คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : บทที่ 3 วันยุ่งๆของฉัน
3
วันยุ่งๆของฉัน
เมื่อฉันจับมือกับโชตะก็ลากมันเดินมาหายัยแมมทรี่ซึ่งมันโคตรเป็นเรื่องยากเนื่องจาก... =_____=
‘นี่เธอจะลากฉันไปไหนเนี่ย!!!’
‘ก็จะไปหายัยแมททรี่เพื่อนฉันอ่ะสิ ฮึ่ย! แม่นะแม่ นายก็รีบตามมาเร็วๆสักทีได้ปะ!’
‘ ฉันจะไปดูห้องเรียนของฉันก่อน เธอน่ะต้องตามฉันมา!’ เอ๊ะ! ไอ้นี่! = =; ดื้อด้านจริง
‘ไม่ได้นายต้องมากับฉัน >O< ห้องเดี๋ยวพอไปเดี๋ยวก็รู้เองแหละวะ!!’
‘ไม่เอา!!!’
ผลสุดท้ายก็ต้องใช้ไม้ตาย =….=
‘ ถ้านายไปฉันจะเลี้ยงข้าวนายเดือนนึงเลย เอ้า!’
‘งั้นโอเคเลย ^ ^ ไปกันเถอะ’
ฉันพูดอะไรลงไป TT^TT ค่าขนมก็แทบจะไม่มีอยู่แล้วนะ แงๆ บ้านมันก็รวยมันยังอุตส่าห์ตอบตกลงอีกนะ(ก็แกยื่นข้อเสนอเองไม่ใช่เรอะ!) =*=
แล้วตอนนี้ฉันก็อยู่ที่โรงอาหาร ซึ่งก็คือที่สิงสถิตของฉันในตอนเช้านั่นเอง
“เฮ้! นางแมททรี่ ฉันมาแล้วว” ฉันโบกมือไปมาเพื่อส่งสัญญานให้ยัยแมทรี่เพื่อนสุดเลิฟจนอยากฆ่า! รับรู้ว่าฉันจะมาสิงสถิตอยู่แล้ววว >O< แต่แมททรี่ดันทำหน้ามู่ทู่ซะงั้น
“อ่าวแกเป็นอะไรวะ ตอนเช้าขี้ไม่ออกเหรอ O_O” ยัยแมทรี่ยิ่งทำหน้าแบบนั้นใหญ่เลย อะไรกัน ฉันพูดอะไรผิดอ้ะ!
“ ไอ้บ้า! ฉันไม่ได้ขี้ไม่ออกเฟ้ย ทีหลังอย่าเรียกฉันว่านางนะเพราะฉัยยังนางสาวอยู่ย่ะ! ยังไม่ได้แต่งงาน”
“อ่าวงั้นเหรอ งั้นเรียกว่าชะนีแมททรี่ได้ปะ”
“เอิ่ม แกเรียกนางต่อไปเถอะ =___= แล้วนั่นใครล่ะน่ะ ใช่เพื่อนแกเมื่อวานปะ” ยัยแมทรี่ทำตาเป็นประกายจนฉันแสบตา ไอ้โชตะนี่มันหล่อตรงไหนฟะ? มองดูยังไงมันก็ไม่เห็นจะหล่อเลยก็แค่บ้านมันรวยแค่นั้นเอง ( มันตาบอด (_ _) )
“ อืมม โชตะนายแนะนำตัวดิ๊” ฉันหันไปพูดกับโชตะ แต่คำตอบของโชตะทำให้ฉัน...
“ฉันจะแนะนำตัวทำไมก็เธอแนะนำตัวให้ฉันแล้ว =____=” หงายเงิบเลยค่าพี่น้อง!!! โอ้วมายก๊อดกล้วยทอดปิ้งย่าง! อีตานี่บังอาจย้อนเดี๋ยววันนี้มันต้องเจอดี! หึ! ไม่รู้จักเส้นเล็กนางพญา จนพยาบาลต้องเงิบ ซะแล้ว กลับไปบ้านเมื่อไหร่ฉันจะฟ้องพี่เส้นใหญ่ >O<
“เอิ่ม ฉันหมายถึงให้นายแนะนำตัวแบบละเอียดน่ะ แหะๆ”
“อ้อ! งั้นเอง สวัสดีครับ ผมชื่อ ฟุจิอิ โชตะ ครับ เกิดวันที่ 2 ตุลาคม พ.ศ. 2538 กรุ๊ปเอ พ่อผมชื่อ อุ๊บส์” ฉันรีบเอามืออุดปากโชตะ เพื่อไม่ให้เขาแนะนำมากไปกว่านี้ นี่แกจะให้มันรู้ถึงชื่อพ่อแม่เลยเรอะ!
“นี่นาย ฉันว่านายแนะนำตัวเยอะไปหน่อย...มั้ง” ฉันกระซิบบอกกับโชตะ อยู่ดีๆโชตะ ก็ยิ้มแบบกวนๆแล้วบอกกับฉันว่า...
“อ้าว ก็เธอบอกเองไม่ใช่เหรอ ว่าให้ฉันแนะนำตัวแบบละเอียดอ่ะ”
“ เอิ่ม อันนี้มันละเอียดมากไปแล้วย่ะ” ก่อนที่พวกเราจะได้กัดกัน ยัยแมททรี่ก็โพล่งขึ้นมาว่า
“อ้าว งี้ก็แสดงว่าแก่กว่าเธอหนึ่งปีอ่ะดิ”
“เออ แต่ให้ตายยังไงฉันก็ไม่นับเป็นพี่ล่ะนะ =^=” อยู่ดีๆ ยัยแมททรี่ก็หัวเราะขึ้นมาเป็นไรของมันวะ = =
“ ฮะๆ ไม่นับเป็นพี่แต่ก็นับเป็นแฟนใช่มั้ยล่ะ เห็นจับมือกันซะแน่นเชียว” เฮ้ย! เราสองคนหันมามองหน้ากันและหันไปมองที่มือที่ตอนนี้กำลังจับกันซะโคตรแน่นจนกระดูกแทบหัก T^T ผู้ชายภาษาอะไรวะ บีบซะแรงเลย โอย~ ไอ้บ้าเอ้ย!
“เฮ้ย ไม่ใช่นะ อ่า ความจริงมันใช่มั้ง = =; พอดีว่ามีเรื่องนิดหน่อยอ่ะ เดี๋ยวฉันค่อยเล่าให้แกฟังทีหลังนะ”
กริ๊งงงงงง~
ในที่สุดกระดิ่งบอกเวลามาเข้าแถวได้แล้วจ้าไม่มาเดี๋ยวแม่ตีก้น = =; ทำไมฉันรู้สึกเช้านี้มันเหนื่อยมากเลยนะ เฮ้ออ~ รู้สึกลางสังหรณ์ไม่ค่อนดียังไงก็ไม่รู้แฮะ อืม ชั่งเถอะ
“กระดิ่งแล้ว ไปได้แล้วนายน่ะ เดี๋ยวฉันก็ไปเข้าแถวไม่ทันหรอก ถ้าฉันเข้าแถวไม่ทันนายต้องรับผิดชอบ!”
“เออๆ ไปแล้วๆ =___= ทีอย่างงี้ล่ะไล่กันเชียวนะ”
“แล้วไงอ่ะ ไปได้แล้วไป๊ = 3 =” ในที่สุดโชตะก็วิ่งไปเข้าแถวส่วนฉันก็จะรออะไรล่ะค่ะ เชื่อมั้ยว่าเพื่อนฉันมันแม่งโคตรเลว แม่งไปเข้าแถวก่อนฉันซะอีก ไม่เคยรอเล้ย! เฮ้อ เรียนอีกละ เบื่อออ~ ว่าแต่วันนี้ฉันยังไม่เห็นนางแพทตี้เลยแฮะ ยีนส์ก็ยังไม่เห็นแสดงว่ามันไม่มาแหง วันนี้มันช่างเป็นวันโชคดีอะไรอย่างนี้ >O< อ่า แต่ฉันว่าไม่ใช่ละล่ะ เพราะฉันเห็นแพทตี้เดินอีโด่อีเด่มาเข้าแถวละ
ตอนเที่ยง~ จุกรู้ๆ
เที่ยงนี้ฉันก็ต้องเป็นคนไปรับโชตะมานั่งทานข้าวด้วย ซึ่งมันก็เหนื่อยมาก อยู่ตั้งชั้นห้าแน่ะ ฉันว่าโรงเรียนน่าจะสร้างลิฟท์ไว้หน่อยก็คงดี คิดแล้วก็สงสารพวก ม.6 จริงๆ ที่ต้องเดินขึ้นไปตั้งชั้นห้าแน่ะ ส่วนฉันอยู่ ม.5 อยู่แค่ชั้นสอง แต่ที่มันน่าเหนื่อยใจนี่ก็คือ
“เอิ่ม เราจะจับมือกันไปอีกนานเท่าไหร่เนี่ย =___=;” ฉันหันไปถามเจ้าตัวที่จับมือฉันอยู่ก็พอเข้าใจอยู่นะว่าแม่ให้พวกเราจับมือกันตลอดแต่ว่า... มาจับตอนฉันจะเอาข้าวเนี่ยนะ!!!
“ก็แม่บอกให้พวกเราจับมือกันไม่ใช่เหรอ”
“โหย! ไอ้บ้า! ฉันจะเอาข้าวแล้วนายมาจับมือฉันแบบนี้ฉันจะเอายังไงเล่า” ฉันรู้สึกว่าหมอนี่ไอคิวประมาณ 90 ด้วยซ้ำ โชตะนายโง่มากกกนะในที่นี้ ส่วนเรื่องการเรียนฉันไม่นับ!
“เออ นั่นสิเนอะ” มันพึ่งมารู้ตัว =*= สุดท้ายโชตะก็ปล่อยมือฉันเพื่อให้ฉันได้เอาข้าวและพวกเราก็เดินมาที่โต๊ะที่มีนางแมททรี่ดื่มน้ำคลอโรฟีลล์บ้าบออะไรของมันก็ไม่รู้
“อ้าว มากันแล้วเหรอจ้ะ โชตะ ยัยเส้นเล็ก”
“แกเห็นอยู่ตรงนี้มั้ยล่ะ”
“ไม่เห็น!” แล้วแมททรี่ก็มองไปทางอื่น =*= ยั่วโมโหยิ่งนัก!
“กวน =___=”
“อ่า...เอ่อ ฉันเห็นแล้วๆ แหะๆ” ยัยแมททรี่หันมามองที่ฉันแล้วยิ้มแห้งๆมาให้
“เอ้ามากินกันได้แล้ว นายก็รีบๆนั่งดิโชตะ” ฉันหันไปพูดกับโชตะที่กำลังถือชามก๋วยเตี๋ยวอยู่
“คร้าบๆ นั่งแล้วๆ เธอก็นั่งดิมายืนทำหน้าบอกบุญไม่รับฝากอยู่นั่นแหละ” ฮึ่ม! อีหมอนี่มันชอบย้อนนัก! ฉันนั่งลงแล้วทานอาหารทันที แต่ไม่นาน ยีนส์ก็มาหาที่โต๊ะฉันก่อนที่จะวางแก้วน้ำที่มีน้ำสีดำๆคงจะเป็นน้ำโค้กล่ะมั้ง
“ มีอะไรเหรอยีนส์” ฉันถามยีนส์ส่วนยีนส์ก็ยืนก้มหน้าอยู่นั่นแหละ จะก้มทำไมอ่ะ หน้าไปโดนน้ำกรดมาเรอะ
“อ่า พอดีว่าฉันเอาโค้กมาให้น่ะ”
“อ่า ขอบใจนะ ว่าแต่นายมีอะไรรึป่าว?” ฉันพูดอย่างเป็นห่วงในฐานะแฟนเก่า ความจริงฉันก็แอบรักยีนส์อยู่เหมือนกันตอนแรกๆ แล้วยีนส์ก็มาขอคบกับฉัน ฉันก็ไม่คิดเลยว่าเราจะได้คบกัน แต่อยู่ดีๆหมอนั่นก็เลิกไปซะดื้อๆ
“อ่าไม่มีหรอก แล้วนี่ใครน่ะแฟนเหรอ” ยีนส์ชี้มาที่โชตะที่ซึ่งเป็นแฟนปลอมๆเหตุผลเนื่องจากกลัวแม่หักเงินค่าขนม =___=
“อืม...มั้ง” (มันยังมามีมั้ง =*=)
“อือ งั้นเหรอขอให้รักกันนานๆนะงั้นฉันไปล่ะ” แล้วยีนส์ก็วิ่งแจ้นหายไปทันตา
“นั่นใครน่ะ” โชตะหันมาถามฉัน
“ยีนส์แฟนเก่าฉันน่ะ” โชตะทำท่าตกใจประมาณว่าฉันไม่อยากจะเชื่อ!
“เฮ้ย จริงอ่ะ ไม่เห็นจะรู้เลยว่าเธอมีแฟนด้วย =O=”
“เออ ช่างมันเถอะกินข้าวสักที ฉันมีงานต้องทำต่อนะ” ฉันพูดพรางหยิบแก้วน้ำที่ยีนส์พึ่งให้มาเอามาดื่ม
เอ๊ะ! ฉันรู้สึกว่ากลิ่นมันแปลกๆ =.,= ช่างเถอะๆ สงสัยกลิ่นมันคงเหลือจากครั้งที่แล้วล่ะมั้ง
อึกๆ
พรวด!
อะไรเนี่ย! ทำไมมันเค็มอย่างงี้ นี่มันน้ำปลาชัดๆกรี๊ดด! ไอ้ยีนส์บ้าแกเอาน้ำปลามาให้ฉันดื่มทำไมเนี่ย โอยย
“เฮ้ย!แกเป็นไรอ่ะเส้นเล็ก”
“ยีนส์อ่ะดิ เอาน้ำปลามาให้ฉันดื่ม” ยัยแมททรี่เบิกตาโต
“ไหนๆลองเอามาให้ฉันชิมดิ๊” โชตะหยิบแก้วน้ำแล้วเอาไปดื่ม
“เฮ้ยเดี๋ยว!” เอิ่ม ไม่ทันแล้วสินะ =___=
พรวด!
และสุดท้ายโชตะก็ได้พุ่งน้ำออกมาทันใด สมน้ำหน้า!
“นี่มันน้ำปลาจริงๆด้วย แค่กๆ โอ๊ย~”
“โทษทีฉันจะห้ามแล้วแต่มันไม่ทัน =______=”
“เหรอ!”
“เออ! ก็นายดันหยิบไปดื่มก่อนแล้วนี่”
“ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่ายีนส์จะทำกับแกแบบนี้ แต่ปกติมันเป็นคนสุภาพไม่ค่อยแกล้งใครไม่ใช่เหรอ”
แมททรี่หันมาถามฉัน นั่นสิ ปกติตอนที่ฉันอยู่กับยีนส์ตอนแรกๆก็ดูแลฉันดีมากเลยนะแต่มาตอนช่วงหลังๆเนี่ยแหละที่เขาเปลี่ยนไป
“นั่นสิ แต่ช่างเถอะ ฉันคงทำอะไรไม่ถูกใจเขาล่ะมั้ง ฉันไปบ้วนปากก่อนนะ”
“ฉันไปด้วย จะอ้วกอยู่แล้วเนี่ย”
“อือ กลิ่นมันแรงมากจริงๆแหละ =___=;” แต่พอฉันลุกขึ้น
ซ่าา!
โอ๊ย! ร้อนน TTOTT กรี๊ดดด! ร้อนๆ ใครวะ! ฉันหันไปมองก็พบกับใครสักคนที่คุ้นเคย
“ยัยแพทตี้!!!” นี่มันเรื่องบ้าอะไรเนี่ยย!!!
...................................................................................................................................................................
อ่านแล้วอย่าลืมคอมแม้นนะจ๊า จุ๊บๆ >3< รักทุกคนที่เข้ามาอ่าน 555+ ขอโทดที่อัพช้านะ TT^TT
‘
ความคิดเห็น