คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บท1
1
“เด็กคนนี้ชื่อว่า อุเอดะ ไคโตะ คุง เป็นคนที่หล่อน่ารัก ผิวขาว ผมสีน้ำตาล ตาสีฟ้า ปากได้รูป สูง หุ่นดี กลิ่นตัวหอม เก่งกีฬา เป็นนักกิจกรรม และผลการเรียนดีติดอันดับ Top10 ฮ๊อตและป็อปปูล่าห์เอามากๆ มนุษย์สัมพันธ์ดี ยิ้มเก่ง ทำอาหารเป็น ครอบครัวมี น้องสาว1คน พี่ชาย1คน พ่อ แม่ และย่า ชอบอยู่ห้องสมุดจนเย็น และแวะซุปเปอร์ฯทุกวันหลังเลิกเรียน บ้านอยู่ที่ หมู่3 บล็อค2 ใกล้ๆสวนสาธารณะ เป็นไงล่ะข้อมูลแน่ะปึ้กสุดๆไปเลยใช่ป่ะล่ะ ??”
“สุดๆเลย แต่ว่ากลิ่นตัวหอมนี่มันยังไงๆ อยู่นะ-*- แล้วทำไมเราต้องมาหลบๆซ่อนๆแบบนี้ด้วยเนี่ย”
“แหม แกจะให้ออกไปโทงโท่มันก็ยังไงๆอยู่นะ นี่มันชั้นเด็กปีหนึ่งนะ เราอยู่ปีสอง ถ้าอาจารย์ฝ่ายปกครองเห็นคงต้องโดนเรียกขึ้นห้องปกครองแน่ๆเลยล่ะ”
นั่นสินะจะออกไปโทงโท่มันก็ยังไงๆอยู่ ตอนนี้ผมกับริรุกะอยู่ชั้น2ซึ่งเป็นชั้นของเด็กปี1 เพราะมีกฎห้ามนักเรียนต่างชั้นปีมาเดินป้วนเปี้ยนของชั้นรุ่นน้องหรือรุ่นพี่ ยกเว้นเวลากลับบ้านและพักเที่ยง เลยต้องมาทำตัวเป้นสโตกเกอร์อยู่หน้าห้องเด็กปี1แบบนี้สินะ
ตอนนี้พวกเราอยู่ที่ทางเดินหน้าห้อง ปี1 ห้อง1 ที่มีนักเรียนปีหนึ่งเดินเพ่นพ่านไปมาทั่วอาณาบริเวณเหมือนกับมดดำขนไข่หนีน้ำยังไงยังงั้นเลยล่ะ -0-
“แต่ว่าแบบนี้มันสะดุดตาไปมั้ย ทำท่าทำทางเหมือนกับสโตกเกร์แบบนี้น่ะ??”ผม
“แหม ไม่เป็นไรหรอกชุดเครื่องแบบก็เหมือนกันนี่นะ”
“มันจะจริงเหรอ”
“อ๊ะ!! นั่นมันรุ่นพี่ซากุราอิกับรุ่นพี่อายาสึจินี่คะ มาทำอะไรกันแถวนี้เนี่ย”
นั่นไงล่ะ จู่ๆก็มีเสียงรุ่นน้องคนหนึ่งดังมาจากข้างหลังพวกเราสองคนจึงหันหน้าไปทางรุ่นน้องคนนั้นแบบไม่ได้นัดหมาย
“เอ่อ.....ก็....ก็..มาตามหาหัวใจน่ะจ้ะพอดีว่า เจอรุ่นน้องที่แสนน่ารักทีไรหัวใจก็หล่นหายไปไหนก็ไม่รู้ทู๊กกกกกทีเลยอ่ะจ้ะ-0-//”ริรุกะ
มุกโบราณมากเลยนะริรุกะ -*-
“อ๋อ เหรอคะ นึกว่ามีอะไรสำคัญซะอีกถึงได้ถ่อลงมาถึงนี่น่ะค่ะ”
“เอ่อ จ้ะ ก็ว่าจะกลับกันแล้วน่ะ งั้นพี่ไปก่อนนะจ้ะ บ๊ายบายจ้ะ J”
“อ๊ะ เดี๋ยวค่ะรุ่นพี่ซากุราอิ เอ่อคือว่ารุ่นพี่อายาสึจิคะ ขอยืมตัวรุ่นพี่ริรุกะหน่อยนะคะ”
“อ๋อ เชิญตามสบายเลย งั้นริรุกะฉันกลับห้องก่อนนะ”
“อ่า โอเคๆ”
“ไปล่ะ บาย”
“จ้ะๆ”
ว่าจบผมก็เดินไปทางเดินข้างหลังที่มีบันไดอยู่ ซึ่งตอนที่กำลังจะเลี้ยวผมก็ได้ชนกับอะไรแข็งๆจนเซถลาจนเกือบล้ม แต่มีมือของใครบางคนมาโอบเอวแล้วดึงตัวผมขึ้นมาก่อนที่ตัวผมจะล้มลงไป
รุ่นเป็นอะไรรึป่าวครับ ผมขอโทษที่เนไม่ระวังนะครับ
อืม ฉันไม่เป็นอะไรหรอก
ผมก้มหน้าลงจัดแจงเสื้อนักเรียน ก่อนที่จะเงยหน้าขึ้นมาจ๊ะเอ๋กับใบหน้าหล่อๆของคนเมื่อวานนี้ เขาคือผู้ชายเมื่อวานนี้ เขาคือคนที่จูบผม เขาคือคนที่ริรุกะพึ่งพูดถึงเมื่อกี๊ เขาคือไคโตะ!!
“นะ...นาย เมื่อวานนี้ O_O!!”
ผมก้าวถอยห่างออกมาประมาณ1ก้าวแล้วชี้หน้าของคนที่อยู่ตรงหน้าด้วยความตกใจ รู้สึกร้อนผ่าวขึ้นหัวมือไม้สั่น พูดไม่ออก
“ครับ ผมเอง J ”
“ทะ...ทำไม นายถึงมาอยู่ที่นี่”
“อ้าว ก็นี่มันชั้นของปี1นะครับผมจะอยู่ก็ไม่แปลกสักหน่อย”
ไคโตะยิ้มแล้วเอียงคอเลิกคิ้ว เออก็จริงหมอนี่จะอยู่ที่นี่ก็ไม่แปลกอะไรแต่ผมมาอยู่ที่นี่น่ะสิแปลก -*-
“นะ...นั่นสินะ”
ผมเอามือที่ชี้หน้าเขาลง
“อ๊ะ จะว่าไป”
ไคโตะเดินเข้ามากระซิบข้างหูผมว่า
“เมื่อคืนนี้ไม่โทรมาเลยนะครับหรือว่าเอาทิ้งไปแล้วครับ งั้นยังไงคืนนี้ผมจะโทรไปหาก็แล้วกันนะ J”
ผมรีบถอยห่างออกมาด้วยความเขินอาย
“ทะ..โทรมาหาฉัน แล้วนายรู้จักเบอร์ฉันรึไง??”
“รู้สิครับ”
เฮ้ยหมอนี่มันรู้ได้ไงฟะ ฉันยังไม่เคยให้เบอร์ใครเลยนอกจาก ริรุกะ ชูเฮย์ แล้วก็อีกไม่กี่คนเองนะ เบอร์ผมไม่น่าจะมาถึงเด็กปี1นี่นา
“นายรู้มาจากใคร”
“รุ่นพี่ชูเฮย์ครับ”
นั่นไงล่ะ ไอ้บ้าชูเฮย์นึกแล้วเชียว ไอ้หมอนี่ชักจะเอาใหญ่แล้ว สงสัยวันนี้ต้องชวนริรุกะจัดการมันขั้นเด็ดขาดซะแล้วสิ -*-
“ชูเฮย์!!”
“ครับ ชูเฮย์ J”
ฉันจะไปฆ่ามัน ณบัดNOW!!
“อ้าวๆ มาแอบกุ๊กกิ๊กกันอะไรแถวนี้จ้ะ ไม่ขึ้นไปเรียนกันรึไง”
จู่ๆริรุกะก็โผล่มาจากด้านหลังผม แล้วพูดประโยคคำถามที่แฝงความประชดประชันอันมากหลาย
“ฮ่าๆ รุ่นพี่ซากุราอิล่ะก็”
ไม่ไหวๆ อยากไปจากตรงนี้ซะเหลือเกิน ว่าแล้วผมก็จับข้อมือริรุกะแล้วรีบวิ่งออกไปจากที่ตรงนั้นทันที
“ว๊าย อะไรของนายเนี่ย จู่ๆทำอะไรน่ะฉันตกใจ”
“ฉันจะพาไปฆ่าคน”
“ฮะ ฆ่าใคร??”
“ไอ้ชูเฮย์!!”
“แต่ว่าโรงเรียนนี้ผู้ชายมันเยอะกว่าผู้หญิงนะ -*-”
“โธ่ ฉันก็แค่เปรยๆไปเท่านั้นแหล่ะ ว่าแกโชคดีขนาดไหนแล้ว ที่ได้เบอร์เค้ามาแบบไม่ต้องทำอะไรเลย”
“-_-”
“นี่แกจะไม่สนใจเค้าเลยจริงๆน่ะเหรอ จริงๆเหรอ จริงๆเหรอ”
ไม่พูดป่าวริรุกะยื่นหน้าเข้ามาใกล้เรื่อยๆ ก็จริงอย่างที่เขาว่า จะไม่สนใจเลยมันก็แปลก แล้วอีกอย่างเราเองก็ว่าเหตุผลคงไม่มีแค่อยากจูบถึงมาจูบหรอก เอาวะลองดูสักตั้ง!!
“แล้ว.....ฉันต้องทำยังไงมั่งล่ะ??”
“หึๆ สนใจขึ้นมาซะแล้วล่ะสิ ไม่ต้องห่วงเดี๋ยวฉันจะพาไปล้วงลับกระเพาะแตก เริ่มพรุ่งนี้เลยละกัน ^_^”
“พรุ่งนี้เลยเหรอ??”
“พรุ่งนี้เลยจ้ะ J”
ความคิดเห็น