท้ามันเหมือนจะเยอะขึ้นนะ...
คยองซูเมื่อได้รับลางสังหรน์ที่ไม่ค่อยจะดีเท่าไหร่ เลยหันไปหาเซฮุนน้องตัวแสบ ซึ่งความจริงน้องตัวแสบก็กำลังมองมาทางนี้เช่นกัน
เหมือนเรารับรู้ถึงกันได้ว่า...
“วิ่ง!!!”
เซฮุนพูดพร้อมกับจับมือพี่ตัวเล็กให้วิ่งไปด้วยกัน สักพักทั้งคู่ก็มาถึงหอพักด้วยอาการณ์เหนื่อยหอบ อย่างกับไปวิ่งแข่งาซะอย่างงั้น คยองซูรีบหยิบกุญแจมาไขประตู และเข้าไปไหนห้อง
“โหย ชานมไข่มุกผม ป่านนี้คงผสมกันอร่อยกว่าเดิม”
“ชานมไข่มุกอร่อยขึ้นระหว่างนายหอบตาย นายจะเลือกอันไหนล่ะ”
“ชานมดิพี่”
“เฮ้ออ ฉันล่ะเซ็งจิตกับนายจริงๆ”
คยองซูเดินไปในครัว พร้อมกับหยิบต๊อกบกกิที่ซื้อมาระหว่างทาง เขาเอาเข้าไมโครเวฟเพื่ออุ่นมัน ส่วนเซฮุนตอนนี้ก็ไปเล่นเกมอยู่หน้าโทรทัศน์พร้อมกับดูชานมแสนโปรดของเขาไป เซฮุนชอบโกโก้ แต่ส่วนตัวคยองซูไม่ค่อยชอบเท่าไหร่ เพราะมันขมมาก โดยเฉพาะร้านนี้
“พี่คยองซู มากินตรงนี้ ผมจะกินด้วยอ่า”
“นายเล่นเกมอยู่แล้วยังจะกินอีกนะ แป๊ปนึงจะเสร็จละ”
เมื่อเสียงไมโครเวฟดังขึ้น คยองซูก็รีบเทต๊อกบกกิใส่จานแล้วมานั่งข้างๆเซฮุน
“พี่จะไปสนามบินอินชอนทำไมเหรอ?”
นั่นไง ไอ้น้องแสบมันสงสัยซะแล้วสิ
“เอ่อ พอดีฉันมีธุระน่ะ”
คยองซูพูดตะกุกตะกัก แน่นอนล่ะว่าเซฮุนรู้อยู่แล้ว ว่าไปทำไมก็แค่ถามเฉยๆ
“พี่จะไปรับพี่คริสใช่มั้ย”
“นายรู้ได้ไง” คยองซูทำท่าตกใจเมื่อเซฮุนรู้ความลับของเขา
“ผมเห็นข้อความในโทรศัพท์นั่น...พี่อยากให้ผมช่วยปลอมตัวให้มั้ยล่ะ J”
10 นาทีผ่านไป
“นายได้ชุดนั่นมาจากไหนน่ะ ทำไมฉันไม่เคยเห็นมาก่อนเลย”
“ผมได้มาจากผู้จัดการอ่ะ แต่ผมไม่ใช้ เพราะผมไม่แคร์สื่อ” ในตอนนี้คยองซูอยู่ในห้องของเซฮุน หลังจากที่เซฮุนพูดเรื่องช่วยปลอมตัวให้ เขาก็ลากพี่ตัวเล็กตาเหลือกคนนี้เข้ามาในห้องของเขา แล้วเซฮุนก็เปิดตู้เสื้อผ้ารื้อหาอะไรบางอย่าง แล้วหยิบออกมา มันคือวิกผมหยิก แว่นที่เป็นรูปเป็ด
“นี่อย่าบอกนะว่านายจะให้ฉันใส่ไอ้พวกนี้อ่ะนะ เซฮุนนา” คยองซูชี้ไปที่ของพวกนั้น ก่อนจะไปมองเซฮุน
เซฮุนก็ไม่มีอะไรมาก แค่ยิ้มกว้างแล้วพยักหน้า เซฮุนคิดว่ามันก็ดีเหมือนกันนะ แต่งตัวบ้าๆคงไม่มีใครรู้หรอกว่าเป็นถึงศิลปินดัง เขาคงคิดได้แค่ว่าคนบ้าเดินเข้ามาในสนามบินเท่านั่นแหละ
“เซฮุน ไอ้เด็กปีศาจ ถ้านายแกล้งพี่นะ พี่จะไม่ไปไหนกับนาย ไม่ทำกับข้าวให้นายอีกแล้ว!”
“นี่ผมไม่ได้แกล้งพี่เลยนะ พี่ดโยคร้าบบ อย่างอนผมเลย โอ๋เอ๋นะ”
“ไปโอ๋เอ๋กับพี่ลู่หานไป ชิ ใส่ก็ได้วะ” คยองซูพึมพำกับตัวเองเล็กน้อยแล้วหยิบของพวกนั้นกลับเข้าห้องไป
“เฮ้ พวกเรากลับมาแล้วว ไอ้เซฮุน มาช่วยพี่ถือของหน่อยดิ๊ อย่ามัวแต่เล่นเกมดิวะ”
ในที่สุดเมมเบอร์แต่ละคนก็กลับมาจากการไปช้อปปิ้งกัน ชานยอลเปิดประตูแล้วตะโกนบอกเซฮุนที่ตอนนี้กลับมาเล่นเกมอยู่หน้าทีวี เซฮุนเดินเข้ามารับของอย่างหัวเสีย เพราะตอนนี้ที่ชานยอลตะโกนเรียกเซฮุน เซฮุนหันไป แล้วพอหันกลับมาทางทีวีก็ปรากฏว่าเขาแพ้เกม โมโม่ ตัวละครในเกมของเขาแพ้พ่ายให้กับ ลูลู่
“พี่คยองซูก็อยู่นะ ไม่เห็นจะเรียกเลย ชิ แล้วนี้พวกพี่ไปซื้อของหรือไปปล้นของเขากันมาเนี่ย ของเยอะแยะเต็มไปหมด” เซฮุนผู้ช่างสังเกต เมื่อได้เห็นพวกพี่ๆนั้นมีถุงถือติดมือมาทุกคน มากกว่าสองถุงขึ้นไป ก็เกิดความสงสัย
“ก็ของมันลดนี่หว่า ทำไงได้ไอ้น้อง เวลาทองอย่างงี้ไม่ได้หาง่ายๆนะเว้ยย~~” แบคฮยอนผู้ที่ดูจะถือถุงเยอะมากที่สุดกล่าว แน่สิใครล่ะ จะไม่เอาของเซลแถมมียี่ห้อด้วย อย่างงี้ต้องจัดเต็ม!
“แล้วคยองซูอยู่ไหนล่ะเนี่ย นี่อุตส่าห์ซื้อกับข้าวมากินเลยนา คยองซูย่าห์ มาหุงข้าวให้หน่อย”ซูโฮหัวหน้าวงพูดขึ้น
“ครับๆ” คยองซูที่พึ่งเปิดประตูออกมาจากห้อง ตอบรับและเข้าไปในห้องครัวเพื่อหุงข้าว ทุกคนหลังจากที่เก็บของที่ตนซื้อมาเรียบร้อย ก็มานั่งที่โซฟา ส่วนไคก็เดินเข้าไปในห้องครัวเพื่อที่จะไปเอาจานมาใส่กับข้าว
“พี่คยองซู”
“หืมม? ว่าไงไค”
คยองซูที่กำลังวัดระดับน้ำอยู่หันมามองใคร อย่างแปลกใจ ไคเป็นคนที่สนิทกับคยองซูที่สุด แต่ช่วงนี้ไคก็เริ่มออกห่างจากเขาไปเรื่อยๆ แล้วจู่ๆไคก็เดินมาประชิดตัวคยองซูอย่างไม่ทันตั้งตัว คยองซูเดินถอยหลังจนชนกับเคาท์เตอร์
“วันนั้นพี่โทรศัพท์คุยกับใครงั้นเหรอ”
“วันนั้น อะไรของนายน่ะไค” คยองซูขมวดคิ้ว ภายในใจเต้นไม่เป็นส่ำ นี่จะมีคนจับเขาได้เรื่องคริสอีกแล้วเหรอเนี่ย
“พี่คุยกับพี่คริสใช่มั้ย”
“นะ...นายรู้ได้ยังไง”
“ไม่สำคัญว่าผมรู้ได้ยังไง แต่ที่แน่ๆ พี่ตัดใจจากเขาสักทีเถอะ พี่ก็รู้ว่าพี่คริสเขาหักหลังพวกเรา!” ไคพูดอย่างโมโห จนทำให้คยองซูหน้าเสีย เขาก็โกรธเหมือนกันที่พี่คริสออกไปจากวงโดยไม่บอกกล่าวเหตุผลอะไรสักอย่าง แต่ในตอนนี้เขารู้เหตุผลแล้ว พี่คริสไม่ได้อยากออกซะหน่อย
“นายไม่รู้อะไรก็อย่าพูดเถอะไค!”
“ถึงแม้ผมจะไปไม่รู้ แต่ในตอนนี้พี่คริสเขาก็ออกไปแล้ว เพราะฉะนั้นคบกับผมเถอะ”
“ฮ...ฮะ เมื่อกี้นายว่ายังไงนะ” คยองซูถามอีกครั้งเพื่อความแน่ใจ บางทีเขาอาจจะได้ยินผิดไปก็ได้ ว่าเมื่อกี้น้องที่เขาสนิทที่สุดขอคบกับเขา
“มาคบกับผมได้ไหม พี่ไม่รู้หรือไงว่าพี่คริสเขาหลอกพี่ ถึงแม้พี่จะไปรอเขาที่สนามบินนานเท่าไร เขาก็ไม่มาหรอก”
“ฉันไม่เชื่อ! ฉันรู้ว่าคริสต้องมา ยังไงเขาก็ต้องมา!”
“งั้นก็ตามใจ”
คยองซูโกรธมาก หลังจากจบสนทนาเข้าก็ออกไปห้องครัว อย่างหัวเสีย ไอ้น้องบ้านี่ ฮึ่ย! คยองซูเชื่อใจพี่คริส คยองซูรู้ว่ายังไงพี่คริสก็ต้องมา
กลับมาหาคยองซู...
ตัดกลับมาในห้องครัว ไคที่ยืนอยู่ชั่วครู่ไปหน้าที่ไร้อารมณ์กลับกลายเป็นใบหน้าที่เต็มใบด้วยรอยยิ้มที่ชั่วร้ายแทน เขากดโทรศัพท์มือถือโทรไปหาใครสักคน ที่ไม่ได้เมมชื่อเอาไว้ในเครื่อง
“เสร็จเรียบร้อยแล้วใช่มั้ย เหม่ยหลิง โอเค ขอบใจที่ช่วย” ไคกดตัดสาย ทั้งๆที่รอยยิ้มร้ายกาจนั้นยังอยู่
คยองซูจะไปเจอพี่คริสได้ยังไงกัน
มันไม่มีทางเป็นไปได้อยู่แล้วล่ะ หึ!
◊ SQWEEZ
ความคิดเห็น