My Diary

ลำดับตอนที่ #1 : บันทึก : ยังจำฉันได้ไหม

CREDIT : THINGYMAJIG

{ ยังจำฉันได้ไหม? }
EDIT : 03/30/2012
-------------------------

สวัสดีตัวฉันในอนาคต.

ยังจำฉันได้หรือปล่าวล่ะ?  ตอนนี้ฉันยังเป็นเด็กม.3 อายุ15 ผู้ฝันสูงและชอบทำอะไรตามใจตัว จำได้ไหม?
ยังจำวันวานที่ตัวเองเป็นได้หรือปล่าว?  ชอบท่องเด็กดีเล่นโรลเพลย์ไปเรื่อย  ชอบงานดีไซน์จนช่วงหนึ่งเกือบแต่งงานกับPS... 
แล้วจำได้ไหมว่าตัวเองติดอนิเมะและมังงะจนโงหัวไม่ขึ้น..  จำได้ไหม?

เอาเถอะฉันมั่นใจว่าเธอจำได้เพราะแน่ใจว่าหัวสมองของเรานั้นดีเลิศ(?) ๕๕๕+
เอาล่ะมาเกริ่นกันหน่อย  เอาเป็นเรื่องธีมละกันเพราะต้องการให้เธอจำได้ว่าฉันในตอนนี้เลือกธีมแบบนี้มันก็มีจตุดประสงค์อยู่นะ
ว่าไงจำได้หรือปล่าวล่ะ?  ถ้าจำไม่ได้ว่าทำไมก็ให้เข้าใจก่อนเลยว่าฉันไม่ได้มีอายุอานาม ๑๓-๑๔ แล้วนะ
( ไม่งั้นคงไม่เอาธีมแบบนี้แน่นอน ..ฉํนหวังว่าเธอคงจำอารมณ์นี้ได้ )
แต่ตอนนี้นี่คือธีมอีกแบบที่ฉันหันมาสนใจ  เพราะอะไรอยากรู้ไหม?
เพราะตอนที่ฉันได้เข้าไปในบทความ IT'S THINGYMAJIG THEME! :D ก็ได้มาเจอธีมแบบต่างๆที่น่าสนใจทั้งที่อยู่หน้าบทความและอื่นๆ  และสิ่งที่ทำให้ฉันสะดุดกับธีมนี้คือชื่อของมัน Dreamful Girl ซึ่งก็มีลายตามที่เธอเห็นเนี่ยแหละ
ชื่อนี้ทำให้ฉันมีความคิดว่ามันช่างเหมาะกับคนเพ้อๆอย่างตัวเองเสียจริง รวมถึงลวดลายที่ทำให้ฉันรู้สึกหลงใหลก็ไม่พ้นทำให้ฉันเลือกกธีมนี้มาจนได้  ..แต่เธอว่ามันสวยหรือปล่าวล่ะ?

มาเรื่องเหตุการณ์ดีๆในวันนี้กันดีกว่า..
วันนี้ฉันได้ไปโรงเรียนมาล่ะ  เนื่องในวันประกาศผลสอบและประกาศจบหลักสูตรปี ๒๕๕๔ ( หลักสูตรเก่า๒๕๔๔ รุ่นสุดท้ายภูมิใจไหม? ๕๕๕+ )
และใบประกาศผลมันก็ทำให้ฉันหัวใจหล่นตุ้บเลยล่ะกับประสบการณ์ระทึกครั้งแรก ( หัวใจกึ่งเบิกบานกึ่งเหี่ยว ..แปลกๆ )
หลังจากที่ ๔.๐๐ มาตลอด และแล้วฉันก็ได้ ๓.๙๘ เป็นไงล่ะ บาสทำพิษหายไปเพียง ๒ คะแนนก็จะได้เกรดสี่มาครอบครองแล้ว ( จนถึงตรงนี้ฉันยิ้มไม่หุบเลย ๕๕ )   เอาเถอะยังไงบาสก็เป็นกีฬาที่สนุกมากอยู่ดีล่ะนะ :)

แต่น่าแปลกที่พอเห็นใบคะแนนฉันกลับ.. ไม่รู้สึกเหี่ยวหรืออะไรเลย ต่างจากเพื่อนๆที่ต่างมาแสดงความเสียใจกันล้นหลามประหนึ่งฉันจะฆ่าตัวตาย
' โหย แกไม่เป็นไรนะเว้ย.. เอาจริงๆฉันเฟลแทน '  ฉันก็ไม่ได้เฟลนะ - -" แต่ก็ขอบคุณ :)
' แกชีวิตยังมีค่านะเว้ย  ' เอิ่ม.. ไม่ได้จะไปตาย
' เสียดายว่ะที่๑มาตลอด.. แต่เอ๊ะ แกก็ที่๑อยู่ดีนี่หว่า ๕๕ '  เออวะ ที่๑จริงด้วย -w-
และอีกมากมายที่เราฟังไม่ทัน (ก็เพื่อนๆเล่นกรอกหูหนูไม่หยุดอ่ะเคอะ)
แล้วที่ทำฉันขำได้ดีในวันนั้น...  ตอนที่ไปถึงเห็นเพื่อนห้อง๔อยู่ล้นหลาม  แต่พอทุกคนรู้คะแนนฉันก็ต่างสลายโต๋กันหมด - -
และได้คำตอบในเรื่องนี้จากเพื่อนคนหนึ่งว่า "  ก็พวกเราอยู่รอดูคะแนนแกอ่ะ เค้ารอมาครึ่งชั่วโมงกว่าแล้วเนี่ย - - " ...ขอบคุณที่เห็นความสำคัญ - -"

ก็หลักๆที่จะพูดถึงตรงนี้เลยละกัน 
ฉันอยากบอกว่าถ้าในวันข้างหน้าเธอท้อถอย  จงจำวันนี้ไว้ วันที่หลุดจากตำแหน่ง  วันที่น่าจะทำให้ฉันรู้สึกแย่มาก แต่มันกลับไม่ใช่  ความรู้สึกในตอนนี้คือรับรู้และขอบคุณตัวเองที่ทำให้คะแนนออกมาดี ฉันอยากให้เธอจำตอนนี้เอาไว้  อย่าเสียใจ อย่าท้อ.. จงจำจุดหมายตัวเองเอาไว้แล้วไปให้ถึง  ก้าวต่อไปอย่างมีความสุขและมั่นคงในตัวเองต่อไปอย่างฉันในตอนนี้ :)

ฉันมั่นใจว่าเธอทำได้... นั่นสิจะไปสอนเธอที่แก่กว่าแล้วทำไมเนอะ  แต่ฉันอยากให้เธอจำช่วงเวลานี้ได้นี่นา ฮิๆ

เอาล่ะ พรุ่งนี้ก็จะมีงานโรงเรียนต่อแล้ว  ฉันคงต้องไปติดต่อประสานงานกับเพื่อนก่อน ก็ขอจบตรงนี้เลยแล้วกัน :D
( วันนี้ตอนเย็นโกว์กับคุณBjorn(อ่านออกไหม? ตอนนี้ฉันยังอ่านไม่ออก สวีดิตช์ช่างยากเหลือ ๕๕๕+) จะไปกินข้าวกับครอบครัวเราที่ซ้งด้วย  คงต้องเตรียมตัวเสียหน่อย  )

แล้วเจอกันนะ ตัวฉันในอนาคต.

ปล. ชื่อหัวข้อนี้มีเพื่อเตือนให้เธอจำฉันได้นะ :)