คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : ::cute boy 8:: 100%
8
“ดโย ดโยยยยยย~ หิววววว~ ที่รักครับ ผมหิวว~”
รู้แล้วน่า รอแป๊ปนึงสิ ถ้าอยากให้มันเสร็จเร็วๆก็มาช่วยกันทำดีกว่ามั้ยฮะ” ผมพูดกับเซฮุนที่ตอนนี้ เอาแต่นอนอยู่บนโซฟาตั้งแต่เช้าแล้ว นี่คือบ้านพักต่างอากาศของเซฮุนที่พ่อของเขาได้ซื้อไว้ แล้วมันเป็นช่วงวันหยุดของโรงเรียนพอดี เซฮุนก็เลยชวนผมมาค้างคืน
นอนแยกห้องกันนะครับ อย่า คิดอะไรแบบ...เป็นอันขาด
“ฮุนทำกับข้าวไม่ค่อยเป็นอ่า~”
ข้อแก้ตัวชัดๆ”
“โหยย~ ดโยบ่นอยู่ได้เดี๋ยวกับข้าวก็ไม่เสร็จหรอก” เซฮุนที่ลุกจากโซฟาได้ก็เข้ามาใกล้ๆ หม้อไฟที่กำลังเดือดปุดๆ
“มันต้องรอเวลาให้มันสุก เพราะฉะนั้นตอนนี้ฉันบ่นได้นะ” ผมยักคิ้วให้กับคนตัวสูง ที่พูดอะไรไม่คิดจะไตร่ตรอง หึหึ ถ้านายทำให้มันสุกได้นอกจากรอ ฉันจะไม่บ่นนายเลยนะ เด็กฮุน!
“ม่ายยย อย่าบ่นเลยนะครับที่รัก เปลืองน้ำลายเปล่าๆนะ” เซฮุนที่เห็นว่าผมจะบ่นต่อก็รีบเอามือมาปิดปากผมไว้แน่น แล้วทำหน้าอ้อนๆใส่ผม
ไม่เห็นจะน่ารักเลยสักนิด!
ไม่น่ารักจริงๆนะ!
“ เสร็จแล้ว เซฮุนนายเอาไปไว้บนโต๊ะเลย นายไม่ได้ช่วยฉันทำอะไรอ่ะ”
คร้าบบบ” เซฮุนทำท่าตะเบ๊ะ เหมือนตำรวจใส่ผมแล้วเอาหม้อไฟไปวางไว้บนโต๊ะ ตามคำสั่งของผม มีแฟนเด็ก มันก็ดีอย่างเงี้ยแหละครับ แต่บางทีเด็กมันก็ดื้อกับเรา กวนตีนใส่จนผมอยากจะถีบอะไรประมาณนี้
“เซฮุนอ่า มาเอาน้ำไปด้วย!”
“คร้าบบ”
ตอนนี้ผมรู้สึกเป็นเจ้าของร้านอาหารจัง...
มันร้อนอยู่นะ เป่าก่อนกินด้วยล่ะ” ผมบอกเซฮุนที่กำลังคีบเนื้อหมูออกมาจากหม้อไฟ เซฮุนเงยหน้ามามองผมแล้วยื่นตะเกียบที่คีบหมูให้ผม
“ดโย เป่าให้หน่อย แล้วก็ป้อนฮุนด้วย”
เซฮุนอ้าปาก รอเนื้อหมูจากผม แต่คิดเหรอว่าผมจะให้เซฮุนได้กิน
อั้ม!
มันต้องเข้าปากตัวเองก่อนสิครับ อิอิ
ถ้าผมป้อน มันก็ไม่ต่างอะไรกับคู่แต่งงานใหม่เลยนะ - -
กริ๊ง~
จู่ๆก็มีเสียงข้อความจากโทรศัพท์เข้ามา
‘ไปสวีทกับมันอีกแล้วใช่มั้ย นี่ไม่เห็นหัวพี่เลยเหรอ หืมม!?’
หืมม!? แล้วนี่เบอร์ใครล่ะเนี่ย!
“ไม่มีอะไรหรอก ก็แค่ข้อความ ฉันไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ” ผมปิดโทรศัพท์แล้วเก็บมันเข้ากระเป๋ากางเกง ก่อนจะเดินไปเข้าห้องน้ำ แต่มันก็ดันมีไอ้เจ้าร่างผอมแต่ตัวโคตรสูงมากั้นทางเข้าห้องน้ำไว้เนี่ยสิ
แถมทำหน้าอย่างกับไปหงุดหงิดใครมาอีก!
“อะไรของนาย ฉันจะเข้าห้องน้ำ หลบไปสิ”
“ไม่ให้เข้า ถ้าดโยไม่บอกว่าใครส่งข้อความมา” เอ๊ะ! ไอ้นี่หนิ
“เออ เอาไป ใครก็ไม่รู้ฉันไม่รู้จัก ถ้าจะถามอะไรก็ค่อยถามทีหลัง ฉันขอเข้าห้องน้ำก่อน”
หลบไปสักทีดิวะ กูปวดฉี่!!
หลังจากที่ผมผ่านกำแพงสูงใหญ่มาแล้ว ผมก็รีบตรงดิ่งไปห้องน้ำทันที
ฮ่า~~ ที่เซฮุนยังไม่หลบผมอีก บางทีต้อนนี้อาจจะมีรอยเท้าอยู่บนหน้าเซฮุนเลยก็เป็นได้
“ดโย นี่ใครส่งมา”
“ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน ไม่กี่วันฉันก็ได้มา แต่เป็นจดหมาย อาจจะแค่คนโรคจิตก็ได้มั้ง”
“นั่นสิเนอะ แต่ถ้ามันตามดโยตลอดแบบนี้ แล้วดโยจะปลอดภัยเหรอเนี่ย เพราะฉะนั้นดโย ต้องอยู่กับเค้าตลอดทุกเวลา 24 ชั่วโมงนะ!”
เซฮุนพูดแล้วเดินมากอดด้านหลังของผม ก่อนจะคางมาเกยหัวผม เพื่อให้รู้ว่าผมนั่นเตี้ยแค่ไหน - -
“นายจะบ้าหรือไง ถ้าฉันอยู่กับนายตลอด 24 ชั่วโมง ฉันมีหวังประสาทกินตายพอดีน่ะสิ”
“อยู่กับผมนี่มาน่าปวดหัวขนาดนั้นเลยหรือไง หืมม!? พูดแบบนี้ผมเสียใจนะรู้หรือเปล่า” ระหว่างที่เซฮุนพูด ก็กอดผมแล้วโยกตัวผมไปมา นี่มันอย่างกับคู่รักหวานแหววเลยไม่ใช่เหรอ...
“ก็นายมันทั้งดื้อ ขี้อ้อน เอาแต่ใจนี่นา ฉัน...”
ฟอด~
“ทำไมคนชื่อ โด คยองซู น่ากินจัง” หลังจากที่เซฮุนพูด ก็ดูเหมือนว่าเซฮุนชักจะมือไม้ไม่อยู่กับที่แล้วล่ะครับ
ผมจะตัดจบเลยดีมั้ยนะ...หรือต้องบรรยายเอ่อตอนนั้น...
จะให้บรรยายหรือไม่นั้น ก็แล้วแต่ท่านผู้อ่านค่ะ ถ้าท่านอยากแล้วก็จะสนองให้ค่ะ 555
◊ SQWEEZ
ความคิดเห็น