คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : CHAPTER 0 : RACK 13 :: DEIR ::
CHAPTER 0 : RACK 13
ไม่ไหวแล้ว
ไม่เอาแล้ว...
ไม่อยู่แล้ว..
ทำไม... ปาดน้ำตาครั้งแล้วครั้งเล่า มันยังไม่หายเจ็บปวด
ทำไม... ร้องไห้ครั้งแล้วครั้งเล่า พวกท่านยังไม่กลับมา
ทำไม... คิดแล้วคิดเล่า ยังหาทางออกไม่เจอ
ทำไม...
ทำไม...
.
.
.
“ไปญี่ปุ่นกัน”
เมื่อเพื่อนคนสนิทเอ่ยปากชวน หนทางการออกจากนรกทั้งเปิดถูกเปิดออกช้าๆ เด็กหญิงผมดำขลับเงยหน้าขึ้นมองหนทางนั้น แววตาสีม่วงเข้มเกิดประกายขึ้นอีกครั้ง ก่อนที่มือทั้งสองข้างจะยื่นขึ้นไปคว้าทางออกนั้นมา
“อืม..”
.
.
.
.
“งั้นเมย์ไปโอซาก้านะ.. ส่วนเราจะไปเกียวโตแล้ว มีไรติดต่อมานะ บ๊ายบาย”
หญิงสาวหันหลังให้เพื่อนสนิทแล้วเดินออกมาโดยที่ไม่ฟังคำทักท้วงของเพื่อนเลยสักนิด เธอออกเดินทางจากประเทศที่เธออยู่ตั้งแต่เกิดคือ ‘กรีซ’ มายังประเทศ ‘ญี่ปุ่น’ เพื่อมาหาที่ที่ทำจิตใจให้สงบหลังจากเหตุการณ์นั้น
เหตุการณ์ที่ทางการฆ่าพ่อและแม่ของเธอ..
เธอเดินทางมากับเพื่อนสนิทที่สุด เพื่อนที่เหลืออยู่คนเดียว ‘เมเดน’ ชายหนุ่มที่อายุมากกว่าเธอประมาณหนึ่งปี พวกเราวางแผนมาญี่ปุ่นเป็นเวลานานถึงสี่ปีด้วยกัน พอมาถึงสถานที่ความคิดทั้งสองกลับไม่ตรงกัน เลยได้แยกเดินทางกันชั่วคราว
“เอ่... แล้วเราต้องไปยังไงนะ”
หันซ้ายและขาวเพื่อหาหนทางต่อไป แต่ทว่า..สายตาดันไปสะดุดกับผู้หญิงคนหนึ่ง
ผู้หญิงผมยาว สีม่วงแดง
เธอไม่รอช้ารีบคว้ากระเป๋าเดินทางตรงไปหาผู้หญิงคนนั้นทันที เมื่อเข้ามาในระยะประชิด เธอคนนั้นได้หันหน้ามามองแล้วเลิกคิ้วขึ้นด้านหนึ่ง
“เอ่อ...ขอโทษนะคะ พอดีจะถามทางไปจังหวัดเกียวโตนะค่ะ”
สาวผมม่วงแดงมองหญิงสาวตรงหน้าทั้งแต่หัวจรดเท้าก่อนที่จะหัวเราะขึ้นมาอย่างกะทันหัน
“เธอชื่ออะไร ? ”
“ไดอาค่ะ .. ไดอามอส เอเวล”
หญิงสาวตาม่วงเข้มที่มีชื่อว่า ‘ ไดอา’ ตอบบอย่างงงๆ ก่อนที่จะเพิ่มความงงขึ้นไปอีกเมื่อหญิงสาวที่ถามชื่อเธอเมื่อกี้คว้าข้อมือเธอแล้วออกแรงลาก
“อืม..ไอดาสินะ ใช้ได้ๆ อ่อ! แล้วไม่ต้องไปแล้วนะเกียวโตอะไรนั้นน่ะ ฉันมีที่ๆน่าสนใจกว่านั้นแน่”
ความคิดเห็น