Unlimited เกินกว่ารัก

เธอไม่เคยมั่นใจในตัวเองด้วยเพราะใครต่างก็พูดกันว่าเสน่ห์ในตัวเธอหาไม่เจอ
แต่ทว่าเขากลับไม่คิดแบบนั้น ในค่ำคืนนั้นที่อยู่ด้วยกัน เขาคือคนแรกที่ชมว่าเธอ..สวย

“ชวนมาเอา...” เขาพูดในระดับเสียงที่เบาลงจนเรียกว่าแหบพร่าพาขนอ่อนลุกชัน “เอากันเพื่อเอาคืน”
“ราม อย่ามาทำเป็นเห็นใจ นายเองก็คงคิดไม่ต่างจากคนพวกนั้นหรอก หวังฟันแล้วเอาไปคุยโวใช่ไหม” เธอตอบกลับเหมือนอ่านความคิดเขาออกทุกอย่าง แต่เปล่าเลย เธอเพิ่งรู้ว่าผู้ชายคนนี้นอกจากลักษณะภายนอกจะดูห่ามแล้วยังนิ่งสงบจนเดาความคิดได้ยากเสียจริง เมื่อเขาส่ายหน้าเป็นคำตอบออกมา
“ไม่ได้คิด”
“ไม่ได้คิดแบบนั้นก็อย่าสั่น มีใครทนได้รึไงที่ต้องอยู่ใกล้คนไม่สวยแบบนี้”
“ไม่ได้สั่น”
“แต่เหงื่อนายแตกพลั่ก อย่าฝืนดีกว่า” ปากอิ่มยิ้มเยาะแล้วหวังดึงใบหน้ากลับแต่ถูกมือใหญ่ตะปบเข้าท้ายทอยรั้งให้อยู่กับที่เสียก่อน พร้อมกับใบหน้าหล่อเอียงให้ได้องศาแล้วขยับเข้าไปใกล้อีกนิด
“แค่ร้อนเพราะไม่ได้เปิดแอร์ แล้วอยากบอกอย่างหนึ่ง คนที่ลดคุณค่าตัวเองไม่ใช่คนอื่นแต่เป็นตัวเธอ”