คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : โชตะกลับมาแว้วว
บทนำ
โชตะกลับมาแล้ววว
“เฮ้ยแก เลิกกับไอ้ยีนส์แล้วหรอ” แมททรี่เพื่อนสนิทสุดๆ ถามฉัน ระหว่างที่พวกเรากำลังทานไอศกรีมอยู่ที่ร้าน Magic bakery ร้านโปรดของฉัน ใกล้ๆโรงเรียน ตอนนี้เราเลิกเรียนกันแล้ว เอ๊ะ! ฉันลืมแนะนำตัวเองไปเลยแฮะ ฉันนั้นมีนามว่าเส้นเล็ก มีพี่ชายชื่อเส้นใหญ่ มีน้องสาวชื่อเส้นหมี่ เพราะอะไรครอบครัวฉันถึงมีแต่ชื่อพวกเส้นน่ะเหรอคะ? เป็นเป็นเพราะแม่ฉันชื่อบะหมี่เลยอยากให้ลูกๆชื่อเส้นๆเหมือนแม่เค้ามั่ง =__= จนสุดท้ายก็กลายมาเป็นแบบนี้แหละตระกูลเส้นอย่างนี้
“ อือ ฉันพึ่งเลิกกับมันเมื่อวานเอง มันมาบอกเลิกกับฉันน่ะ” ตอนนี้พวกเรากำลังคุยเรื่องฉันกับยีนส์แฟนเก่าที่เลิกกันแล้วเมื่อวานนี้ ซึ่งไม่รู้ว่ามันจะเลิกทำไม แต่ฉันก็อยากเลิกกับมันอยู่หรอก ไม่เคยดูแลเอาใจใส่ไรฉันเล๊ย!!!
“ฉันกะแล้วว่าพวกแกไปกันไม่รอดหรอก”
“ฉันก็คิดว่ามันไม่รอดตั้งแต่คบแล้วล่ะ =__= ^” ยีนส์เป็นคนมาขอคบฉันก่อนเอง แล้วก็เลิกคบก่อนด้วย เจริญชาติเลยตอนนี้
“ โฮะๆๆ ว่าไงเส้นเล็ก ฉันได้ข่าวว่าเธอโดนแฟนบอกเลิกหนิ ก็อย่างงี้แหละน้า~ หน้าตาอย่างเธอใครมันจะกล้าคบ ส่วนไอ้คนที่คบมันก็คงจะตาบอดน่าดู” อยู่ๆ แม่นางแพทตี้ก็มาเยาะเย้ยฉัน เฮ้อ~ ชีคงว่างสินะถึงมาจิกกัดเป็นไก่กับชาวบ้านเขา
“ ถึงแม้ฉันจะไม่สวย ไม่รวย แต่อย่างน้อยฉันก็ฉลาดกว่าเธอเยอะย่ะ! แม่นางชีแพทตี้ปาปัวกีนี”
“ กรี๊ดดด!!! ยัยเส้นเล็ก แกนะแก เฮอะ ฝากไว้ก่อนเถอะย่ะ”
“ขอโทษนะคะ ฉันไม่ใช่ธนาคารเพราะฉะนั้นไม่รับฝากค่ะ เข้าใจ๊!!!”
“กรี๊ดๆ ฉันจะบอกแฟนฉันให้มาจัดการแก เชอะ!” และแม่นางก็เดินสะบัดก้นจากไป...
“ เฮ้ย แกสุดยอดว่ะ”
“ฉันสุดยอดมาตั้งแต่เกิดแล้วต่างหาก =^=” ฉันทำหน้าภูมิใจก็จริงนี่นา ไม่ได้โม้!!!(เหรอ?)
“ โห! ไอ้คนหลงตัวเอง =O=” อ่าวอีนางนี่มาว่าฉันหลงตัวเองซะงั้น นี่ฉันเพื่อนแกนะเฟ้ย!
“ เออๆ แกจะด่า ว่า อะไรก็ว่าไปเถอะ ฉันจะไปละ จ่ายให้ด้วยนะเว้ย วันนี้แกบอกจะเลี้ยงฉันหนิ” ฉันพูดพร้อมหยิบกระเป๋าเตรียมตัวจะออกจากร้าน
“ เออๆ รู้แล้ว ไอ้ขี้งก” ฉันไม่ฟังมันทั้งนั้น ถึงจะฟังก็ไม่รู้สึกอะไรเพราะฉันโดนมันด่าสารพัดคำจนชินละ
ปัง! แอ้กก! ใครวะ แม่งไม่เห็นคนรึไง เปิดประตูมาได้ กร๊าซซ หัวฉันโนรึป่าววะเนี่ย ฉันเอามือลูบคลำที่หน้าผากดูปรากฏว่ามันโนจริงๆด้วย ย้ากก! แกตายย!!!
“ เฮ้ย! ขอโทษครับ เป็นอะไรรึป่าวครับ” เสียงนุ่มทุ้มถาม น่าจะเป็นคนที่พังมาประตูมานี่แหละ เอาวะ! ให้อภัยก็ได้ = 3 =
“ โอยย~ ไม่เป็นไรมากหรอก แค่โน นิดหน่อยน่ะ” ความจริงโนนี้มันไม่นิดหน่อยนะ ฉันพูดแต่ยังไม่เงยหน้าไปมองไอ้คนทำฉันหัวโนเสียงทุ่มนุ่มละมุนผู้นั้น แต่พอเงยหน้าขึ้นมันทำฉันชะงักเบิกตากว้างทันที
“ โชตะ!!!”
“ ค...ครับ อ่าวเฮ้ยย!!! เส้นเล็ก” รู้สึกโชตะก็จะตกใจเหมือนกัน ฉันลืมไปเลยว่าวันนี้โชตะกลับมาไทยนี่หว่า
แล้วไมมันมาอยู่แถวนี้วะเนี่ยย!!! เอ่อ ท่านผู้อ่านคงไม่รู้สินะว่าโชตะเป็นใคร โชตะเป็นเพื่อนที่เหมือนจะไม่ใช่เพื่อนของฉันเอง โชตะและฉันชอบทะเลาะกันบ่อยๆตอนเด็ก และสองปีที่แล้วโชตะก็ไปเรียนต่อที่ญี่ปุ่น อ้อ! โชตะเป็นลูกครึ่ง แต่มันบอกว่าอยากอยู่ไทยแต่ฉันก็ไม่เข้าใจว่าทำไมมันไม่ใช้ชื่อไทย =.=
“ นายมานี่ได้ไงเนี่ยย!”
“ก็วันนี้ฉันกลับมาไทยนี่ แม่เธอไม่ได้บอกเหรอ” บอกน่ะบอก แต่อยากรู้ว่ามาทำอะไรที่นี่ต่างหากเล่า!!
“บอก แต่นายน่ะมาทำอะไรที่นี่?” เออ นายมาทำม๊ายยย~
“ อ้อ! พอดีว่าฉันมารับเธอและก็มาสมัครเรียนที่นี่น่ะ” อ้อ มารับฉันและก็มาสมัครเรียนที่นี่ เอ๊ะ สมัครเรียนที่นี่แล้วมันสมัครเรียนที่ไหนวะ =O= (นางเอกมันโง่เป็นบางเรื่อง = =;) แอร๊ยส์ ยัยวงเล็บแกด่าฉันเรอะ!
“ สมัครเรียน แล้วสมัครเรียนที่ไหนอ่ะ”
“ ก็มาสมัครที่โรงเรียนเธอน่ะสิ แถวย่านนี้มันก็มีอยู่โรงเรียนเดียว แล้วแม่เธอไม่ได้บอกรึไง” เอ่อ อันนี้แม่ไม่ได้บอกนะ จริงๆ! ตายๆ ถ้าโชตะมาอยู่นี่ คงได้ทะเลาะกันตายแน่
“อันนี้แม่ไม่ได้บอกอ่ะ โรงเรียนมีตั้งเยอะ แล้วทำไมต้องมาเข้าโรงเรียนนี้ล่ะโว้ยย >O<”
“ ก็แม่ฉันบอกว่าใกล้ดี ส่วนแม่เธอบอกว่าจะได้มีเพื่อนคอยดูแลน่ะ J” เดี๋ยวนะ นี่แม่จะให้ฉันดูแลตานี่เนี่ยนะ เชื่อสิ มันไม่ได้ดูแลกันหรอกมันจะหาเรื่องกันมากกว่า อยากจะบอกว่านายจะกลับมาทำไมฉันอยากให้นายไปอยู่ญี่ปุ่นตลอดไปเลย เนื่องจากตอนเด็กๆฉันได้ยินแม่กับแม่โชตะคุยกันว่าจะหมั้นฉันกับโชตะ ซึ่งแน่นอน ชาติหน้าเถอะค่ะแม่จ๋า~
“ งั้นเองเหรอ เอ้า แล้วนี่จะไปกันรึยัง ไหนบอกว่า มารับฉันด้วยไง” ฉันพูดไม่สิตระโกนเลยดีกว่ามั้ง? เอ๊ย ไม่สิฉันพูด เอ๊ะ หรือตระโกนหว่า = =; (มันบ้า) แต่แทนที่โชตะจะพาฉันไปที่รถกับยื่นมือมาหาฉันซะงั้น
“ เอ้า!”
“ ยื่นมือมาทำไม ให้ฉันตัดมือนายเหรอ ”
“คำตอบสิ้นคิด =___=” อ่าว มาด่าฉันซะงั้น
“แล้วยื่นมือมาทำเพื่อ?”
“ แม่ฉันบังคับว่าให้ไปไหนต้องจับมือกับเธอ ไม่งั้นจะหักค่าขนมอ่ะ” อ่อ อย่างนั้นเองแล้วเกี่ยวไรกับฉัน?
“ฉันไม่จับมีไรมะ = 3 =” ฮ่าๆ ให้แม่โชตะหักค่าขนมไปเลยย~
“ ถ้าเธอไม่จับแม่เธอบอกว่าจะหักค่าขนมเธอด้วย” อ่าว เวรกรรม ค่าขนมยิ่งน้อยๆอยู่นะแม่ แง่ง อยากจะร้องไห้น้ำนองเป็นสายเลือดหมู(?)
หมับ! ฉันจับมือทันทีเมื่อได้ยินประโยคที่ออกมาจากปากโชตะเมื่อกี้ แม่นะแม่ เหตุผลที่แม่ทำแบบนี้เพราะจะให้หนูเหมือนเป็นแฟนอีตาโชตะนี่สินะ กลับไปได้บ้านแตกแน่ เส้นเล็กคนนี้จะไปฟ้องพี่เส้นใหญ่เลยคอยดู! พวกเรากำลังจะเดินออกไปจากร้านแต่ก็มีเสียงเพื่อนฉันพูดมาเสียก่อน
“อ้าว เส้นเล็กยังไม่กลับอีกหรอ แล้วนี่ใครอ่ะ หล่อดีนะ อย่าบอกนะว่าแฟนเธอ” ยัยแมททรี่พูดพร้อมทำตาประกาย
“ม...มะ”
“โห แกนี่เสน่ห์แรงว่ะ อย่าบอกนะว่าที่ไอ้ยีนส์มันเลิกกับแกเพราะมันรู้ว่าแกมีชู้อ่ะ =O=” นี่หรือคือเพื่อนฉัน? ฉันยังไม่ได้พูดอะไรไปเลยยัยแมททรี่ดันสรุปเองหมดรวดเดียว
“บ้า! ฉันพึ่งเจอหมอนี่เมื่อกี้เอง โชตะเป็น...”
“หา! อย่าบอกนะว่าเธอขอคนที่ชื่อโชตะนี่เป็นแฟนเมื่อกี้ แล้วโชตะก็ตอบตกลง เฮ้ย แกเสน่ห์แรงมากว่ะเส้นเล็ก” และเป็นอีกคราที่ยัยเพื่อนเลิฟจนอยากจะถีบติดฝาผนัง สรุปอีกครั้ง
“ไม่ใช่ โว้ย ฉันจะบอกว่าตานี่คือเพื่อนที่ชอบแกล้งฉันต่างหาก โชตะพึ่งกลัมมาถึงไทยวันนี้ แล้วหมอนี่ก็มาสมัครเรียนที่โรงเรียนเราแล้วมารับฉันด้วย เก็ทรึยัง!” เฮ้อเหนื่อยสงสัยตระโกนดังไปหน่อยทุกคนเลยหันมา =__=;
“อ๋อ เก็ทแล้วๆ มีเพื่อนหล่อใช่เล่นนะเนี่ย สวัสดีค่ะ ฉันชื่อแมททรี่ เป็นเพื่อนสนิทของเส้นเล็กเอง ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ ^ ^”
“อ่า สวัสดีครับ ผมชื่อ โชตะ ยินดีที่ได้รู้จักครับ” เอ้า! ยิ้มหวานเยิ้มกันเข้าไป เอาให้น้ำลายมันหยดออกมาทั้งปากเล้ย! เมื่อไหร่ฉันจะได้กลับบ้านล่ะเนี่ย
“ถ้ารู้จักกันเสร็จแล้วก็กลับบ้านสักทีสิตาโชตะ เร็วๆ” ฉันรีบลากโชตะออกมาจากร้านก่อนที่ยัยแมททรี่จะน้ำลายหยดทั้งปากจริงๆ
“แล้วนี่เธอรู้เหรอว่ารถฉันอยู่ไหน” เออ ว่ะ แล้วรถมันอยู่ไหนวะเนี่ย
“คนสมองดีอย่างฉันมีเหรอจะไม่รู้”
“เฮ้อ อย่ามาปากดีให้มานักเลยยัยเส้นเล็ก ฉันรู้ว่าเธอไม่รู้ มานี่” โชตะพูดส่งท้ายก่อนที่จะพาฉันไปที่รถ
“นี่นายหาว่าฉันโง่เหรอ!”
“เออ!”
“กร๊าซส์ ฉันไอคิว 119 เลยนะเฟ้ย”
“ฉัน 139 ชนะเห็นๆ ฉันฉลาดกว่าเธอเยอะ” อร้ากก ทำไมฉันทำไรไม่เคยชนะหมอนี่สักทีอ่า
“ เอ่อ คุณหนูทั้งสองครับมาขึ้นรถเถอะ เดี๋ยวค่อยไปทะเลาะที่บ้านก็ได้...” คนขับรถพูดพลางเปิดประตูรถให้
“อ่าครับ/ค่ะ” พวกเราหันมามองหน้ากัน
“นี่นายพูดพร้อมฉันทำไม!”
“เธอนั่นแหละพูดพร้อมฉันทำไม”
“เฮอะ/เชอะ” แล้วสุดท้ายพวกเราก็ขึ้นรถกันโดยที่อารมณ์ยังค้างอยู่อย่างนั้น
ความคิดเห็น