ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [FicExoHunHan ft.Chanbaek] Rainbow boy ขออยู่ในใจพี่ชายคนแมน

    ลำดับตอนที่ #3 : ชาเขียวเซ็ตคอมโบ

    • อัปเดตล่าสุด 8 พ.ค. 58


      

    ตอนที่ 3 ชาเขียวเซ็ตคอมโบ

        หลังจากที่ผมได้เซลฟี่ตัวเองแถมมีพี่คนสวยติดมาด้วย ผมนี่รีบเดินหันหลังออกจากร้านเลยครัช -///- ผมยังไม่พร้อมให้พี่คนสวยเห็นผมในตอนนี้ เรื่องที่ผมชนพี่เค้าล้มตอนนั้นคงทำให้พี่เค้ายังโมโหไม่หาย ผมยังไม่พร้อมจะซื้อชาเขียวคืนให้พี่เค้าตอนนี้ TT

     

             “พี่ฮุน พี่บอกผมได้ยังว่าทำไมพี่ออกมาจากห้องเร็วขนาดนั้น แต่งตัวเนี้ยบด้วย คนบ้าอะไรอาบน้ำเร็วขนาดนั้น พี่มีวิธีอาบน้ำเร็วๆหรอ สอนผมหน่อยเด้ อย่าอุบไว้ใช้คนเดียววว -0-“ เจ้าบีเกิ้ลซักผมหลังจากที่ผมกลับมารับมันที่โรงเรียน

     

     

     

              มึงยังสงสัยไม่หายอีกหรอเหรอเนี่ย!” ผมบ่นขึ้นเพราะมันก็ตั้งแต่เช้ามาแล้ว เคล็ดลับสุดพิเศษนี้ไม่อยากจะบอกใครซะด้วยสิ อุบมาซะนาน

     

     

              เออน่าพี่ เผื่อบางวันผมตื่นสายอย่างเนี้ย จะได้ไปโรงเรียนทันไงพี่ นะๆๆพี่ฮุนสุดหล่อหมาตายความผวา *_*”

              “เออๆ เอาหูมานี่ แล้วห้ามเผยแพร่นะมึง มันลับสัสๆ!”

              “ขนาดนั้นเลยเหรอพี่ฮุน อ่ะๆเจ้าหมาน้อยยื่นหูมาใกล้ๆผม ตาผมมองถนนขับรถไปเรื่อย พร้อมกับกระซิบหูแบคฮยอนเบาๆไปด้วย

              “%^*&$(()_*#*”

              “อะไรนะพี่ ไม่ได้ยินเลย เสียงลมมันกลบ ด้วยความที่รถผมเป็นรถเปิดประทุน แล้วปุ่มปิดมันเสีย ยังไม่ได้ไปซ่อม เลยไม่สามารถปิดประทุนได้ เสียงลมเลยทำให้แบคฮยอนไม่ได้ยินเสียงของผม ผมเลยหายใจเข้าลึกๆ ขยับเข้าไปใกล้แบคฮยอนมากขึ้น รวบรวมแรงทั้งหมดที่มี เปล่งความลับออกไปอย่างดัง!

              กู! ไม่! อาบ! น้ำ!”

     

        ในจังหวะนั้นเองผมก็เพิ่งรู้ตัวว่าตัวเองจอดติดไฟแดงอยู่ พอจอดเท่านั้นแหละ รู้เลยว่าตัวเองเสียงดังแค่ไหน ขนาดที่รถคันข้างมองหน้าผม หมาที่อยู่ปากซอยถนนตรงข้ามสะดุ้ง ป้าที่ตักน้ำในโอ่งหลังบ้านข้างๆเดินออกมาดู แต่รถข้างๆนี่คงได้ยินชัดเต็มสองหู ผมมองไม่ค่อยชัดเพราะลืมใส่คอนแทกเลนส์มาวันนี้ รู้แค่ว่ารถสปอร์ตสีแดงคันด้านขวาเปิดกระจกอยู่

     

     

     

     

     

              “พี่ฮุน พี่พูดดังทำไมเนี่ยย อายเค้าหมดแบคฮยอนตีแขนผมพร้อมกับว่าผม ใครกันที่อยากรู้เรื่องนี้แล้วบอกไม่ได้ยิน

     

     

     

              มึงก็ไม่บอกกูหน่อยเล่า!” ผมโวยขึ้นแต่เสียงเบามาก (ไม่อยากอายไปมากกว่านี้ -.-)

     

     

       

        จู่ๆแบคฮยอนก็ยื่นหน้าไปมองรถคันด้านขวาที่ผมรู้แค่ว่าเค้าเปิดกระจกอยู่แต่มองหน้าไม่ค่อยชัด แล้วมันก็มองหน้าผมสลับกับเค้าคนนั้นไปมาหลายรอบ แล้วก็พูดขึ้นอีกครั้งหลังจากเงียบไปนาน แต่ไฟแดงแม่งนานจังเว้ย รถนี่ก็ติดจัง -.-

     

              ทำไมพี่คนนั้นมองหน้าพี่แบบนั้นอ่ะ พี่รู้จักเค้าหรอ? คนอื่นเค้าก็เลิกสนใจพี่ไปนานแล้วนะ

     

     

     

              กูจะไปรู้จักใครแถวนี้อีกล่ะวะเนี่….พี่คนสวย! Oops !” ผมเผลอเรียกชื่อที่ผมตั้งขึ้นไว้แทนชื่อจริงของเค้า เจ้าของรถสปอร์ตคันสีแดงตัดกับสีรถผมที่เป็นสีเหลืองนั่นคือพี่คนสวยเองเหรอวะเนี่ยยย! ขายหน้าเค้าแล้วกู TT โชคดีมากที่หลังจากที่ผมเผลอเรียกพี่คนสวยไปไฟเขียวพอดี พอไฟเขียวเท่านั้นแหละ ผมนี่บึ่งรถหนีอย่างเร็วเลยครัชช!

     

     

              “พี่คนสวย…..ของพี่…..พี่คนนี้ใช่มั้ยที่พี่ฝันแล้วเพ้อๆเมื่อเช้าอ่า !” หลังจากที่ผมบึ่งรถออกมา แบคฮยอนทำหน้าเหลือเชื่อมาก คงไม่คิดว่าพี่คนสวยที่ผมเพ้อไปจะเป็นผู้ชาย TT

              “อะ..อะ...เออผมตอบแบบติดขัดอย่างอายสุดขีด

              พี่ไม่อาบน้ำไม่พอพี่ยังคิด Somethings กับผู้ชายด้วยเหรอเนี่ยยย 0.0!” ทำหน้าเหลือเชื่อแบบคอมโบ้เซ็ต

              เอาจริงๆนะเว้ย กูน่ะชอบผู้หญิง แต่มาเจอคนเนี่ยย หน้าตาหวานโคตรๆ ยังกะผู้หญิงอ่ะ กูก็เริ่มหวั่นๆอยู่เหมือนกันนะ แต่มึงไม่ต้องคิดมากนะ กูเหมือนกูคิดกับคนนี้แค่คนเดียว ผู้ชายคนอื่นกูทำไมรู้สึกเฉยๆก็ไม่รู้ผมรีบแก้ประเด็นพร้อมพูดความในใจออกมาให้น้องรักฟังทุกอย่าง เพื่อน้องจะได้ไม่กลัวผม รังเกลียดผม

              ผมไม่คิดมากหรอกพี่ พี่จะรักใครชอบใครอยู่ที่พี่เลย ความรู้สึกมาเข้าฝันแบบนี้เค้าต้องเป็นคนของพี่แบบแน่นอน คาสโนว่าอย่างพี่ไม่เคยเพ้อถึงหญิงไหน ชายใดได้ขนาดนี้ ผมว่าครั้งนี้พี่จริงจัง ในฐานะที่ผมเป็นน้องพี่ ผมจะเอาใจช่วยนะ Fighting ><” แทนที่แบคฮยอนจะรังเกลียดผม มันกลับให้กำลังใจผมซะงั้น รักน้องก็วันนี้แหละเจ้าบีเกิ้ล ^^

       

        ผมกลับถึงบ้านด้วยความอายและประหม่านิดๆว่าแบคฮยอนจะไม่โกรธผมจริงๆหรือเปล่า หรือแค่พูดให้ผมสบายใจเฉยๆทั้งๆที่ในใจยังรับไม่ได้ แต่ถึงขนาดนั้น ผมก็ยังไม่เข้าไปคุยกับมัน ผมไม่กล้า

     

              “Call me baby,Call me baby ~ในขณะที่ผมเหม่อลอยอยู เสียงเรียกเข้าเพลงสุดเพราะจับใจของวง เอ็กโค่ ก็ดังขึ้น (เอ๊ะ? --“) ผมเลยไปหยิบไอฟิ้วของผมมาดูว่าใครกันโทรมา แต่เบอร์ที่ขึ้นดันเป็นเบอร์ใครก็มิรู้ง่า -0- เอาวะ รับก็รับ อาจจะเป็นโมเดลลิ่งโทรมาติดต่องานแสดงก็ได้นะ แหม หล่อซะขนาดนี้ ขอเวลาวอร์มเสียงก่อนนะ อะแฮ่มมม!

     

     

     

              “(สวัสดีครับ โอ เซฮุน พูดอยู่ครับ)” ผมเก๊กเสียงหล่อเข้าไว้ คนโทรมาจะได้ประทับใจ ~

     

     

              “(อา….นายชื่อ เซฮุนหรอกหรอออ เจ้าเด็กไม่อาบน้ำ ฮ่าๆๆ)” แต่แล้วคนในสายกลับไม่รู้จักชื่อผม แต่ดันรู้ว่าผมไม่อาบน้ำ เอ๊ะ! ใครกันวะเนี่ยย

              “(เอ่ออไม่ทราบว่านี่ใครพูดครับ)” ผมถามกลับไป

               “(ฮ่าๆ นี่นายแจกบอร์คนอื่นเยอะขนาดนั้นเลยเหรอ ถึงขนาดที่ว่าจำไม่ได้ว่าฉันคือใคร อ่ะจะใบ้ให้นะ ฉันคือเจ้าของรถสปอร์ตคันสีแดงข้างๆรถเหลืองๆ ของนายไงล่ะ)” ปลายสายตอบกลับผมมา เจ้าของรถสปอร์ตแดง……อ๋อ พี่คนสวยนี่เองแหมนึกว่าใคร…..เฮ้ยยยยย!

              “(อ่า….ผมจำได้แล้วล่ะฮะ ผมขอโทษนะพี่ที่ผมเรียกพี่ว่าพี่คนสวย ก็เพราะพี่น่าตาเหมือนผู้หญิงไงผมถึงเรียกพี่แบบนั้น พี่อย่าโกรธอย่าเกลียดผมนะ TT)” ผมรีบแก้ตัวทันควันเพราะกลัวพี่เค้าจะโกรธที่ผมเรียกผู้ชายขับรถสปอร์ตดูแมนยกเว้นหน้าตาน่ารักนั่นว่าพี่คนสวย ผมต้องโดนว่าแน่ๆอ่ะ ฮือออ TT

              “(นี่ๆ ฉันยังไม่ได้ว่า ไม่ได้ด่า แล้วก็ยังไม่ได้พูดด้วยว่าฉันโกรธนาย ฉันชินแล้วเหอะ ไปไหนก็มีแต่คนว่าถ้าฉันผมยาวจะสวยกว่าชะนีใดๆ -.-!)” พี่คนสวยตอบกลับมา น่ารักจัง -3-

     

              “(งือออ TT)” ผมร้องไห้ซาบซึ้งใส่โทรศัพท์ที่พี่เค้าไม่โกรธผม TT

              “(เป็นอะไรเนี่ยเจ้าเด็กน้อย เรียกฉันว่าพี่คนสวยแต่ตัวเองร้องไห้ยังกับเด็กผู้หญิงเหอะ เด็กน้อยว่ะ =_=)” คนปลายสายเรียกผมว่าเด็กน้อยเพราะเสียง

              “(ว่าแต่พี่ชื่ออะไรอ่า ผมอยากรู้ชื่อพี่ตั้งนานแล้ว -0-!)”  ผมถามชื่อพี่คนสวยจนได้ ยังไงผมก็ต้องรู้จักเค้าให้ได้ในวันนี้!

     

              “(ฉันชื่อออ…...)” คนปลายสายเว้นวรรคไว้ให้ผมลุ้นจนไส้บิดไปบิดมา -0-

              “(ชื่อออ….)” ผมก็ลากเสียงตามด้วยแฮะ -.-

              “(เอาละเดี๋ยวแกลุ้นจนตายพอดี ฉันชื่อ ลู่หาน ^^)”และสุดท้ายพี่คนสวยก็บอกผมว่าเค้าชื่ออะไรเพื่อที่จะไม่ได้ดูเป็นคนทรมานเด็กมากจนเกินไป =_=

              “(อา….กวางน้อยแห่งรุ่งอรุณ น่ารักจัง ><)” ผมเคยเรียนภาษาจีนมา ผมเลยรู้คำแปลของชื่อพี่ลู่หาน พี่เค้าเป็นลูกครึ่งจีนเหรอเนี่ย 0^0

              “(นี่นายรู้คำแปลชื่อฉันด้วยเหรอ โห….นึกว่าจะโง่ =^=)” พี่ลู่หานทำเสียงเหลือเชื่อที่รู้ว่าผมรู้ความหมายของชื่อพี่เค้า เอ๊ะ พี่เค้าว่าผมโง่ด้วยอ่ะ -.-

     

              “(โอ เซฮุนซะอย่างเหอะ เรื่องแค่นี้ไก่กาฮาราจูกุมากอ่าพี่ ว่าแต่พี่เป็นลูกครึ่งจีนหรอ ทำไมชื่อเป็นภาษาจีนง่า ‘^’?)” ผมถามปลายสาย

              “(ก็ใช่น่ะสิ แต่นี่อย่าเพิ่งพาฉันนอกเรื่องเลยนะ นี่คิดจะหนีหรอ!?)” พี่ลู่หานทำเสียงดังขึ้นมา หนีอะไร อะไรคือหนี ง่ะ -0-?

              “(นี่จำไม่ได้เหรอว่าทำอะไรไว้กับฉันน่ะห้ะ!? ชาเขียวของฉันนน !!)” คนปลายสายพูดเสียงดังขึ้นเพื่อนเตือนความจำผม นอกจากผมจะสายตาสั้นแล้ว ความจำยังสั้นด้วย

              “(อา….ชาเขียว ถึงผมจะความจำสั้น แต่รักของผมนั้นยาวนะพี่ ฮิ้ววววววว >,<)” ผมทวนคำแล้วหยอดความเสี่ยวฮิฮิ เสี่ยววันละนิดชิวิตแจ่มใสไงละคร้าบบบ ^^

              “(อย่าเสี่ยวให้มากนัก จะชดใช้ยังไงว่ามา -0-)” พี่ลู่ขัดจังหวะความเสี่ยวผมไว้แล้วทวงสัญญาต่อ

              “(อืม มมงั้นผมจะชดใช้ด้วยการเลี้ยงชาเขียวพี่ทุกวันเป็นเวลา 1 เดือน ที่ร้านพี่ซิ่วหมินร้านโปรดผม บางวันถ้าพี่ทำตัวน่ารักน่ะนะ ผมอาจจะมีของแถมเล็กๆน้อยๆให้อย่างเช่น ชานมไข่มุกรสเผือกที่ใสในแก้วรูปของผม ไม่ก็เครปเค้กรูปหัวใจเจาะรูตรงกลางแล้ววางรูปผมตรงกลางรูนั่นซะเลย ดีมั้ยพี่ ‘^’)” ผมเสนอการชดใช้แถมเซ็ตของแถมจากความน่ารัก ผมว่ามันโอเคนะ : )

              “(เอ่ออฉันโอเคเรื่องการชดใช้ แต่คอมโบเซ็ตที่ให้มานายสะดวกก็เอาเลยเหอะ -0- ว่าแต่นายก็เป็นลูกค้าประจำพี่หมินหรอ ฉันก็เป็นลูกค้าประจำเหมือนกันนะ แต่ฉันไม่เห็นจะเคยเห็นนายเลย โม้หรือเปล่า -0-)”

              “(โม้ที่ไหนเล่าพี่ พรุ่งนี้ผมว่าง 10 โมงถึง บ่าย 2 เลย งั้นต่อจากกินชาเขียวแล้วก็ชานมไข่มุกของผมแล้วไปกินข้าวเที่ยงกันนะพี่ อาผมต้องวางแล้วนะ อย่าลืมเมมเบอร์ผมว่า ‘Handsome SeHun’ นะพี่ เดี๋ยวผมจะเมมเบอร์พี่ว่า ‘Pretty angie gorgeous sexy green tea beauty LuHan’ ชื่อนี่ดีสุดๆ >< ผมวางแล้วนะพี่พริตตี้แองจี้กอร์เจียสเซ็กซี่กรีนทีบิวตี้ลู่หาน ^^)” ผมกดวางสายทันทีที่ผมพูดสโลแกนของพี่ลู่ที่ผมคิดจะเอาไปเมมเบอร์พี่เค้าไว้ ชื่อนี้เหมาะสุดๆ แต่ถ้าจะให้ดีต้องเติม ‘deer’ เข้าไปด้วยนะ แต่มันได้แค่เนี้ยอ่ะ ช่างเหอะ มันโอเคละ ><

     

        หลังจากที่ผมวางสายพี่ลู่หานไปแล้ว ตอนนี้ก็เป็นเวลา….เท่าไหร่นี่แหละนาฬิกาผมพังแล้ว -0-ช่างมันเถอะ ผมไม่สนใจแล้วล่ะ ผมสนใจแค่ว่า เมื่อไหร่จะถึงพรุ่งนี้กันนะ เมื่อไหร่ผมจะได้เจอกับพี่คนสวยของผมอีกครั้ง ><

     

     

     

     

     

        ผมเหม่อได้ไม่นานมากนักผมจึงกะจะไปอาบน้ำเตรียมตัวเข้านอนซักหน่อย ไหนๆงานก็เคลียร์หมดแล้ว ไม่มีนัดไปดริ๊งค์ที่ไหนซะด้วย รีบๆนอนให้พรุ่งนี้ตื่นเช้าๆซักหน่อย หน้าจจะได้ไม่โทรมไปมากกว่านี้ -…-

     

     

     

     

     

     

               ตริ๊ง!” หลังจากที่ผมไปอาบน้ำแร่แช่น้ำนมชำระล้างสิ่งสกปรกบนร่างกายผมเรียบร้อยแล้ว จู่ๆเสียงข้อความก็ดังขึ้นมาจากไอฟิ้วของผม ผมจึงเดินเข้าไปหยิบมือถือผมขึ้นมาดู ข้อความที่แจ้งเตือนหน้าไอฟิ้วของผม ขึ้นแค่ชื่อคนส่งก็ทำผมดีใจแทบบ้า พอกดเข้าไปดูข้อความเท่านั้นแหละ อยู่ๆหัวใจผมก็เต้นรัวๆตุ๊มๆต่อมๆ

     

     

     

     

     

              ‘เรื่องนัดพรุ่งนี้น่ะ ฉันยังไม่ได้ออกความเห็นเลยนะ ดีนะที่ฉันว่างตรงกับนายพอดี ไม่งั้นนายคงต้องไปนั่งรอจนเฉาตายแน่ๆ เจอกันพรุ่งนี้ละกันนะเจ้าเด็กผมรุ้ง -0-’

     

     

     

     

              ‘(สติ๊กเกอร์หมีตุ๊ยท้องกระต่าย)’

     

     

     

     

     

     

     

        ผู้ชายหน้าสวยคนนี้กล้าดียังไงนะ มาทำลายกำแพงหัวใจคาสโนว่าคนนี้ให้พังลงได้ ทำไมแค่ข้อความ 2-3 ประโยค กับสติ๊กเกอร์ไลน์ติ๊งต๊องๆตัวเดียว ทำให้หัวใจของผมเปลี่ยนไปได้ถึงขนาดนี้กันนะ *^*!

     

       

     

     

     

     

      
    CR.SHL
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×