คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
บทนำ
ท่ามกลางสายลมในช่วงฤดูร้อนที่พัดผ่านไปพร้อมกับเศษใบไม้และกลีบดอกไม้ที่ลอยขึ้นไปบนฟ้า ผมกำลังนั่งอ่านหนังสือเตรียมสอบที่โต๊ะไม้หินอ่อนที่อยู่ใต้ต้นไม้ที่พอจะมีใบให้ร่มเงาและมีดอกไม้เล็กๆอยู่บนต้น หนังสือวิชาคณิตศาสตร์เล่มหนาๆ
และอีกต่างๆนาๆ ที่วางกระจัดกระจายอยู่บนโต๊ะไม้หินอ่อน
ถ้าจะถามว่าอ่านทำไม คำตอบก็มีเพียงข้อเดียว ใช่!!มันใกล้ฤดูสอบกลางภาคแล้วน่ะสิ พอถึงฤดูสอบกลางภาคแล้วไม่ว่าใครก็ต้องอ่านหนังสือสอบกันทั้งนั้นแหล่ะ แล้วนี่ยิ่งม.ปลายปีสอง จะปีสามแล้วก็ยิ่งต้องอ่านเยอะๆเข้าไว้ ถ้าเกรดออกมาต่ำกว่า3.00ล่ะก็ ต้องมานั่งฟังแม่สวดเป็นชุดใหญ่เลยล่ะ เพราะงั้นก็ต้องอ่านๆไปก่อน ทำไม่ได้ค่อยว่ากันอีกที
“อ๋า นั่นนิดจังนี่นา มานั่งอ่านหนังสือคนเดียวทำไมเนี่ย??”
“ก็ที่นี่มันเงียบสงบดีนี่ แล้วอีกอย่างนายมาหาฉันทำไม -_-??”
“ก็แหมๆ ไม่เห็นนิดจังอยู่บนห้องนี่ก็เลยลงมาดู แล้วก็เจอจริงๆด้วย ^O^/”
“ฉันชื่อ นิชิโนะ นะ นิ-ชิ-โนะ เข้าใจมั้ยไม่ใช่นิดจงนิดจังอะไรนั่นสักหน่อย -*-”
“แหม นิดจังนี่ชอบทำตัวห่างเหินจังเลยน้า~ แล้วอีกอย่างฉันก็เรียกแบบนี้ทั้งห้องนั่นแหล่ะน่า”
“-_-”
“แหมๆ อย่าทำหน้าแบบนั้นสิ หน้าตาน่ารักๆหายหมดเลยนะเนี่ย อ่า ยุยุยุ >_<”
“เลิกดึงแก้มฉันสักทีจะไปไหนก็ไปเลยไป -*-”
“ โอเคๆ ก็ได้ ไปก่อนนะนิดจังเจอกันที่ห้องนะ บ๊ายบายยย >O<//”
“เออๆ -_-”
“รักนิดจังที่สุดเลย จุ๊บๆ >3<!!”
“-_-”
เฮ้อ ตัวกวนไปซักที จะได้อยู่อย่างสงบๆสักที อ้อ!! ลืมแนะนำเจ้านั่นไปเลย
หมอนั่นชื่อ ชูเฮย์ เป็นเพื่อนที่รู้จักกันมาตั้งแต่เด็กๆแล้วล่ะ เป็นคนตัวเล็ก ผิวขาว ผมสั้นสีทอง ตาโตสีฟ้า ปากสีขาวอมชมพู คิ้วไม่เข้มมากสีทอง
นิสัยส่วนตัว บ้าๆบอๆ ชอบทำตัวน่ารักขี้อ้อน แล้วก็ชอบตั้งชื่อให้คนอื่นไปทั่ว ถึงจะเป็นแบบนั้นแต่ว่าเป็นคนที่เฟรนด์ลี่เอามากๆ ชอบทำกิจกรรม และเรียนเก่งเอามากๆ จึงเป็นที่รักของรุ่นพี่รุ่นร้องและเพื่อนๆทุกคน ชอบเข้าหาคนอื่น และพูดเก่ง ติดตลก และไม่ถือตัว ตอนเด็กๆก็เคยคิดนะว่าอยากจะหนีไปให้ไกลๆจากเจ้านี่สักที แต่ไม่ว่าจะไปเรียนที่ไหนก็เจอแต่หมอนี่ หมอนี่ หมอนี่ หมอนี่ตลอดเลย ว๊ากกกกก อยากจะบ้าตายทำไมมันซวยอย่างนี้นะ -*-
เอาเถอะๆ เลิกคุยเรื่องหมอนั่นแล้วมาอ่านหนังสือต่อดีกว่า เสียเวลาไปเยอะจริงๆ -*-
“รุ่นพี่ !!”
หือ?? ใครน่ะเสียงผู้ชาย ไม่คุ้นเสียงนี้เลยแฮะ ใครวะ??
Chu~
เฮ้ย!! อะไรเนี่ยอยู่ดีๆหมอนี่ก็เอาปากมาประกบกันกับผม อะไร ไอ้บ้านี่มันเป็นใครทำไมมันทำอย่างนี้ !!
ฟึ่บ
อ๊ะ หมอนี่ถอนจูบออกแล้วจะได้รู้สักทีว่าใคร ใครกันที่กล้าทำเรื่องแบบนี้!!
เมื่อผมเงยหน้าขึ้นก็ได้พบกับใบหน้าของใครบางคน หน้าคม ผิวขาว ผมสีน้ำตาล ตาไม่โตมากสีฟ้า ปากขาวสวยได้รูป สูง แต่เป็นรุ่นน้องนี่ ตรงกระเป๋าเสื้อปักไว้ว่า ๑ แปลว่าอยู่ปีหนึ่ง ผมอยู่ปีสอง แต่อะไรก็ไม่สำคัญกว่า ทำไมมันทำแบบนี้ฟะ มันเป็นค๊ายยยยยยย
“^_^”
อะไรของมัน ทำแบบนั้นแล้วยังจะยิ้มออกอยู่อีกเหรอ บ้าป่าว!!
“นะ....นายเป็นใคร แล้วมาจูบฉันทำไม”
“ก็ ไม่มีอะไรครับ ผมแค่.....อยากจูบก็แค่นั้น อ๊ะ จริงสิใกล้ถึงเวลาเข้าเรียนภาคบ่ายแล้ว ผมขอตัวนะครับ ส่วนนี่เก็บไว้ดีๆนะครับ ไปล่ะครับบ๊ายบาย ^^”
อะไรของมัน อยู่ดีๆก็หาเรื่องหนี กลับมาตอบคำถามฉันก่อนสิโว้ยยยยยยย แล้วนี่อะไรเนี่ยเอามายัดมือไว้??
พอแบมือออกผมก็เจอกับกระดาษแผ่นเล็กๆที่เขียนตัวเลขสิบหลักเอาไว้ ว่า ‘088-535-5xxx เก็บไว้ดีๆล่ะ อย่าลืมโทรมานะครับ ถ้าไม่โทรมาผมจะโทรไปหาเอง J’
อะ....อะไรเนี่ย จู่ๆก็เข้ามาจูบ แล้วยังมาให้เบอร์โทรศัพท์อีก อะไรของหมอนั่นฟะ บ้าป่าว !!
“นะ...นิดจัง ทำไมเด็กคนนั้นจู่ๆ ก็”
อ๊ะ ริรุกะนี่ เขามาทำอะไรที่นี่นะ คนคนนี้ชื่อซากุราอิ ริรุกะ เป็นเพื่อนสมัยเด็กเหมือนกับชูเฮย์ จริงๆแล้วเธอคนนี้เป็นผู้ชายครับ ได้ยินว่าตอนเกิดมา ฮอร์โมนไม่สมบูรณ์ จึงต้องทำการฉีดฮอร์โมนผู้หญิงเข้าไป และไม่กี่วันต่อมา อวัยวะเพศก็ติดเชื้ออย่างรุนแรง ก็เลยต้องตัดออกและทำให้เหมือนอวัยวะเพศของผู้หญิง และเธอก็ใช้ชีวิตแบบผู้หญิงตั้งแต่เด็กมา จนอายุ17 ปี เป็นคนที่หน้าตาน่ารักมากผมยาวถึงกลางหลังสีคาราเมล ตาโตสีน้ำผึ้ง ผิวขาว ริมฝีปากบาง ตัวเล็ก มีหน้าอกหน่อยๆ -..-
“เอ่อ.....นายเห็นเหรอ??”
“เห็นสิเห็นชัดมากๆเลยด้วย อะไรกันเด็กคนนั้นฮ๊อตมากๆเลยนะ แต่ไม่คิดเลยนะเนี่ยว่าจะเป็นคนแบบนี้ แล้วเป็นยังไงมั่งล่ะ??”
“เป็นอะไร เรื่องอะไร -_-”
“จะอะไรซะอีกล่ะ ก็จูบน่ะสิจูบ เค้าจูบเป็นไงมั่งจูบเก่งมั้ย *O*”
“เอ่อ...ก็ไม่รู้หรอก มันตกใจมากกว่าน่ะ -///-”
“เหรอ นั่นสิน๊าจู่ๆมีคนมาทำแบบนั้นกับฉัน ฉันก็คงตกใจ จุกจนพูดไม่ออกนอนดิ้นชักดิ้นงอกับพื้นเลยทีเดียวเชียวล่ะ -0-”
“แล้ว มาหาฉันนี่มีเรื่องอะไรพิเศษรึป่าว??”
“อ๊ะ ใช่ๆเกือบลืมแน่ะ ฉันเอาหนังสือวิทย์ฯมาคืนนายน่ะ อ่ะนี่”
“อืม ขอบใจ”
“แล้วจะเอาไงล่ะ เรื่องเด็กคนนั้นน่ะ”
“อะไร จะไปเอาอะไร ฉันไม่ชอบเรื่องวุ่นวายซะด้วยสิ”
“บ้าเหรอ เรื่องแบบนี้ไม่สนใจได้ไง นายนี่เป็นคนหรือหุ่นยนต์กันแน่นะ แล้วเค้าเอาอะไรให้นายล่ะ?? รู้สึกว่าจะเป้นกระดาษนี่นะ”
“เบอร์โทรศัพท์”
“ห๊ะ!! เบอร์โทรเนี่ยนะ นี่นายรู้มั้ยนายโชคดีขนาดไหนแล้วที่เค้าให้เบอร์ คนเกือบทั้งโรงเรียนอยากได้เบอร์เค้าจะตายไป แต่นายไม่ได้ทำอะไรเลยกลับได้มาง่ายๆแบบนี้เนี่ยนะ ลักกี้สุดๆไปเลยอ่ะ”
“แต่ว่าโรงเรียนนี้ผู้ชายมันเยอะกว่าผู้หญิงนะ -*-”
“โธ่ ฉันก็แค่เปรยๆไปเท่านั้นแหล่ะ ว่าแกโชคดีขนาดไหนแล้ว ที่ได้เบอร์เค้ามาแบบไม่ต้องทำอะไรเลย”
“-_-”
“นี่แกจะไม่สนใจเค้าเลยจริงๆน่ะเหรอ จริงๆเหรอ จริงๆเหรอ”
ไม่พูดป่าวริรุกะยื่นหน้าเข้ามาใกล้เรื่อยๆ ก็จริงอย่างที่เขาว่า จะไม่สนใจเลยมันก็แปลก แล้วอีกอย่างเราเองก็ว่าเหตุผลคงไม่มีแค่อยากจูบถึงมาจูบหรอก เอาวะลองดูสักตั้ง!!
“แล้ว.....ฉันต้องทำยังไงมั่งล่ะ??”
“หึๆ สนใจขึ้นมาซะแล้วล่ะสิ ไม่ต้องห่วงเดี๋ยวฉันจะพาไปล้วงลับกระเพาะแตก เริ่มพรุ่งนี้เลยละกัน ^_^”
“พรุ่งนี้เลยเหรอ??”
“พรุ่งนี้เลยจ้ะ J”
ความคิดเห็น