หนุ่มโหดหน้าใสคุ้มครองหัวใจยัยน่ารัก

ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ

บทนำ

"นี่ นายต้องการอะไรกันแน่แล้วจับตัวฉันมาทำแป๊ะอะไร"

"-_-"

                "ฉันไปฆ่าเมียนายตายรึไง ถึงได้จับฉันเหวี่ยงใส่รถ ก้นกระแทกเบาะ มันเจ็บนะเฟ้ย"

                "ฉันไม่เคยมีเมีย แล้วก็นั่งเงียบๆ ด้วยอย่าให้ฉันต้องโมโหจนคุมสติไม่อยู่ไม่งั้นเธอได้ไปหายมบาลแน่"

ก่อนหน้าที่จะเกิดเรื่องไม่กี่วัน

ฉัน ใบหวาย อายุ สิบหกอย่างจะเข้าสิบเจ็ดซึ่งตอนนี้ ณ ขณะนี้ ฉันกำลังอยู่ในระหว่างการทำงานพิเศษเป็นเด็กเสิร์ฟอยู่ที่ผับ การ์แดนซ์ ในช่วงที่ฉันกำลังไปเสิร์ฟเครื่องดื่มให้กับลูกค้าหน้าตาโคตรหล่อที่มาพร้อม กับกลุ่มเพื่อนอีกประมาณเจ็ดถึงแปดคนเห็นจะได้ ฉันเดินเข้าไปเสิร์ฟเครื่องดื่มจำพวกแอลกอฮอล์ให้เขา พอเสิร์ฟเสร็จก็ตามมารยาทของเด็กเสิร์ฟที่ดีเราก็ควรจะเดินกลับทันที แต่! พอฉันจะเดินหันหลังกลับเท่านั้นแหละ มือของฉันก็ถูกคว้าไว้ทันควัน ฉันถึงกับหยุดชะงัก กึก กันเลยทีเดียว และหันกลับไปมองเจ้าของมือที่คว้ามือของฉันเอาไว้อย่างกล้าๆ กลัวๆ พอหันกลับไปก็พบว่า พบว่า พบว่า อ๊ากกก

                "เอ่อ...ขอแก้วกับน้ำแข็งเพิ่มสองที่ด้วยฮะ"

                กึก เพล้ง นะ หน้าแหกแตกกระเจิง นึกว่าเขาจะมาลวนลามฉันแล้วซะอีก โอ้โล่งอกไปที ฉันพยักหน้ารับคำสั่งของคุณลูกค้าหน้าหยก

                "ได้ค่ะ" ^^

                ห้านาทีผ่านไป

                ฉัน เดินกลับมาเสิร์ฟของที่ลูกค้าหน้าหยกบัญชามาไปเสิร์ฟที่โต๊ะของคุณหน้าหยกคน เมื่อตะกี้ ตอนนี้มีเพื่อนที่มาใหม่ของเขามานั่งรอที่โต๊ะ ฉันจึงเอาแก้วพร้อมน้ำแข็งไปเสิร์ฟ เริ่มจากเอาไปวางให้ผู้ชายหน้าตาดีคนแรก หน้าของเขาเนียนใส ปิ๊ง! ราวกระจกก็มิปาน(เว่อไปป่ะเนี่ย) แต่หน้าของเขาหล่อจริงๆ นะขนาดฉันเห็นแค่ลางๆ ยังรู้เลยว่าเค้าต้องหล่อมากแน่ๆ แหงแซะ ฉันวางแก้วพลางมองหน้าของเขา แต่เขาหันหน้าไปทางอื่นฉันเลยมองเห็นหน้าอันหล่อเหลาของเขาไม่ชัด ว้า น่าเสียดาย (แน่ะๆ ฉันจองแล้วนะ : นักเขียน) พอแก้วอยู่ตรงหน้าหนุ่มหน้าตาดีคนนี้แล้วฉันก็เอาแก้วไปวางให้หนุ่มหล่ออีกคนบ้าง  ว้า ว! เขาหล่อเทพโคตรเทพเลยอ่ะ (เว่อร์อีกแล้วนะเธอนี่ -*-) ฉันวางแก้วพร้อมกับทำหน้าอึ้งๆ ก็จะไม่ให้อึ้งได้ไง ก็อย่างที่บอกล่ะนะว่าเขาหล่อเทพมากเกินจะบรรยายไหว ยิ่งมองใกล้ๆเขายิ่งหล่อได้โล่ไปเลยล่ะ

                "มองหาพระแสงอะไรมิทราบ" เขาหันมาพูด(ด่า)เมื่อเขารู้สึกตัวว่าโดนแอบมอง พร้อมทำหน้านิ่วคิ้วจรดกัน แต่ไอ้คำเมื่อกี้มันช่างเป็นคำพูดที่สวนทางกับหน้าของไอ้บ้านี่จริงๆ (เริ่มเปลี่ยนสรรพนามเมื่อโดนคนหล่อด่า)ถึงจะหล่อเทพแค่ไหนมาด่ากันแบบนี้ มันยอมได้ซะที่ไหนกัน อย่างนี้มันต้องบึ้มให้ได้ดูกัน ฮึ่ย!

                "นายก็หน้าตาดีอยู่หรอกนะ แต่ไอ้คำเมื่อกี้มันทำให้หน้าตาของนายแย่ลงเป็นเท่าตัวเลยล่ะ รู้ไว้ซะด้วย"

                "เธอนั่นแหละ...เสียมารยาทแอบมองลูกค้าอยู่ได้"

                "นายว่าใครเสียมารยาท นายน่ะดีตายล่ะ อายุถึง สิบแปดรึยังก็ไม่รู้ ริอ่านเที่ยวผับ" แล้วฉันล่ะอายุยังไม่ถึงสิบแปดด้วยซ้ำ ริอ่านไปว่าเขา

                "นี่เธอ...เป็นแค่เด็กเสิร์ฟแท้ๆบังอาจมาด่าลูกค้า เดี๋ยวเหอะ ผู้จัดการอยู่ไหนวะ"

                "อ่ะ...อย่าเรียกผู้จัดการสิ" ฉันร้องห้ามเสียงดัง แต่ด้วยความที่ว่าที่นี่มันผับพูดดังขนาดไหนเขาคงจะไม่ได้ยิน การห้ามของฉันไม่เป็นผล เขาก็เรียกผู้จัดการ ผู้จัดการอยู่นั่นแหละ

                "ผู้จัดการอยู่ไหนวะ โผลหัวออกมาดิเว้ย"เขาคำรามเสียงดัง

                "ขอร้องล่ะ คุณอย่าเรียกผู้จัดการเลยนะ งานมันยิ่งหาอยากอยู่"

                "ช่างดิ ฉันไม่รู้ด้วย เรื่องที่เธอจะมีงานทำหรือไม่มีให้ทำ มีปัญหาอะไรป่ะ"

                อือ โอเค ซึ้งกับคำตอบที่ได้รับมาเป็นอย่างมาก แงๆ T^T  นี่ฉันต้องเตรียมตัวหางานใหม่ทำแล้วหรือเนี่ย ฮือ ฮือ

                "นี่ คุณ...ฉันขอร้องล่ะนะได้โปรดอย่าฟ้องผู้จัดการเลย จะให้ฉันทำอะไรฉันยอมทำให้หมดเลย แต่อย่าฟ้องผู้จัดการเลยนะ ฉันพึ่งจะได้งานที่มีเงินดีแบบนี้ได้ฉันไม่อยากเปลียนงาน นะ นะ ฉันขอร้องล่ะ" T-T

"แน่ใจหรือที่พูดว่าจะทำทุกอย่างน่ะ" <<< ทำหน้าตาเจ้าเล่ห์

                "อืม ฉันแน่ใจ" รับคำพร้อมกับพยักหน้าหงึกๆ (U_U) (._.) (U_U) (._.)

                "งั้นบอกมาว่าเธอชื่ออะไร" เขาถาม

                ฉันควรจะบอกชื่อกับเขาดีมั้ยอ่ะ แต่ถ้าฉันไม่บอกเขาก็จะฟ้องผู้จัดการ ฉันตายแหน่

                "ฉันชื่อ เอ่อ ชื่อ ใบหวาย"

                "ชื่อน่ารักดีนี่" ^_^++

                อืม ฉันควรจะขอบใจนายดีมั้ยที่ชมว่าชื่อฉันน่ารักน่ะ แต่หน้าเจ้าหมอนี่มันบ่งบอกถึงลางสังหรณ์อันเลวร้ายที่คาดว่าน่าจะเกิดขึ้น ในไม่ช้านี้

                "เอาเบอร์มือถือเธอมาจะได้ติดต่อถูก"

                ว่าไงนะ O_O ลาง สังหรณ์ของฉันมันไม่เคยโกหก ไอ้นี่ได้คืบจะเอาศอก ตกลงมันเป็นคนยังไงกันแน่ฟ่ะ รู้แค่ชื่อก็น่าจะพอแล้วนี่ จะเอาเบอร์ฉันไปแทงหวยรึไงเนี่ย -*-

                "อะไรกันน่ะ แค่บอกชื่อก็น่าจะพอแล้วนะ"

                "ผู้... "

                ฉันรีบกระโดดโพลงเข้าไปปิดปากไอ้หมอนี่ไว้ทันพอดี ก่อนที่เขาจะเรียกผู้จัดการจบประโยค

"ก็ได้ก็ได้"

ฉัน จดเบอร์มือถือของใส่กระดาษที่ถือมาด้วย จดเสร็จฉันก็ยื่นกระดาษที่มีเบอร์ของฉันให้เขาไป เขารับไปพิจารนาแล้วก็เอ่ยคำหนึ่งขึ้นมา ฮึ่ยน่าเตะก้นจริงๆ

"แล้วฉันจะโทรหานะ" ^-^

ฮึ่ยยังมีหน้ามายิ้มอยู่อีกไอ้บ้าเอ้ย ชิ ชิ งอน (มันเกี่ยวกันมั้ย)

"เธอจะไปไหนก็ไปซะ ฉันไม่มีอะไรกับเธออีกแล้วล่ะ แล้วไว้จะโทรหานะ"

โห ไอ้นี่ถีบหัวส่งกันเลยหรึ โอ๊ยอยากระบายอารมณ์ใส่ไอ้บ้านี่จิงโว้ย แต่ไม่ได้เดี่ยวโดนไล่ออกT^T  เอ๊ะ ไหนบอกว่าไม่มีอะไรแล้วจะโทรหาฉันทำแปะอารายง่ะ T_T จบกันชีวิตอันสงบสุขของฉ้านนนนนนนน >O<