[ SF ] 0799 จนกว่าจะพบกัน - Lumin

ข้อมูลเบื้องต้น

SF : Lumin 0799 จนกว่าจะพบกัน
#ฟิคเจ็ดเก้าเก้า
story : @mhasand

------------------------------------------------------------------------

 

    ในวันนี้วันที่เราทุกคนไม่คิดว่าจะเกิดขึ้นอีกครั้งกับความเสียใจของเมมเบอร์ทุกๆคน

 “ ถ้าไม่มีฉันแล้วพวกนายต้องดูแลตัวเองนะรู้ไหม ”

 “ ถึงจะไม่มีฉันแล้วพวกนายก็ต้องทำทุกอย่างออกมาให้ดีที่สุดนะ ”

 “ ขอบคุณสำหรับวันนี้คอนเสิร์ตวันสุดท้ายที่ปักกิ่ง ”

 “ มันคือความฝันของฉันเลยนะพวกนายรู้ไหม ”

 “ ขอบคุณที่พวกนายช่วยสานความฝันของหนุ่มปักกิ่งคนนี้ ”

 “ วันนี้พวกนายทำดีมากแล้วจริงๆช่วยทำดีต่อไปเรื่อยๆเพื่อแฟนคลับที่รักพวกเรานะ ”

 “ พ..พี่ไม่ไปไม่ได้หรอ... ” ในที่สุดจื่อเทาเด็กหนุ่มที่ทุกคนมักจะมองว่าเขาแข็งแกร่งอยู่เสมอก็พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ

  “ ฮึก..พี่จะทิ้งเราไปอีกคนหรอ ”

   
    ทันทีที่สิ้นเสียงของจื่อเทาผมก็ทนยืนอยู่ตรงนี้ไม่ได้อีกแล้วความรู้สึกที่ขอบตาร้อนผ่าวขึ้นเหมือนมีอะไรสักอย่างที่เขาเรียกกันว่า’น้ำตา’คลออยู่

ผมพยายามเดินให้เร็วขึ้นเมื่อรู้สึกว่ามีคนตามมา

 “ เปาจื่อ นายจะไปไหนหนะ ” คนที่คุณก็รู้ว่าใคร..

ผมแตะคีย์การ์ดเข้ากับประตูห้องและรีบปิดประตูลงทันที

     ปัง! ปัง!

 “ มินซอก เปิดประตูให้ฉันก่อน ”

 “ ฉันมีอะไรอีกเยอะแยะเลยนะที่จะบอกนาย ”

 “ฉันยังมีอะไรอีกเยอะแยะที่อยากทำกับนาย ”

 “ เปิดประตูให้ฉันก่อนนะมินซอก ”

    ผมยืนพิงหลังอยู่กับประตูพยายามเม้มปากกลั้นเสียงสะอื้นของตัวเองเอาไว้

  “ ถ้านายยังอยากฟังที่ฉันพูดก็ช่วยยืนอยู่ตรงนี้ก่อนได้ไหม.. ” 

     มีบางสิ่งในใจที่เถียงกันระหว่างควรเดินไปหรือควรยืนอยู่ แต่หัวใจผมอยู่กับคนข้างนอกนั้นผมจะเดินหนีเขาไปได้ยังไง.....

 “ นายยังยืนอยู่แสดงว่านายพร้อมจะฟังสิ่งที่ฉันจะพูด ”

 “ มินซอก... เปาจื่อ... ”

 “ ฉันขอโทษที่ไม่ได้ทำตามที่สัญญาไว้ ”

 “ ขอโทษที่ไม่ได้เดินไปด้วยจนวันสุดท้าย.. ”

 “ ขอโทษที่ไม่ได้อยู่ดูแลเด็กๆพวกนั้นกับนาย ”

 “ นายเป็นพี่ใหญ่สุดแล้วนะมินซอก ฉันฝากดูแลเด็กๆพวกนั้นด้วย ”

 “ นายก็ต้องดูแลตัวเองดีๆด้วยนะมินซอก ”

 “ ไม่สบายก็กินยาแล้วห่มผ้าหนาๆ ”

 “ แล้วอย่าไปเตะบอลคนเดียวตอนกลางคืน ”

 “ อย่ากินกาแฟเยอะๆจนลืมห่วงสุขภาพตัวเอง ”

 “ อย่าไปไหนมาไหนคนเดียว ”

 “ อย่าเดินคนเดียวในสนามบิน ”

 “ อย่าไปเต้นเซ็กซี่แดนซ์ที่อื่นโดยไม่มีฉัน ”

 “ ถ้าอากาศหนาวก็ใส่เสื้อหนาๆให้มันมิดชิด ”

 “ ถ้ามีปัญหาอะไรอย่าเก็บไว้คนเดียวนะ ”

 “ แล้วสุดท้ายอย่าลืมผู้ชายคนนี้ที่ยืนอยู่ข้างๆนาย... ”

   ผมทรุดตัวลงไปนั่งกับพื้นก่อนที่จะปล่อยให้น้ำตาไหลลงมาอย่างอิสระ

 “ จนกว่าจะพบกันใหม่.... ”

 “ นายอย่าเพิ่งมีใครนะมินซอก ”

      หลังจากนั้นเสียงฝีเท้าของอีกฝ่ายก็ค่อยๆเดินห่างไปจากประตูบานนี้ ความรู้สึกของผมเหมือนหัวใจค่อยๆหลุดออกไปจากตัวแต่ก็ไม่รู้ว่าเรี่ยวแรงมาจากไหนมากมายที่พยุงร่างให้ลุกขึ้นเปิดประตูและวิ่งตามเขาไป

 “ ละ..ลู่เก่อ ” ผมวิ่งไปกอดเขาจากด้านหลัง

 “ หะ..หื้ม ” เสียงสั่นเครือของอีกฝ่ายทำให้ผมกระชับกอดให้แน่นขึ้นไปอีก

 “ นายจะทิ้งพวกเราไปจริงๆหรอ... ”

 “….”

 “ ไม่ไปไม่ได้หรอลู่เก่อ ”

 “ ฮึก..แล้วฉันจะอยู่ยังไงละ นายจะปล่อยฉันไปกินกาแฟคนเดียวหรอ.. ”

 “ แล้วใครจะปลอบฉันในวันที่ไม่มีนาย.. ”

 “ ใครจะยืนอยู่ข้างๆฉันแทนที่นาย ”

 “ ใครจะเล่นกับฉันบนเวที ”

  “ ฮึกฮือ..จะมีใครมาแทนที่นายได้อีกหรอลู่หาน..... ”

  “ มะ..ไม่ร้องนะคนดี ” เขาหันหลังกลับมาสบตากับผมอีกครั้งก่อนที่จะใช้นิ้วโป้งเกลี่ยน้ำตาบริเวณแก้มให้ผม

   
   “ เลิกลดน้ำหนักซักทีนะ ดูสิแก้มนายซูบลงไปเยอะเลยนะฉันหนะชอบแก้มกลมๆของนายที่สุดเลยละมินซอก ” ก่อนที่คนตรงหน้าจะดึงผมเข้าไปกอดอีกครั้ง

   “ พอแล้วนะมินซอกไม่ร้องแล้วนะตาบวมหมดแล้ว ไปนอนกันเถอะนะคนเก่งดึกแล้วนะ ”

    รู้สึกตัวอีกทีผมก็นอนอยู่ในอ้อมกอดของผู้ชายคนที่ผมรักที่สุดแล้ว ผมอยากอยู่ตรงนี้ให้นานกว่านี้อีกหน่อย อยากให้คืนนี้ยาวนานที่สุดเท่าที่ผมจะดึงรั้งไว้ได้ อยากให้อ้อมกอดนี้อยู่กับผมตลอดไป.....

  “ ฝันดีนะครับมินซอกของลู่เก่อ.. ” สัมผัสแผ่วเบาบริเวณหน้าผากที่ทำให้ผมรักเขามากขึ้นเรื่อยๆ

   
     แสงแดดแยงตาเข้ามาปลุกให้ผมตื่นจากภวังค์ก่อนที่จะปัดป่ายมือบริเวณข้างๆตัวเพราะคิดว่าคนคนนั้นคงไม่ใจร้ายเกินกว่าจะทิ้งผมไว้โดยไม่กล่าวลาซักคำ..

“ ล..ลู่เกอ ”

“ ฮึก..ลู่เกอนายหายไปไหนฮืออออ ” ผมเริ่มตะโกนเรียกหาคนใจร้ายคนนั้น

“ ล..ลู่เกอนายกลับมาอยู่กับฉันก่อนสิ ”เสียงหัวเราะและรอยยิ้มเหล่านั้นไหลย้อนกลับเข้ามาในหัวของผมอีกครั้ง

“ ฮึกกนายไม่รู้หรือไงว่านายคือรอยยิ้มของฉัน ”

“ พี่ครับ... ” เสียงของผู้ชายที่แข็งแกร่งที่สุดในเอ็กโซดังขึ้นเตือนสติผมอีกครั้งนึง

“ พี่เขาไปแล้วครับ... ” ซูโฮเป็นผู้ชายอีกคนที่เข้มแข็งที่สุดในบรรดาพวกเรา และเขาคงเสียใจมากไม่แพ้กัน

“ ซ..ซูโฮนายบอกฉันสิว่าไม่จริงบอกสิว่าเขายังรอฉันอยู่ ” น้ำตามันมาจากไหนมากมายหนะทำไมไหลลงมาไม่หยุดไม่หย่อนขนาดนี้

“ นี่ครับพี่เขาฝากให้ผมเอามาให้ ” ซูโฮยื่นกระดาษแผ่นนึงที่ผับปกปิดบางสิ่งไว้ข้างใน

“ ถึง คิมมินซอก

        กว่าที่นายจะเห็นจดหมายฉบับนี้ ฉันคงออกมาจากที่นั่นแล้ว ฉันขอโทษที่ไม่ได้กล่าวลานายซักคำเพราะฉันคิดว่าถ้าฉันเห็นนายร้องไห้แบบเมื่อคืนอีกฉันคงจะดึงนายเข้ามากอดไว้และไม่ยอมไปไหน นายไม่ต้องกลัวนะฉันจะยังอยู่ตรงๆนี้ที่เดิมข้างๆนายไงละ นี่ไม่ใช่การจากลานะแต่เราแค่ยังไม่รู้ว่าเมื่อไหร่จะได้พบกันอีกครั้ง ฉันจะเฝ้ามองดูนายเติบโตขึ้นเรื่อยๆนะ ฉันจะเป็นเอ็กโซแอล แฟนบอยของซิ่วหมินเอง อย่าลืมฉันนะ

                                                              ลู่เก่อของนายไงละ “

cool music : song be happy

(c) Chess theme