คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : ตอนที่ 7 สารภาพรัก
7
สารภาพรัก
กา กา กา~
ณ ตอนนี้เราก็มาถึงทะเล > <
ที่ฉันเกลียดที่สุด! =____= เพราะอะไรน่ะเหรอ? เพราะว่าเวลาฉันไปทะเลทีไรฉันก็จะดำเหมือนถูกปิ้งจนไหม้กลับมาทุกที วันนี้ฉันเลยทาครีมกันแดดมาอย่างหนา จนตัวเคลือบไปด้วยครีมกันแดด เพื่อป้องกันไอ้รังสีปิ้งย่างนี่! มาทะเลต้องว่ายน้ำ...แล้วทำไมฉันถึงมาเป็นกรรมกรถือของยกของอยู่กับอีตาโชตะนี่ล่ะ!
“ถือไหวหรือป่าวเส้นเล็ก” โชตะถามอย่างเป็นห่วง
“อือ เรายังไหว”
“อืมๆ ถ้าไม่ไหวบอกเรานะ” โชตะพยักหน้าหงึกๆแล้วยิ้มให้ เอ๊ะ! วันนี้คุณชายเขามาแปลกแฮะ ไม่ทราบว่าโดนสิงมารึยังไง = = และแล้วเราก็มาถึงบ้านพักซึ่งก็ใหญ่อยู่พอตัว เพราะวันนี้สองครอบครัวเค้ามากัน ตอนนี้ทุกคนก็ขึ้นห้องตัวเองเพื่อเก็บของ ฉันนอนกับเส้นหมี่ โชตะนอนกับเซจิ พี่เส้นใหญ่ต้องนอนคนเดียว T^T พี่เส้นใหญ่~ เดี๋ยวนี้เราแทบไม่ได้คุยกันเลยอ่า พอฉันเอาเสื้อผ้าที่จะมาค้างใส่ตู้เสร็จฉันก็ได้ยินเสียงเส้นหมี่ตะโกน
“พี่เส้นเล็ก! หนูไปเล่นทะเลกับเซจิแล้วนะฝากเก็บต่อด้วยคร่า> <” และเส้นหมี่ก็วิ่งออกไปอย่างรวดเร็ว เอิ่ม...รู้สึกว่าฉันยังไม่ได้ตอบว่าจะเก็บให้มันเลยนะ นี่มันเออออเองเลยนี่หว่า ไอ้น้องคนนี้นี่! สนใจแฟนมากกว่าพี่อีก ฉันรู้ละว่าทำไมสองคนนี้เป็นแฟนกันได้ เพราะมันเร็วเหมือนกันไม่เคยรอคนอื่นอ่ะ!
ก๊อกๆ!
มีเสียงเคาะมาจากประตูฉันจึงเดินไปเปิดพบว่าเป็นพี่เส้นใหญ่ ฉันจึงกระโดดกอดทันใด T^T คิดถึงงงง
“พี่เส้นใหญ่!”
“โอ๊ย! เบาๆหน่อยเส้นเล็กตัวไม่ใช่เล็กๆแล้วนะเรา พี่เจ็บ”
“โห! พูดแบบนี้กับน้องได้ไงอ่า เดี๋ยวน้องงอนเลย เชอะ!” พี่เส้นใหญ่เห็นดังนั้นจึงทำหน้าตาเหมือนจะร้องไห้...หึหึ นี่แหละคือจุดอ่อนของพี่เส้นใหญ่ ผู้รักน้องมากมาย โฮะๆ
“อย่างอนพี่เลยนะ พี่ขอโทษๆๆ ยกโทษให้พี่เถอะนะเส้นเล็ก”
“ก็ได้ งั้นพี่เส้นใหญ่ต้องพาเส้นเล็กไปเล่นน้ำนะ” แต่ดูเหมือนว่าพี่เส้นใหญ่จะทำหน้าเหมือนร้องไห้อีกแล้ว =___=
“ขอโทษนะเส้นเล็ก พี่ต้องพาแม่ไปตลาดน่ะ ขอโทษจริงๆ พี่มันเป็นพี่ที่ไม่ดีจริงๆ TT^TT” กรรม ข้อเสียของพี่เส้นใหญ่ก็คือชอบโทษตัวเองนี่แหละ บางครั้งฉันก็คิดว่าพี่เส้นใหญ่เหมือนเด็ก
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ พี่เส้นใหญ่ไม่ผิดซะหน่อย มันจำเป็นจริงๆ พี่อย่าโทษตัวเองเลยนะ” ฉันบอกแล้วลูบหลังพี่เส้นใหญ่เบาๆ
“งั้นเดี๋ยวพี่สั่งให้โชตะไปด้วยและกันนะ อ๊ะ! พี่ต้องไปแล้วขอโทษนะเส้นเล็กเดี๋ยวพี่สั่งเจ้าโชตะให้ ไปล่ะ!” ฮะ เฮ้ย! ใครบอกว่าหนูอยากไปกับโชตะ อ๊ากกกก!
และแล้วตอนนี้ ฉันก็มาอยู่กับโชตะตรงหน้าทะเลนี้ ซึ่งตรงหน้ามียัยเส้นหมี่และเซจิกำลังเล่นน้ำอยู่...ไปลากคอมันมาจัดการเลยดีมั้ย - -+ ข้อหาไม่ยอมเก็บของ
“นี่ๆ ไปเล่นน้ำกันเส้นเล็ก” โชตะยิ้มแฉ่ง แต่ที่ฉันว่าผิดสังเกตไปมากกว่านั้นคือ...มือ จับมือฉันทำไม และใครให้แกจับบ!
“มือ”
“เฮ้ย! อ่าขอโทษๆ” เมื่อเห็นว่ามือเราจับกันอยู่โชตะก็รีบปล่อยมือทันใด
“ไปว่ายน้ำกันเถอะ”
“นั่นสิไปว่ายน้ำกันแหะๆ ^ ^”
“ = =” แล้วอยู่ดีๆก็มีลูกบอลมาโดนหลังฉันอย่างแรง! ใครกล้าทำเส้นเล็กมันต้องเจอกับกระบองเพชรรรรรร >O<
“อุ๊ย! ขอโทษค่ะไม่ทราบว่าเป็นอะไรหรือป่าวยะ” หืม??? เสียงนี้มันคุ้นๆ เหมือนเคยได้ยินมาบ่อยมากแถมคำพูดยังไม่มีมารยาทซะขนาดนี้ มันต้องเป็น...
“ยัยแพทตี้!”
“อุ๊ยต๊าย! นางเส้นเล็กนี่นา หึ!” ไม่อยากจะเชื่อว่าฉันจะได้มาเจอนางที่นี่! สวรรค์กลั่นแกล้งหนู T^T
“มีอะไรเหรอเส้นเล็ก” โชตะเดินดุ่มๆแล้วก็มาจับมือฉันแน่น อีก...แล้ว =///=
“อุ๊ย! นี่มันเทพบุตรชัดๆ > <” อุ๊ยตาย! ยัยนางแพทตี้หลงความหล่อของตาโชตะซะแล้ว งั้นก็ดี หึหึ
“หืม ??? อะไรของเธออ่ะ แล้วเธอเป็นใคร?” ตาโชตะทำหน้ามึนๆงงๆ
“ฉันชื่อแพทตี้และเป็นคนที่สวยที่สุดในโลกนี้ซะด้วย”
“ถ้าทางว่าจะไม่ใช่นะ ฉันคิดว่าเส้นเล็กยังสวยกว่าเธอด้วยซ้ำ (:” ตายแล้ว~~ เป็นวันแรกที่นายพูดโดนใจฉันโชตะ!
“อะไรกัน ฉันสวยที่สุดในโรงเรียนเลยนะจะบอกให้ แล้วคุณเทพบุตรเป็นใครคะ” เหอๆ ไม่ใช่ว่าแกใช้เงินฟาดหัวคนอื่นเหรอ?? นางแพทตี้พูดเพราะแหละจะอ้วก! ข่อยรับบ่ได้ > <
“ผมชื่อโชตะ อยู่ข้างบ้านเส้เล็กและก็เป็นว่าที่ลูกเขยของบ้านเส้นเล็กครับ” =[ ]= !! ฮะ ไอ้บ้าใครให้แกพูดอย่างงั้นนน!
“ว่าไงนะ! ไม่จริงน่า!” รู้สึกยัยแพทตี้จะอึ้งน่าดู แต่ตอนนี้สิ่งที่ฉันทำได้ก็คือแอบหยิกแขนมองนั่นแรงๆเป็นการลงโทษ
“โอ๊ย~ หยิกเราทำไมน่ะเส้นเล็ก”โชตะมองฉันด้วยความเจ็บปวด เหอะ! สมน้ำหน้า!
“ไม่ทราบว่านายเป็นลูกเขยตั้งแต่เมื่อไหร่ยะ”
“ก็เมื่อกี้ไ...โอ๊ยยยย~” เออ! ง.งูไม่ต้องพูดเล้ย! อยากจะจับนายไปยัดส้วมซะจริง
“ไม่ต้องมาเมื่อกี้ ชาติหน้าเหอะ”
“เส้นเล็ก! แกจำไว้นะฉันจะแย่งแฟนของเธอมาให้ได้เหมือนตอนยีนส์เลยคอยดู!” แล้วชีก็ชี้หน้าฉัน แสดงว่าที่ยีนส์เลิกกับฉันก็เพราะเรื่องนี่เองสินะ อืม เข้าใจๆ ข่อยเข้าใจ =…=
“ขอโทษนะ สมองฉันมีไว้จำแต่เรื่องมีประโยชน์ๆน่ะ ฉันไม่อยากเอาเรื่องไร้สาระมาใส่สมองฉันหรอกนะ แล้วอีกอย่างตัวใหญ่ไม่มีทางไปรักคนอย่างเธอหรอก” ฉันฉีกยิ้มแล้วก็เกาะแขนโชตะไว้เพื่อแสดงความเป็นเจ้าของ(ปลอม)
“เชอะ! คอยดูแล้วกัน ฮึ!” แล้วนางแพทตี้ก็เดินอย่างจรวดไปดาวอังคารเอ้ยไม่ใช่ไปที่ไหนของมันซักแห่ง = =;;
“ยีนส์แฟนคนเก่าของเธออ่ะเหรอ เส้นเล็ก”
“อืม” แล้วจู่ๆโชตะก็มาโอบกอดฉันด้านหลังจนฉันสะดุ้ง แถมยังเอาคางเคยไหล่ฉันอีก
“ยัยตัวเล็กเอ้ย”
“ฉันรู้นะว่านายด่าฉันเตี้ย =__=”
“รู้แล้วก็ดีหนิ”
“เออ แล้วทำไมมากอดฉัน ถ้าไม่เลิกกอดแล้วเอาคางออกไป ฉันจะยันนายตกทะเล”
“ก็คนมันชอบนี่นา” ฮะ?? ชอบไรกัน
“ชอบอะไร” โชตะฉีกยิ้มบางๆให้ฉันก่อนจะตอบ
“ชอบเธอไง ^ ^”
ฮะ!!! พระเจ้าฉันไม่ได้ฟังผิดใช่มั้ย! โอ้ว พระเจ้า! T^T
.....................................................................................................................................................................
สวัสดีค่า >< ไม่ได้เจอกันตั้งนานเลย ไรท์เตอร์อัพตอนใหม่ให้แล้วนะงิ T^T งานเยอะมากช่วงนี้
มีอะไร เม้นได้เน้องับ > < เดี๋ยวผมจะพยามปรับปรุง
ความคิดเห็น