ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Love me แกล้งฉันนัก งั้นรักฉันสิ

    ลำดับตอนที่ #1 : โชตะกลับมาแว้วว

    • อัปเดตล่าสุด 10 เม.ย. 56


    บทนำ

    โชตะกลับมาแล้ววว

    เฮ้ยแก เลิกกับไอ้ยีนส์แล้วหรอ  แมททรี่เพื่อนสนิทสุดๆ ถามฉัน ระหว่างที่พวกเรากำลังทานไอศกรีมอยู่ที่ร้าน Magic  bakery ร้านโปรดของฉัน ใกล้ๆโรงเรียน ตอนนี้เราเลิกเรียนกันแล้ว เอ๊ะ! ฉันลืมแนะนำตัวเองไปเลยแฮะ ฉันนั้นมีนามว่าเส้นเล็ก  มีพี่ชายชื่อเส้นใหญ่ มีน้องสาวชื่อเส้นหมี่  เพราะอะไรครอบครัวฉันถึงมีแต่ชื่อพวกเส้นน่ะเหรอคะ? เป็นเป็นเพราะแม่ฉันชื่อบะหมี่เลยอยากให้ลูกๆชื่อเส้นๆเหมือนแม่เค้ามั่ง =__= จนสุดท้ายก็กลายมาเป็นแบบนี้แหละตระกูลเส้นอย่างนี้

    อือ ฉันพึ่งเลิกกับมันเมื่อวานเอง มันมาบอกเลิกกับฉันน่ะตอนนี้พวกเรากำลังคุยเรื่องฉันกับยีนส์แฟนเก่าที่เลิกกันแล้วเมื่อวานนี้ ซึ่งไม่รู้ว่ามันจะเลิกทำไม แต่ฉันก็อยากเลิกกับมันอยู่หรอก  ไม่เคยดูแลเอาใจใส่ไรฉันเล๊ย!!!

    ฉันกะแล้วว่าพวกแกไปกันไม่รอดหรอก

    ฉันก็คิดว่ามันไม่รอดตั้งแต่คบแล้วล่ะ =__= ^”   ยีนส์เป็นคนมาขอคบฉันก่อนเอง แล้วก็เลิกคบก่อนด้วย เจริญชาติเลยตอนนี้

    โฮะๆๆ ว่าไงเส้นเล็ก ฉันได้ข่าวว่าเธอโดนแฟนบอกเลิกหนิ ก็อย่างงี้แหละน้า~ หน้าตาอย่างเธอใครมันจะกล้าคบ  ส่วนไอ้คนที่คบมันก็คงจะตาบอดน่าดูอยู่ๆ แม่นางแพทตี้ก็มาเยาะเย้ยฉัน เฮ้อ~ ชีคงว่างสินะถึงมาจิกกัดเป็นไก่กับชาวบ้านเขา

    ถึงแม้ฉันจะไม่สวย ไม่รวย แต่อย่างน้อยฉันก็ฉลาดกว่าเธอเยอะย่ะ! แม่นางชีแพทตี้ปาปัวกีนี

    กรี๊ดดด!!! ยัยเส้นเล็ก แกนะแก เฮอะ ฝากไว้ก่อนเถอะย่ะ

    ขอโทษนะคะ ฉันไม่ใช่ธนาคารเพราะฉะนั้นไม่รับฝากค่ะ เข้าใจ๊!!!”

    กรี๊ดๆ  ฉันจะบอกแฟนฉันให้มาจัดการแก เชอะ!” และแม่นางก็เดินสะบัดก้นจากไป...

    เฮ้ย แกสุดยอดว่ะ

    ฉันสุดยอดมาตั้งแต่เกิดแล้วต่างหาก =^=” ฉันทำหน้าภูมิใจก็จริงนี่นา ไม่ได้โม้!!!(เหรอ?)

    โห! ไอ้คนหลงตัวเอง =O=” อ่าวอีนางนี่มาว่าฉันหลงตัวเองซะงั้น นี่ฉันเพื่อนแกนะเฟ้ย!

    เออๆ แกจะด่า ว่า อะไรก็ว่าไปเถอะ ฉันจะไปละ  จ่ายให้ด้วยนะเว้ย วันนี้แกบอกจะเลี้ยงฉันหนิฉันพูดพร้อมหยิบกระเป๋าเตรียมตัวจะออกจากร้าน

    เออๆ รู้แล้ว ไอ้ขี้งกฉันไม่ฟังมันทั้งนั้น ถึงจะฟังก็ไม่รู้สึกอะไรเพราะฉันโดนมันด่าสารพัดคำจนชินละ

    ปัง!   แอ้กก! ใครวะ แม่งไม่เห็นคนรึไง เปิดประตูมาได้ กร๊าซซ หัวฉันโนรึป่าววะเนี่ย ฉันเอามือลูบคลำที่หน้าผากดูปรากฏว่ามันโนจริงๆด้วย ย้ากก! แกตายย!!!

     เฮ้ย! ขอโทษครับ เป็นอะไรรึป่าวครับเสียงนุ่มทุ้มถาม น่าจะเป็นคนที่พังมาประตูมานี่แหละ  เอาวะ! ให้อภัยก็ได้ = 3 =

    โอยย~ ไม่เป็นไรมากหรอก แค่โน นิดหน่อยน่ะความจริงโนนี้มันไม่นิดหน่อยนะ  ฉันพูดแต่ยังไม่เงยหน้าไปมองไอ้คนทำฉันหัวโนเสียงทุ่มนุ่มละมุนผู้นั้น แต่พอเงยหน้าขึ้นมันทำฉันชะงักเบิกตากว้างทันที

    โชตะ!!!”

    ค...ครับ อ่าวเฮ้ยย!!! เส้นเล็ก รู้สึกโชตะก็จะตกใจเหมือนกัน ฉันลืมไปเลยว่าวันนี้โชตะกลับมาไทยนี่หว่า

    แล้วไมมันมาอยู่แถวนี้วะเนี่ยย!!! เอ่อ ท่านผู้อ่านคงไม่รู้สินะว่าโชตะเป็นใคร โชตะเป็นเพื่อนที่เหมือนจะไม่ใช่เพื่อนของฉันเอง โชตะและฉันชอบทะเลาะกันบ่อยๆตอนเด็ก  และสองปีที่แล้วโชตะก็ไปเรียนต่อที่ญี่ปุ่น อ้อ! โชตะเป็นลูกครึ่ง แต่มันบอกว่าอยากอยู่ไทยแต่ฉันก็ไม่เข้าใจว่าทำไมมันไม่ใช้ชื่อไทย =.=

    นายมานี่ได้ไงเนี่ยย!”

    ก็วันนี้ฉันกลับมาไทยนี่ แม่เธอไม่ได้บอกเหรอบอกน่ะบอก แต่อยากรู้ว่ามาทำอะไรที่นี่ต่างหากเล่า!!

    บอก แต่นายน่ะมาทำอะไรที่นี่?”  เออ นายมาทำม๊ายยย~

    อ้อ! พอดีว่าฉันมารับเธอและก็มาสมัครเรียนที่นี่น่ะอ้อ มารับฉันและก็มาสมัครเรียนที่นี่  เอ๊ะ สมัครเรียนที่นี่แล้วมันสมัครเรียนที่ไหนวะ =O= (นางเอกมันโง่เป็นบางเรื่อง = =;) แอร๊ยส์ ยัยวงเล็บแกด่าฉันเรอะ!

    สมัครเรียน  แล้วสมัครเรียนที่ไหนอ่ะ

    ก็มาสมัครที่โรงเรียนเธอน่ะสิ แถวย่านนี้มันก็มีอยู่โรงเรียนเดียว แล้วแม่เธอไม่ได้บอกรึไงเอ่อ อันนี้แม่ไม่ได้บอกนะ จริงๆ!   ตายๆ ถ้าโชตะมาอยู่นี่ คงได้ทะเลาะกันตายแน่

    อันนี้แม่ไม่ได้บอกอ่ะ โรงเรียนมีตั้งเยอะ แล้วทำไมต้องมาเข้าโรงเรียนนี้ล่ะโว้ยย >O<”

    ก็แม่ฉันบอกว่าใกล้ดี ส่วนแม่เธอบอกว่าจะได้มีเพื่อนคอยดูแลน่ะ J  เดี๋ยวนะ  นี่แม่จะให้ฉันดูแลตานี่เนี่ยนะ เชื่อสิ มันไม่ได้ดูแลกันหรอกมันจะหาเรื่องกันมากกว่า   อยากจะบอกว่านายจะกลับมาทำไมฉันอยากให้นายไปอยู่ญี่ปุ่นตลอดไปเลย เนื่องจากตอนเด็กๆฉันได้ยินแม่กับแม่โชตะคุยกันว่าจะหมั้นฉันกับโชตะ ซึ่งแน่นอน ชาติหน้าเถอะค่ะแม่จ๋า~

    งั้นเองเหรอ  เอ้า แล้วนี่จะไปกันรึยัง ไหนบอกว่า มารับฉันด้วยไง ฉันพูดไม่สิตระโกนเลยดีกว่ามั้ง? เอ๊ย ไม่สิฉันพูด เอ๊ะ หรือตระโกนหว่า =  =; (มันบ้า) แต่แทนที่โชตะจะพาฉันไปที่รถกับยื่นมือมาหาฉันซะงั้น 

    เอ้า!”

    ยื่นมือมาทำไม ให้ฉันตัดมือนายเหรอ

    คำตอบสิ้นคิด =___=” อ่าว มาด่าฉันซะงั้น

    แล้วยื่นมือมาทำเพื่อ?”

    แม่ฉันบังคับว่าให้ไปไหนต้องจับมือกับเธอ ไม่งั้นจะหักค่าขนมอ่ะอ่อ อย่างนั้นเองแล้วเกี่ยวไรกับฉัน?

    ฉันไม่จับมีไรมะ = 3 =” ฮ่าๆ ให้แม่โชตะหักค่าขนมไปเลยย~

    ถ้าเธอไม่จับแม่เธอบอกว่าจะหักค่าขนมเธอด้วยอ่าว เวรกรรม ค่าขนมยิ่งน้อยๆอยู่นะแม่ แง่ง อยากจะร้องไห้น้ำนองเป็นสายเลือดหมู(?)  

    หมับ! ฉันจับมือทันทีเมื่อได้ยินประโยคที่ออกมาจากปากโชตะเมื่อกี้   แม่นะแม่ เหตุผลที่แม่ทำแบบนี้เพราะจะให้หนูเหมือนเป็นแฟนอีตาโชตะนี่สินะ  กลับไปได้บ้านแตกแน่  เส้นเล็กคนนี้จะไปฟ้องพี่เส้นใหญ่เลยคอยดู!   พวกเรากำลังจะเดินออกไปจากร้านแต่ก็มีเสียงเพื่อนฉันพูดมาเสียก่อน

    อ้าว เส้นเล็กยังไม่กลับอีกหรอ แล้วนี่ใครอ่ะ หล่อดีนะ อย่าบอกนะว่าแฟนเธอยัยแมททรี่พูดพร้อมทำตาประกาย

    ม...มะ

    โห  แกนี่เสน่ห์แรงว่ะ อย่าบอกนะว่าที่ไอ้ยีนส์มันเลิกกับแกเพราะมันรู้ว่าแกมีชู้อ่ะ =O=” นี่หรือคือเพื่อนฉัน?  ฉันยังไม่ได้พูดอะไรไปเลยยัยแมททรี่ดันสรุปเองหมดรวดเดียว

    บ้า! ฉันพึ่งเจอหมอนี่เมื่อกี้เอง โชตะเป็น...

    หา! อย่าบอกนะว่าเธอขอคนที่ชื่อโชตะนี่เป็นแฟนเมื่อกี้ แล้วโชตะก็ตอบตกลง เฮ้ย แกเสน่ห์แรงมากว่ะเส้นเล็กและเป็นอีกคราที่ยัยเพื่อนเลิฟจนอยากจะถีบติดฝาผนัง สรุปอีกครั้ง

    ไม่ใช่ โว้ย ฉันจะบอกว่าตานี่คือเพื่อนที่ชอบแกล้งฉันต่างหาก โชตะพึ่งกลัมมาถึงไทยวันนี้ แล้วหมอนี่ก็มาสมัครเรียนที่โรงเรียนเราแล้วมารับฉันด้วย เก็ทรึยัง!” เฮ้อเหนื่อยสงสัยตระโกนดังไปหน่อยทุกคนเลยหันมา =__=;

    อ๋อ เก็ทแล้วๆ มีเพื่อนหล่อใช่เล่นนะเนี่ย สวัสดีค่ะ ฉันชื่อแมททรี่ เป็นเพื่อนสนิทของเส้นเล็กเอง ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ ^ ^”

    อ่า สวัสดีครับ ผมชื่อ โชตะ ยินดีที่ได้รู้จักครับ  เอ้า! ยิ้มหวานเยิ้มกันเข้าไป เอาให้น้ำลายมันหยดออกมาทั้งปากเล้ย! เมื่อไหร่ฉันจะได้กลับบ้านล่ะเนี่ย

    ถ้ารู้จักกันเสร็จแล้วก็กลับบ้านสักทีสิตาโชตะ เร็วๆฉันรีบลากโชตะออกมาจากร้านก่อนที่ยัยแมททรี่จะน้ำลายหยดทั้งปากจริงๆ

    แล้วนี่เธอรู้เหรอว่ารถฉันอยู่ไหนเออ ว่ะ แล้วรถมันอยู่ไหนวะเนี่ย

    คนสมองดีอย่างฉันมีเหรอจะไม่รู้

    เฮ้อ อย่ามาปากดีให้มานักเลยยัยเส้นเล็ก ฉันรู้ว่าเธอไม่รู้  มานี่ โชตะพูดส่งท้ายก่อนที่จะพาฉันไปที่รถ

    นี่นายหาว่าฉันโง่เหรอ!”

    เออ!”

    กร๊าซส์ ฉันไอคิว 119 เลยนะเฟ้ย

    ฉัน 139 ชนะเห็นๆ ฉันฉลาดกว่าเธอเยอะอร้ากก ทำไมฉันทำไรไม่เคยชนะหมอนี่สักทีอ่า  

    เอ่อ คุณหนูทั้งสองครับมาขึ้นรถเถอะ เดี๋ยวค่อยไปทะเลาะที่บ้านก็ได้... คนขับรถพูดพลางเปิดประตูรถให้

    อ่าครับ/ค่ะพวกเราหันมามองหน้ากัน

    นี่นายพูดพร้อมฉันทำไม!”

    เธอนั่นแหละพูดพร้อมฉันทำไม

    เฮอะ/เชอะแล้วสุดท้ายพวกเราก็ขึ้นรถกันโดยที่อารมณ์ยังค้างอยู่อย่างนั้น

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×