คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : บท3
3
หมอนั่นวิ่งมาแล้ว วิ่งเร็วมาก แต่แค่นี้ดูปุ๊ปก็รู้ปั๊ปเลย ช่องโหว่เต็มไปหมด ต้องเล็งที่ขา
พอหมอนั่นวิ่งเข้ามาใกล้ผมก็เตะไปที่ขาจนหมอนั่นล้มลงแล้วจับแขนยกขึ้นแล้วโยนไปตรงกลางสระ
อะไรกันตัวเบาชะมัดเลยแฮะ ชูเฮย์ยังหนักกว่าเลย
ฟิ้วว ~~
ร่างของหมอนั่นลอยขึ้นแล้วตกลงมากลางสระดังตู้มม
น้ำที่กระจายออกเป็นวงกว้างพร้อมกับหัวของไอ้เด็กมาเฟียนั่น
“โอ้ววววว”
เสียงของทุกคนที่เห็นเหตุการณ์ ดังกระหึ่มทั่วบริเวณ
“หนอย แก”
“อะไรกันๆ ได้แค่น้เองเหรอมาเฟีย ถ้าได้แค่นี้ตำแหน่งหัวหน้า”แก๊งค์มาเฟียยังเกินเอื้อมนะไอ้หนู
ผมเดินไปที่ขอบสระแล้วชี้หน้าพร้อมกับทำหน้ายิ้มเยาะด้วยความสะใจ
“งั้นฉันกลับก่อนล่ะ หมดธุระแล้ว”
“อ๋อ ครับๆ”
ณ บนห้อง
ผมที่ขึ้นมาช้าที่สุด หลังจากที่เปิดประตูออกมา ทุกสายตาในห้องก็จ้องมองมาที่ผม
อะไร ทำไมมันต้องเป็นแบบนี้ทุกทีเลย -*-
“นิด จางงงงงงงง !!”
หือ อยู่ดีๆไอ้บ้าชูเฮย์ก็กระโจนมาจากไหนก็ไม่รู้แล้วเข้ามากอดผมหมับ แล้วเอาแก้มมาถูๆกับแก้มผมพร้อมกับลูบหัว
“โถๆๆ หายไปไหนมาเนี่ยรู้มั้ยฉันเป็นห่วงนิดจังมากๆๆๆๆเลยนะ TOT”
“ฉันไปซื้อน้ำให้อาจารย์มา-_-”
“โถ่เอ๋ยๆ หัวอกของคนเป็นภรรยาพลางจะสลายหายวับ นึกว่าสามีจ๋าโดนลักพาตัวไปขายซ่องซะอีกแน่ะ ”
เอ๊ะไอ้บ้านี่ ฉันเป็นสามีแกตอนไหนฟะ แล้วใครหน้าไหนมันจะจับฉันไปขายซ่องกัน ไอ้บ้า -*-
“หัวสมองนายคิดได้แต่เรื่องแบบนี้สินะ -_-”
“แหมๆ ก็เค้าคิดถึงสามีจ๋านี่นา ^_^”
ทีนี้ชูเฮย์เลื่อนหน้าลงมาซุกที่หน้าอกผม แล้วดมฟืดใหญ่
“ไอ้โรคจิต -*-”
“อื้อหือ ตัวสามีจ๋าหอมจังเลยน๊า ใช่น้ำหอมอะไรเนี่ย ??”
“ฟอร์มาลีน -_-”
“มิน่าล่ะ เย่ย!! บ้าเหรอสามีจ๋านี่น่ารักจริงๆเลยน๊า ^^”
ทีนี้มันเอามือมาทุบอกผมเบาๆ ไอ้บ้านี่ ฉันเกลียดแก!!
ทุกคนในห้องไม่มีใครสนใจเราสองคนเพราะว่ามันเป็นเรื่องปกติแบบนี้ทุกวัน คงเห็นจนชินตากันแล้วล่ะ
“มายืนกุ๊กกิ๊กอะไรกันตรงนี้กันจ๊ะ หืม J”
อ๊ะ อยู่ดีๆ รุ่นพี่ นานาซากิ ก็โพล่มา แล้วเอาศอกข้างหนึ่งค้ำประตูไว้
“อ๊ะ รุ่นพี่นานาซากิ มาได้ไงครับเนี่ย??” ชูเฮย์
“ก็พอดีว่า มันเป็นชั่วโมงชมรมน่ะ เลยแวะมาหารุ่นน้องซักหน่อย J”
ดะ..เดี่ยวสิครับ อย่ายิ้มแบบนั้นสิ ไม่งั้น....
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดด รุ่นพี่นานาซากิมาทำอะไรที่นี่คะ”
“กรี๊ด รุ่นพี่หล่อมากเลยค่ะ”
“รุ่มพี่มาหาฉันเหรอคะ”
“ขอถ่ายรูปหน่อยค่ะ”
“หนูขอสมัครเป็นแฟนคลับได้มั้ยคะ”
“กรี๊ด ๆๆๆ”
นั่นไงล่ะ รุ่มพี่โผล่มาทีไรต้องเป็นแบบนี้ทุกที รุ่นพี่นานาซากิ ฮอนโช เป็นคนตัวสูง ผิวขาว ผมสีดำ เปิดข้าง ทรงผมเหมือนอะไรน้า อ๋อใช่ อิจิโกะในเรื่องบลีชน่ะ ตาสีน้ำตาลเข้ม ปางบางสีขาวอมชมพู เจาะหูหกรูเป็นรูปแหวนสีดำ
เป็นคนที่ฮ๊อต เอามากๆ จึงมีแฟนคลับเป็นผู้หญิงเกือบทั้งโรงเรียน ซึ่งผมไปรู้จักเขาได้ไงก็ไม่รู้ -*-
“ไปกันได้แล้ว นานาซากิ นายนี่ชอบสร้างความวุ่นวายซะจริง -*-”
“อ๊ะ.....ยามานากะ นายมาทำอะไรที่นี่”
“ก็มาตามนายน่ะสิ อยู่ดีๆก็แว๊บหายไป”
“เอ่อ....โทษทีละกัน งั้นฉันไปก่อนนะทุกคน บ๊ายบาย ^_^/”
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด”
“นายนี่นะ ชอบทำอะไรให้วุ่นวายซะจริงๆ -_-”
“อะไรเล่าฉันก็แค่จะมาเยี่ยมรุ่นน้องดูเฉยๆเอง -3-*”
รุ่นพี่นานาซากิทำปากจู๋แล้วขมวดคิ้ว
“คุณนิชิโนะ คุณชูเฮย์คะ มายืนขวางอาจารย์ทำไมคะ ??”
“แว๊กกก!! ขอโทษครับ งั้นเราไปนั่งที่กันเถอะนิดจัง”
“( - -)+++++ ชิ้งๆ”
อาจารย์สอนคณิตศาสตร์ ชื่ออะไรก็ไม่รู้แหล่ะจำไม่ได้ -*-
ส่งสายตาชิ้งๆ มาทางพวกเรา2คนปานจะกินตับ เมื่อเรา2คนไปนั่งที่อาจารย์จึงเดินมาตรงโต๊ะของอาจารย์ ที่อยู่หน้ากระดาน
“เอาล่ะค่ะวันนี้อาจารย์จะขึ้นเรื่องใหม่แล้วนะคะ เปิดหน้า96ค่ะ”
ไม่เอาๆ ไม่เรียน นอนดีกว่าน่าเบื่อ -_-
1 ชั่วโมงต่อมา
Chu~
ผมถูกปลุกขึ้นมาด้วยรสสัมผัสเย็นๆหวานๆที่ปาก ก็เงยหน้าขึ้นมาตรงที่ร่างนั้นยืนอยู่ ใคร ใครมันทำแบบนี้ -*-
“ตื่นได้สักทีนะครับ J”
เฮือก!! ไคโตะ
โดนเข้าอีกแล้วววววว !!!
“ถ้าขนมหวานล่ะก็ ชอบทุกอย่างนั่นแหล่ะ”
“ผมก็เหมือนกันครับ แหมเราสองคนนี่ใจตรงกันจังเลยนะครับ”
คำถามจากคนข้างๆก็ยังคงมีขึ้นตลอดทางจนถึงตู้ขายน้ำ
“อืม ชาเขียวๆ”
ผมพูดทวนคำแล้วกดตรงป้ายไฟเล็กๆที่เขียนว่าชาเขียว
“อ๊ะๆ ผมถือช่วยนะครับ”
ถ้าไม่ถือช่วยแล้วจะมาทำด๋อยอะไรอีกล่ะ -_-
“อะ..อืม”
เสร็จภารกิจแล้วเรา2คนก็เดินเข้าไปที่บริเวณสระน้ำอีกครั้ง ระหว่างทางที่กำลังใกล้จะถึงสระน้ำ จู่ๆก็มีคำๆนึงที่ทำให้ผมถึงกับสะดุ้งออกมาจากปากของไคโตะ
“รุ่นพี่เนี่ย น่ารักจังเลยนะครับ ^^”
ในเมื่อเป็นแบบนี้คงไม่ต้องรอให้ถึงเลิกเรียนแล้วล่ะมั้ง ถามไปตอนนี้แหล่ะโอกาสดีเลย
“ระ....เรื่องที่ว่านายชอบฉันน่ะ มัน จริงงั้นเหรอ??”
“ก็...จริงสิครับ”
“แล้วทำไมนายถึงชอบฉันล่ะ??”
“ก็รุ่นพี่น่ารักดีนี่ครับ ผมชอบคนตัวเล็กๆแบบนี้แหล่ะครับ”
“แต่ว่าเป็นผู้ชายเนี่ยนะ??”
“ครับ ก็....แบบว่า ผมน่ะจะเป็นผู้หญิงก็ได้ ผู้ชายก็ได้น่ะครับ ง่ายๆ”
“ง่ายยังไง นั่นเขาเรียกว่าวิปริตแล้ว”
“จะว่าอย่างนั้นก็ได้ครับ”
“เฮ้อ ฉันไม่คิดเลยนะว่าคนหน้าตาดีๆแบบนายจะเป็นคนอย่างนี้น่ะ”
“นั่นสินะ เอ๊ะ จะว่าไปผมนึกว่ารุ่นพี่จะไม่กล้าคุยหรือเดินกับผม2ต่อ2ซะอีกนะเนี่ย”
“แล้วทำไมฉันต้องไม่กล้าด้วยล่ะ -*-”
“ก็แบบว่า.....ผมเคยได้ยินมาว่า สมมติว่าผมโดนคนๆหนึ่งจูบแล้วอีกวันก็มาเจอเขาคนนั้นอีกจะไม่กล้าแม้แต่สบตา นอกจากว่าเริ่มสนใจคนๆนั้นเข้าแล้วถึงกล้าคุยด้วยอะไรประมาณนี้น่ะครับ”
สนใจงั้นเหรอ คำๆนี้ไม่เคยอยู่ในหัวเราเลยซักนิดนี่นะ ก็อาจจะจริงก็ได้ผมอาจจะสนใจหมอนี่ขึ้นมาแล้วก็ได้ มั้ง
“จริงสิครับรุ่นพี่ ไหนๆบ้านเรา2คนก็ใกล้กันแล้ว ยังไงเย็นนี้กลับบ้านด้วยกันนะครับ”
ฉากแบบนี้รู้สึกว่าเหมือนเคยเจอในการ์ตูนเรื่องไหนสักเรื่องแฮะ
“เอ่อ....”
“นะครับๆ...น๊าๆๆๆๆๆ *O*”
ไม่พูดป่าวหมอนี่มายืนดักข้างหน้าผมแล้วก้มหน้ามาทำหน้าแบ๊วใส่อีก
“ก็ได้......มั้ง”
“อย่ามีมั้งสิครับ”
“ก็....ได้”
“เย่ !!”
หลังจากนั้นเราก็ไม่ได้พูดอะไรกันอีกจนถึงสระน้ำ
“โอยยย หิวน้ำจนคอแห้งแล้วเนี่ยมัวไปทำอะไรกันมา หา -*-”
เสียงรุ่นน้องคนหนึ่งในชมรมตะโกนออกมาทำท่าทางโวยวาย เพราะอาจารย์ไม่อยู่สินะ -*-
“ถ้านายหิวน้ำขนาดนั้นทำไมไม่กระโดดลงไปกินในสระล่ะ??”ผม
เด็กกวนประสาทแบบนี้ปล่อยไว้ไม่ได้ซะแล้วสิ ต้องจัดการให้มันพูดไม่ออกให้ได้ -*-
ทุกคนทำหน้าอึ้งรวมถึงไคโตะด้วย ความเงียบเข้าปกครุมตามมาด้วยเสียงหัวเราะของไคโตะ พร้อมกับโอบเอวผมแล้วพูดว่า
“เป็นไงล่ะ อย่ามาหือกับรุ่นพี่ของฉันนะโว้ย 5555”
รุ่นพี่ของนาย ฉันเป็นของนายตั้งแต่เมื่อไหร่หา -*-
“แหม ถ้ารุ่มพี่ไม่พูดแบบนี้ก็จะไม่อายุสั้นหรอกครับ รู้ไหมครับผมเป็นลูกแก๊งมาเฟียที่ควบคุมแถวนี้เลยนะครับ”
“แล้วไงล่ะถ้าคิดว่าเก่งจริงก็จับฉันโยนลงน้ำให้ได้สิ แล้วอีกอย่างฉันก็ไม่รู้จักฝูงของนายหรอกนะ แล้วฉันก็ไม่เคยกลัวคนแบบนายด้วย”
ผมวางกระป๋องน้ำลงแล้วชี้หน้าไอ้มาเฟียนั่นแล้วยิ้มมุมปาก
โอ้วววว !!
เสียงของรุ่นน้องในชมรมว่ายน้ำทุกคนร้องออกมา คงไม่เคยมีใครพูดจาแบบนี้ใส่เจ้านี่เลยสินะ ฉันนี่แหล่ะคนแรกโว้ยยย
“รุ่นพี่อายาสึจิ สุดยอด!!”
รุ่นน้องคนหนึ่งตะโกนออกมา
“รุ่นพี่ของผมสู้ๆนะครับ”
ไคโตะตบไหล่แล้วก้มหน้ามากระซิบข้างหู
“ถ้ารุ่นพี่พูดถึงขนาดนั้นล่ะก็ได้ วันนี้รุ่นพี่ศพไม่สวยแน่”
“เฮ๊อะ งั้นเหรอ งั้นก็เข้ามา”
ผมเดินก้าวออกมาข้างหน้า2-3ก้าวแล้วกวักนิ้วเรียก
“ย้ากกกก”
ความคิดเห็น