คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : :: Secret 9:: 100%
9
“คริส...แม่ให้คุยขนาดนี้นี่ยังไม่พอใจอีกเหรอ!? แกจะอยู่โรงพยาบาลไปตลอดชีวิตเลยหรือไง?” แม่ของคริสเริ่มเอือมระอากับลูก
ที่ถึงจะให้คุยกับเพื่อนแล้วก็ยังไม่มีอาการดีขึ้น แถมแย่ลงอีกด้วยซ้ำ สิ่งที่ผู้เป็นแม่ได้รับมาก็คือความเงียบเท่านั้น
“พี่คริสเป็นไงบ้างคะ
คุณแม่” เหม่ยหลิงหญิงสาวตัวเจ้าปัญหาที่คอยหวังแต่จะแต่งงานกับคริส
เดินเข้ามาในห้องผู้ป่วย ทำหน้าจริงจัง
ดูเป็นห่วงเป็นใยที่ทำให้แม่คริสหลงเชื่อ แต่ตัวคริสเองก็รู้
มันคือมารยาผู้หญิง... ไม่มีผู้หญิงคนไหนที่เข้ามาในชีวิตเขาเพื่อจะไม่อยากเป็นลูกสะใภ้เจ้าสัวคนรวยหรอก
“เฮ้ออ
ไม่ยอมพูดเลยจ้ะ ไม่รู้จะดราม่าอะไรนักหนากับแค่อีเด็กตัวเตี้ยๆ
แถมเป็นผู้ชายอีก”
ปัง!...
เมื่อคริสได้ยินขำนั้น หมอนถูกขว้างระหว่างทั้งสองไปโดนประตูทันที
เขารู้สึกโกรธกับคำที่แม่ของเขาพูดออกมา ถึงจะเป็นแม่แต่จะมาพูดว่าอีเด็กกับแฟนของเขาไม่ได้!
“ออกไปเดี๋ยวนี้! ออกไปกันให้หมด!”
คริสประกาศอย่างเกรี้ยวกราดจนผู้เป็นแม่ถึงกับตกใจเกือบหัวใจวาย ส่วนนางเหม่ยหลิงก็แอบลอบยิ้ม
“ไม่เป็นไรค่ะคุณแม่
คุณแม่ออกไปก่อนเถอะค่ะ เดี๋ยวหนูขอคุยกับพี่คริสสักนิด”
เหม่ยหลิง...
“ฉันบอกให้ออกไป เธอหูหนวกหรือไง ไม่ได้ยินที่ฉันพูดเหรอฮะ!!”
“ก็ได้ยิน
แต่เหม่ยหลิงไม่ไป
ไหนๆพี่คริสก็กลับมาอยู่ประเทศจีนแล้ว
เริ่มชีวิตใหม่เถอะนะคะ ชีวิตใหม่ที่มีเหม่ยหลิงอยู่ข้างๆพี่”
“ละเมอเหรอ? ฉันไม่ได้รักเธอ ฉันไม่ได้ชอบเธอ แต่ฉันเกลียดเธอ และรำคาญเธอตั้งหาก ออกไปจากชีวิตฉันสักที!”
“ถึงพี่จะเกลียดเหม่ยหลิงสักแค่ไหน แต่ยังไงพี่ก็ต้องแต่งงานกับเหม่ยหลิงอยู่ดี
เพราะแม่ของพี่และแม่ของเหม่ยหลิงกำลังวางแผนงานแต่งงานของเราสองคน”
“หุบปากแล้วออกไปจากห้องฉันเดี๋ยวนี้เลยนะเหม่ยหลิง ก่อนที่ฉันจะทำร้ายผู้หญิงห่วยแตกอย่างเธอ”
ณ
เกาหลี
“ยังไม่นอนอีกเหรอ”
“กำลังจะไปแล้ว”
ซูโฮที่ตื่นมากลางคันในเวลาเที่ยงคืน
และเมื่อเดินไปที่โซนทำอาหารเพื่อจะดื่มน้ำก็เจอชานยอลกำลังดื่มนมอยู่พอดี เมื่อเจอหน้าชานยอล
ซูโฮก็นึกสิ่งหนึ่งขึ้นมาได้พอดี
“แกจะทำแบบนี้จริงๆเหรอวะ”
“ทำอะไร?”
ชานยอลทำหน้างงๆกับพี่ชาย
ที่อยู่ดีๆก็ถามอะไรโดยไม่มีที่มาที่ไปให้เขาเข้าใจเลยสักนิดว่าเรากำลังพูดถึงเรื่องอะไร
“เรื่องคยองซู”
“ก็ผมชอบคยองซูมาตั้งนานแล้ว”
“นายจะหักหลังพี่คริสแบบนี้เหรอวะ คยองซูเขามีเจ้าของแล้วนะเว้ย”
“แล้วไง ในเมื่อพี่คริสทิ้งคยองซูไปแล้ว ก็เท่ากับเลิกกับคยองซูไม่ใช่เหรอไง ผมก็มีสิทธิที่จะเป็นแฟนเขาได้”
ชานยอลลุกจากเก้าอี้เดินเอานมไปเก็บในตู้เย็นดั่งเดิมแต่ก่อนที่มือของชานยอลจะได้ผลักประตูตู้เย็นปิดนั้น...
“นายมีสิทธิที่จะเป็นแฟนคยองซูได้
แต่ที่นายกำลังทำมันคือการยัดเยียดสิ่งที่นายอยากให้เป็นให้กับคยองซูที่ไม่รู้เรื่องอะไรเลย”
“และอีกอย่าง”
“พี่คริสเขารู้เรื่องแล้วนะ เรื่องที่คยองซูพยายามฆ่าตัวตายและความจำเสื่อม”
50%
พลั่ก!
“พี่ไปพูดให้มันฟังทำไม!”
“เฮ้ย! พวกนายทะเลาะไรกัน ชานยอล นายผลักพี่ซูโฮทำไม”
เฉินที่นอนอยู่ได้ยินเสียงคนพูดคุยอยู่ในห้องครัวมาดังมาถึงห้องเขา เลยจะเปิดประตูไปดูว่าใครอยู่ข้างนอก จนพบฉากที่ชานยอลกำลังผลักซูโฮล้มลงพื้น แต่โชคดีที่ซูโฮเอาแขนยันไว้ทัน
และหลังจากนั้นคนที่นอนอยู่ในห้องนอนก็เริ่มเปิดประตูกันออกมา
“พี่จะเสียงดังกันทำไมคนจะนอน” เซฮุนที่ออกมาจากห้องเป็นคนที่สองพูดขึ้นอย่างหัวเสีย
ตาจะปิดอยู่แล้ว
“ย่าห์! นี่ฉันเป็นพี่นายนะ กล้าดียังไงมาผลักวะ!”
ซูโฮที่หมดความอดทนหลังจากที่ชานยอลได้ผลักเขาล้มลงกับพื้น
ซูโฮลุกขึ้นแล้วผลักชานยอลตอบ
“พอกันได้แล้วมั้ย”
เสียงทุ้มๆเล็กๆ พูดด้วยน้ำเสียงงัวเงียๆ
เพราะพึ่งตื่นนอนหลังจากได้ยินเสียงดังมาจากข้างนอก
“คยองซู”
“ทำไมพวกพี่ต้องเสียงกันด้วย พรุ่งนี้เช้าพวกเรามีงานกัน ก็ต้องการการพักผ่อนไม่ใช่เหรอ โดยเฉพาะชานยอล นายอ่ะเสียงดังที่สุดเลย”
“พี่ขอโทษ”
“วันนี้ผมจะไปนอนกับเซฮุน และก็พี่ซูโฮ”
แล้วคยองซูก็เดินไปเปิดประตูเข้าไปในห้องเซฮุนทันที
ข้างนอกห้องบรรยากาศเงียบไม่มีใครพูดออกมาจนเฉินที่อึดอัดใจจนทนไม่ได้บอกให้แยกย้ายกันไปนอน
“อ้าว
พี่เข้ามาห้องผมทำไมอ่ะ”
เซฮุนที่นอนแผ่บนเตียงพร้อมเล่นโทรศัพท์ไปด้วยถามคยองซูที่เปิดประตูเข้ามาพร้อมหน้าคิ้วขมวดพร้อมฆ่าคนได้ทุกเมื่อ
พี่รำคาญชานยอล เลยจะมานอนด้วย ถ้านายให้พี่นอนด้วยพี่จะเลี้ยงชานมไข่มุก
แต่ถ้านายปฏิเสิธพี่จะฆ่านาย”
บอกแบบนี้แล้วผมจะปฎิเสธลงได้ยังไง
แค่ตอนนี้เห็นหน้าพี่แล้วก็เหมือนจะฆ่าผมจริงๆ........
“โอเค งั้นเดี๋ยวผมไปบอกพี่ซูโฮก่อนนะ”
“ไม่ต้องบอก
พี่ล็อกห้องไปแล้ว
เดี๋ยวเขาก็หาที่นอนได้เอง”
............
ผมเซฮุนหมดคำพูดเลยครับ
“รูปนี้…”
หลังจากที่เข้ามาคยองซูก็ได้เดินสำรวจห้องที่เซฮุนและซูโฮอยู่ ห้องมีความรกมากๆ
จนเขาคิดว่าไม่น่าคิดจะมาเข้าห้องนี้เลย
แต่ระหว่างเดินก็ไปพบกับรูปรูปหนึ่งที่วางอยู่ตรงโต๊ะ
“รูปถ่ายก่อนที่พวกเราจะเดบิวต์ไง พี่จำไม่ได้เหรอ”
“นายลืมรึไงว่าฉันความจำเสื่อม”
เออว่ะ ลืม...
“แล้วนี่ใครอ่ะ”
คยองซูชี้ไปที่คนแถวหลังสุดแถมตัวยังสูงสุดอีกต่างหาก หน้าตาคุ้นๆเหมือนเคยเจอกันมาก่อนเลย แต่จำไม่ได้ว่าใครเนี่ยสิ
“พี่คริสไง
จำไม่ได้เหรอ เขาเป็นแฟ... อุ๊บส์”
เซฮุนที่พึ่งนึกได้ว่าชานยอลเคยขู่เขาไว้ว่าถ้าหากบอกอะไรเกี่ยวกับพี่คิดนายจะไม่ได้อยู่ต่อไปอีกในวงการ รีบเอามือมาปิดปากตัวเองทันที แต่ก็คงไม่ทันแล้วเพราะพูดไปแล้ว
แต่อย่างน้อยก็ไม่ได้บอกว่าเป็นแฟนล่ะวะ
“อะไร แฟๆนะ
นายพูดอะไรฉันไม่เห็นรู้เรื่อง”
“ไม่มีอะไรหรอกพี่ นอนเหอะ พรุ่งนี้มีงานเช้า”
จากนั้นเซฮุนก็ล้มตัวนอนแล้วรีบเอาผ้าหุ่มคลุมตัวทันที
“ชื่อคริสเหรอ”
...
ความคิดเห็น