ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [fic] The Missing Moment

    ลำดับตอนที่ #3 : ความเปลี่ยนแปลง

    • อัปเดตล่าสุด 24 ก.ค. 57


     



     

     

    ถามความรู้สึกว่าเปลี่ยนไปไหม …ตอบเลยว่า เปลี่ยน …เปลี่ยนสุดๆ

     

    หลังจากที่ภูบอกว่ามันชอบผม

     

    ทำไมผมรู้สึกว่าทั้งโลกสว่างไสว น่าอยู่ อะไรๆก็น่ามองไปหมด …นี่สินะ ความรัก

     

    ใช่ ผมไม่เคยมีแฟน และภูก็จะเป็นแฟนคนแรกของผม ทั้งที่เคยจินตนาการเอาไว้ว่าแฟนตัวเองคงเป็นผู้หญิงตัวเล็กๆ ขาวๆ น่ารัก ตาโต …ของจริงมันคนละเรื่องเลย

     

    ไอ้ภูตัวสูง ถึงจะไม่ขนาดแดกเสาไฟเป็นอาหารอย่างที่มันชอบค่อนขอดผมตอนเล่นบาส แต่มันก็ตัวหนากว่าผม ที่สำคัญขาวกว่าผมเยอะ ทำให้สาวๆในโรงเรียนกรี๊ดมันไม่น้อยกว่าวิน หนุ่มป๊อปประจำโรงเรียน

     

    มันคือขั้วตรงข้ามกับผม มันพูดเก่ง เข้ากับคนง่าย มีเพื่อนฝูงล้อมหน้าล้อมหลังตลอดเวลา และมันนี่แหละ เพื่อนคนแรกในกรุงเทพฯของผม ต่างจากผมที่เป็นคนค่อนข้างจะเก็บตัว พูดน้อย นิ่งๆจนบางครั้งก็เงียบไปเลย

     

    เปล่านะ... ผมไม่ได้มีโลกส่วนตัวสูง …ผมแค่ไม่รู้จะพูดอะไร ผิดกับภูที่หาเรื่องมาคุยได้ตลอดเวลาไม่ซ้ำซักเรื่อง

     

    แล้วนี่ผมควรทำตัวยังไงดี

     

    “ธีร์ๆๆ” ผมสะดุ้ง “ครูมาแล้ว” สไปร์ทสาวสวยรองหัวหน้าห้องเอื้อมมือมาสะกิดผม

     

    “นักเรียนทำความเคารพ” ผมพูด

     

    ทั้งคาบผมแทบไม่ได้ฟังครูพูดเลย ใจผมลอยไปหาคนนั่งข้างหลังตลอดเวลา

     

    ครืดดดดด~~ ครืดดดดด~~  ผมล้วงโทรศัพท์จากกระเป๋ากางเกงมาแอบดูใต้โต๊ะเรียน



     

     


    ภู >> [กลางวันนี้กินอะไรกันดี]



     

    [มึงเลือกดิ] << ธีร์

     



    ภู >> [ไม่เอา มึงเลือกบ้างดิ]

     



    [เดี๋ยวมึงก็ด่ากูอีกว่าแดกซ้ำซาก] << ธีร์

     



    ภู >> [ไม่ด่าแล้วไง นะนะ]

     

    ภู >> [เดี๋ยวมีบริการพิเศษป้อนถึงปาก]

     



    [ใช้ปากมึงป้อนนะ 55+] << ธีร์

     



    ภู >> [สัด มึงเป็นลูกนกเหรอ ต้องให้กูเคี้ยวก่อนขย้อนใส่ปากมึงด้วยไม๊]

     



    [ก็ถ้ามึงป้อน กูยอม] << ธีร์

     

     



    พลั่ก!!! …เก้าอี้ผมถูกกระแทกอย่างแรงจากด้านหลัง ผมหันไปยิ้มเจ้าเล่ห์ มันคว่ำปากใส่ก่อนจะหันไปสนใจหน้ากระดานต่อ

     

     

    ครืดดดดด~~ ครืดดดดด~~  ผมเปิดโทรศัพท์ดูอีกรอบ

     

     


    ภู >> [ http://youtu.be/SSbBvKaM6sk ]

     



    [ไรอะ] << ธีร์

     



    ภู >> [กดดูดิ]

     

     



    ผมกดตามที่มันบอก …มันจะให้ผมดูวงไรเนี่ย …….

     

    วู้วววววววววว ฮู้วววววววววววววว

     

    “เฮ้ย!!!” โทรศัพท์ผมแผดเสียงดังลั่นห้อง

     

    “นายธีร์!!! นั่นทำอะไร!” ผมรีบปิดคลิปพัลวัน ข้างหลังผมหัวเราะดังลั่น

     

    ‘สะใจมากใช่ไหมมึง’ ผมจดไว้แล้ว แค้นนี้ต้องชำระ

     

    “ออกมาทำโจทย์หน้าชั้น! เดี๋ยวนี้!” ครูดวงลดาสั่งเสียงดุ

     

    “ครูอะ ภูเบศวร์แกล้งผม” ผมทำหน้าตาน่าสงสาร

     

    “ออกมาทั้งคู่เลย นายภูเบศวร์ไปทำฝั่งขวาให้เสร็จ!” หึๆ เล่นกับใครไม่เล่น  เล่นกับไอ้คุณธีร์หัวหน้าห้องเด็กเรียบร้อยแสนดีของคุณครู …เรื่องแอ๊บคนดี ใสซื่อ เป็นผู้ถูกกระทำอย่างผม ตบตาครูมานักต่อนัก

     

    เสียงเป่าปากวี้ดวิ่ว แซวผมกับภูดังลั่นห้อง ‘ผัวเมียตีกันเว้ย’

     

    ผมไม่ตกใจหรอก เพราะพวกผมโดนล้อมาซักพักจนชินไปแล้ว แต่ครั้งนี้ทำไมมันทำให้ผมรู้สึกหน้าร้อนๆชอบกล ทั้งที่คำแซวก็ประโยคเดิมๆ คนล้อก็ไอ้แก๊งค์เดิมๆ …หรือเพราะประโยคนั้น ‘ผัวเมียตีกัน’ มันกลายเป็นจริงไปซะแล้ว

     

    “ไอ้ขี้ฟ้อง” ภูผลักไหล่ผม ก่อนจะเดินไปแก้สมการอย่างเซ็งๆ

     

    ------------------------------------------------------------------------


    talk :

    คุณ Jam - ขอบคุณนะคะที่ติดตาม จะพยายามเขียนให้ยาวขึ้นนะคะ

    คุณ เนร์ - รอลุ้นนะคะว่าคืนที่จะถึงนี้ ภูจะทำไรธีร์ เอ๊ะ หรือธีร์จะทำไรภู เอ๊ะ หรือเค้าจะทำไรกัน 55

    คุณ ขวัญ - คนเขียนก็เขียนไปเขินไป 55 รออ่านนะคะ

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×