คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : บทที่ 2 ต้องเป็นแฟนกัน
2
ต้องเป็นแฟนกัน
เอ้กอีเอ้ก เอ้ก~
เสียงริงโทนนางไก่น้อยที่ฉันตั้งเป็นเสียงนาฬิกาปลุกร้องโหยหวนแปลว่า อีเส้นเล็กแกตื่นได้แล้ว แล้วคิดหรือคนอย่างเส้นเล็กจะตื่น เสียงริงโทนแค่นี้มันไม่เข้าถึงโซนประสาทของเส้นเล็กผู้นี้ได้เลย แต่ถ้าเป็นคนๆนี้ล่ะก็
ปังๆ!!!
“ เส้นเล็กตื่นได้แล้วลูก!!!” เท่านั้นแหละจ้า รีบเด้งออกมาจากเตียงทันที วิ่งไปห้องน้ำอาบเสร็จเรียบร้อยเลยเจ้าค่ะ คุณผู้อ่านคงสงสัยถ้าพี่เส้นใหญ่แสนดีของเส้นเล็กจะปลุกยังไงน่ะหรอ ฉันจะเล่าให้ฟังแค่ครั้งเดียวที่พี่เส้นใหญ่ปลุกฉัน ย้ำว่าแค่ครั้งเดียวเท่านั้น!!!
‘เส้นเล็กครับ ตื่นได้แล้วครับสายแล้วนะ’ พี่เส้นใหญ่ปลุกฉันด้วยเสียงนุ่มๆ ชวนจะหลับขนาดน้องไก่ยังปลุกพี่เส้นเล็กไม่ได้ แล้วนับประสาอะไรกับพี่เส้นใหญ่ที่จะปลุกเส้นเล็กได้อยากจะบอกว่าเสียงนั้นไม่ได้เข้าถึงหูเส้นเล็กเลยสักนิดแล้วปรากฎว่ายังไงหรอคะ ไปโรงเรียนสายไงคะ! โดนอาจารย์หัวเหม่งซะท้อนรังสีอัลตร้าไวโอเลตลงโทษอีก ตั้งแต่นั้นมาฉันก็ไม่กล้าให้พี่เส้นใหญ่มากปลุกอีกเลย TT^TT เอาล่ะจบการเล่าเพียงเท่านี้เส้นเล็กจะไปทานข้าวแล้ว ฮูเล่ๆ ฉันรีบวิ่งลงมาทานข้าวแต่ปรากฏว่ามีใครคนหนึ่งรอฉันอยู่
ฉันจะดีใจมากถ้ามันไม่ใช่...
“ ว่าไงเส้นเล็ก ^ ^” ตาโชตะ! ตานี่อีกแล้ว! มันจะมารังควานฉันอะไรนักหนาฟะเนี่ย แล้วพี่เส้นใหญ่ไปไหนอ่ะ พี่เส้นใหญ่ไปหนายย~
“แม่คะ พี่เส้นใหญ่ไปไหนเหรอ?” ฉันถามคุณแม่ที่กำลังยกกับข้าวมาที่โต๊ะ แม่ยิ้มแล้วบอกกับฉันว่า
“อ่อ เส้นใหญ่เหรอจ้ะ พอดีแม่วานให้เส้นใหญ่ไปซื้อช็อกโกแลตที่ห้างเวอร์ มอลล์ น่ะจ่ะ” อะ...เอ่อ อยากจะถามคุณแม่ว่ามีจุดประสงค์อะไรหรือป่าวคะ? คิดไงให้พี่เส้นใหญ่ของเล็กผู้นี้ไปห้างเวอร์ มอลล์ที่ไกลแสนไกล ใช้เวลาสองชั่วโมงกว่าจะไปถึงแล้วไปนี่ให้ซื้อแค่ช็อกโกแลตเนี่ยนะคะ =o= เจริญชาติเลยแม่ฉัน
“ อ่าว แล้วอย่างนี้ใครจะไปส่งเส้นเล็กล่ะ” ฉันถามแม่แต่ก็พอจะรู้นัยๆว่าแม่ต้องการอะไร =___=
“ก็โชตะอยู่โรงเรียนเดียวกับเส้นเล็กแล้วนี่ ก็ไปกับโชตะเลยสิจ้ะจะไปทำไมสองคัน เปลืองน้ำมันเปล่าๆ”
เอ่อ อยากจะบอกว่าตั้งแต่ฉันเกิดมาฉันไม่เคยเห็นแม่จะประหยัดอย่างนี้เลย ตอนซื้อเสื้อนะตัวละพัน แล้วพอฉันบอกให้ซื้อถูกๆมั่ง แม่บอกว่า
‘บ้านเรารวยลูกอย่าไปใส่ใจ’ อีทีตอนนี้ล่ะมาประหยัด =*=
“อ่าว แล้วเส้นหมี่ล่ะ” แม่ฉีกยิ้มอย่างมีเลศนัย ซึ่งดูแล้วมันคงไม่ใช่เรื่องดี
“อ๋อ! เส้นหมี่แม่ให้เส้นใหญ่เขาไปส่งตั้งแต่ 6 โมงแล้วล่ะจ่ะ ^-^” โห เส้นหมี่จ๋า น่าสงสารเสียจริง
ต้องไปถึงที่โรงเรียนตั้งแต่หกโมงเช่นนี้ T T พี่ไม่รู้จะตอบแทนอะไรเลย เงินพี่ก็ไม่อยากจะให้(ขี้งก!) กระซิก...กระซิก พี่ขอโทษน้า~ (ความจริงแอบสะใจนิดๆ)
“แล้วงี้?”
“ใช่จ้ะ หนูต้องไปกับโชตะคุงสองต่อสอง อร๊ายย >///< แม่ล่ะเขิ๊นเขิน” เดี๋ยวนะไอ้คนเขินนี้น่าจะเป็นฉันไม่ใช่หรือ ?
“ลุงคนขับรถก็อยู่ค่ะ”
“เออ นั่นสิ =__= แม่ลืมสนิท ฮึ่ย เดี๋ยวแม่ต้องไปบอกแม่โชตะคุงซะหน่อยให้หักเงินเดือนด้วยโทษฐานขัดเวลาสวีท ฮึ่ม! เอาเถอะจ้ะ โชตะ เส้นเล็กทานข้าวกันได้แล้วเดี๋ยวไปสายนะ” ฉันสงสารคุงลุงคนขับจับใจชั่งน่าสงสารยิ่งนักถูกหักเงินเดือนเพราะเหตุผลแค่เนี๊ยะ! ช่างเถอะๆ กินข้าวดีกว่าหิว แง่มๆๆ แค่กๆ โอ๊ยสำลักข้าวอ่ะ
“ แค่กๆ แม่คะน้ำ”
“อ่าวลูกสำลักข้าวหรอนี้จ้ะๆ” แม่ฉันรีบเอาน้ำมาให้ฉันทันทีฉันกระเดือกดังอึกๆ
“ เฮ้อ เธอเนี่ยนะ ไม่มีมารยาทเลยผู้หญิงจริงรึป่าวเนี่ย” เออ ฉันไม่มีมารยาทแล้วมันหนักตรงไหนของนายมิทราบ แถมยังหาว่าฉันไม่ใช่ผู้หญิงอีก
“ถ้านายมีตาลองมองหน่อยก็ได้ คำถามสิ้นคิดจริงๆ” คราวนี้ล่ะเงียบ หึหึ โดนฉันสวนมั่งเป็นไงล่ะ
“อะ...เอ่อ”
“แม่คะหนูอิ่มแล้ว งั้นหนูไปก่อนนะคะ โชตะรีบกินดิ เร็วๆเดี๋ยวสาย” ฉันรีบผลักหลังโชตะ จนโชตะสำลักข้าวก่อนจะวิ่งไปรอหน้าบ้าน วะฮ่าฮ่า
“ เฮ้ย! รอฉันด้วย ขอบคุณสำหรับอาหารนะครับคุณป้า”
“เดี๋ยวสิจ้ะ ทั้งสองคน” ฉันหันมาพร้อมกับโชตะแล้วถามคุณแม่
“มีอะไรหรอคะ/มีอะไรหรอครับ” แม่มองมาที่มือฉันกับมือโชตะ มีอะไรอ่ะ! มือฉันเปื้อนอะไรเหรอ?
“หักค่าขนมจ่ะ ^-^” เท่านั้นแหละพวกเรารีบจับมือกันทันที ใครจะไม่จับล่ะคะ หักค่าขนมนะคะ ค่าขนม
“อ่อ จริงด้วยครับผมลืมไปเลยแหะๆ ^-^ งั้นพวกเราไปก่อนนะครับ”
“จ้า อ้อ จริงด้วย เส้นเล็กจ้ะ”
“คะ?”
“เวลาเดินไปไหนมาไหนที่โรงเรียนจับมือโชตะไว้ด้วยนะจ้ะ ยกเว้นเฉพาะตอนไปห้องน้ำและเวลาเรียน แล้ว อย่าขัดคำสั่งแม่ด้วยไม่งั้นแม่หักค่าขนมแน่นอน อ้อ แล้วไม่ต้องห่วงนะจ้ะแม่ส่งคนไปสืบดูพวกหนูด้วย ^^”ฮึ่ม =__= แม่นะแม่ทำให้ชีวิตที่โรงเรียนหนูไม่สนุกซะแล้ว โชคดีนะที่ตอนเข้าห้องน้ำไม่ต้องจับไม่งั้นหนูคงต้องอดกลั้นจนเป็นงิ้วแหง
10 นาทีผ่านไป
เฮ้ยย! ไม่มันมาเร็วงี้อ่ะ นี่มันจรวดหรือรถกันแน่ฟะเนี่ย =[]= โอ้วแม่เจ้าจ๊อดกล้วยทอดซาลาเมนเดอร์!!! ฉันรีบลงมาจากรถและกำลังจะไปหานางแมททรี่ว่าตอนนี้มันโผล่ออกมาจากรูรึยังแต่ทว่าก็ถูกโชตะดึงไปซะก่อน
“มีไร -*-”
“ลืมไปแล้วเหรอ...มือ”
“อ้อๆ จับมือนั่นเอง” ฉันรีบจับมือโชตะทันที นี่เพราะค่าขนมหรอกนะ ถ้าไม่ใช่ค่าขนมอย่าคิดว่าฉันจะจับเลย
“แล้วก็แม่ฉันบอกว่าให้เวลามีคนมาจีบฉันหรือมีคนมาจีบเธอให้บอกว่ามีแฟนแล้ว”
“อ่าวนายจะบ้าเหรอ ฉันยังไม่มีแฟนเลยนะ”
“ก็ฉันเนี่ยแหละแฟนเธอ!” ฮะ! อะไรนะ อ๊ากก เวรกรรม ฉันจะบ้าตาย ใครมี มีด มีขวาน มีครก มีสากกระเบือ มาแทงฉันที โฮ~
“ใครบอกว่านายเป็นแฟนฉันหา! อย่าบอกนะว่านายชอบฉัน =[]=”
“ไม่ใช่โว้ย ใครจะบ้าไปชอบคนอย่างเธอกัน ที่ฉันต้องเป็นก็เพราะค่าขนม”
“แล้วไงเกี่ยวไรกับฉัน” รู้สึกมีลางสังหรณ์แปลกๆหวังว่าที่เป็นแบบนี้คงไม่ใช่…
“แม่เธอให้ฉันมาบอกกับเธอว่าถ้าเธอขัดขืน...เส้นเล็กค่าขนมสองปีถูกหัก” หา! โอ้วว T Tไม่นะ สวรรค์กลั่นแกล้งหรือไร แม่ค้า แค่ปีเดียวมันก็จะทำให้หนูชักตายแล้ว แม่ล่อสองปีเลยเรอะ ไม่ทันที่อีตาโชตะจะพูดต่อฉันรีบเกาะแขนโชตะทันที
“โชตะจ๋า~ เข้าโรงเรียนกันเถอะนะ มายืนอยู่ตรงนี้เสียเวลาจะสวีทกันปล่าวๆน้า” อ๊ากก ฉันอยากกัดลิ้นตัวเองตาย TT^TT
“ ไม่ต้องพูดแบบนี้ก็ได้ ฉันขยะแขยงว่ะ ฮ่าๆ”
“แหม ยังกับฉันอยากพูดนักแหละ เดินเข้าโรงเรียนเร็วเลยอีตาโชตะ” แล้วฉันก็ดันโชตะเข้าประตูรั้วโรงเรียน
ฮือ ชีวิตฉ้านนน!!! ฝากไว้ก่อนนะแม่ถ้าหนูเจอพี่เส้นใหญ่เมื่อไหร่จะฟ้องให้หมดเลย!
............................................................................................................................
ติชมกันได้น้า ^-^
ความคิดเห็น