คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : ::cute boy 11:: 80%
11
“พี่มาที่นี่ได้ไง แล้วพี่ยูริอ่ะ”
“ก็พี่ชอบลูกชายบ้านนี้ เลยมาที่นี่ ส่วนยูริ...”
“พี่บอกเลิกเขาไปเมื่อวาน
J”
“เดี๋ยวๆ
นี่รู้จักกันเหรอ”
ผมถามทั้งสองไปหลังจากที่ยืนฟังพวกเขานานสองนานอยู่หน้าประตู จะยืนทำไมพ่อคุณ
เก้าอี้ที่บ้านมีให้นั่งเยอะแยะ
เมื่อยตายพอดี
เซฮุนหันมาหาผมพร้อมพยักหน้าเบาๆเล็กน้อยเชิงจะบอกว่ารู้จัก แล้วก็หันไปคุยกันต่อโดยไม่สนใจผมเลย
“พี่จะบ้าเหรอ พี่บอกเลิกพี่ผมแบบนั้นได้ไง !!” เซฮุนเริ่มขึ้นเสียงดัง(ลั่นบ้านกู)
โดยจากที่ผมได้ยืนฟังมาคร่าวๆนั้นคือ คนชื่อยูริน่าจะเป็นพี่เซฮุน และคริสก็เป็นแฟนยูริ เอ๊ะ? หรือแฟนเก่าแล้ววะ
“น้องครับ ก็พี่ไม่ชอบเขาแล้ว พี่จะอยู่ไปทำไม จะให้หลอกเขาเหมือนคนโง่หรือไง”
ผมเมื่อยจัง....
“แล้วที่พี่จีบผมมาเป็นเดือนอ่ะ พี่ทำไปเพื่ออะไรวะ ไอ้เชี้ย! ไอ้เลว!”
ทั้งสองคน เมื่อไหร่พวกมึงจะพูดจบ
“นี่! ถ้าจะมาเพื่อทะเลาะกันก็ไปที่อื่นไป แล้วจะเข้ามั้ยบ้านฉันเนี่ย ฮะ!?”
“แล้วพี่ใช่มั้ย ที่เป็นคนบอกว่าชอบพี่คยองซู”
โอ๊ย!
ฟังกูบ้างที่กูตะโกนนี่ไม่ได้ยินหรือไง - -*
“ถ้าใช่แล้วจะทำไมครับ พี่ก็ชอบของพี่ พี่จะจีบมีปัญหาเหรอ” พี่คริส ทำหน้ากวนตีนกลับไป
กูจะไม่เอาใครทั้งนั้น เพราะมัวเอาแต่ทะเลาะกันเนี่ยแหละ
“พี่คยองซูเป็นแฟนผม ผมไม่ให้นี่แฟนผม เมียผมโว้ยยย”
เพี๊ยะ!
“หุบปากของนายเดี๋ยวนี้เลยเซฮุน! แม่กับน้องฉันยังอยู่ในบ้านนะ”
ผมจ้องมองเซฮุนเขม็ง
หลังจากที่เขาได้พูดคำต้องห้ามออกมา เพราะแม่ของผมยังไม่รู้เลยว่าผมกับเซฮุนทำ..... เซฮุนทำหน้าเลิกลั่ก เมื่อคิดได้ว่าตัวเองคงพูดอะไรที่ทำให้ผมทำหน้าโกรธจนอยากฆ่าไอ้คนตรงหน้านี่ คงอยากจะตบปากตัวเองน่าดู หึหึ
“จะแฟนหรือเมียก็เลิกกันได้นี่ครับ ยังไงพี่ก็จะจีบน้องคยองซูอยู่ดี”
จุ๊บ!
ไอ้พี่คริสอยู่ดีๆก็เดินมาหาผมแล้วจุ๊บผมเบาๆ
ผมก็เอ๋อแดกสิ ยืนฟังอยู่ดีๆ ยังมาทำมิดีมิร้ายกับกูอีก ไม่น่ายืนฟังพวกมึงเถียงกันเลย
“วันนี้พอแค่นี้แล้วกัน วันนี้พี่ไปก่อนนะครับ ฝากบอกลาแม่ด้วยนะ เดี๋ยวพี่จะกลับมาหาน้องคยองซูของพี่ใหม่”
แล้วพี่คริสก็ยิ้มให้ผมก่อนจะเปิดประตูออกไป
ทิ้งให้ผมที่อึ้งอยู่กับเซฮุนเด็กตัวสูงที่ก็ยังอึ้งค้างไม่ต่างอะไรกับผม แต่ดูเหมือนว่าเซฮุนจะดึงสติกลับมาได้ก่อนผม
“ดโยไปล้างปากเดี๋ยวนี้!!!”
“ล้างอีก”
“โอ๊ย
พอได้แล้วเซฮุน
ล้างจนปากเลือดจะออกแล้วเนี่ย”
หลังจากที่พี่คริสได้ขโมยจูบผมไป เซฮุนก็มาโวยวายใส่ผมใหญ่ เอาคนในบ้านตกใจหมด
แม่กับน้องผมก็ถามว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น
แต่จะให้ผมบอกแม่ไปว่า ‘ แม่ครับ ผมโดนพี่เขาขโมยจูบ’
ก็คงไม่ได้ แล้วเซฮุนมันก็ดูเหมือนจะไม่หยุดโวยวายง่ายๆ
แม่ไม่รู้จะทำยังไงเลยบอกให้ผมพาเซฮุนขึ้นไปบนห้องสงบสติอะไร
ทั้งๆที่แม่ยังไม่รู้เลยว่ามันโวยวายอะไร
“หรือจะให้เอาปากเช็ดปาก จูบเช็ดเอามั้ยล่ะ ผมพร้อมนะ”
“ไม่เอา!”
ผมรีบถอยหลังหนีเซฮุนทันที
เพราะไอ้คนที่อยู่ข้างหน้าผมอยู่ดีๆก็ยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์มาให้ อย่ามาทำอะไรกูนะ กูสู้นะเว้ย!!!
“ทำไมต้องตั้งการ์ดใส่ผมด้วย ไม่ได้จะทำอะไรซะหน่อย หึหึ”
ไม่ได้ทำไรแล้วมันจะ
หึหึใส่ผมทำไมวะ ไม่น่าเลย
นี่แม่สั่งให้ผมมาหาที่ตายชัดๆ ฮือ!
“ฉันไม่เชื่อนายหรอก”
“ดโยก็คิดมาก ไม่จูบหรอกน่ะ
ไปเล่นเกมดีกว่า”
เซฮุนขยี้หัวผมจนผมที่เซ็ตมายุ่งเหยิงไปหมด
แล้วเดินไปเปิดโน้ตบุ๊คเตรียมเล่นเกม
แต่ผมดันนึกขึ้นได้...
“เซฮุน
อีกสามวันนายมีสอบอังกฤษไม่ใช่เหรอ?”
“ฮะ
เปล่า ไม่นะ ไม่มีจริงๆนะ”
ยิ่งย้ำแบบนี้มันยิ่งมีพิรุธ
“เซฮุน มาอ่านหนังสือเดี๋ยวนี้!”
30 นาที
ผ่านไป
“ดโยคร้าบบ
พอเถอะนะ
ฮุนได้รับความรู้ท้วมท้นจนสมองจะทะลักอยู่แล้ว”
เซฮุนโอดครวญใส่ผมหลังจากที่ผมได้ติวภาษาอังกฤษให้เขาไปแค่ชั่วโมงเดียว
“จะพออะไรล่ะ
เทสเมื่อกี้นายยังได้ไม่ถึงครึ่งเลย
ไม่ต้องมางอแง”
“ดโยครับ”
เซฮุนทำหน้าอ้อนวอนของร้องผม ถึงมันจะดูน่ารักขนาดไหน ผมก็ไม่ใจอ่อนหรอกนะ!
“ไม่”
หลังจากที่เซฮุนได้ยินคำตอบจากผมไปก็ฟุบลงไปกลับโต๊ะก่อนจะดิ้นเหมือนเด็กเอาแต่ใจ
นี่ผมมีแฟนเป็นเด็กงอแงเอาแต่ใจขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย -.-
“ดโยครับ”
“หื้ม?”
เซฮุนเอาปากกาขีดลงในสมุดไปมา
แล้วมองหน้าผมไป
ทำไมผมต้องเขินด้วยก็ไม่รู้...
“รู้จักกับคนชื่อคริสด้วยเหรอ”
“เคยเล่นด้วยกันตอนเด็ก ฉันก็พึ่งจำได้วันนี้
เพราะเขาไปเรียนต่อที่ต่างประเทศ”
“ดโยอย่างไปยุ่งกับมันเลยนะ”
“ทำไม?”
“เค้าหวง”
จุ๊บ!
“หวงจริงๆนะ”
จุ๊บ!
จุ๊บ!
“หวงมากๆเลย
อยากเก็บเอาไว้กอด ไว้จูบ ไว้ลูบ
ไว้คลำ ไว้ฟัดอยู่คนเดียว”
อะ...ไอ้เด็กบ้านี่
“มาติวอังกฤษต่อ เดี๋ยวนี้!!”
“ไม่อาววววว~”
2 ชั่วโมงผ่านไป
“เซฮุนนายผิดมาข้อที่สิบแล้วนะ ฉันบอกไปกี่ครั้งแล้วว่าต้องนี้ต้องเป็น Past
Simple !”
“ก็ฮุนทำจนสมองเบลอแล้วนี่ นี่เราติวกันมาตั้งสามชั่วโมงแล้วนะ”
“ใช่ไงตั้งสามชั่วโมง
แต่นายก็ยังผิดเหมือนเดิม!”
“ฮุนขอโทษ ฮุนผิดไปแล้ว”
“งั้นพอแค่นี้แล้วกัน พี่ง่วงแล้ว
ส่วนนายก็กลับบ้านได้แล้ว”
ในที่สุดผมก็หยุดสอนภาษาอังกฤษเซฮุน
เนื่องจากดูแล้วสามชั่วโมงที่ติวมาไม่ได้อะไรเลยสักนิด พูดง่ายคือ
ไม่มีอะไรมาเพิ่มพูนความรู้ในสมองของเซฮุนสักนิด ผมก็เลยล้มเลิก
และเริ่มง่วงนอนเพราะเวลาตอนนี้ก็เกือบจะสี่ทุ่มแล้ว
“ผมไม่อยากกลับบ้านอ่า ตอนนี้บ้านผมไม่มีใครอยู่เลย นอนกับพี่ได้มั้ยครับ…”
กูว่าละ
ว่าต้องเป็นแบบนี้
“พี่เลี้ยงของนายไง คนขับรถด้วย
และอีกเยอะแยะที่อยู่ในบ้านนั้น นายอย่ามาเอาเป็นข้ออ้าง”
“แต่คนนอนในบ้านใหญ่มันมีผมคนเดียวนี่นา”
อยู่ดีๆแขนเซฮุนก็เริ่มเลื้อยมาโอบรอบเอวผมมากขึ้นเรื่อยๆ
จนผมต้องตีมือเด็กดื้อตัวสูงนี่
ก๊อกๆๆ
“เป็นไงกันบ้างจ้ะเด็กๆ”
“คุณป้าครับ
วันนี้ผมขอนอนค้างที่นี่ได้มั้ยครับ”
“ทำไมจ้ะ”
“วันนี้พ่อแม่ของผมท่านไม่อยู่ ผมเลยต้องอยู่คนเดียว แต่ผมไม่อยากอยู่คนเดียวอ่ะครับ ผมกลัว”
แล้วเซฮุนก็ยื่นมือไปจับพร้อมทำหน้าทำตาอ้อนวอนสุดชีวิต
ตอแหล...
อุ้ยลั่น..
“อ่อ
อย่างนั้นเหรอจ้ะ ได้สิ
เดี๋ยวแม่ให้เทาเอาเสื้อผ้ามาให้หนูยืมก่อนแล้วกันนะจ้ะ”
แล้วแม่ผมก็ยิ้มให้เซฮุนก่อนจะปิดประตู ส่วนเซฮุนก็หันมาหาผมพร้อมกับยิ้มกว้าง...
น่าหมั่นไส้!
#CuteBoyUM
ความคิดเห็น