คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : อันตราย 18+
“ไ้ยินว่าลีออนไปรัษาัวที่อเมริาเหรอะ”
ภายในลับเสียเพลและนัท่อเที่ยว่ามาเพลิเพลินับบรรยาาศเรื่อื่มและเพื่อนใหม่ เ่นเียวับเลออนอนนี้ที่นั่อยู่ที่นี่แ่ไม่ใ่ว่าเาะมาหาวามสำราหรอนะเาโนใรบานเรียให้ออมา่าหา
“อืม ่าวไปถึเร็วนะแอล” เลออนยเหล้าึ้นื่มรวเียวหมแ้ว
“ฮ่าๆ เรื่ออเลออนมีอะไรที่แอลไม่รู้บ้า” หิสาวสุแสนะเ็ี่ลุึ้นยืนแล้วเินมารหน้าเลออน ่อนะนั่ลบนัแร่
“ไม่ลัวนอโทมัสาบ่าวไปบอมันเหรอ”
“แอลไม่สน เลออน็รู้ว่าแอลรัเลออน”
“ฮ่าๆ รัันแ่ยอมแ่านับาิผู้พี่อันนะเหรอ” เลออนมอหิสาว้วยวามเย้ยยัน
“ุ็รู้นิมันเป็นเพราะำสั่อพ่อ” แอลบบ่าอเลออน
“ันไม่อบยุ่ับนอาิัวเอ เธอ็น่าะรู้นิแอล”
“เลียแอลมาเหรอะ ทั้ที่แอลรัุมานานี้
แอลยอมหนีเามาเพื่อมาหาเลออนเลยนะ แอลิถึลีลาบนเียอุัืนนี้นอนรำลึวามหลัันีไหม” มือเล็เริ่มปลระุมเสื้อเิ้อายหนุ่มออ
“ไม่ล่ะ ันไม่มีอารม์เสียบใรอนนี้” เลออนับมืออนที่ำลัวุ่นวายับารปลเสื้ออัวเอออไว้
“เลออนะ ุะพูแบบนี้ไ้ไม่นานหรอ่ะสุหล่อ อีหน่อยุะ้อร้อราให้ัน่วยปลปล่อยให้”
“แอล! เธอใส่อะไรลไปในเหล้าใ่ไหม”
“ิๆ ใ่แล้ว่ะ แบบที่มีฤทธิ์รุนแระ้วย”
หิสาวรีนิ้วเรียวยาวามลำอแร่อย่ายั่วยวน
ใ่!! แล้วใรบอให้เธอมาถึ่อนเาล่ะ เธอรู้ีว่าเา้อปิเสธเธอแน่ๆ เพราะอย่านั้นเธอะไม่ยอมให้มันเิึ้น เธอัสินใพลามาแล้วรั้หนึ่รั้นี้ะไม่ยอมพลาอี
พลั๊!!
เลออนับแนอแอลไว้่อนะับร่าบาให้ลุึ้นาัอัวเอและเหวี่ยเธอลพื้น
“โอ๊ยยยย...เลออนุทำบ้าอะไร ทั้ที่อนนีุ้็ำลั้อารมันแท้” ใู่เหมือนมันเป็นอย่าที่เธอพู ูเหมือนฤทธิ์ยาที่เาินเ้าไปมันำลัออฤทธิ์ภายในร่าายอเามันร้อนรุ่ม เหื่อเริ่มผุออาร่าายลมหายใ็ถี่ึ้น
“่อให้ัน้อาร ไม่้อเป็นเธอ็ไ้แอล ันมีผู้หิอีมามายมาับระหายอันไ้” พูบเลออน็พาร่าายอันร้อนรุ่มอัวเอเินลับทันที เา้อรีบลับบ้านแล้วให้ เอเนส์เรียหมอให้
“เลออน! เลออน!! ลับมาเี๋ยวนี้นะ” เสียอแอลร้อะโนามหลัเาแ่เาไม่แม้แ่ะสนใหันลับมา
เี้ยเอ้ย เาันใ้เอเนส์ไปูแลาสิโนแทนริ เาเลย้อบัับสิเพื่อับรถลับบ้าน
เพล้!!
เสียัออมาา้านนอทำให้พริบพรีที่นั่อ่านหนัสืออยู่สะุ้ใ
มันเิอะไรึ้น...ระ...หรือว่าโมย
พอิแบบนั้นพริบพรี็่อยๆ ย่อออไปู ประูไม้สวย่อยๆ แ้มออาทา้านใน พริบพรีเบิาว้านั่นไม่ใ่โรแ่เป็น
“ุเลออน”
พอมอัว่านที่ำลันอนหอบหายใแรอยู่ระเบียเป็นใรพริบพรี็รีบวิ่เ้าไปู
“ุเลออนุเป็นอะไร เี๋ยวันามหมอมาให้” พริบพรีที่ำลัะลุเินไปหยิบโทรศัพท์ในห้อนอน็ถูมือแร่ระาลับมาอย่าแร
พรึบ!ุ๊บ!
“โอ้ยยย...” พริบพรีร้อออมาอย่าเ็บปวเมื่อร่าายอเธอถูับระแทลบนพื้นอย่าแร
“ะ...ุะทำอะไร”
เสียถามอย่าหวาลัวออาปาอพริบพรี อนนี้เธอถูเลออนับลบนพื้น สีหน้าออีฝ่ายูทรมานมาแ่ับมีเเรเหลือเฟือนานี้เลยเหรอ อนนี้สอมืออเธอถูบีบแน่นไว้เหนือหัว
“ไม่ทันแล้ว...พริบพรี...แฮ่...แฮ่...ไม่ทันแล้ว เธอ้อ่วยัน”
“ม่ายยย...ปล่อยันนะ!!” ทันทีที่ใบหน้าหล่อเหลาุลมาที่ออมันทำพริบพรีหวาลัวไปหม
นี่เธอำลัะถู่มืนเหรอ
“ะ.....อืออออออ”
ยัไม่ทันทีที่พริบพรีะไ้ร้อเรียให้น่วย ปาอเา็ถูเลออนปิ้วยปาอัวเออย่าแร เธอำลัถููบแ่มันับไม่ไ้หอมหวานเหมือนในหนัสือที่เธอเยอ่านหรือแม้แ่ในละรที่เยู ูบที่เธอไ้รับมันูระหายและอยาลืนิน ลิ้นร้อนวัในโพลปาราวับว่าำลัวนหาอะไรบาอย่า
แว~~~
เสียุนอนผ้าลูสวยที่เธอสวมใส่ถูึอออย่าแร
ไม่นะ...นี้มันเรื่อบ้าอะไร
“ไม่ปล่อยนะ....ไอ้บ้าปล่อย อ๊ะ....อือออ”
ู่ๆ เลออน็หยิบเสื้อที่ัวเอีออเมื่อี้มามัปาอพริบพรีไว้ทำเอานที่ถูมัเบิาว้า้วยวามหวาลัว
“ันเบื่อที่ะฟัเธอพูเ็มที”
เลออนหอบหายใแร ไม่ใ่แ่เาะมัปาพริบพรีอย่าเียวเายัผูมือเล็สอ้าอนที่มอเาอย่าหวาลัวไว้้วยัน
“อือออ....อืออออ”
พริบพรีส่เสียและส่สายาเว้าวอนให้เลออน แ่มันับไม่เป็นผลเลยแม้แ่น้อยเมื่อาเั้นในิ๋วลายลูไม้็ถูถอไว้ที่ปลายเท้า พริบพรีไ้แ่สะบัหน้าไปมาอย่าหวาลัว น้ำาแห่ลัวเริ่มไหลรินออาวาทั้สอ
“อึ...เฮือ”
“อย่าทำเหมือนไม่เยสิพริบพรี พ่ออเธอเอาไปเร่ายให้นอื่นไปทั่ว” พูบแ่นายอันให่โ็ถูัออาาเ พริบพรีมอมัน้วยวามหวา
“เฮือ....อืออออออออ...ฮือออออ”
ทันทีที่แ่นายอเลออนเริ่มแทรเ้าในลีบสวยที่ไม่เยผ่านประสบาร์แบบนี้มา่อนอย่าที่อีฝ่ายพู มันทำให้เ้าอร่าเ็บปวราวับถูีออเป็นิ้น น้ำาอพริบพรีไหลลอาบแ้มอย่าหวาลัว
ไม่ใ่แ่นที่ถูทำหรอนะที่เ็บ นที่พยายามยัแ่นายอัวเอเ้าไป็เ็บปวไม่่าัน นในที่สุเา็้อยอมถอมันออ่อน เลออนมอนที่อยู่ใ้ร่าอัวเอน้ำานอเ็มหน้า้วยวามเ็บปว
เี้ยเอ้ย...ทำเหมือนไม่เยไม่ไ้
เลออนัริมฝีปาัวเออย่าแรนเลือออเพื่อเรียสิ เายมือ่อนะใ้ลิ้นเลียไปที่นิ้วอัวเอนเปียุ่ม
“ัน้อลายมันหน่อย เธออย่าเร็ถ้าไม่อยาเ็บัว” แม้ะบอแบบนั้นแ่มีเหรอที่นำถูทำเรื่อแบบนี้ะไม่เร็ทันทีที่นิ้วเรียลยาวแทรเ้าไปในลีบสวย็ทำเอาพริบพรีเ็บอีรั้
“อะ....อือออออออ....หือ....อืออออ”
เลออนใ้นิ้วัเ้าอออยู่อย่านั้นสัพั่อนะเริ่มเพิ่มึ้นทีล่ะนิ้ว นเารู้สึว่าทาเ้าลีบสวยเริ่มะมีน้ำหล่อลื่นออมาแล้ว เาถอนิ้วออ่อนะับแ่นาย่อที่เิมอีรั้
สวบ!พรว!
“เฮือ....อือออออ....หึฮือออออ”
ไม่มีวามปราีาน้านบนเลยแม้แ่น้อย เมื่อแ่นายให่โเสียบผ่านลีบสวยอพริบพรีรั้เียวหมทั้ลำแท่ ทำเอานที่ถูมัสั่นสะท้าน้วยวามเ็บปวไปทั้ร่าาย
“ี๊...แน่นิบหายอย่าเร็สิพริบพรี เธอะรัอันาแล้วเนี่ย” แม้ะยัไม่ไ้ยับแ่นายแ่วามรัแน่น็ทำเอาเลออนแทบะปลปล่อยวาม้อารออมาทันที
สวบ!พลั๊!
“อ๊ะ....อือออออ”
พริบพรีเยหน้าึ้นเมื่อแรระแทระทบับร่าอัวเอ หลัานั้น็ูเหมือนว่าเลออนะสนุับารระแทระทันร่าายอัวเอเ้าออในลีบสวยไม่สนใเลยว่านใ้ร่าะเป็นยัไ อนนี้พริบพรีนอาวามเ็บปวรลาร่าายแล้วหลัเธอ็แสบไปหมเพราะแรเสียสีับพื้นที่ไร้ผ้าปูนุ่มๆ ลอรับ
“อือ...ะ...เ็บบบ” เสียร้ออพริบพรีัออมาเมื่อเลออนเอื้อมมือไปแะผ้าออาปาให้ แ่ถึแบบนั้นมัน็ไม่ไ้่วยให้นบนร่าหยุย้ำหยีร่าายเธอไ้แม้แ่น้อย
“อ๊ะ...อืออออ...อึ...๊วบบบ”
เลออน้มลไปูบพริบพรีแม้มันะไม่ไ้อ่อนโยนแ่็ไม่ไ้เ็บปว รุนแรเหมือนอนแร
“อืมมม”
สวบๆ! พลั๊ๆ!
ปาอเลออน็บูบอย่าเร้าร้อน ้านล่า็ส่แรเ้าออถี่ๆ เสียหอบหายใและเสียราัแ่ัน เลออนเอื้อมมือไปสัมผัสย้ำหน้าออพริบพรีใ้นิ้วลึ เี่ยไปมานยออแ็เป็นไ ใบหน้าอหิสาวอนนี้็เริ่มลายวามเ็บปวบ้า
“เธอ็มีอารม์สินะ ั้นบริารันหน่อยนะสาวน้อย”
“มะ...ไม่...อ๊ะ...อ๊าาาา!”
“ไม่อะไรล่ะทั้ที่อรันานี้” มือให่ับสะโพสวยยลอยึ้นาพื้น ่อนะเริ่มระแทระทันไม่หยั่
สวบ!พลั๊!...สวบ!พลั๊!
“อ๊ะ....อือออ....อ๊าาาาาา”
เลออนสอยแ่นายเ้าอออย่าเน้นย้ำมันทำให้พริบพรีเร็เท้าเพื่อระบายวามเสียว่านที่ำลั่อัว
“ไม่ไหวแล้วพริบพรี...ันทนไม่ไหว...”
สวบๆ!พลั๊ๆ!สวบๆ!
“อึ...อ๊ะ...อ๊าาาาา”
“อ๊าาา....อร๊า!!”
น้ำร้อนเหนียวพุ่เ้าไปในร่าายอพริบพรีทำเอาเ้าัวถึับสะุ้ ไม่ใ่แ่เลออนที่เสร็นเียวแู่เหมือนหิสาวที่อ่อน้อยประสบาร์ะเสร็เป็นรั้แรเหมือนัน เธอนอนหายใเหนื่อยหอบน้ำาเริ่มไหลออมาอีรั้้วยวามเ็บปวและอับอาย เธอิว่ามันะบแล้วแ่เปล่าเลยแ่นายอนบนร่ามันไม่ไ้เล็ลเลยแม้แ่น้อย แถมยัรู้สึว่ามันะยายึ้นอีและเธอ็้อใอีรั้เมื่อนที่เพิ่ทำเรื่ออย่านั้นับัวเอไป ะับัวเธอพลิลับหันหลัทั้ที่ยัไม่ถอแ่นายออแม้แ่น้อย
“มันยัไม่บหรอนะพริบพรี เธอะ้อทำับันนว่าันะหายทรมาน”
“มะ...ไม่...อึ...ปล่อยันเถอะ...ันลัวแล้ว” พริบพรีัวสั่น้วยวามลัว แ่มัน็ไม่ไ้ทำให้เลออนิที่ะหยุเลยแม้แ่น้อย
“ันิว่าเธออบมันะอี” เลออนับเอวบาอพริบพรีไว้แน่น่อนะเริ่มยับแ่นายเ้าอออีรั้
“อ๊ะ....อึ...อ๊าาาาาา”
ัวอพริบพรีสั่นเทา้วยวามเ็บปวารั้แรที่ถูทำอย่ารุนแรมัน ทำให้เธอพยุัวแทบไม่อยู่บวับถูมัมือไว้ทำให้ัวเธอทรุลับพื้นเย็นเียบมีแ่สะโพที่ยสูเพราะถูเลออนับไว้แน่น
สวบ!พลั๊!
“ท่านรับ” เอเนส์ที่เห็น้อวามที่เ้านายส่หา็รีบไปพาหมอมาแ่ไม่ิว่าะเอเ้านายสภาพนี้
“เอเนส์ลไปะแล้วห้ามใรึ้นมา” เลออนหยุิรรมที่ทำแล้ววัสายาอันเรียบเยมอลูน้อนสนิท
“รับท่าน” เอเนส์รับำและรีบพาหมอทีู่เหมือนะใับภาพที่เห็นลไป้านล่าามที่เ้านายสั่
“อึ....ฮือออ...ปล่อยัน...ันเ็บ” พริบพรีร้อไห้ร่ำรวอนนี้มันไม่ใ่แ่เ็บแ่เธออายมา อายที่ถูนอื่นเห็นภาพแบบนี้
“ไม่มีทา”
สวบ! พลั๊!
แู่เหมือนยิ่อร้อยิ่เหมือนระุ้นให้เลออนทำรุนแรึ้น ทั้เสียราและเสียระแทัแ่ัน สมออพริบพรีอนนี้มันาวโพลนไปหม นไม่รู้เลยว่าสะโพอัวเอเริ่มอบรับแรระแทาอีฝ่าย
“อ๊ะ....อืออออ....อ๊าาาาา” เสียรวราัออาปาอนที่ำลัหมอบหน้าลับพื้นมันทำให้เลออนพอใมา
เธอผิเอนะพริบพรีที่เปิประูออมาอนนั้น
เลออนใ้มือับหน้าอสวยไว้และระแทไม่หยุ ูเหมือนว่าลีบสวยอพริบพรีะทำให้เาเสร็อีรอบ
“มะ...ไม่ไหว...่วย...ัน้วย...อ๊าาาาาา”
และเป็นอีรั้ที่พริบพรีเสร็้วยารระแทแสนหยาบายอเลออน มันทำให้นที่ทำยิ้มอย่าพอใ่อนะระแทพริบพรีอีห้าหรั้ิ นแ่นายอเายายึ้นอีและปล่อยน้ำเ้าไปในลำัวอพริบพรีอีรั้
“แฮ่ๆ! แฮ่ๆ!”
เสียหอบหายใอพริบพรีบ่บอถึวามเหนื่อยล้าทันทีที่เลออนถอแ่นายออและปล่อยมือออาเอวบาร่าายอพริบพรี็ทรุลับพื้นเย็นเียบทันที
เลออนมอ่อแบอพริบพรีที่มีน้ำาวุ่นอัวเอไหลออมา้วยวามพอใ แ่แล้วเา็้อับอะไรบาอย่าที่ิออมาพร้อมับน้ำามัวเอ
เลือ!!
เธอยับริสุทธิ์ั้นเหรอ บ้าน่า พอิไ้แบบนั่นเลออน็ิระุมาเัวเอลวๆ แ่บอไ้เลยว่าแม้ะทำไปแล้วสอรั้แ่มัน็ไม่ยอมสบเพราะอย่านั้นนที่นอนหายใรวยรินอนนี้้อเป็นนรับผิอบมัน
“ทำอะไร...ปล่อยนะ”
พริบพรีใทีู่่ๆ ัวเอ็ถูอุ้มนัวลอยึ้นาพื้น เธอใ้มือที่ถูมัทุบลบนอว้าแ่ไม่มีแรเลย มันเหมือนร่าายอเธอถูสูบพลัานออไป
“ันลัวเธอเ็บเพราะพื้นมันแ็ เลยะพาไปเอาัน่อที่เียเป็นยัไันเป็นนีมาใ่หรือเปล่า”
ำพูอเลออนพูไปแบบนั้นเพราะเห็นสีหน้ารัเียที่หิสาวมอมาที่ัวเอแล้วอโมโหไม่ไ้ แ่ำพูนั้น็ทำให้พริบพรีรู้สึหวาลัวึ้นมาอีรั้ เมื่อเลออนอุ้มเธอเ้ามาในห้อนอนอเาและโยนเาลบนเียอย่าไม่ปราี
“ไม่....อ๊ะ...อึ” แ่ร่าายเธออนนี้เ็บปวมาเินว่าะรู้ว่าอีฝ่ายทำอะไรับัวเอแล้ว ่อนะสลบไปในที่สุ
ความคิดเห็น