คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : เพื่อนแม่?ลูกเพื่อนแม่?โรงเรียนนานาชาติ?ไปก็ได้ค่ะ?
เมื่ออิษฏ์อาณิกย้ายมาอยู่ที่เชียงใหม่ได้เพียงหนึ่งวัน มารดาของเธอก็ได้นัดรับประทานอาหารกับเพื่อนสนิทคนหนึ่ง สมัยที่เรียนมหาวิทยาลัยด้วยกัน ซึ่งเป็นไม่ได้เจอกันนานมากแล้ว มารดาของเธอติดต่อไปเมื่อทางครอบครัวต้องย้ายบ้านมาเชียงใหม่ เพื่อขอคำปรึกษาในการปรับตัวขณะที่ใช้ชีวิตอยู่ที่นี่
“น้องแอปเปิ้ลรึเปล่านั่น แหม โตขึ้นสวยเชียวนะ” เพื่อนมารดา เจ้าของพื้นที่เอ่ยชมเด็กหญิงตัวสูง คนถูกชมยกมือไหว้หญิงวัยเดียวกับแม่เธอและสาวสวยข้างๆเดาว่าน่าจะเป็นลูกสาวซึ่งมีอายุมากกว่าเธอซัก5ปีได้
พี่สาวคนนี้หน้าตาสะสวย ความสูงเฉลี่ยเท่าผู้หญิงเท่าไป รูปร่างดี ผิวขาว ดูเป็นสาวมากกว่าเด็กกะโปโลอย่างเธอมาก เมื่อเธอเห็นครั้งแรกก็เกิดการเปรียบเทียบตัวเองกับพี่สาวแสนสวยคนนี้เข้าแล้ว
“นี่ลูกสาวแม่เองจ้ะ ‘พี่กวางน่ะ’ เป็นพี่เราได้ซัก5ปีล่ะนะ”
“พี่กวางเค้าเคยไปเยี่ยมแม่ตอนแอปเกิดด้วย ตอนนั้นพี่กวางยังบ่นอยู่เลยว่าอยากได้น้องสาว”
มารดาของอิษฏ์อาณิกคุย เพราะจำได้ว่าเจอกรวรรณครั้งแรกและครั้งเดียวตอนที่คลอดอิษฏ์อาณิกแล้วมารดาของกรวรรณก็พาเธอมาเยี่ยม
“โถ่ คุณแม่คะ ก็ตอนนั้นกวางเพิ่ง5ขวบเองนี่ค่ะ จินตนาการไม่ออกเลยค่ะว่าน้องโตขึ้นจะสวยขนาดนี้”
พูดจบผู้หญิงทั้งสามคนก็หัวเราะ
“โหย นี่ตกลงแอปไม่รู้เรื่องวันนั้นคนเดียวใช่ป่ะเนี่ย”
“แกจะรู้เรื่องได้ไงเล่า นอนอยู่ในเครื่องอบอ่ะ” พอจบคำพูดของมารดาอิษฏ์อาณิก ผู้หญิงทั้งสี่คนก็ระเบิดเสียงหัวเราะออกมาพร้อมกัน 555555++
พอเริ่มคุยกันออกรสเสียงโทรศัพท์ของกรวรรณก็ดังขึ้น หญิงสาวคว้าโทรศัพท์จากจากกระเป๋าสะพายแล้วขอตัว
“แล้วนี่หนูแอปเปิ้ลจะเรียนโรงเรียนอะไรล่ะ?” เจ้าของพื้นที่เอ่ยถามเด็กหญิงผู้เพิ่งย้ายมาอยู่ใหม่
“แอปยังไม่ทราบเลยค่ะคุณแม่ โรงเรียนประจำจังหวัดที่นี่ดูเป็นยังไงบ้างล่ะคะ” เด็กหญิงสอบถามข้อมูลจากเจ้าของพื้นที่ผู้เป็นเพื่อนมารดา
“หนูแอปย้ายเข้าตอนขึ้นม.5นี่ ถ้าเข้าโรงเรียนของรัฐอาจจะวุ่นวายหน่อยเพราะเรื่องการติดต่อน่ะค่ะมันยาก สนใจโรงเรียนเอกชนรึเปล่าล่ะ เป็นโรงเรียนนานาชาตินะ โรงเรียนที่พี่กวางเคยเรียนน่ะจ๊ะ เวลาติดต่อข้อเข้าเรื่องเอกสารจะเดินง่ายกว่าโรงเรียนของรัฐนะคะ”
“อืม น่าสนใจนะคะ เรียนนานาชาติ ได้ภาษาด้วย แม่ว่ายังไงคะ”
“แม่ก็โอเค ลองคนๆนี้ได้การันตีแล้ว แม่วางใจจ้ะ แล้วเราล่ะสนใจจริงๆรึเปล่าลองคิดดูหรือเก็บไว้เป็นตัวเลือกก็ได้”
สิ้นคำพูดของมารดาคนตัวสูง กรวรรณก็เดินกลับมาจากการคุยโทรศัพท์
“แม่จำน้องก๊วนน้องซิลวี่ได้ป่ะ” กรวรรณถามมารดาพลางตักข้าวเข้าปาก
“จำได้สิ สาวน้อยบ้าพลัง ที่รักการกิน กับเพื่อนๆที่โรงเรียนเก่าของกวางนั่นเหรอ?ทำไมล่ะ?”
“อื้ม เด็กๆชวนกวางไปออกค่ายน่ะแม่ ค่ายสอนหนังสือน้องๆบนดอยค่ะ กวางเลยจะมาแจ้งให้นายหญิงทราบเจ้าค่ะว่าจะห่างจากอ้อมอกไปซักสองสามอาทิตย์ หรือไม่ก็ตลอดซัมเมอร์เลย...แฮ่ๆ”
ผู้เป็นแม่ยิ้มอย่างเข้าใจ แต่ไหนแต่ไรกรวรรณก็ติดเพื่อนที่เป็นรุ่นน้องในชมรมที่เคยอยู่ด้วยกันเป็นตังเมอยู่แล้ว
“อ้อ น้องแอปไปกับพี่ป่ะ เดี๋ยวจะพาไปรู้จักกับเด็กๆของพี่ อายุพอๆกับน้องแอปทั้งนั้น” กรวรรณเสนอ
“เอาเลยแอป เพราะเด็กๆเหล่านี้เรียนอยู่โรงเรียนมัธยมที่พี่กวางเคยเรียน ถ้าแอปไปทำความรู้จักอาจชอบก็ได้นะ” เจ้าของพื้นที่เสนอแนะ
“เอาสิแอป อย่างน้อยๆจะได้มีเพื่อนที่อยู่ในจังหวัดนี้ด้วยไง” มารดาของเธอเองเป็นผู้คะยั้นคะยอ
ด้วยเหตุผลที่หลายๆคนพยายามเสนอ ประกอบกันที่อิษฏ์อาณิกอยากจะมีเพื่อนใหม่บ้าง เธอเห็นว่าไปคราวนี้มีแต่ได้กับได้
“ตกลงค่ะพี่กวาง”
คนตัวสูงตอบตกลง อย่างน้อยๆมันก็มีอะไรทำให้หายคิดถึงเรื่องราวเก่าๆที่ทะเล ที่นึกถึงทีไรยิ่งดูห่างไกลเท่านั้น ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ โชคชะตาจะขีดให้เธอได้โคจรพบกับเจ้าของรอยยิ้มเจิดจ้าละลายโลกคนนั้น...
...อีกสักครั้ง...
ความคิดเห็น