คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : คิดถึง?ไข้ขึ้น?เช็ดตัว?อ้อมกอด?พี่กวาง?T^T
หลังจากที่คนสวยเข้าไปอาบน้ำแล้ว สาวมาดเซอร์คว้าอูคูเลเล่และกระป๋องเบียร์ เดินไปหน้าระเบียงบังกะโล สายลมพัดแผ่วเบาให้ผมยุ่งนิดๆของเธอปลิวไปตามลม นิ้วเรียวบรรเลงบทเพลงขับกล่อมธรรมชาติรอบตัว ทิวมะพร้าว คลื่น ทะเล ท้องฟ้า ดวงจันทร์ และดวงดาว
“หลับตาลงยังรู้สึก ท่ามกลางความอ้างว้างในหัวใจ
ค่ำคืนยาวนาน กับความเดียวดาย และลมหายใจที่ว่างเปล่า
อยากให้เธอได้สัมผัส กับความห่วงใยที่มีให้เธอ ได้ยินเสียงของพระจันทร์
จะกล่อมเธอฝันดี ให้เธอได้รู้ตลอดไป...
ว่าทุกเวลา ที่เราห่างกันแสนไกล ยังมีอีกคำในหัวใจ ที่จะบอกเธอ ให้เธอได้รู้และเข้าใจ
ว่าคิดถึงเธอ เมื่อเราห่างกันแสนไกล มีคำหนึ่งคำ จะพูดไป ให้เธอได้รู้
จะแทนความหมายความห่วงใย...ฉันคิดถึงเธอ”
สิ้นบทเพลงขับกล่อม นทยกกระป๋องเบียร์ขึ้นมาซดหลายอึกใหญ่ แม้ดวงจันทร์เต็มดวงแต่ดาวระยับก็ยังส่องสกาวสุกใสอยู่เต็มท้องฟ้าไม่แพ้กัน ตั้งแต่เกิดมาไม่ใส่ใจเอาซะเลยที่จะแหงนมองท้องฟ้า แต่ระยะเวลาใดระยะเวลาหนึ่งในชีวิต เธอกลับรักการมองดูท้องฟ้าเวลากลางคืนนัก และรักมันมาตลอด...ตลอดเวลาที่รู้จักผู้หญิงคนหนึ่ง ผู้หญิงคนแรกที่เข้ามาในชีวิตเธอ ผู้หญิงคนนั้น...คนที่รักการดูดาว
นทยกเบียร์ที่เหลืออีกครึ่งกระป๋องขึ้นดื่มรวดเดียวหมด เหลือเพียงกระป๋องเปล่า หญิงสาวเหยียดยิ้มให้ตัวเองอย่างสมเพทแล้วเขวี้ยงกระป๋องเบียร์ลงบนพื้นไม้อย่างไม่ใส่ใจ ร่างบางสั่นสะท้านด้วยแรงสะอื้น หมดเรี่ยวแรงนั่งทรุดอยู่บนม้านั่งตัวยาว มือบางยกขึ้นมาปิดใบหน้าขาวนวลพร้อมกับปล่อยโฮอย่างสุดกลั้น ฤทธิ์แอลกอฮอล์เพียงเล็กน้อยแต่มันก็เพียงพอที่ทำให้เธอสะอื้นออกมาเป็นชื่อใครบางคน...
“พี่กวาง...”
อิษฏ์อาณิกยืนอึ้งกับเหตุการณ์ที่เธอเห็นเมื่อครู่ ผู้หญิงยิ้มสดใสละลายโลกที่เธอเห็นเมื่อตอนบ่ายกับตอนนี้ช่างต่างกันลิบลับ ไม่นึกว่าผู้หญิงที่สดใสขนาดนั้นจะมีมุมมืดที่แสนปวดร้าว เธอเห็นนทร้องไห้สะอึกสะอื้นเหมือนเด็กๆ นึกสงสารจับใจ ขายาวก้าวเข้าไปอย่างแผ่วเบา ร่างสูงทิ้งตัวลงนั่งข้างๆอีกคน สาวมาดเซอร์รับรู้ถึงการมาถึงของอีกฝ่ายเธอจึงเงยหน้าขึ้นมาพร้อมน้ำตานองหน้า เมื่อเห็นแววตาอ่อนไหว มือเรียวของอิษฏ์อาณิกจึงรวบผมยุ่งน้อยๆของคนตรงหน้าไปไว้หลังบ่า ส่วนผมที่เหลือก็เอาคล้องหูให้
สายตาห่วงใยของอิษฏ์อาณิกส่งผ่านความอบอุ่นอย่างไม่ลดละ คนขี้แยจ้องตาอีกคนแป๋ว รู้สึกอบอุ่นในใจอย่างบอกไม่ถูก
“มาตั้งแต่เมื่อไหร่คะ?” นทเอ่ยถาม พร้อมทั้งขยี้ตาแรงๆด้วยหวังให้น้ำตาหายไป
“ไม่เอาค่ะคุณนท เดี๋ยวจะแสบตาเอา” แขนยาวๆของอิษฏ์อาณิกจับห้ามข้อมือสาวมาดเซอร์ไว้ นิ้วเรียวเกลี่ยน้ำตาบริเวณไปหน้าให้เบาๆ ด้วยหวังเล็กๆว่ามันจะบรรเทาความเจ็บปวดที่อยู่ข้างใน สัมผัสแผ่วเบา นุ่มนวล และอบอุ่นทำให้นทถึงกับตะลึงในความสวยของคนตรงหน้า คนตัวสูงรวบร่างที่เล็กกว่าตัวเองเข้าไปกอด เพื่อหวังว่าความอบอุ่น ความห่วงใย และความหวังดีของคนแปลกหน้าคนนี้จะถ่ายทอดลงสู่ความรู้สึกของนทบ้าง ท่ามกลางแสงจันทร์ ดวงดาว สายลม ทะเล ค่ำคืน และความอ่อนโยน แม้คืนนี้นทจะร้องไห้เหมือนทุกคืน แต่คืนนี้กลับมีคนแปลกหน้าที่แสนใจดี และอบอุ่นอยู่ใกล้ๆ ท่าจะเป็นคืนพิเศษของผู้หญิงชื่อนทจริงๆ
“ไปที่เตียงนะคะ เดี๋ยวคุณนทต้องพักผ่อนแล้วนะ” นทพยักหน้าเบาๆพร้อมกับส่งยิ้มแห้งๆ คนเท้าเจ็บประคองเด็กขี้แยและพาตัวเองไปที่เตียงได้สำเร็จ เมื่อวางสาวหมวยมาดเซอร์ไว้บนเตียงแล้ว อิษฏ์อาณิกก็ง่วนหากะละมังกับผ้าขนหนู เพื่อมาเช็ดตัวให้คนที่เพิ่งร้องไห้เสร็จหมาดๆ
“ขออนุญาตนะคะ” อิษฏ์อาณิกเอ่ยเบาๆ พร้อมกับซับหน้าให้คนที่นอนอยู่ ความเย็นของน้ำแผ่ซ่านไปทั่วหน้า นทรับรู้ได้ถึงความสดชื่น
“เย็นดีจัง” นทยิ้มเคลิ้ม ด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์ แม้จะเพียง5%ก็ตาม แต่มันก็ทำให้คนคออ่อนอย่างเธอ สติล่องลอย เมื่อผ้าขนหนูเย็นจัดลูบไปทั่วร่าง
หลังจากเช็ดตัว เปลี่ยนเสื้อผ้าให้สาวหมวยเรียบร้อยแล้ว อิษฏ์อาณิกก็ล้มตัวนอนข้างๆคนเมาด้วยความเหนื่อยอ่อนและเจ็บแปลบๆตรงแผลที่เท้า
แต่ไม่ทันจะหลับสนิทเท่าไหร่ อิษฏ์อาณิกก็ต้องสะดุ้งตื่นเพราะคนข้างๆนอนดิ้นครวญครางไปมา เธอยันตัวเองขึ้นลุกดูอีกคน มือเรียวอังหน้าผากอีกฝ่ายเพื่อเช็คความปกติของอุณหภูมิก็พบว่าตัวร้อนจี๋ อิษฏ์อาณิกตกใจ ควานหายาลดไข้ในกระเป๋าพยาบาลฉุกเฉินของนท และเช็ดตัวให้อีกรอบ
มือบางประคบผ้าที่เปียกหมาดๆเข้าไปในเสื้อของนท เพราะหวังให้น้ำเย็นๆดูดอุณหภูมิสูงๆมาจากตัวอีกฝ่าย สาวหมวยครางฮือ อิษฏ์อาณิกกลั้นใจเช็ดต่ออีกเล็กน้อย แล้วดึงผ้าออกมาจากเสื้อ ยังโชคดีที่ใบหน้าแดงก่ำของเธอถูกความมืดบดบังไปเสียหมดสิ้น คนตัวสูงพลิกร่างคนที่นอนอยู่ให้เป็นท่านอนคว่ำ แล้วบิดผ้าเช็ดอีกรอบ
“โอ๊ะ!!!ไม่เอาพี่กวาง นทหนาวค่ะ” นทเพ้อแบบไร้สติโดยสิ้นเชิง ปากบางสั่นจนอิษฏ์อาณิกได้ยินเสียงฟันกระทบกันไปมา
คนสวยมองดูนทด้วยสายตาอ่อนโยนและห่วงใยอย่างบอกไม่ถูก ไม่รู้ว่าทำไมถึงรู้สึกละเอียดอ่อนกับผู้หญิงคนนี้มากมาย อีกทั้งความใส่ใจและความห่วงใยที่มีให้มันเกิดจากอะไรก็ไม่รู้ เธอไม่หงุดหงิด ไม่รำคาญหรือไม่อารมณ์เสียเลยสักนิดที่ต้องตื่นมาเช็ดตัว ป้อนยา ผู้หญิงคนนี้กลางดึก
“อดทนอีกนิดนะคะ คุณนท เดี๋ยวก็เสร็จแล้วค่ะ” พลันพูดเสร็จอิษฏ์อาณิก ก็ล้มตัวนอนด้วยความเหนื่อยหอบ ไม่วายต้องรั้งร่างบางเข้ามากอดให้หายหนาว
“พี่กวางขา นทหนาว พี่กวาง” อีกฝ่ายเพ้อถึงชื่อเดิมๆ ซ้ำๆหลายรอบ จนอิษฏ์อาณิกคิดว่าคนที่ชื่อ กวาง คงจะมีอิทธิพลหรือมีความพิเศษต่อความรู้สึกของคนที่อยู่ในอ้อมแขนของเธอไม่น้อย
“อย่าทิ้งนทไป...นะคะ คนดี” นั่นปะไร!ไม่ทันไรก็เรียกหาเค้าอีกแล้ว อิษฏ์อาณิกผ่อนลมหายใจด้วยความหงุดหงิด แต่เมื่อก้มลงมองฝ่าความมืด ก็เห็นเด็กสาววัยรุ่นที่สภาพตอนนี้เป็นเพียงเด็กหญิงตัวเล็กๆที่น่าเอ็นดู หงุดหงิดไม่ลง
“นอนเถอะนะคะ...คนดี” คนตัวสูงกระชับวงล้อมของอ้อมแขน ด้วยอารมณ์ง่วงเต็มที คนที่ตัวเล็กกว่าก็ซุกเข้าหาไออุ่นในอ้อมกอดตามสัญชาตญาณ ก่อนจะหลับไปในอ้อมกอดแห่งความสุข อิษฏ์อาณิกเหมือนจะเห็นรอยยิ้มละลายโลกนั่นลางๆ เธอยิ้มตอบแล้วลูบแก้มเนียนของคนที่อยู่ในอ้อมกอด
“ฝันดีนะคะ...คุณนท”
ความคิดเห็น