คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Chapter1
Chapter 1
(รูปไม่ค่อยเกี่ยว อ่านไปๆคนงาม ฮิ้วว -*-)
บาง ครั้งการดำเนินเรื่องราวของชีวิต อาจไม่ได้เริ่มต้นต่อจากสิ่งใหม่ หรือจุดเริ่มต้น หากทว่าชีวิตของฉัน เริ่มจากการสูญเสีย เริ่มจากจุดจบ ถึงแม้ว่าฉันจะไม่ชอบการจากลา แต่ก็ยังนึกอยู่ภายในใจว่าสักวันหนึ่งจะต้องเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น
วันนี้ก็ยังเป็นวันที่อากาศแจ่มใส เมฆหมอก และแสงพระอาทิตย์อ่อนๆสาดส่องมายังป้ายหลุมศพของนายโจนัส เนลวิ นสัน พ่อผู้ซึ่งจากหายไป12ปี ถึงแม้มันจะฟังดูยาวนานกับการสูญเสียเพียงชีวิต ชีวิตหนึ่ง แต่มันค่อนข้างจะยาวนานมาก เมื่อชีวิตที่เหลืออยู่ยังคอยเฝ้าโหยหา แม่ของฉัน ทั้งยังคงจดจำทุกรายละเอียดของพ่อได้ เพราะช่วงเวลาที่มีชีวิตอยู่ พ่อและแม่รักกันมาก นั่นคือเรื่องที่ฉันเข้าใจแม่ดีมาตลอด
ฉัน และแม่นำดอกไม้ไปวางไว้ที่หน้าหลุมศพของพ่อ ทุกๆครั้งที่วางมันลง แม่มักจะร้องไห้ออกมาเบาๆเสมอ แต่วันนี้เห็นแม่ยิ้มออกมาได้ ฉันก็รู้สึกดีใจ ที่แม่กล้าที่จะยอมรับ แม่หันหน้ามาหาฉัน
“พ่อต้องรู้สึกดีใจแน่ๆที่วันนี้แม่ไม่ร้องไห้” แม่ยิ้มให้ฉันบางๆ และฉันก็ยิ้มตอบรับ
“หนูก็คงรู้สึกเหมือนกับพ่อ เพราะหนูก็ดีใจที่แม่ไม่ต้องร้องไห้ออกมาเหมือนเช่นปีก่อนๆ” ฉันบอกแม่ และเดินเข้าไปสวมกอดท่าน
เราสองคนเกอดเอวกันเดินไปที่รถ ด้วยความรู้สึกสุขใจ อย่างอธิบายไม่ถูก
ตอน นี้เราทั้งสองคนกำลังยืนอยู่ที่หน้าโรงเรียนแห่งหนึ่ง ที่ที่ซึ่งจะกลายเป็นโรงเรียนมัธยมปลายแห่งใหม่ของฉัน เพราะการตัดสินใจของแม่ ที่ท่านเพิ่งรู้สึกได้ถึงการเปลี่ยนแปลง ระหว่างการขับรถมาที่นี่ ท่านบอกฉันว่า เรื่องราวเหล่านั้นมันผ่านมานาน แต่ก็เหมือนกับเพิ่งเกิดขึ้นเมื่อวาน แม่จึงอยากเห็นพวกเรามีชีวิตที่ดีขึ้น ซึ่งฉันก็ ตกลงใจ ดีเหมือนกันได้ย้ายโรงเรียนใหม่ ฉันจะได้ลืมเรื่องเก่าๆ
พวกเราเดินเข้าไปภายในอาคารและหยุดอยู่ที่หน้าห้องงานทะเบียน
“รัก แม่อยากให้หนูจัดการเรื่องทุกอย่างด้วยตัวเองนะ” แม่บอกฉัน
“โอเคค่ะแม่ แล้วแม่จะนั่งรอแถวๆนี้เหรอคะ” ฉันถามแม่ไปก่อน เพราะเท่าๆที่ฉันกวาดสายตามองดูรอบๆก็ไม่เห็นที่นั่งสักตัว
“เปล่าลูก แม่ว่าจะไปทำธุระนิดหน่อย”
“*-*”
“แม่รู้ว่าหนูต้องการสำรวจรอบๆโรงเรียน” โอ้โห แม่นี่เดาใจเราเก่งจริงๆ = =
“โอเคค่ะ^^” หึ หึ หึ แล้วเราก็ตอบเนียนๆอย่างเช่นเคย
“งั้นถ้าหนูเสร็จแล้ว หนูจะโทรหาแม่นะคะ”
“เอ่อ รัก เดี๋ยวแม่จะโทรหาเอง หนูรออยู่ที่โรงเรียนนี่หล่ะ -0-”
“*0* โอเคค่ะๆ” ฉัน รู้ว่าแม่ไม่เคยปล่อยให้ฉันรอนาน เมื่อจบประโยค แม่ก็รีบเดินออกไปทางนอกอาคาร โอ้ เหลือเพียงฉันคนนี้สินะ แต่ไม่เป็นไร ถ้าใจจะเริ่มใหม่จริงๆก็จงอย่ากลัวที่ที่อยู่ด้าน หน่ะ หน้~~
“0.0” โอ้ คุณพระ สิ่งมีชีวิตอะไรอยู่ในห้องงานทะเบียน
“(- -)”
“(O.O)”
ให้ตายสิ หัวใจเหมือนมันจะหยุดเต้น
ตึก …ขาว ~~~~~
ตัก … สูง ~~~~~
ตึก … หุ่นดี ~~~~
ตัก … สง่า ~~~~~
O.,O
ตึก ตัก ตึก ตัก ตึก ตัก!!!!
อ๊ายยยยย>< ไม่ ไหวแล้ว ไม่ไหวแล้ว ไม่ ไหว แล้ว เสียงในใจมันดังออกมา ฉันจึงรีบกลับหลังหันขวับ ไม่สามารถทนต่อความเพอเฟกต์ของมนุษย์ผู้ชายด้านในได้ ถึงสายตา โอ้ย มันจะเย็นชาก็เถอะ (ทำบุญมาแค่นี้ไง T^T) แต่ลองเสี่ยงเข้าไปใกล้จะดีกว่า ฉันจึงจำเป็นทำหน้าให้เนียน ถึงมันจะไม่เนียนก็เถอะ ฉันรีบก้มหน้าก้มตาเดินเข้าไปในห้องงานทะเบียน
“มีอะไรเหรอจ้ะหนู” อาจารย์งานทะเบียนถามขึ้นมา
“ หนูมาสมัครเรียนค่ะ นี่ใบค่ะ >///<” ฉันยื่นใบรายงานตัวให้กับอาจารย์ โอย อาจารย์ขาหนูจะหัวใจวาย ถ้ารู้ว่าข้างกายมีเขาคนหล่อยืนอยู่อ่ะน้า~~
“ หนูจ้ะ นี่ชื่อหนูจริงๆหรอจ้ะ” อาจารย์ถามขึ้น ไม่แปลกหรอกที่อาจารย์จะถามขึ้นมา ชื่อฉันแปลกก็จริง หวังว่าอาจารย์คงไม่พูดขึ้นมานะ อายคนหล่อ T^T
“อ๋อค่ะๆ >.,<!” เฮ้อ ขอบคุณสวรรค์
“ที่รัก”
“T T” โถ่เอ๋ย พูดขึ้นมาจนได้ แต่เสียงอาจารย์ทุ้มนุ่มดีเนอะ
“ที่รัก เนลวิลสัน”
“-O-” นี่ นี่คนหล่อพูดชื่อเรา
“ฮ่าๆๆ เธอทำหน้าแบบนั้นทำไมอ่ะ ที่ รัก ^^?”
*-* โอ้ววว มายก็อดดดดดดดดด เขาพูดชื่อเราอีกแล้ว
“อ่อ ฉันเขินอ่ะ เอ้ย ตกใจจ้าๆ #__#” ฉันยิ้มเจื๋อนๆไปให้
“เอาน่าๆ ฉันเข้าใจ เธอคงจะตื่นเต้นกับโรงเรียนใหม่สินะ ” โอ้ย จะละลาย ขอบคุณที่เข้าใจนะแต่ฉันน่ะ ตื่นเต้นเพราะเธอ
ฉันไม่กล้าพูดต่อเลยอ่ะ กลัวสติแตก ได้แต่มองวนไปวนมารอบๆห้อง ระหว่างนั้นอาจารย์ก็ยื่นหนังสือเล่มหนึ่งให้ฉันซึ่งฉันก็รับแต่โดยดี พยายามบังคับตัวเองให้ถือหนังสือให้มั่นเพราะตัวของฉันมันจะละลายหายไปแล้ว
“หนังสือเล่มนี้เป็น หนังสือแนะนำโรงเรียนนะจ้ะ แล้วก็วิชาที่เลือกเรียนต่างๆด้วยจ้ะ ยินดีต้อนรับนะเนลวิลสัน”
“อ่อค่ะๆ ขอบคุณมากนะคะ”
ความคิดเห็น