คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : :: Intro ::
Intro
“ด๊อง แน่ใจนะว่าจะแต่งตัวแบบนี้ไปแน่ๆ” เสียงเข้มถามอย่างอ่อนโยนผิดวิสัย แต่ก็คงจะเป็นเพราะกับคนๆ นี้เท่านั้น
“ทำไมล่ะครับ พี่ฮีซอลว่ามันตลกหรอ?” ถามตาแป๋วกับญาติผู้พี่แล้วขยับเชิ้ตขาวตัวโปร่งให้เข้าที่
“ก็ไม่ แต่แต่งตัวธรรมดาๆ ไปดีกว่ามั้ย พี่ว่ามันไม่ค่อยดีเท่าไหร่” ร่างบางที่ดูสูงโปร่งกว่าแนะ แต่อีกฝ่ายส่ายหน้าเบาๆ แล้วยิ้มหวาน
“ได้ไงล่ะครับ น้องพี่ออกหล่อซะขนาดนี้ ไปเรียนวันแรกก็ต้องมีอะไรแปลกๆ กลบเกลื่อนความหล่อซะหน่อยสิครับ” ร่างบางหัวเราะคิกๆ ผมซอยประบ่าที่ดูยาวปรกใบหน้าหวานเกินชาย อีกทั้งลักษณะท่าทางที่ดูอ่อนโยนนั่นอีก หากไม่ติดที่ว่าเขามีแผงอกที่แบนราบ คงจะถูกมองว่าเป็นผู้หญิงแน่ๆ
“เฮ้อ เอาเถอะ ยังไงพี่ก็ห้ามไม่ได้นี่นา ซนจริงนะเราน่ะ”
“แฮ่ๆ”
ลีดงเฮ นักเรียนมัธยมปลายปีสุดท้ายเดินผ่านเข้าประตูโรงเรียนมาตามปกติที่ไม่ปกติ ...หากเป็นดั่งเช่นทุกวัน เมื่อไรที่หนุ่มหน้าหวานคนนี้เดินผ่านพวกปากมอมข้างตึกนิเทศน์นั้นจะต้องมีเสียงแซวๆ จากรุ่นพี่ปีสุดท้ายอยู่เสมอ แต่วันนี้กลับเงียบกริบ ก็เพราะว่าหน้าหวานที่เดินมานั้น...
แว่นสายตาอันเบ้อเริ่มที่ถูกเปลี่ยนเลนส์ให้เป็นพลาสติกธรรมดาสวมอยู่บนใบหน้า เรือนผมที่ระบ่าก็ถูกมัดหางม้าไว้ให้ดูดีไปอีกแบบที่ไม่เคยมีใครได้ยล เชิ้ตที่โคร่งกว่าตัวทำให้รูปร่างดูสูงใหญ่ ละม้ายคล้ายคลึงกับคนทั่วไป ไม่มีตรงไหนให้หน้าสนใจจนมองข้าม
ดงเฮยิ้มกว้างกับตัวเอง อุตส่าห์ให้ช่างเสริมพื้นรองเท้าเพิ่มความสูงให้ตัวเองก็เพื่อวันนี้โดยเฉพาะ ใครจำได้ก็ให้มันรู้กันไปสิ!
ติ๊ดๆ ติ๊ดๆๆ~
“สวัสดีครับ” เสียงหวานตอบรับปลายสาย
[ด๊องอยู่ไหนแล้วเนี่ย มาช้าจังเลย เรากินขนมรอจนอ้วนหมดแล้วนะ] เสียงบ่นเจื้อยแจ้วมาตามโทรศัพท์เครื่องจิ๋ว ดงเฮอดไม่ได้ที่จะแซวกลับไป
“ก็อ้วนเป็นทุกเดิมอยู่แล้วนี่นา ซองมินจะกลัวอะไรอีกล่ะ”
พูดจบก็ต้องหัวเราะคิกๆ
[ด๊องอ้ะ บ้า เค้าอวบน่ากอดต่างหากล่ะ]
“งั้นเหรอ โอ๋ๆ น่ากอดจังเลยน้า หมูน้อยเนี่ย ฮิๆ”
[เชอะๆๆ ด๊องนะด๊อง จะกินขนมของด๊องให้หมดเลยวันนี้] เสียงเง้างอดตามประสาคนช่างอ้อน
“งั้นก็ดีเลยซองมิน ด๊องจะได้ไม่อ้วนไง”
ปลายสายยังคงเอื้อนเอ่ยไปเจื้อยแจ้ว ดงเฮตอบรับเพื่อนสนิทไปอย่างไม่ขาดสาย ทางเดินที่เชื่อมจากตึกเรียนไปยังโรงอาหารนั้นว่างเปล่าไร้ผู้คน
“แค่นี้ก่อนนะซองมิน ด๊องเก็บกระเป๋าแล้วจะไปหา บอกฮยอกด้วยนะว่าเหลือขนมไว้ให้มั่ง”
[ขนมฮยอกเสร็จเรานานแล้วละ อิๆ แค่นี้นะ]
ดงเฮยิ้มขำๆ กับโทรศัพท์ หย่อนกระเป๋าลงบนเก้าอี้ในห้องก่อนจะหยิบสมุดเล่มสีฟ้าไปวางไว้หน้าชั้นเรียน
“สร้อยใครเนี่ย?”
มือบางๆ หยิบสร้อยสีเงินจี้ไม้กางเขนสวยน้ำดีที่ตกอยู่บนพื้นขึ้นมาดูอย่างสงสัย จำไม่ได้ว่าเพื่อนในห้องใส่สร้อยแบบนี้กันด้วย ดูท่าจะแพง ราคาไม่ต่ำกว่าห้าหมื่นวอนแน่ๆ
“ส่งมาให้ฉันซะ”
เสียงนิ่งๆ ไม่คุ้นหูดังขึ้นจากทิศของประตูห้องเรียน
นี่ไอ้ฮันเอาของเขามาซ่อนซะไกลแบบนี้ มิน่าล่ะ ถึงหาไม่เจอสักที นี่ถ้าไม่คาดคั้นและขู่ว่าจะเตะมันละก็ เพื่อนบ้านั่นก็คงไม่ปริปาก
ร่างสูงขบเขี้ยวหมั่นไส้เพื่อนรักในใจเบาๆ มองผู้ชายหน้าหวานตาสวยภายใต้กรอบแว่นอย่างพินิจ หน้าคุ้นๆ
“นายจะเอาไปขายกินหรือไง”
เสียงหวานกวนประสาทที่กำลังไม่ค่อยจะนิ่งดีนัก คิ้วขวาเขากระตุกแปลกๆ
“นั่นของฉัน”
“จะเชื่อได้ไง ถ้าเกิดเจ้าของตัวจริงไม่ใช่นาย ฉันที่เป็นคนเจอก็ซวยแย่ดิ”
นายหน้าหวานหลับหูหลับตาพูด หน้าตาก็น่ารักดูดีอยู่หรอก แต่พูดมากชะมัด
ร่างสูงสาวเท้าเข้าไปใกล้แล้วดึงสร้อยเส้นสวยมาจากมือร่างบาง พลิกด้านหลังของจี้กางเขนที่สลักตัว K ไว้อย่างประณีตให้หน้าหวานดูให้เต็มตา
“ฉันคิมคิบอม และ K นี่ก็ย่อมาจากชื่อฉัน เชื่อรึยัง”
เจ้าของสร้อยเก็บของรัก(สร้อยนะจ๊ะ) ใส่ในกระเป๋าเสื้อโดยที่อีกฝ่ายได้แต่แกล้งยักไหล่อย่างไม่แยแส ก่อนไล้สายตาเรียวคมสำรวจร่างบางตั้งแต่หัวจรดเท้าและแค่นหัวเราะ
“หึ”
“หัวเราะอะไร” น้ำเสียงดูฉุนปนหงุดหงิด มองเขาแล้วยังมีหน้ามาเยาะใส่อีก
“ไม่พอใจกับส่วนสูงของตัวเองหรือไง เสริมมากี่เซ็นล่ะ หรือมาเป็นนิ้ว”
ร่างสูงถามสีหน้าขบขัน สายตาจับจ้องที่ร้องเท้าหนาพิเศษ แต่สำหรับคนที่ยังไม่เคยรู้จักกันดีอย่างดงเฮมองว่าสายตานั้นคือดูถูกเขา!
“ไอ้ทุเรศ!”
คนถูกบริภาษหน้าตึง อารมณ์สนุกๆ เมื่อครู่หายวับไปในธุลี
“นายว่าไงนะ”
เสียงเย็นเยียบทำเอาดงเฮแอบกลืนน้ำลายเอื๊อกใหญ่ เมื่อร่างสูงดูท่าจะไม่พอใจเขา
“ก็นายนั่นแหละ มาดูถูกฉันก่อน! ยะ อย่าเข้ามานะ”
ร่างบางปัดป่ายอกกว้างที่เขาแอบอิจฉาให้ออกไปพ้นตัว
“ฉันไปดูถูกนายตอนไหน ฮะ ไอ้หน้าหวาน”
คิบอมยอมหยุดเดินเข้าใกล้ร่างบาง อารมณ์เดือดเมื่อครู่ค่อยๆ หายไปทีละนิดเมื่อเห็นคนตรงหน้าดูหวาดกลัวเขาพิกล เขาไม่ใช่ฆาตกรฆ่าคนซะหน่อย เอ แต่คนหน้าหวานก็ไม่แน่นะ
“นายมาด่าว่าฉันเตี้ย!”
เขาเลิกคิ้วสูงอย่างงงๆ รอยยิ้มขำเริ่มเผยออกมาจนร่างบางแอบระแวงในใจว่าแก้มป่องๆ นั่นจะแตกออกมาได้หรือเปล่าถ้าเกิดยิ้มนั้นกว้างกว่านี้ (ปัญญาอ่อนแล้วด๊อง =_=;)
“ฉันเปล่าสักหน่อย ก็แค่ถามๆ ไปอย่างนั้น นายนั่นแหละที่คิดไปเอง”
“อ้าว”
พอเห็นหน้าเหวอๆ ของอีกฝ่าย คนที่มีมาดนิ่งอยู่เป็นนิตย์ก็ยิ้มกว้างขึ้นไปอีก
ดงเฮที่รู้สึกหมั่นไส้คิบอมขึ้นมาตงิดๆ เดินอ้อมไปอีกทางเพื่อจะออกจากห้องเรียนด้วยสีหน้าบูดๆ
โครม!
“โอ๊ย!”
หน้าหวานที่เดินรีบเร่งไม่สนใจสิ่งกิ่งขวางเดินชนกับโต๊ะที่อยู่ข้างประตูเข้าอย่างจัง ร่างบางๆ จึงล้มลงไปกองอย่างเสียมิได้
“อ๊า เจ็บๆๆ”
ดงเฮครวญ คิบอมที่เหมือนนึกขันกับปฏิกิริยาของหน้าหวานหลุดขำออกมาเบาๆ ดงเฮจ้องเขาตาเขียวปั้ด
“อะไรไอ้แก้มป่อง ไม่ต้องมาสมน้ำหน้าฉันเลยนะ” ดงเฮแว้ดตามผิดนิสัย ตามปกติเขาไม่ค่อยที่จะโวยวายออกนอกหน้าเท่าไหร่นัก ชอบที่จะอยู่เฉยๆ เสียมากกว่า
หน้าหวานรู้สึกรำคาญแว่นตานี่ขึ้นมาตงิดๆ จึงดึงมันออกอย่างหงุดหงิดใจ
เมื่อไร้สิ่งพรางตัวตามที่เจ้าของต้องการ คิบอมเลยได้เห็นใบหน้าที่แท้จริงของหน้าหวานนั่นชัดๆ เป็นครั้งแรก
ดวงตากลมโตดูมีเสน่ห์แบบที่พบหาได้ยากในบุรุษเพศ จมูกโด่งรั้นได้รูปสวย ริมฝีปากบางที่ขมุบขมิบบ่นงึมงำอยู่คนเดียวนั้นดูน่าเป็นเจ้าของนัก สายตานิ่งเฉยของคิบอมจับจ้องอยู่ที่ดวงหน้าหวานอย่างไม่ขาดสาย
คิบอมสลัดหัวอย่างเรียกสติ เขาเผลอไผลให้กับความหวานของร่างบางคนนี้ไปได้ยังไง แม้ว่าปัจจุบันความรักของเพศที่สามนั้นจะเป็นที่ยอมรับของคนทุกชนชั้นไปแล้วเรียบร้อย แต่เขาก็ไม่คิดว่าตัวเองจะเข้าข่าย ไม่ได้รังเกียจ แต่คิดว่าตัวเองไม่น่า...
“ไอ้คนแล้งน้ำใจ ไร้มนุษยธรรม คอยดูนะ นายต้องถูกพระเจ้าลงโทษ ต้องถูกม้าแยกร่าง ต้อง...”
นั่นสิ เขาจะเป็นแบบนั้นไปได้ยังไง ก็ในเมื่อเขาแค่ชื่นชมในรูปลักษณ์ภายนอกของคนๆ นี้ ไม่ได้นึกถึงข้างในที่ยังไม่เคยรู้จักนี่นา แล้วยังจะคำพูดแปลกๆ พิลึกพิลั่นนั่นอีก อย่างนายหน้าหวานคนนี้ คงไม่มีอิทธิพลที่จะทำให้เขาเบี่ยงเบนได้หรอก
“ลุกขึ้นมาซะ”
เขาพูดทิ้งท้ายก่อนเดินผ่านร่างบางหน้าหวานที่คะมำอยู่บนพื้นแล้วออกจากห้อง B ไปอย่างไม่สนใจแบบที่เคยทำกับทุกๆ สถานการณ์ แต่ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม ประสาทรับรู้การได้ยินยังคงจดจ่ออยู่กับคำพูดต่อว่าที่ดังตามมาอย่างไม่ลดละ...
“ไอ้แก้มป่อง! คนใจร้าย ใจดำ เห็นแก่ตัวเอ๊ย ไอ้แก้มแตก!!”
...อย่าไร้สาระน่า คิมคิบอม
“พูดแล้วยังแค้นไม่หายเลยนะฮยอก คิดดูสิ เป็นต้นเหตุให้เราเจ็บตัวแล้วยังเมินเดินไปอีก แค้นๆๆ” คนกำลังอารมณ์เดือดสาธยายเรื่องราวทั้งหมดให้เพื่อนสนิททั้งสองฟัง คนแรกเท้าคางฟังอย่างตั้งใจ อีกคนก็นั่งฟังตาแป๋ว.. เคี้ยวขนมในปากตุ้ยๆ
ฮยอกแจ เพื่อนสนิทที่ดงเฮเคยล้อเล่นว่าระบุประเภทเป็นลูกครึ่งคน - ไก่ พยักหน้ารับตามคำเอ่ยของเพื่อนหน้าหวานดาวเคะมัธยม
“ฮึ่ย เรายังโมโหแทนเลยนะเนี่ย คิดว่าใหญ่นักหรือไง ไอ้หมอนี่ไงที่เราเคยเล่าให้ฟัง ที่เพื่อนมันเป็นรองประธานชมรมเทควันโดน่ะ คราวนั้นมันเล่นฉันซะอ่วมไปเลย ยิ่งคิดก็ยิ่งแค้น”
ฮยอกแจว่าบ้าง ไอ้โหดฮันนั่นใช้ตำแหน่งรองประธานมาหาเรื่องเขาได้อย่างกวนระสาทเป็นที่สุด!
“น่ารักจังเลยเนอะ” ซองมินเพ้อฝันส่งตาหวาน
“น่ารักอะไรซองมิน?” หน้าหวานถามน่ารัก เคะหน้าสวยที่ทำใจเมะละลายเป็นแถบๆ หากให้เลือกระหว่างคนสองคนนี้ สู้เอาหัวโขกกำแพงให้รู้แล้วรู้รอดไปเลยดีกว่า ลำบากใจ!
“เออ นั่นสิ”
คนหน้าไก่สำทับ ผู้คนโดยรอบต่างก็ลอบมองสิ่งสวยงามที่พระเจ้าสร้างให้อย่างใจดีถึงสามคน แต่แทนที่พวกเขาจะเขินอาย กลับรู้สึกว่าเป็นเรื่องปกติไปเสียแล้ว แต่ก็นะ ก็คนทั้งสามน่ารักน่ามองขนาดนี้ คลาดสายตาได้ยังไงไหว พวกเมะๆ ทั้งหลายก็ต่างรอเชยชมเคะอย่างพวกเขาคนนี้อยู่อย่างห่างๆ ไม่มีแม้สักคนที่กล้าทำอะไรอุกอาจ ได้แต่แอบมองอยู่เงียบๆ ราวกับจะทำให้สิ่งสวยงามนั้นต้องแปดเปื้อนหากตนเข้าใกล้
“ก็... ถ้าทำให้สองคนนั้นรักกับพวกเธอได้ก็น่าจะดีน้า” ซองมินพูดตามที่คิดเรื่อยเปื่อยตามประสา ผิดกับเพื่อนรักทั้งสองที่พอได้ฟังแล้วแทบอ้วก
“แหยะ ซองมินอ่ะ ให้ไอ้แก้มแตกนั่นน่ะเหรอมารัก นอนคุยกับต้นไม้ทั้งชาติยังจะดีกว่าเลย”
“เออ ไอ้โหดนรกนั่นเราก็ไม่เอา หม้อแล้วยังมั่วอีก”
“แหม แต่ถ้าทำให้คนแบบนั้นหลงรักเราจนหัวปักหัวปำ ยอมสยบแทบเท้าเราได้ก็ดีเนอะ” ซองมินฝันเฟื่องต่อไปแบบไม่ใส่ใจ ฮยอกแจที่หมั่นไส้เลยชิงพายฟักทองมาแล้วยัดใส่ปากซะ
“ฮย๊อกแจ๊~”
ทั้งสองชุลมุนแย่งพายฟักทองของโปรดของน่ารัก ไม่ได้สนใจเพื่อนอีกคนที่ประกายนัยน์ตาลุกวาวอย่างตื่นเต้น
เป็นอย่างที่ซองมินบอก มันดีไม่น้อยเลย...
งั้นฉันจะทำให้นายหลงรักฉัน! คิมคิบอม!
______________________________________________________________________________________
ฮี่ๆๆ วายเรื่องแรกเลยนะเนี่ย~
อยากรู้มานานละว่าถ้าโดนตัวแดงแล้วมันจะเป็นยังไง -V-
แต่อย่าเพิ่งเอาไปฟ้องเว็บน้า TOT
เอามาให้อ่านๆ ดูก่อนค่ะ ส่วนตอนต่อไปคงดูจากเม้นท์
เพราะไม่ค่อยมั่นใจกับวายเท่าไหร่ ไม่รู้จะสนุกหรือเปล่า
ช่วยๆๆๆๆๆๆ เม้นท์ๆๆๆๆๆๆ โหวตๆๆๆๆๆๆๆ กันหน่อยน้าคร้า >O<
เม้นท์เพื่อคิเฮ โหวตก็เพื่อคิเฮ ฮุ่ยเล่ฮุ่ย~ V=O=V
ความคิดเห็น