คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : ตอนที่ 6 ไปทะเล
6
ไปทะเล~
เมี๊ยวว เมี๊ยว ~~~~
โจ๊ะ! ได้ยินเสียงแมวมากจากที่ใด ข้าจะกระดึ๊บๆไปหาแมว อร๊ายยยส์! ในที่สุดข้าก็เจอเจ้าสักทีลูกแมวน้อย เฮ้ยย! แมวน้อยหายไปไหน? แมวน้อยหายไปหนายยย T_T
ตุ้บ!
แว้กกกกกกก! นะ...นั่นมัน ซากมะ...แมวน้อย มะ...ไม่มีคอ!
“กรี๊ดดดดดดดดดดดด!”
“เฮ่! เส้นเล็ก! เธอเป็นไรหรือป่าว?” ฉันไม่รู้ว่าคนที่มาเขย่าฉันเป็นใคร แต่ที่ฉันรู้ๆคือฉันรีบกระโดดกอดแล้วปล่อยโฮมาทันทีที่ฉันตื่นนอน ฮือๆ มะ...แมว
“ฮือๆ แมวตายแล้ว ฮึก”
“ฮะ! อะไรนะ เมื่อกี้เธอพูดว่าอะไรนะเราไม่ได้ยิน”
“ฮึก...แมวไม่มีคอ” ฉันเงยหน้าขึ้นมาจึงรู้ว่าคนที่ฉันกอดนั้นเป็นโชตะ แต่ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะมาหาเรื่องทะเลาะกัน เพราะตอนนี้ฉันกำลังกลัวจริงๆ
“ อ่า ไม่เป็นไรนะเส้นเล็ก ไม่ต้องกลัวแล้วเราอยู่นี่แล้ว ไม่ต้องกลัวนะ” โชตะกอดตอบฉันแล้วลูบหัวอย่างอ่อนโยน มันอบอุ่นมาก มันทำให้ความกลัวของฉันหายไปเกือบหมด...
“อืม...” ฉันตอบโชตะไปเบาๆ ก่อนที่โชตะจะยิ้มให้ฉัน
“งั้นไปอาบน้ำแต่งตัวซะนะ วันนี้เราต้องไปต่างจังหวัดกัน” หือ? ต่างจังหวัด = =
“ต่างจังหวัด? ที่ไหนอ่ะ” โชตะมองมาแล้วยิ้มบางๆให้ฉัน เอ๊ะ! ทำไมรู้สึกวันนี้โชตะแปลกๆชอบกล
“เชียงใหม่น่ะ ครอบครัวของพวกเรานัดไว้ตั้งแต่ฉันกลับมาแล้วว่าจะไปเที่ยวเพื่อฉลอง” อ๋อ! อย่างนี้นี่เอง สรุปคือให้ฉันไปเชียงใหม่เพื่อฉลองแค่นี้อ่ะนะ! ปกติแล้วฉันชอบมกอยู่แต่บ้านเวลาวันหยุดถ้าไปจริงๆก็น้ำตก ไปร้านหนังสืออะไรประมาณนี้แต่ก็ขี้เกียจไปอ่ะ! เวลาไปไกลๆชอบปวดฉิ๊งฉ่องบ่อย =3= แล้วที่นั่นก็ไม่ค่อยจะมีห้องน้ำด้วย
“ไม่เอาอ่ะ อยากอยู่บ้านขี้เกียจ” โชตะได้ยินดังนั้นก็ทำหน้าขมวดคิ้วเสียอารมณ์ใหญ่เลย อะไรอ่ะ! = = ก็ขี้เกียจนี่หว่า
“ ไม่ต้องมาขี้เกียจเลยเส้นเล็กยังไงเธอก็ต้องไปอยู่ดี”
“ งิ๋งๆ ปล่อยนกตัวน้อยๆไปเถอะนะ นกตัวใหญ่ T^T” เพราะฉันรู้ว่าถึงแม้จะบอกว่าไม่ไปยังไงแม่ฉันก็ลากฉันไปอยู่ดี
“ไม่ได้ตัวใหญ่จะไม่ปล่อยตัวน้อยเด็ดขาด ยังตัวน้อยก็ต้องไปกับตัวใหญ่!” ปกติเราจะใช้ตัวน้อยกับตัวใหญ่แทนตัวกัน บางเวลาก็เรียกชื่อกัน แต่ไม่อยากไปอ้ะ!
“ เชอะ! ตัวน้อยงอน~ =3=” จากนั้นโชตะก็ลูบหัวฉันอย่างเมามันส์(ไม่ใช่ละ = =)
“ไม่ต้องมางอนเลยตัวน้อยก็รู้ว่าตัวใหญ่ไม่ง้ออยู่แล้ว จริงไหม”
“จะ...จริงค่ะ T^T” โหยงอนก็ไม่ได้ชิ! ทีทะเลากันบางครั้งล่ะงอน!
“เพราะฉะนั้น ตัวน้อยต้องไปนะถ้าตัวน้อยไม่ไปตัวใหญ่งอน!” เผด็จการแท้หนอ~ ตอนแรกโหดๆอยู่ไหงกลายมาเป็นจะงอนอ่ะ
“ค่าๆ ไปแล้วค่า” มันจะสำคัญอะไรนักหนาล่ะนิ แค่ฉลองเองอ้า ไปเชียงใหม่เหมือนไปสวนสนุกเสียวดีแท้!
“ดีมากก~ เดี๋ยวตัวใหญ่ให้รางวัลเอาป่าว” แล้วโชตะก็ลูบหัวฉันอีกครั้ง
“ไม่เอา! ไปอาบน้ำดีกว่า พูดแทนตัวด้วยตัวใหญ่ตัวน้อยแล้วมันสยอง บรื๋ออ” ฉันเดินไปหยิบผ้าแล้วเข้าห้องน้ำ แต่ก็มีเสียงพูดเบาๆแบบฉันได้ยิน(นางเอกหูดีค่า)
“เมื่อก่อนก็เคยพูดไม่ใช่หรือไง” อ่าค่ะ เมื่อก่อนเคยพูดแต่นี่มันโตแล้วค่ะคุณพี่! ใครมันจะไปแบ๊วๆยังงั้นกัน อายุจะ 18 อยู่ละยังทำตัวเหมือนเด็กอยู่ได้ = =
20 นาทีผ่านไป~
ปังๆ! (เสียงเคาะประตู)
“เส้นเล็ก! เสร็จหรือยังเนี่ย นี่มันนานมากแล้วนะ อยากบอกนะว่าอ่านหนังสืออยู่น่ะ!” ชะอุ๊ย! รู้ด้วย แหะๆ = w = พอดีว่าฉันเป็นคนที่รักการอ่านนน~ ทุกๆที่มันต้องมีหนังสือ อิอิ ไปอาบน้ำละ เดี๋ยวไอ้คนข้างนอกจะของขึ้นซะก่อน
ซ่าๆ~
“เฮ้ย! อยากบอกนะว่าพึ่งอาบเนี่ยย”
“อ่าฮะ มีอะไรเหรอ”
“เออ ไม่มีเร็วๆเลยนะ”
“ค่าๆ คุณเพ่!”ฉันได้ยินคนข้างนอกบ่นพึมพำๆ อะไรของเขาก็ไม่รู้
20 นาทีผ่านไป
“เสร็จแล้วค่า~” ฉันเดินลงบันไดไปห้องรับแขกซึ่งทุกคนๆรอกันอยู่
“นานจังนะเส้นเล็ก หัดเกรงใจคนอื่นเค้ามั่ง”แม่ฉันทำเสียงดุๆ ส่วนพี่เส้นใหญ่ก็ยิ้มๆแห้งๆมาให้ฉัน
“สวัสดีฮะพี่เส้นเล็ก!” ฉันได้ยินเสียงแว่วๆมาจากห้องครัวจึงหันกลับไปดูก็พบว่าเซจิกำลังวิ่งมาหาฉัน
“เซจิ~” เซจิกอดฉัน ฉันก็กอดเซจิตอบ แต่ทว่าได้ยินเสียงจิ๊จ๊ะ มาจากคนที่อยู่ในห้องซึ่งก็คือเส้นหมี่และก็โชตะ
“ แหมๆ รักกันจริงนะ ทีพี่แท้ๆแกกลับไม่เห็นดีใจขนาดนี้เลยเซจิ” โชตะเดินดุ่มๆเข้ามาแล้วก็ขยี้หัวพวกเราสองคนส่วนเส้นหมี่ก็กอดอกอย่างไม่สบอารมณ์สักเท่าไหร่ พอได้ยินดังนั้นเซจิก็ทำหน้างอนๆพี่ชาย อร๊ายยยส์ น้องบ้าอะไรชั่งน่ารักขนาดนี้ >///<
“ก็ไม่ค่อยได้เจอพี่เส้นเล็กนี่นา ส่วนพี่โชตะเจอทุกวันเลยน้องก็เบื่อนะ” แล้วโชตะก็เคาะหัวน้องชายตัวเองแรงๆ =*=
“ นี่อย่ามามัวคุยกันสิเซจินายมาช่วยเส้นหมี่เตรียมของหน่อยสิ” โห คุณหญิงเส้นหมี่แอบหึงหวงละซี่~
“คร้าบๆไปแล้วฮะคุณแม่” แล้วเซจิก็ไปช่วยจัดของในครัวเหมือนเดิม เอ้อ! ฉันลืมบอกไปว่าความจริงทั้งสองคนนี้เขาเป็นแฟนกันค่ะ อิอิ บ้างครั้งเซจิก็พูดว่า
‘น้องก็เป็นแฟนกันแล้ว ทำไมพวกพี่ๆไม่เป็นแฟนกันมั่งล่ะฮะ’ พอเซจิพูดประโยคนั้นฉันก็ตบหัวทันใดเลยค่ะ! ใครมันจะอยากเป็นแฟนกับอีตานี่กัน
“เตรียมของเสร็จแล้วค่ะแม่” เส้นหมี่ตะโกนมาจากในครัว
“งั้นเราก็ไปกันเถอะจ้ะเด็กๆ”
ขึ้นรถเสร็จ
“Let gorrr!” ฉันพูดพร้อมกับทำท่า แต่ก็โดนไอ้คนข้างๆที่ชื่อว่าโชตะมาเคาะหัวซะงั้น T^T
“ Let go ต่างหากยัยบ๊อง!”
“แง๊ๆ เคาะหัวทำไมเนี่ยตัวใหญ่ TOT”
...............................................................................................................................................
ไม่ได้อัพนานเลย แหะๆ ขอโทดด้วยนะคะ ไม่ค่อยว่างจริงๆ เดี๋ยวอาทิตน่าไรเตอร์ก็สอบแล้ว T^T ขอให้ทุกคนโชคดีนะ
ความคิดเห็น