คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : บท2
2
ผมกับริรุกะพากันวิ่งมาจนถึงหน้าห้อง ด้วยความโกรธผมจึงเปิดประตูที่เป็นประตูเลื่อนอย่างแรงดัง ปังงง ทันทีที่ประตูเปิดออกทุกสายตาในห้องก็มองมาทางผมกับริรุกะอย่างไม่ได้นัดหมาย
รวมไปถึงไอ้บ้าชูเฮย์
“อ้าว นิดจังกับริทจังนี่นา กลับมากันแล้วเหรอไปไหนกันมาเนี่ย ท่าทางน่ากลัวนะเนี่ย”
“ไอ้บ้าชูเฮย์ชั้นจะฆ่าแก” ผมตะโกนและชี้หน้าชูเฮย์ด้วยความโกรธ พร้อมกับเดินดุ่มๆไปหาชูเฮย์ แล้วกระชากคอเสื้อให้หมอนี่ลุกขึ้น
“ชูเฮย์ แกให้เบอร์โทรฉันกันเด็กปีหนึ่งที่ชื่อไคโตะนั่นใช่มั้ย”
“อ๋อ ก็ใช่อ่ะนะ ว่าแต่จะมาฆ่าฉันเรื่องนี้น่ะเหรอ”
“ฉันต้องการเหตุผล ถ้ามันฟังขึ้นฉันจะไม่ฆ่าแก บอกมาให้เด็กคนนั้นทำไม”
“ก็....ก็เด็กคนนั้นจู่ๆเมื่อวานนี้ก็มาหาฉันแล้วก็ถามฉันว่า มีเบอร์โทรนายมั้ยน่ะสิ”
“แค่นั้นเหรอ”
“แล้วฉันก็เลยถามกลับไปว่า จะเอาไปทำอะไร เค้าก็บอกว่า
ก็ผม....ผม...ชอบรุ่นพี่เขา...น่ะครับ”
“=///=”
จากความโกรธเมื่อกี้นี้หายได้หายไปหมดแล้วความอายก็เข้ามาแทนที่ ผมจึงปล่อยมือจากคอเสื้อของชูเฮย์แล้วถามมันว่า
“จะ.....จริง...จริงเหรอ”
“ก็ ฉันคิดว่าเขาเป็นคนดี ไม่โกหกหรอกน่า”
อะไรนะชอบฉันงั้นเหรอ คนบ้าอะไรหน้าก็ไม่เคยเจอแต่มาบอกว่าชอบเนี่ยนะ หมอนี่มันปกติดีรึป่าวเนี่ย-*-
“แล้ว......เขาจะมาชอบฉันได้ไง ในเมื่อเราสองคนไม่เคยคุยกัน หน้าก็ไม่เคยเห็น มันจะมีคนแบบนี้อยู่บนโลกด้วยรึไง -.-??”
“ถ้าสงสัยขนาดนั้น ทำไมนิดจังไม่ไปถามเจ้าตัวเองเลยล่ะ J”
นั่นสินะไปถามเจ้าตัวเองเลยดีกว่า จะได้รู้ชัดกันไปเลยว่าเขามาชอบฉันได้ไง หลังเลิกเรียน นายเจอแน่!!
ตึ๊ง ตึง ตึ๊ง ตึง~
“อ๋า คาบนี้วิชาพละนี่นา ไปกันเถอะนิดจัง ฉันไม่อยากวิ่งรอบสนามโรงเรียนนักหรอกนะ -.-”
“อืม”
ณ สระว่ายน้ำ
“เอาล่ะนักเรียน วันนี้เราจะมาว่ายท่าผีเสื้อ 200 เมตรไป-กลับ ใครพร้อมแล้วออกมาเลย”
เฮ้อ วันนี้ว่ายท่าผีเสื้ออีกแล้วเหรอ อาทิตย์ก่อนก็ว่ายไปแล้วนี่นะ น่าเบื่อชะมัดอยากให้คาบนี้หมดไปเร็วซะที
ระหว่างที่ผมกำลังเซ็งๆอยู่สายตาก็เหลือบไปเห็นเด็กรุ่น1อยู่บริเวณสระที่ห่างไปไม่ไกลนัก อ๋อสงสัยคงเป็นพวกชมรมว่ายน้ำล่ะมั้ง คาบแรกของเด็กรุ่น1วันนี้เป็นคาบชุมนุมนี่นะ มีแต่ผู้ชายแฮะ ไม่เห็นมีผู้หญิงเลยซักคน
เอ๊ะ!! นั่นใครน่ะ หน้าตาคุ้นๆนะ ตัวสูงๆ ผมสีน้ำตาล ผิวขาว หรือว่าจะเป็น!!
พึ่งจะพูดไปเมื่อกี้ ร่างสูงก็หันมาทางผม ตาสีฟ้าแบบนี้ ไคโตะ!!
“เฮ้ๆ ไคโตะ ต่อไปตานายแล้วนะ ลงมาเร็วๆสิ”
“อื้มๆ จะไปแล้วๆ”
นั่นไง ชัดเลย ไคโตะจริงๆด้วย ว่าแต่หมอนี่อยู่ชมรมว่ายน้ำเหรอเนี่ย ริรุกะไม่เห็นเคยบอกเลย มิน่าล่ะตัวถึงได้สูงนัก
“3 2 1 ไป!!”
เสียงของเพื่อนในชมรมว่ายน้ำของไคโตะดังขึ้น ไคโตะกระโดดลงน้ำแล้ว โอ้โหว่ายน้ำเก่งมากเลย เร็วด้วย เผลอแป๊ปเดียวจะถึงฝั่งแล้วอ่ะ เฮ้ๆว่ายเร็วเกินไปแล้ว มันจะถึงฝั่งแล้วโว้ยย ว่ายไม่ดูตาม้าตาเรือแบบนี้เดี่ยวก็.....
โป๊ก!!
นั่นไงล่ะพูดยังไม่จบเลย หัวของไคโตะชนเข้ากับขอบของสระว่ายน้ำเสียงดังเลยอ่ะ 555 ตลกอ่ะ 5555
“โอ๊ย อะไรเนี่ย ทำไมพวกนายไม่เตือนฉันมั่งล่ะ โอ๊ยๆๆเจ็บชะมัดเลย”
“พวกฉันก็เคยเตือนแกหลายรอบแล้วนะว่าเวลาว่ายน้ำไม่ใช่หลับหูหลับตาว่ายแบบนี้ แกนี่นะ”
สนุกดีแฮะ อยากหัวเราะจนกลั้นไม่ไหวแล้วเว้ย
“ฮะ ๆๆ”
ว่าแล้วผมก็หัวเราะออกมา พอได้ยินเสียงไคโตะก็หันมามองหน้าผมแล้วยิ้ม
อะ...อะไรล่ะอย่ายิ้มแบบนั้นสิฉันไม่ได้หัวเราะนายนะ ไม่ได้หัวเราะเลย จริงจริ๊งงงง !!
“หึ ๆๆ”
ไคโตะหัวเราะในลำคอ
อะไรล่ะก็บอกว่าฉันไม่ได้หัวเราะนายสักหน่อย อย่ายิ้มแบบน๊านนนนนนนน !!
ว่าแล้วผมก็รีบหลบตาแล้วเอามือท้าวคางหันไปทางอื่น
“เอาล่ะ วันนี้พอแค่นี้ก่อน ไปพักได้”
สิ้นเสียงอาจารย์คนอื่นๆต่างพากันลุกออกไปซื้อน้ำที่เครื่องขายน้ำอัตโนมัด แล้วก็ไปเปลี่ยนเสื้อกัน ผมที่ลุกเป็นคนสุดท้ายก็ได้ยินเสียงอาจารย์เรียก
“นี่ๆ อายาสึจิเดี๋ยวก่อนๆ”
“หือ?? มีอะไรเหรอครับ”
“ช่วยไปซื้อน้ำให้อาจารย์หน่อยสิ อ้อ แล้วก็ของพวกชมรมว่ายน้ำด้วยนะ”
“ได้ครับ อาจารย์กับพวกชมรมว่ายน้ำจะเอาอะไรล่ะครับ”
“ขอชาเขียว 18 กระป๋องก็แล้วกันนะ”
“ครับ”
“เฮ้!! อุเอดะ ไปถือของช่วยรุ่นพี่เขาหน่อยสิ”
“คร้าบบบบ”
อะ...อุเอดะงั้นเหรอ ถ้าจำไม่ผิด นี่มันนามสกุลไคโตะนี่ เฮ้ย!! อาจารย์แกล้งผมนี่หว่า
ว่าแล้วผมก็เดินมาพร้อมกับไคโตะ ระหว่างทางแน่นอนว่าต้องเกิดคำถามขึ้นแน่นอน
“เอ่อ.....รุ่นพี่อยู่ชมรมไหนเหรอครับ??”
“กรีฑา”
“โอ้ แสดงว่าต้องวิ่งเร็วมากๆเลยน่ะสิน้า”
“ก็...คงงั้นมั้ง”
“แล้วรุ่นพี่ชอบทานอะไรครับ”
“เอ่อ....ก็ ไม่มีอะไรเป็นพิเศษหรอก ที่ชอบก็คงมี ข้าวแกงกะหรี่ ล่ะมั้ง”
“โอ้ ชอบเหมือนกันเลยนะครับเนี่ย แล้วขนมหวานล่ะครับ”
“ถ้าขนมหวานล่ะก็ ชอบทุกอย่างนั่นแหล่ะ”
“ผมก็เหมือนกันครับ แหมเราสองคนนี่ใจตรงกันจังเลยนะครับ”
คำถามจากคนข้างๆก็ยังคงมีขึ้นตลอดทางจนถึงตู้ขายน้ำ
“อืม ชาเขียวๆ”
ผมพูดทวนคำแล้วกดตรงป้ายไฟเล็กๆที่เขียนว่าชาเขียว
“อ๊ะๆ ผมถือช่วยนะครับ”
ถ้าไม่ถือช่วยแล้วจะมาทำด๋อยอะไรอีกล่ะ -_-
“อะ..อืม”
เสร็จภารกิจแล้วเรา2คนก็เดินเข้าไปที่บริเวณสระน้ำอีกครั้ง ระหว่างทางที่กำลังใกล้จะถึงสระน้ำ จู่ๆก็มีคำๆนึงที่ทำให้ผมถึงกับสะดุ้งออกมาจากปากของไคโตะ
“รุ่นพี่เนี่ย น่ารักจังเลยนะครับ ^^”
ในเมื่อเป็นแบบนี้คงไม่ต้องรอให้ถึงเลิกเรียนแล้วล่ะมั้ง ถามไปตอนนี้แหล่ะโอกาสดีเลย
“ระ....เรื่องที่ว่านายชอบฉันน่ะ มัน จริงงั้นเหรอ??”
“ก็...จริงสิครับ”
“แล้วทำไมนายถึงชอบฉันล่ะ??”
“ก็รุ่นพี่น่ารักดีนี่ครับ ผมชอบคนตัวเล็กๆแบบนี้แหล่ะครับ”
“แต่ว่าเป็นผู้ชายเนี่ยนะ??”
“ครับ ก็....แบบว่า ผมน่ะจะเป็นผู้หญิงก็ได้ ผู้ชายก็ได้น่ะครับ ง่ายๆ”
“ง่ายยังไง นั่นเขาเรียกว่าวิปริตแล้ว”
“จะว่าอย่างนั้นก็ได้ครับ”
“เฮ้อ ฉันไม่คิดเลยนะว่าคนหน้าตาดีๆแบบนายจะเป็นคนอย่างนี้น่ะ”
“นั่นสินะ เอ๊ะ จะว่าไปผมนึกว่ารุ่นพี่จะไม่กล้าคุยหรือเดินกับผม2ต่อ2ซะอีกนะเนี่ย”
“แล้วทำไมฉันต้องไม่กล้าด้วยล่ะ -*-”
“ก็แบบว่า.....ผมเคยได้ยินมาว่า สมมติว่าผมโดนคนๆหนึ่งจูบแล้วอีกวันก็มาเจอเขาคนนั้นอีกจะไม่กล้าแม้แต่สบตา นอกจากว่าเริ่มสนใจคนๆนั้นเข้าแล้วถึงกล้าคุยด้วยอะไรประมาณนี้น่ะครับ”
สนใจงั้นเหรอ คำๆนี้ไม่เคยอยู่ในหัวเราเลยซักนิดนี่นะ ก็อาจจะจริงก็ได้ผมอาจจะสนใจหมอนี่ขึ้นมาแล้วก็ได้ มั้ง
“จริงสิครับรุ่นพี่ ไหนๆบ้านเรา2คนก็ใกล้กันแล้ว ยังไงเย็นนี้กลับบ้านด้วยกันนะครับ”
ฉากแบบนี้รู้สึกว่าเหมือนเคยเจอในการ์ตูนเรื่องไหนสักเรื่องแฮะ
“เอ่อ....”
“นะครับๆ...น๊าๆๆๆๆๆ *O*”
ไม่พูดป่าวหมอนี่มายืนดักข้างหน้าผมแล้วก้มหน้ามาทำหน้าแบ๊วใส่อีก
“ก็ได้......มั้ง”
“อย่ามีมั้งสิครับ”
“ก็....ได้”
“เย่ !!”
หลังจากนั้นเราก็ไม่ได้พูดอะไรกันอีกจนถึงสระน้ำ
“โอยยย หิวน้ำจนคอแห้งแล้วเนี่ยมัวไปทำอะไรกันมา หา -*-”
เสียงรุ่นน้องคนหนึ่งในชมรมตะโกนออกมาทำท่าทางโวยวาย เพราะอาจารย์ไม่อยู่สินะ -*-
“ถ้านายหิวน้ำขนาดนั้นทำไมไม่กระโดดลงไปกินในสระล่ะ??”ผม
เด็กกวนประสาทแบบนี้ปล่อยไว้ไม่ได้ซะแล้วสิ ต้องจัดการให้มันพูดไม่ออกให้ได้ -*-
ทุกคนทำหน้าอึ้งรวมถึงไคโตะด้วย ความเงียบเข้าปกครุมตามมาด้วยเสียงหัวเราะของไคโตะ พร้อมกับโอบเอวผมแล้วพูดว่า
“เป็นไงล่ะ อย่ามาหือกับรุ่นพี่ของฉันนะโว้ย 5555”
รุ่นพี่ของนาย ฉันเป็นของนายตั้งแต่เมื่อไหร่หา -*-
“แหม ถ้ารุ่มพี่ไม่พูดแบบนี้ก็จะไม่อายุสั้นหรอกครับ รู้ไหมครับผมเป็นลูกแก๊งมาเฟียที่ควบคุมแถวนี้เลยนะครับ”
“แล้วไงล่ะถ้าคิดว่าเก่งจริงก็จับฉันโยนลงน้ำให้ได้สิ แล้วอีกอย่างฉันก็ไม่รู้จักฝูงของนายหรอกนะ แล้วฉันก็ไม่เคยกลัวคนแบบนายด้วย”
ผมวางกระป๋องน้ำลงแล้วชี้หน้าไอ้มาเฟียนั่นแล้วยิ้มมุมปาก
โอ้วววว !!
เสียงของรุ่นน้องในชมรมว่ายน้ำทุกคนร้องออกมา คงไม่เคยมีใครพูดจาแบบนี้ใส่เจ้านี่เลยสินะ ฉันนี่แหล่ะคนแรกโว้ยยย
“รุ่นพี่อายาสึจิ สุดยอด!!”
รุ่นน้องคนหนึ่งตะโกนออกมา
“รุ่นพี่ของผมสู้ๆนะครับ”
ไคโตะตบไหล่แล้วก้มหน้ามากระซิบข้างหู
“ถ้ารุ่นพี่พูดถึงขนาดนั้นล่ะก็ได้ วันนี้รุ่นพี่ศพไม่สวยแน่”
“เฮ๊อะ งั้นเหรอ งั้นก็เข้ามา”
ผมเดินก้าวออกมาข้างหน้า2-3ก้าวแล้วกวักนิ้วเรียก
“ย้ากกกก”
ความคิดเห็น