ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    หนุ่มโหดหน้าใสคุ้มครองหัวใจยัยน่ารัก

    ลำดับตอนที่ #3 : You’re my bunny กระต่ายน้อยของฉัน

    • อัปเดตล่าสุด 22 ม.ค. 57


    2

     

    You’re my bunny

    กระต่ายน้อยของฉัน

     

                    "เธอจะยืนเซ่อไปจนถึงพรุ่งนี้เช้าเลยหรือไง เดินตามฉันมาสิยัยเตี้ย" -_-;

                    หน็อยไอ้บ้านี่ =O= มาหาว่าฉันเตี้ยเรอะ อย่างฉันน่ะเขาเรียกว่าตัวเล็กสเป็กทอมต่างหากเล่า >O< แต่ถึงอย่างไรฉันก็ไม่กล้าพูดอย่างที่คิดหรอก เพราะกลัวมาเฟียบ้านี่จับฉันฆ่าหมกกองขยะน่ะดิ ฉันได้แต่เดินตามไปอย่างเลี่ยงไม่ได้ T_T กรั๊ซ อย่าให้ถึงตาฉันแล้วกันจะเอาคืนไม่ให้ได้หยุดพักหายใจเลย

                    ฉันมาหยุดอยู่ตรงหน้าห้องห้องหนึ่ง เหอๆ ไม่อยากจะบรรยายเลยว่าสภาพห้องข้างในจะเป็นเยี่ยงไรในเมื่อข้างนอกมันออกจะสกปรก โสโครก อย่างน่ารังเกียจ ยี้แหวะ หยะแหยงว่ะ T_T น้ำตาตกในเลยฉัน

                    เขาเปิดประตูค้างไว้พร้อมกับหันมาทางฉันเป็นเชิงบอกให้ฉันเดินตามเขาไป ฉันก็ได้แต่เดินตามไปอย่างไม่มีทางเลือกอื่น พอเดินเข้ามาถึงข้างในก็ถึงกับอึ้งเลย ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าข้างในจะดูสวยงามกว่าข้างนอกถ้าจะให้เปรียบก็เสมือนว่าข้างนอกนั่นคือนรก( เพราะมันรกจริงๆ ) ส่วนข้างให้นั้นมันสวรรค์ชัดๆ เลยการตกแต่งห้องข้างในอย่างหรู ฉันเคยเห็นแต่ในหนังนะเนี่ยไม่คิดว่าชีวิตนี้ของฉันจะได้มาเจอด้วยตัวเอง แต่คนอย่างฉันก็ได้แค่มองไม่มีโอกาสที่จะได้เป็นเจ้าของห้องแบบนี้หรอก เฮ้อเลิกพร่ำเพ้อพรรณากว่าเพราะไม่โหดนี่มันยืนกอดอกมองฉันอย่างสมเพชด้วยสายตาที่อ่านได้ว่า 'คนอย่างเธอคงจะไม่เคยเห็นสินะ' มันแปลได้อย่างนี้จริงๆนะ ชิ น่าหมั่นไส้ซะมัดคิดว่าตัวเองหล่อมากสินะถึงได้กล้าทำหน้าอย่างนั้น(มันก็หล่อจริงๆ ของมันนั่นแหละว่ะ)

             “พี่ มินสก์ ครับ”

    ใครก็ไม่รู้มายืนหยุดอยู่ที่หน้าประตูที่ไอ้โหดหน้าหล่อกำลังยืนอยู่ เอ๊ะ! เมื่อกี้ ไอ้เด็กนี่เรียกหมอนี่ว่า มินสก์ งั้นหรอ (ตั้งแต่ตำเนินเรื่องมาจนจะตอนที่สามแล้วเพิ่งจะรู้จักชื่อพระเอก ฮ่าๆ)

    “มีไร” -_-  <<< หน้าตายสนิท

    “เกิดเรื่องอีกแล้วครับ”

    “เฮ้อ! เรื่องเดิม?”

    “ใช่ครับ ผมว่าพี่รีบไปดูดีกว่านะครับ ท่าทางวันนี้จะมาแปลกกว่าทุกวันครับ” พูกเรื่องไรกันอ่ะนางเอกไม่เข้าใจ

    “อืม แกเฝ้ายัยเตี้ยนี่ไว้ให้ฉันที” หมอนั่นบอกไอ้คนมาใหม่พลางพยักเพยิดมาทางฉัน ชิเท่ตายละ

    “ครับ พี่รีบไปดีกว่าครับ ไม่งั้นบ่อนพังกันพอดี” หมอนั่นพยักหน้าแล้วเดินออกจากห้องนี้ไปเลย ทิ้งฉันไว้กับไอ้หนุ่มน้อยมาใหม่คนนี้เพียงลำพัง

    “ไง^^” เขาเป็นฝ่ายทักฉันก่อนแล้วยิ้มแบบเป็นมิตรมาให้

    ^^” และฉันก็ยิ้มกลับไปอย่างมีมารยาท

    “เธอเป็นแฟนพี่มินสก์หรอ^^

    “บ้าหรือไงอย่างหมอนั่นไม่ได้แอ้มฉันหรอกย่ะ” ฉันว่าพลางทำท่าขยะแขยง

    “ฮ่าๆ ” ไอ้บ้านี่หัวเราะอย่างชอบใจ “อ้อ ฉันลืมแนะนำตัวไปนะ ฉัน เวล เธอล่ะ”

                    “ใบหวาย เรียกหวายเฉยๆ ก็ได้”

                    “อืม แล้วเธออายุเท่าไหร่หรอ”

                    “ทำไมฉันต้องบอกนายด้วย” ฉันตอบเสียงขุ่น เริ่มอารมณ์ไม่ดีแล้ว หมอนี่มันจะซักไซ้ฉันเอาโล่หรอ

                    “จะได้เรียกสรรพนามถูกไง”^^

                    “ฉันอายุ 18 นายล่ะ”

                    “ฉัน 20 แล้วนะน้องสาว” เขาตอบพลางยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเขาจะเกิดก่อนฉันอ่ะ งั้นก็แสดงว่า นายมินสก์อะไรนั่น อายุมากกว่าฉันงั้นสินะ

                    “เธออยู่ในห้องนี้ ดีๆ ล่ะ ฉันจะไปเข้าห้องน้ำหน่อยน่ะ อย่าคิดว่าจะหนีออกจากที่นี่เลยนะ เพราะยังไงอยู่ที่นี่ก็ปลอดภัยกว่าข้างนอกเยอะ” ว่าจบก็เดินไปเลย

                    อ้าว ฉันต้องอยู่ที่ห้องนี้คนเดียวหรอนี่ อิอิ เข้าทางฉันล่ะทีนี้ ขอสำรวจห้องนี้หน่อยล่ะกัน
                    รื้อๆ ค้นๆ เดินไป เดินมา มองนั่น ดูนี่
                    ไม่เห็นมีอะไรน่าสนใจเลยแหะมีแต่ของตกแต่งธรรมดา เฮ้อ เหนื่อยอ่ะเดินสำรวจความผิดปกติ แต่ก็มิเจออะไรเลย ขอพักสักหน่อยล่ะกัน
                     คิดอย่างนั้นฉันก็เดินมาเอนหลังนอนงีบที่โชฟาตัวยาว อืม พอดีตัวฉันเลย หรือว่าฉันจะตัวเตี้ยไปหรือเนี่ย(เพิ่งรู้ตัวหรอย่ะ)
                      จากนั้นไม่นาน
                      คร่อก ฟี้ Zzz
                      หลับซะแล้ว -*-



    =มินสก์สเปเชียล=

                    ตอนนี้ผมอยู่ในห้องที่มียัยตัวเตี้ยหลับอย่างไม่รู้ตัว ยัยนี่จะรู้หรือเปล่านะว่าตัวเธอน่ะน่า...แค่ไหน             -,.- (โปรดอย่ามองว่าผมหื่น ผมแค่แตกตื่นเรื่องเพศเองนะ อิ_อิ)

     ผมไม่รู้ว่าผมคิดบ้าอะไรตอนที่เจอยัยนี่กำลังแอบฟังผมกับไอ้หน้าตุ๊ดบิวตี้ ถึงได้ลากยัยนี่มาด้วย ไม่อยากจะเชื่อเลย ให้ตายสิวะ

                    “อื้อ...” เสียงยัยเตี้ยครางเบาๆ ก่อนจะค่อยๆลืมตาขึ้นมา และ

                    “กรี๊ด ไอ้บ้า แก แก ทำจะอะไรฉันน่ะ” ว่าแล้วคุณเธอก็เอามือขึ้นมาปิดหน้าอกตัวเอง เพิ่งรู้ตัวเรอะ ยัยเบ๊อะ

                    “ไม่ต้องปิดหรอก หุ่นยังกับกระดานอัดแผ่น ดูไปก็ไม่เกิดอารมณ์” -_- <<< หน้าตายสนิท

                    “ไม่รู้ล่ะ นี่นายไม่คิดจะหาเสื้อผ้ามาเปลี่ยนให้ฉันเลยหรือไง” ตื่นขึ้นมาก็มาแว๊ดๆ ใส่ผมเลยแหะ แต่เรื่องเสื้อผ้าผมลืมไปซะสนิทเลยว่ายัยนี่มาตัวเปล่า จะว่าไป ดูๆ ไปแล้ว เวลายัยนี่แต่งตัวแบบนี้ ก็เซ็กซี่ น่าแอ้มดีเหมือนกันนะ -.,- (ไอ้หื่นไหนบอกว่าไม่น่าสนใจไง)

                    “ไม่อ่ะ ชี้เกียจ” ผมตอบไปอย่างใจคิด ผมชอบผู้หญิงนุงน้อยห่มน้อยนะ อิ_อิ

                    “ได้ไงอ่ะฉันไม่อยากใส่ชุดนี้เดินไปเดินมาหรอกนะ โป้ก็โป้ หนาวก็หนาว” เธอพูดแล้วทำหน้ายุ่ง

                    “อื้ม ใส่ผ้าขี้ริ้วแก้ขัดไปก่อน แล้วค่อยไปหาซื้อเอาทีหลังล่ะกัน”

                    จริงๆแล้วผมไม่ได้เป็นคนใจร้ายขนาดนั้นนะครับ แล้วเธอก็ทำหน้าตาไม่ไว้วางใจผมด้วย หึๆ จะว่าไปแล้วยัยนี่ก็น่าฟัดดีเหมือนกัน หุ่นก็ใช่ย่อยที่ไหนเห็นแล้ว อารมณ์กระฉูดครับพี่น้อง(-_-“)

                    “โครกกกกก~ครากกกกกกก~”

                    “เสียงเสือที่ไหนมาร้องว่ะ” ผมว่า

                    “แหะๆ เปล่าหรอก ท้องฉันเองอ่ะ นายมีไรให้ฉันกินมั้ยเนี่ย”

                    “นี่เสียงท้องเธอร้องหรอเนี่ย สงสัยอดข้าวมาสามมื้อได้มั้ง ร้องอย่างกับเสือหิว”

                    “ไม่กระแนะกระแหน ฉันสักนาที ลิ้นปี้จะอักเสบตายหรือไง” คนหิวบอกอย่างโมโห(หิว)

                    “ฮ่าๆ สงสัยจะอย่างนั้นล่ะมั้ง รออยู่ในนี้แหละฉันจะบอกไอ้เวลเอาข้าวมาให้” ผมบอกแล้วกำลังจะเดินออกไปข้างนอกแต่แล้วคนตัวเล็กก็คว้ามือผมไว้ซะก่อน

                    “เดี๋ยว นายมีเสื้อผ้าให้ฉันเปลี่ยนมั้ย ฉันอยากอาบน้ำ”

                    “อืม”

    พูดแค่นั้นผมก็เดินออกมา ก็ไม่ได้อะไรหรอกครับ ผมแค่รู้สึกว่าเวลาอยู่ใกล้เธอแล้วผมไม่เป็นตัวของตัวเอง เวลาปกติผมจะขรึมๆ เงียบๆ ไม่ค่อยได้หัวเราะหรือยิ้ม แต่เวลาที่ผมอยู่กับยัยตัวเล็กนี่แล้ว ผมกลับยิ้มกลับหัวเราะได้อย่างสบายใจ อ่า~ นานแค่ไหหนแล้วนะที่ผมไม่ได้ยิ้มหรือหัวเราะออกมาอย่างนี้ ตั้งแต่ที่ผู้หยิงคนนั้นจากผมไป มันก็หลายสิบปีแล้วสินะ หึๆ น่าขำนะ ชีวิตที่ต้องอยู่อย่างตัวคนเดียว ต่อไปนี้ ผมรู้แล้วล่ะว่าผมต้องการอะไรอีกที่จะเข้ามาเติมเต็มชีวิตผม

    =จบสเปเชียว=





    __________________________________________________________________________________________________
    ปล.อ๊ากกกกกก ฉันมีปัญญาเขียนได้ทีละน้อยทีละนิดหรอเนี่ย 
    เมื่อไหร่มันจะจบล่ะ ฮือๆ อยากร้องไห้ ดองมาจนจะเน่าแล้วอ่า T_T
    ใครที่ผ่านมาอ่าน ก็็ย่าลืมคอมเม้น ติชมผลงานเน่าๆ ด้วยนะค่ะ T_T 
    อิฉันจะพยายามเขียนให้จบเจ้าค่า



     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×